Καύχημά μας η Σάρκωση και η Θυσία του Λόγου του Θεού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 24^ης Νοεμβρίου 2013

(Γαλ. 6, 11-18)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Στην ανθρώπινη ζωή καθημερινά βλέπουμε να υπάρχουν τα πιο αντιθετικά και ετερόκλητα στοιχεία. Δίπλα στην αλήθεια υπάρχει το ψέμα, στο γνήσιο το πλαστό, μαζί με την αρετή ενυπάρχει η κακία, με τον γνήσιο εργάτη του Ευαγγελίου ο ψεύτικος, με τον ταπεινό ο υποκριτής, ο αλαζόνας και ο κενόδοξος, ο οποίος εργάζεται όχι για τη Θεία Δόξα, αλλά για την εξυπηρέτηση του εαυτού του και του συμφέροντός του. Από αυτούς τους ψεύτικους διδασκάλους πρέπει όλοι να φυλαγόμαστε, τονίζει ο ιερός Παύλος στην σημερινή περικοπή. Είναι επικίνδυνοι και βλαβεροί. Προσπαθούν να γίνουν αρεστοί και διδάσκουν πράγματα αντίθετα από την διδασκαλία του Χριστού. Αυτοί είναι οι Εβραίοι ψευδοχριστιανοί, που, για να αποφύγουν την εχθρότητα των συμπατριωτών τους και για να αποκτήσουν τον έπαινό τους, απομακρύνουν τους πιστούς από την Εκκλησία και τους διδάσκουν τον Μωσαϊκό Νόμο. Παρότι προβάλλουν αυτές τις διατάξεις και καυχώνται γι’ αυτές, οι ίδιοι δεν τις εφαρμόζουν. Αντίθετα θέλουν να αυτοπροβάλλονται και να δοξάζονται οι ίδιοι.

Ενώ εγώ –λέει ο Απόστολος– ουδέποτε χρησιμοποίησα την διδασκαλία του Χριστού, για να προβληθώ και να δοξάσω τον εαυτό μου. Για ένα πράγμα καυχώμαι –λέγει– για το ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος και πέθανε για μας. Χάρη στην λυτρωτική αυτή θυσία του Χριστού ο κόσμος νεκρώθηκε για μένα. Ό,τι κάνω, το κάνω για την σωτηρία των ανθρώπων και όχι για να αποκτήσω δικό μου κόμμα και οπαδούς.

Ο Χριστός μάς έδειξε νέο τρόπο ζωής και σκέψης. Αν τον ακολουθήσουμε, η ειρήνη και η ευτυχία θα κυριαρχήσουν στην ζωή μας. Γι’ αυτό, ας μη δίνουμε σημασία σ’ αυτούς τους «αδέσποτους» και «ύπουλους» σκύλους, τους δόλιους ψευδοπροφήτες που θέλουν να κατατεμαχίσουν την Εκκλησία του Χριστού. Αυτοί δεν έλειψαν ποτέ, ούτε και θα λείψουν. Είναι γλυκείς, ελκυστικοί, εξυπηρετικοί, συγκαταβατικοί, ενθαρρυντικοί πολλές φορές στις αδυναμίες και στις εκτροπές μας. Είναι κόλακες και αιχμαλωτίζουν τις καρδιές μας. Με την «χριστολογία» και την «ευλογία» δηλαδή, με τις κολακείες και τους επαίνους «εξαπατούν τις καρδιές των ακάκων». Πολλές φορές παρουσιάζονται ως υπερβολικά αυστηροί, για να κάνουν εντύπωση. «Οἱ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσι ἀλλά τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ» (Ρωμ. ιστ΄ 18). Αυτοί δηλαδή μόνο την κοιλιά τους κοιτάνε και όχι το θέλημα του Θεού.

            Στην Εκκλησία όμως υπάρχουν και καλοί, αγαθοί, ευσυνείδητοι, ανιδιοτελείς, γνήσιοι εργάτες του Ευαγγελίου, που εργάζονται με λόγια και με έργα, με αυτοθυσία και ταπείνωση, οι οποίοι αποτελούν τους «ορθοτομούντες τον Λόγον της Αλήθειας». Ας προσέχουμε πολύ, ποιους ακολουθούμε!