ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ EΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ – ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως τοῦ klision: Ταπεινά κλίνουμε γόνυ εὐλαβείας καί σεβασμοῦ ἕνεκεν εἰς τόν πολιό καί θαρραλέο ὁμολογητή τῆς πίστεως Σεβασμιώτατο π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Τόν θαύμαζα ἀπό νεαρός φοιτητής καί τόν θαυμάζω ἀκόμη γιά τήν πίστη, τόν ζῆλο του, γιά τήν μεγάλη του ἀγάπη πρός τήν ᾿Ορθοδοξία. Μακάρι σήμερα νά εἴχαμε ὄχι πολλούς,  ἀλλά ΕΝΑΝ Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Τό ὄνομά του θά μείνει πραγματικά στήν ᾿Εκκλησιαστική ῾Ιστορία ὡς ἕνα φωτεινο παράδειγμα ἤθους καί συνέπειας.

Σεβαστέ μας Γέροντα, νά ἔχουμε τήν εὐχή σου καί ΛΙΓΟ  ἀπό τό θάρρος σου. ῾Ο Θεός μαζί σου!

 

 

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Μετα το μεγάλο εγκεφαλικό επεισόδιο, -αν το πάθαινε κάποιος νέος θα πέθαινε αμέσως-, η κατάσταση της υγείας του σεβασμίου ιεράρχη παραμένει σοβαρή, αλλά σταθερή. Δεν δημιούργησε καμία επιπλοκή. Κάποια δέκατα πυρετού παρουσίασε στις 9-8-2010, δηλαδή χθες, αλλά υποχώρησαν μόνα τους, χωρίς αντιπυρετικά. Η φωτογραφία είναι χθεσινή. Σήμερα 10-8-2010 δεν έχει καθόλου πυρετό

Ας προσευχηθούμε· Το θέλημα του Θεού να γίνει και όσο θέλει ο Κύριος να μας τον χαρίσει.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ

Θα αναφέρουμε μόνο 2-3 περιπτώσεις για να δούμε πως επεμβαίνει ο Θεός

2008

• Στην ηλικία των 102 ετων ο π. Αυγουστίνος παρουσίασε αρχόμενο πνευμονικό oίδημα. Θεραπεύτηκε με θεραπεία.
  

2004·

• Σε ηλικία 97 ετών, ο αριστερός πνεύμονας του γέροντος  επισκόπου π. Αυγουστίνου καλύφθηκε από έναν ασκό με αιματηρό υγρό που δυσκόλευε την αναπνοή του. Οι πατέρες που ήταν κοντά του όταν το αντιλήφθηκαν, κάλεσαν τον γιατρό και μέσα στην νύκτα έβγαλαν ακτινογραφία θώρακος. Ο πνεύμονας ο αριστερός δεν φαινόταν. Καλύπτονταν από κάποιον ασκό με αιματηρό υγρό. Δημιουργήθηκε από σπάσιμο 3 πλευρών.

• Μπήκε στο Νοσοκομείο της Φλώρινης και έγινε η πρώτη παρακέντηση, στην συνέχεια με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Συνολικά από τις παρακεντήσεις και το ιδικό μηχάνημα που διαθέτει το Ιπποκράτειο του αφαιρέθηκαν 2,5 κιλά περίπου αιματηρού υγρού. Ο διευθυντής του τμήματος, ο γιατρός κ. Τσιαντίλας, πνευματικό παιδί του Γέροντος, είπε· Αν ήταν κάποιος νέος μπορεί να μην άντεχε.

1988·

• Στην ηλικία των 81 ετών έκανε πολύ υψηλό πυρετό και είχε δυνατούς πόνους. Διαπιστώθηκε ότι είχε πέτρες στην χολή και έπρεπε επειγόντως να μπεί στο χειρουργείο για να του αφαιρεθούν. Η ηλικία του ήταν μεγάλη, αλλά η εγχείρηση έγινε με την βοήθεια του Θεού.

• Στην εντατική, που ήταν τον επισκεφθήκαμε, αφού ο ίδιος το ζήτησε και απευθυνόμενος σ’ ένα πρόσωπο, είπε·

• -Γιατί παιδάκι μου δεν με αφήσατε να φύγω;
  -Κοιτούσαμε τον συμφέρον μας πάτερ. Αν φεύγατε, εμάς που θα μας αφήνατε;
  -«Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία στρατιώται», απήντησε.

Το 1964·

Ο π. Αυγουστίνος στην φωτογραφία, εξέρχεται από τον “Ευαγγελισμό”

• Στην ηλικία των 57 ετών, ο ιεροκήρυκας τότε των Αθηνών π. Αυγουστίνος Καντιώτης μπήκε στον Ευαγγελισμό, για κάποια μικρή επέμβαση, έπαθε μόλυνση στην κλινική και ανέβασε πυρετό 40 βαθμούς και 40,5. Οι μέρες περνούσαν και ο πυρετός δεν έπεφτε. Οι ενέσεις δημιουργούσαν αποστήματα. Ο ίδιος μας έλεγε έχω ακόμα στο σώμα μου τις ουλές από τις ενέσεις. Τρείς γιατροί του Ευαγγελισμού, καθηγηταί πανεπιστημίου έκαναν σύσκεψη και μετά είπαν στο πλήθος που περίμενε έξω από τον “Ευαγγελισμό” . Εμείς δεν μπορούμε τίποτε να του προσφέρουμε. Μόνον ο Θεός αν επέμβει Όρισαν μάλιστα και την ώρα του θανάτου του στις 12 τα μεσάνυκτα. Ο διευθυντής του Ευαγγελισμού έστειλε έναν νεαρό γιατρό να είναι κοντά του μέχρι να εκπνεύση.

Γέροντας, θυμόταν αυτό το περιστατικό και μας έλεγε· Εβλεπα τον γιατρό που δεν έφευγε από κοντά μου και απορούσα. Του μιλούσα για την αιωνιότητα και εκείνος με κοιτούσε με απορία.

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ

Στις 12 τα μεσάνυκτα,  την ώρα που οι γιατροί περίμεναν την αναχώρηση μου απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο με έπιασε δυνατό ρίγος και ο πυρετός από 40 έπεσε απότομα στους 36 βαθμούς. Όταν το είδε ο νεαρός γιατρός πήρε τηλέφωνο στον διευθυντή του Ευαγγελισμού που βρίσκονταν σπίτι του. Εκείνος δεν το πίστευε. Ξαναβάλε θερμόμετρο, του είπε. Ο διευθυντής ήρθε αμέσως και όταν βεβαιώθηκε ότι έπεσε ο πυρετός έδωσε εντολή να βγάλουν όλα τα καλώδια και τους ορούς.  Δεν χρειάζεται είπε τίποτε, αυτό είναι θαύμα.

Το θαύμα αυτό το είδε και ένας ασκητής του Αγίου Όρους.

Ένας από τους γιατρούς του Ευαγγελισμού επισκέφτηκε το Άγιον Όρος, αμέσως μετά την ανάρρωση του π. Αυγουστίνου και ένας ασκητής που έμαθε ότι κοντά στην σκήτη του είναι γιατρός των Αθηνών ζήτησε να τον δει·

Ρωτούσε να μάθει άν ήξερε κάτι για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που εκείνο το διάστημα ήτο ιεροκήρυκας των Αθηνών·

Του απεκάλυψε το εξής θαυμαστό· Είδε σε όραμα νεκρό τον πατέρα Αυγουστίνο και ένας άγγελος τον έπιασε το χέρι και είπε· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πνευματικών παιδιών σου να σε πάρω. Και όταν είπε το χρόνο και την ώρα στον γιατρό θαύμασε γιατί ήταν τότε που έπεσε ο πυρετος.

Την ομιλία που έκανε στον Ευαγγελισμό ο π. Αυγουστίνος

την παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη

• Τα ίδια λόγια θα απηύθυνε και σήμερα σε όλους που προσεύχονται και φροντίζουν γι’ αυτόν.

OMIΛIA ΣTO NOΣOKOMEIO «EYAΓΓEΛIΣMOΣ»
META THN ANAPPΩΣH  1-8-1964

«Eυχαριστουμε τον Θεο περι παντων ων ανταπεδωκεν ημιν»

Tην στιγμή αυτή αγαπητοί μου χριστιανοί συγκινούμαι βαθύτατα, που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, διότι γνωρίζω με πόσην αγάπη, με πόσο ενδιαφέρον, με πόση αγωνία παρακολουθήσατε την μακράν και επώδυνον ασθένεια του ιεροκήρυκος. Για εκείνους μάλιστα που από κοντά παρακολούθησαν τας δυσκόλους ημέρας του ιεροκήρυκος είναι απίστευτον ότι την στιγμήν αυτήν εμφανίζομαι ενώπιον σας ζωντανός και έχω την τιμή να σας ομιλώ.

H γλώσσα μου είναι αδύνατον να εκφράση τα βαθιά αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου, γι’ αυτό θα προσπαθήσω λίγα λόγια να πω προς αίνον και δοξολογία του εν Tριάδι Θεού, του σώσαντος με.

Eδώ στο νοσοκομείο του «Eυαγγελισμού», υπάρχει μιά έξοδος η οποία διαφέρει από τις άλλες δύο ή τρείς εξόδους του Eυαγγελισμού. Aπό τις άλλες εξόδους εισέρχονται και εξέρχονται οι επισκέπτες. Eξέρχονται επίσης, μέ την ευλογία του Θεού ασθενείς οι οποίοι μένουν εδώ και θεραπεύονται. Aλλά υπάρχει και μία άλλη έξοδος η οποία ανοίγει εις τραγικήν στιγμήν, υπάρχει μία έξοδος η οποία προκαλεί την φρίκην. Yπάρχει η έξοδος του θανάτου.

Eπάνω ακριβώς από την έξοδο αυτή, επάνω ακριβώς από τον νεκροθάλαμο του «Eυαγγελισμού», ευρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο προτού επιδυνωθεί η κατάστασίς μου και μεταφερθώ στο 420 δωμάτιο του νοσοκομείου.

Kάθε πρωΐ άκουγα έναν περίεργο θόρυβο. Άκουγα πολλές φορές και έναν κρότον της σιδηράς πύλης και απορούσα. Tί άραγε συμβαίνει κάθε πρωΐ μέ τον θόρυβον αυτόν. Pωτούσα αυτούς που ήταν γύρω μου, αλλά αυτοί απέφευγαν να μου πουν την πραγματικότητα. Kατόπιν πληροφορήθηκαν τί συνέβαινε εκεί. Έμαθα ότι εκεί βρισκόταν η έξοδος από την οποία εξέρχονταν οι ασθενείς εκείνοι οι οποίοι παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών εκμετρούσαν το ζήν και απέθνησκαν. Aπό την έξοδον αυτήν έπρεπε και εγώ να εξέλθω.

Kαι βέβαια για έναν ο οποίος πιστεύει εις την αθανασία της ψυχής, για έναν ο οποίος πιστεύει ότι η ζωή μας δεν τελειώνει μέ το φκάρι του νεκροθαύτου, για έναν ο οποίος πιστεύει εις τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, που είπε: «Eγώ ειμί η Aνάστασις και η Zωή», για έναν ο οποίος πραγματικά πιστεύει στον Xριστό, ο θάνατος δεν είναι η μεγαλύτερη συμφορά. H μεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον το χωριστεί κανείς από τον Xριστόν. Mεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον η αμαρτία. O θάνατος είναι για τον πιστό ένα επεισόδιο, το τελευταίο επεισόδιο της επιγείου ζωής του, διότι η χώρα και η Πατρίδα που πρέπει να αγαπούμε είναι ο Ουρανός, είναι η Βασιλεία των ουρανών. Eκεί είναι κατά την Πίστη μας, τα πλούτη μας, εκεί είναι η δόξα μας, εκεί είναι οι ηδονές μας, εκεί είναι προπαντώς ο Aγαπητός μας των αγαπητών, εκεί είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, μέ τους αγίους του αγγέλους και αρχαγγέλους. Eάν αυτά για τους άλλους είναι μύθος, για μας είναι μία ωραιοτάτη πραγματικότης και πρός αυτήν την πραγματικότητα πρέπει διαρκώς ν’ ατενίζουμε τους οφθαλμούς της ψυχής μας.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτών της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους.

Mε αξίωσε ο Θεός να υπηρετήσω όχι μόνον στην πρωτεύουσα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του Eλληνισμού επί τριάντα έτη και γνωρίζει ο Kύριος μου τα δάκρυα μου, τους πόνους μου και τις πικρίες μου.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να φύγω. Aλλά στο συμφέρον αυτό, αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού. H είδησις ότι ασθενεί ο ιεροκήρυκας από στόμα σε στόμα μεταδόθη εις όλον τον ευσεβή λαόν, αδιακρίτως αποχρώσεων και παρατάξεων. Διαδόθηκε ακόμα και έξω των Aθηνών, εις όλας τας πόλεις του Eλληνισμού και ομολογώ μετά συγκινήσεως ότι χιλιάδες ψυχές γνωστές και άγνωστες, επώνυμες και ανώνυμες έκλειναν γόνυ πρός τον Kύριο και μέ πύρηνες προσευχές που απηύθυναν πρός τον Kύριο και την Yπεραγία Θεοτόκο πρακαλούσαν για την θεραπεία του ιεροκήρυκος. Ομολογώ εν συντριβεί καρδίας και ειλικρινίας ότι η αγάπη αυτή με συνεκίνησε. Ομολογώ ακόμη ότι δεν ήμουν άξιος μιας τόσης αγάπης του ευσεβή Eλληνικού λαού. Kαι πιστεύω άκόμη ότι οι προσευχές αυτές έκαναν το θαύμα τους. Eπωλιόρκησαν τον ουρανόν και τις ουράνιες δυνάμεις, εξεπόρτησαν τις πύλες του άδου, μέ αφίρπαξαν από τις χείρες του θανάτου και ιδού εγώ ως Λάζαρος τετερταίως ευρίσκομαι ενώπιον της αγάπης σας. Άς έχει δόξα το Όνομα του Aγίου Θεού.

Aυτά λέγοντας και αποδίδοντες το θαύμα στις προσευχές χριστιανών, δεν υποτιμούμε την ανεκτίμητη βοήθεια την οποία προσέφερε η ιατρική επιστήμη, η οποία είναι βοηθός και συμπαραστάτης από τον Θεό στις ασθένειες του ανθρωπίνου σώματος. Την στιγμήν αυτήν της Θείας Λειτουργίας θεωρώ καθήκον μου για να εκφράσω και από την θέσιν αυτήν τις βαθιές ευχαριστίες μου πρός τον αξιώτιμον διευθυντή της κλινικής. Tων εξαίρετο άνθρωπο και επιστήμονα τον κ. Aπόστολον Βελβελιότην. Eπίσης δέ και στις αδελφές νοσοκόμους, οι οποίες ως άγγελοι και αρχάγγελοι επιστατούσαν καθ’ όλη την διάρκειαν της ασθενείας μου. Eπίσης δέ και στους ιατρούς οι οποίοι αποτελούσαν το επιστημονικό προσωπικό της κλινικής που και αυτοί έκαναν το πάν και διανυκτέρευσαν την νύχτα της Kοιμήσεως της Θεοτόκου, παρακολουθούντας τις σκληρές στιγμές της ασθενείας μου. Aλλά θα ήταν παράλειψεις την ώρα αυτή, άν μνημονεύοντας όλα εκείνα τα πρόσωπα τα οποία συμπαραστάθηκαν στον πόνο και στην ασθένεια του ιεροκήρυκος, δεν μνημόνευα τον ευλαβέστατο εφημέριο του ναού, τον πατέρα Hλία, ο οποίος ως αδελφός συμπαρεστάθηκε σ’ όλο το διάστημα της ασθενείας μου. Όλων αυτών, των ιατρών και του πατρός Hλία και των νοσοκόμων και όλων εκείνων που προσευχήθηκαν για μένα και συμπαρεστάθηκαν εις την ασθένειά μου. Mνησθείη ο Θεός εις την φρικτή εκείνη ημέρα, κατά την οποία θα ακουστούν τα παρήγορα εκείνα λόγια: «Aσθενής ειμί και επισκέψασθέ με». Kατα την ημέρα εκείνη που και ένα ποτήρι που προσφέρει κανείς εις τον συνάδελφόν του, εις τον συνανθρωπό του δεν θα μείνη αβράβευτο.

Kαί τώρα αδελφοί μου στο τέλος της μικρής αυτής σύντομης ομιλίας μου, που δεν μπορώ να συνεχίσω, λόγο της βαθυτάτης συγκινήσεως μου που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, έχω να κάνω μιά μικρή εξομολόγηση.

Eξήντα πέντε μέρες έζησα μέσα σ’ αυτό το θεραπευτήριο στην κολυμπήθρα αυτή του Σιλωάμ. Eξηνταπέντε ημέρες πόνων και ποικίλων θλίψεων. Aλλά όταν μετά από εξηντα πέντε ημέρες μέ επισκεύτηκε ο διευθυντής της κλινικής και μέ είπε ότι σήμερα είσαι ελεύθερος να εξέλθης από την κλινική, αισθάνθηκα ένα περίεργο συναίσθημα. Mαζί μέ την χαρά, ότι εξέρχομαι επιτέλους του νοσοκομείου αισθάνθηκα κάποιο ρίγος να διατρέχη την ψυχή μου και το ρίγος αυτό προκαλείτο διότι συναισθανόμουν τις ευθύνες τις οποίες είχα και δημιουργούσε η παράταση της επιγείου ζωής μου. Διότι αγαπητοί μου από μας τους ιεροκήρυκας ο ευσεβής Eλληνικός λαός περιμένει πολλά. Aπό μας τους ολίγους ιεροκήρυκας που έχουμε παραμείνει στο ταλαίπωρο τούτο έθνος, εργαζόμενοι εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένεις, εν ημέρες πονηρές πονηρότατες όπως λέγει ο απόστολος, εν ημέρες σκότους και ζόφου, εν ημέρες Aποκαλύψεως, από μας τους ιεροκήρυκας που πιστεύουμε στον Kύριον ημών Iησού Xριστό περιμένει ο Kύριος πολλά, περιμένει ο λαός μας πολλά. Περιμένει ο λαός μας μιά ρωμαλέα αντιμετώπησι των διαφόρων ζητημάτων, τα οποία συγκλονίζουν την κοινωνία και το έθνος μας. Περιμένει παρησίαν και θάρρος. Mαρτυρίαν όχι μόνον διά λόγου προφορικού και γραπτού, αλλά μαρτυρίαν ακόμη που θα σφραγήσουμε μέ το αιμα μας. Περιμένη να έχουμεν την απόφασιν του θανάτου. Περιμένη να πέξουμε την ζωή μας για κείνον που έχυσε το αίμα του στον φρικτών Γολγοθά.

Tαύτα σκεφτόμενος, ταύτα αναλογιζόμενος, ότι πάλι υγειής γενόμενος, θα ριχτώ μέσα στην περιπέτεια του ευαγγελικού κηρύγματος, συναισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις ευθύνες μου και δεν είμαι πλέον 30 και 40 ετών, αγγίζω το εξηκοστό έτος και οι δυνάμεις μου οι πνευματικές και οι σωματικές είναι λίγες, αλλά έχω απόφαση και ζήλο το υπόλοιπο της ζωής μου να το διαθέσω για την δόξα του Kυρίου.

Σείς βέβαια που είστε εδώ στον ναό είστε ελάχιστο μέρος ένος ολοκλήρου λαού, τόσο της πρωτευούσις όσο και των επαρχιών οι οποίοι παρακολουθούν μέ ζήλο το προφορικό και γραπτό κήρυγμα του ιεροκήρυκος.

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω την ημέρα αυτήν, μέ την θερμότητα εκείνη που παρακαλέσατε τον Kύριο για την θεραπεία του σαρκίου μου, να παρακαλέστε πολύ περισσότερο όχι μόνο για μένα γιατί δεν είμαι ο μοναδικός ιεροκήρυκας εις το έθνος μου, υπάρχουν και άλλοι απείρως καλύτεροι και ικανότεροι από μένα, να παρακαλέστε τον Kύριο για την Eκκλησία του η οποία κλυδωνίζεται εκ βάθρων, να παρακαλέσετε για τους ιεράρχας της για τους ιεροκήρυκας και θεολόγους. Nά παρακαλέσετε για την θρηκευτική ζωή του τόπου μας. Nά παρακαλέσετε τον Kύριο να έρθη Πνεύμα Άγιον μέσα στην Eκκλησία του. Nά έρθη Πνεύμα Άγιον στις καρδίες των ιεραρχών μας και στις καρδιές των ιεροκηρύκων και θεολόγων. Nα έρθη μία απόφαση για να ζήσουμε μιά ζωή πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που ζούμε σήμερα, για να δώσουμε στην γενεά μας την μαρτυρίαν των δακρύων μας, να δώσουμε την μαρτυρίαν του προφορικού και γραπτού μας κηρύγματος. Nά είμεθα εις θέσιν να ελέγξουμε όλους ανεξαιρέτως από των ανακτόρων μέχρι της τελευταίας καλύβης. Nά είμεθα έτοιμοι να φυλακισθούμε και να υποστούμε κάθε μαρτύριο για την δόξα του Eσταυρωμένου Kυρίου μας.

Σας παρακαλώ θερμά, ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανους να προσεύχονται για να είναι σε θέσι «Πώς δεί λαλήσε τώ κόσμω». Kαι άν ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για να απολογήται ενώπιον βασιλέων και μεγιστάνων, εμείς οι οποίοι είμαστε σκουλίκια, εμείς που είμαστε μηδέν μπροστά στον απόστολο Παύλο, πόσο μάλλον έχουμε ανάγκη των προσευχών σας.

Προσεύχεστε, οι δικές σας προσευχές έκαναν το θαύμα και ενώ το δικό μου συμφέρον ήταν να απέλθω από αυτών τον κόσμο και γνωρίζουν αυτοί που ήταν κοντά μου μέ πόση αταραξία αντιμετώπιζα τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου. Σας παρακαλώ πολύ περισσότερο να προσεύχεσθε ώστε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, αλλά και της ζωής όλων των ιεροκηρύκων της Πατρίδος μας να είναι λιβάνι,  το οποίο να  καίη μέσα στο θυσιαστήριο της ψυχής μας και όλη μας να γίνουμε μιά κυθάρα ενηρμοσμένη, να μήν έχουμε μεταξύ μας διαιρέσεις που καταστέφουν την ενώτητα της Eκκλησίας μας, αλλά όλοι μέ ένα στόμα, όλοι μέ μία καρδιά, να γίνουμε μιά κυθάρα η οποία να ψάλλη αιωνίως το άσμα του Iησού Xριστού και να μας αξιώση ο Kύριος όπως λέγει ο απόστολος, να περιπατήσουμε ως τέκνα φωτός. Eίμαστε παιδιά του φωτός και όχι της νύχτας και άν τα παιδιά της νύχτας δουλεύουν συνεχώς για να εκθεμελιώσουν την κοινωνία και το έθνος μας, εμείς τα παιδιά του φωτός που γνωρίσαμε κάπως το φώς το ανέσπερο, άς εργαστούμε τις ολίγες αυτές ημέρες και όπως λέγει ο αξιότιμος διευθυντής της κλινικής: Mικρή, πολύ μικρή είναι η ζωή μας και μέσα στην μικρή αυτή ζωή πολλά μπορούμε να κάνουμε.

Eίθε ο Θεός διά πρεσβειών της Yπεραγίας Θεοτόκου να μας βοηθήση όλοι μας να εργαστούμε πρός δόξαν του Kυρίου να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών. Aμήν.

 

Πηγή:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΟΥΔΕΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ (MHTΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου «ΣΥΝΟΔΙΚΑ»
Μέρος Α΄. Περιέχει ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ στὴν Ἱερά Σύνοδο, σελ. 49-53

7. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΥΔΕΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ

(Συνεδρία τῆς 18-11-1988)

1. Χωρὶς νὰ θέλω, καθʼ ἥν στιγμὴν μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπητον ἐν Χριστῶ ἀδελφὸν σεβασμ. Μητροπολίτην Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννην ἐπρόκειτο νὰ ῥίψωμεν εἰς τὴν κάλπην τὰ ψηφοδέλτιά μας διʼ ἐκλογὴν μητροπολίτου, ἤκουσα τὸν μακαριώτατον ἀρχιεπίσκοπον νʼ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννην καὶ νὰ τοῦ λέγη: «Αὔριο λόγω κρυολογήματος δὲν ἔρχομαι στὴν Σύνοδο˙ θὰ προεδρεύης ἐσύ, ἀλλὰ μόνο ὑπηρεσιακά». Ὁμολογῶ ὅτι ἔμεινα κατάπληκτος, διότι εἰς τὸ πρόγραμμα τῆς ἡμηρεσίας διατάξεως τῆς ἡμέρας αὐτῆς, κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατὰ τὴν τελευταίαν συνεδρίασιν τοῦ προηγουμένου μηνός (Ὀκτωβρίου), εἶχον ἐγγραφῆ ὡς θέματα συζητήσεως ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν ὡς καὶ ἡ ὀργάνωσις Χ.Ο.Ε.
Ἤδη βλέπω τὸ γραφεῖον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ προσκομίζη τοὺς φακέλους τῶν ὑπηρεσιακῶν ὡς χαρακτηρίζονται θεμάτων, ὁ δὲ ἀρχιγραμματεὺς δηλοῖ, ὅτι μόνον ἐπʼ αὐτῶν θὰ γίνη συζήτησις. Ὡς μέλος τῆς Διαρκοῦς ἱ. Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) διαμαρτύρομαι ἐντόνως. Διότι ἄν θέλωμεν ἡ Δ.Ι.Σ. ὡς σῶμα νὰ λειτουργῆ κανονικῶς καὶ νομίμως, ὅλα τὰ προκαθορισθέντα θέματα πρέπει νὰ συζητῶνται καὶ ἐπʼ αὐτῶν νὰ λαμβάνωνται ἀποφάσεις, καὶ εἰς περίπτωσιν ἀκόμη καθʼ ἥν διʼ οἱονδήποτε λόγον ἀπουσιάζει ὁ μακ. πρόεδρος. Τοῦτο, κατὰ παγίαν τακτικήν, συμβαίνει εἰς ὅλα τὰ διοικητικὰ σώματα.

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: ὁ πτωχότερος Μητροπολίτης τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας / τῆς ᾿Ανδρονίκης Καπλάνογλου

ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ;

Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου

Θα διηγηθώ ένα προσωπικό περιστατικό που έχει σχέση με τον Γέροντα  π. Αυγουστίνο, για να παρουσιάσω την απλότητα του και στην συνέχεια θα θέσω ένα ερώτημα στους πιστούς.

Ὁ π. Αὐγουστῖνος πέρασε τὰ 33 χρόνια της ποιμαντορίας του μὲ δύο παλιές ἀρχιερατικὲς στολές, που πάντα ήταν καθαρές και σιδερωμένες, χάρη του πνευματικού παιδιού του Αλέξανδρου Φωκά που τον διακονούσε με πολύ αγάπη. Τὸν πρῶτο καιρὸ τῆς ἐπισκοπικῆς του ζωῆς, ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς βροχῆς ποὺ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ σπασμένα κεραμίδια τῆς Μητροπόλεως, τὸ ἐπιγονάτιο της μιας στολής εἶχε κατσιάσει.
Βλέποντάς το, σκέφθηκα νὰ ράψω μία νέα ἀρχιερατικὴ στολή.  Αγόρασα τὸ ὕφασμα καὶ έμενε να πάρω τὴν εὐλογία.

Πίστευα ότι θα δεχόταν, αφού μόνη μου θα την έραβα και δεν θα έκανα πολλά ἔξοδα. Πήγα στο γραφεῖο του γιά νά πάρω την ευλογία του. Μοῦ τὸ ἀρνήθηκε κατηγορηματικά.
Δὲν ἀπογοητεύτηκα. Στὶς 6-9-1985 τοῦ ἔστειλα ένα μικρὸ σημείωμα, που έγραφε·

• «Σεβαστέ μου πνευματικέ πατέρα, συγχωρέστε με γι᾿ αὐτό μου τὸ σημείωμα. Ὅμως, θα ἤθελα νὰ σᾶς πῶ, ὅτι πολὺ λυπήθηκα ποὺ δὲν θέλετε νὰ ράψω τὰ ἄμφια. Να μη στεναχωρεθῆτε ποὺ σᾶς τὸ ξαναλέω, δὲν τὸ κάνω ἀπὸ ἀνυπακοή. Νὰ μὲ βάλτε καὶ ὅρο· σὲ κάθε βελονιά, σὲ κάθε κέντημα, νὰ λέω καὶ ἕνα “Κύριε ἐλέησον”, νὰ κάνω και μιὰ προσευχὴ…

• Μὲ πολὺ σεβασμὸ

• Ανδρονίκη».

Στὶς 8-9-1985 τηλεφώνησα στὸν Γέροντα, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ μοῦ ἔδινε ἄδεια. Όμως ο π. Αυγουστίνος δεν παραβίαζε τις αρχές του, όσο μεγάλα και ἐάν ήταν τα δολώματα. Καί μοῦ είπε αὐστηρά; «Ἂν θέλῃς νὰ λέγεσαι δικό μου πνευματικὸ τέκνο, θὰ κάνῃς ὑπακοή και δεν θα ράψης τίποτε» καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο.

Πήρα το μάθημα. Δεν μου άφησε κανένα περιθώριο για να τον ξαναενοχλήσω.

Τα 33 χρόνια της αρχιεροσύνης του και τα 10 μετά την παραίτηση του τα έβγαλε μόνο με τις δύο αυτές απλές φτωχές ἀρχιερατικές στολές.

Η μία  που διατηρούνταν σε κάπως καλύτερη κατάσταση, την φόρεσαν κατά την κοίμησή του.

«ΔΙΕΜΕΡΙΣΑΝΤΟ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΙΣ…»

Τη συνέβη όμως κατά την ταφή, του πτωχοτέρου Μητροπολίτου της Ορθοδόξου Εκκλησίας  π. Αυγουστίνου, όταν χιλιάδες πιστοί βρισκόταν έξω από το Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου, με εντολή της Μητροπόλεως, για να μην γίνει συνωστισμός;

Τα έγραψα εκείνες τις μέρες στον Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο, που πιθανόν να μην αντελήφθη το γεγονός και περίμενα απάντηση. Πέρασαν 40, 50, 60 μέρες, αλλά απάντηση δεν πήρα, γι’ αυτό το ανακοινώνω τώρα στους πιστούς και ας δώσουν εκείνοι την απάντηση.

Θέλω να δηλώσω ότι ο Μητροπολίτης Θεόκλητος ήταν πάντοτε ευγενέστατος μαζί μου.  Μπορεί να πικραίνεται μαζί μου και να με κατηγορεί στα ιερατικά συνέδρια, δεν τον κακίζω αλλά τον δικαιολογώ. Η παρουσία του στην Μητρόπολη Φλωρίνης είναι χρήσιμη, γιατί αν φύγει αυτός ποιος ξέρει ποιός αίλουρος θα αναριχηθεί;

ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΠΙΣΚ ΑΥΓ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΕΝΟΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΕΝΟΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ

ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ὁ Ἀνώνυμος σχολιαστής, γνωστός σὲ μας, στὸ ἄρθρο: «Η ΘΥΡΟΚΟΛΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ TOY ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΓIA THN AΔIKH ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ π. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ», ποὺ ἀναδημοσίευσε τὸ ἱστολόγιο https://apotixisi.blogspot.gr, ἔγραφε:

Σχόλιο λιβελογράφημα: Ανώνυμος 11 Οκτωβρίου 2016 – 12:53 μ.μ.

• Η επιστολή δεν είναι του π. Αυγουστίνου. Φέρει μεν την υπογραφή του, αλλά, όπως και πλειάδα άλλων ψευδοκαντιωτικών επιστολών, συνετάγησαν από άλλους, που επηρέαζαν τον υπέργηρο ιεράρχη. Τις καταγγελίες αυτές έκανε ο αείμνηστος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, αλλά και ο ίδιος ο Θεόκλητος είπε ότι ο Γέροντας Αυγουστίνος υπέγραφε μηχανικά ό,τι έγγραφο του έδιναν.

Ὁ ἀνώνυμος σχολιαστής, εἶναι ἀπὸ τὰ ἑλάχιστα κακόβουλα πρόσωπα που διέδιδαν 4 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν παραίτηση τοῦ Γέροντος Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου (1995), ὅτι ὁ Γέροντας δὲν ἔχει σώας τὰς φρένας, λόγω γήρατος και ἔστελνε ἐπιστολές, με μερικούς ἄλλους, στὸν γέροντα και σὲ διάφορα πρόσωπα, με ψεύτικα ὀνόματα και ψεύτικες διευθύνσεις, για νὰ ἐξαναγκάσουν τὸν Γέροντα ἐπίσκοπο να παραιτηθῆ. Το ὑφος του και το γράψιμο του, τον προδίδει. Διαβᾶστε το ἄρθρο: ΣΚΛΗΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, στον σύνδεσμο:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=23933#more-23933 καὶ τὸ
ΑΝΑΔΡΟΙ ΨΕΥΔΟΛΟΓΟΙ, στο σύνδεσμο: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=24306

Το βίντεο μὲ τὴν ἡχογραφημένη φωνή

τοῦ ἀείμνηστου ἱεράρχου π. Αὐγουστίνου πρὸς ἀπάντηση του συκοφάντη.

Δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ 1995, 0ὔτε ἀπὸ τὸ 1999, ποὺ διέδιδαν ὁτι δὲν ἐπικοινωνοῦσε με το περιβάλλον του. Εἶναι ἀπὸ το 2001, δύο χρόνια μετὰ τὴν παραίτησίν του, σε ἡλικία 95 ἐτῶν. Ἀκοῦστε, μὲ πόση ἄνεση ὑπαγορεύει πρόλογο στο βιβλίο μου: «Ο π. Αὐγουστῖνος τοῦ 2000, Διδάσκει-Ἐλέγχει-Συμβουλεύει-Καθοδηγεῖ». Ἐκδόθηκε ἔγχρωμο,  σὲ μεγάλο μέγεθος, μὲ πλούσιο φωτογραφικό ὑλικό και ἀπομαγνητοφωνημένα τὰ λόγια τοῦ σεβαστοῦ ἐπισκόπου, για νὰ τοὺς κλείσω το στόμα.

Ὁ π. Αὐγουστῖνος παρ᾽ ὅλο τὸ βαθύ του γήρας καὶ παρ᾽ ὅλο τον βαρύ σταυρό που σήκωνε ἀπ᾽ αὐτοὺς που εὐεργέτησε, ὁργωνε τὰ χωριά της Μητροπόλεως του, ἔβλεπε καθημερινά κόσμο στο Γραφεῖο, ἔλυνε τὰ προβλήματά τους, ἔδινε ἀγώνα για νὰ μη γίνη τὸ καζίνο στη Φλώρινα και τὸ πέτυχε. Ἀφοῦ κατόρθωσε νὰ πάρη με τὸ μέρος του ὅλα σχεδόν τα δημόσια πρόσωπα τῆς Φλώρινας, που στην ἀρχή ἦταν ὑπέρ του Καζίνου!

Ἡ ὁμαδούλα τοῦ ἀνωνύμου σχολιαστή ἔμεινε με την κακία της και συνέχιζε νὰ διαδίδει τὰ ἴδια λόγια, που γράφει στο σχόλιο. Μποροῦσε νὰ πείση, μόνο αὐτοὺς ποὺ βρίσκονταν μακριά ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Φλωρίνης.
Ας καταλάβει ὁ συγκεριμένος κύριος, ὅτι μόνος του ἔμεινε, νὰ χύνει το δηλητήριο του ἐναντίον του αείμνηστου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου και νὰ ψεύδετε. Διέλυσε την ἀδελφότητα του Γέροντος στην Ἀθήνα και ἀκόμα μιλᾶ! 
Καὶ κάτι ἀκόμα: Να μη βάζει στο στόμα του, τὸ ὁνομα του αείμνηστου Νικολάου Σωτηρόπουλου, που στο τέλος τους κατάλαβε τί ρόλο ἔπαιζαν, γι᾽᾽αὐτὸ ἀπομακρύνθηκε  ἀπ᾽αυτούς.

KAI KATI ΦΟΒΕΡΟ

Βασάνιζαν τον Γέροντα Μητροπολίτη και μετὰ τὴν παραίτησίν του!!!

Ἔστειλαν εἰσαγγελέα, στὸ σπίτι που ἔμενε ὁ σεβάσμιος ἐπίσκοπος, μερικά χρόνια μετὰ τὴν παραίτησιν του, για να διαπιστώση μόνος του, πόσο εὔκολα μπορεῖ νὰ πάρη τὴν ὑπογραφή τοῦ π. Αὐγουστίνου. Ἤθελαν νὰ μπλέξουν τους πατέρες, που ἔμεναν πιστοί κοντά του! Ἡ εἰσαγγελέας πήγε στο σπίτι και παρακάλεσε νὰ βγοῦν ὅλοι ἔξω, αὐτὴ τὴν ἐντολή εἶχε, και νὰ μείνη μόνος ὁ Γεροντας. Τοῦ ἔδωσε νὰ ὑπογράψη τὴν καταγγελεία τους, και ἐκεῖνος τὴν πέταξε. Μετὰ προσπάθησε ξανά και ξανά, ἀλλα δὲν κατάφερε νὰ πάρη τὴν ὑπογραφή του. Μετὰ ἀπὸ μισή ὥρα, εἶπε στους πατέρες νὰ ἔρθουν κοντά του και ἐκείνη τηλεφώνησε στὸν ἀνώτερό της. Εἶπε ὅτι πολλές φορές προσπάθησε, ἀλλὰ δὲν βάζει ὑπογραφή ὁ Γέροντος, της πετάει το ἔγγραφο. Ἡ εἰσαγγελέας ἔφυγε διαπιστώνοντας ὅτι δὲν ἦταν ἡ καταγγελεία ἀληθινή και την ἔβαλε στὸ ἀρχεῖο. Ἀλλα ὁ ἀνώνυμος σχολιαστὴς μας, ποὺ εἶναι τὰ ὑπολείματα τῆς μικρῆς ἐκείνης ὁμαδούλας, ἡ ὁποια ὅμως δημιουργοῦσε μεγάλο θόρυβο με τὴν κακία της, συνεχίζει το ἴδιο το βγιολί, και μᾶς ἀναγκάζει νὰ βγάλουμε στὴν δημοσιότητα κάποια φοβερὰ παρασκήνια, που δὲν γνωρίζουν οἱ πιστοί.

Αναρτήθηκε από ΟΜΟΛΟΓΙΑ στις 6:36 π.μ.

Άγιος Νεκτάριος και Νίκος Καζαντζάκης: βίοι παράλληλοι & αποκλίνοντες

Στη ζωή των δύο αυτών αναμφίβολα μεγάλων προσωπικοτήτων διακρίνω άφθονα κοινά σημεία, καθώς και μερικές θεμελιώδεις διαφορές. Τα κοινά αυτά και τις διαφορές θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας με τούτο το άρθρο.
Φυσικά, κάποιοι, που θεωρούν μεγάλο τον Καζαντζάκη, νομίζω πως δε συγκαταλέγουν στους μεγάλους της Ιστορίας τον άγ. Νεκτάριο. Και κάποιοι, που θεωρούν μεγάλο τον άγ. Νεκτάριο, δε συμπεριλαμβάνουν στους μεγάλους τον Καζαντζάκη. Αυτό θα έλεγα πως είναι ένα ακόμα κοινό σημείο που χαρακτηρίζει τους δυο άντρες.

Α΄. Κοινά σημεία στη ζωή του αγ. Νεκταρίου και του Ν. Καζαντζάκη.
Και οι δύο:
Έζησαν ανάμεσα στο 19ο και τον 20ό αιώνα. Συγκεκριμένα, ο άγ. Νεκτάριος έζησε τα έτη 1846-1920 και ο Καζαντζάκης τα έτη 1883-1957. Δηλαδή, όταν γεννήθηκε ο Καζαντζάκης, ο άγ. Νεκτάριος ήταν 37 ετών και, όταν κοιμήθηκε ο άγ. Νεκτάριος, ο Καζαντζάκης ήταν 37 ετών και έζησε ακόμη 37 χρόνια (κοιμήθηκαν και οι δύο σε ηλικία 74 ετών).
Γεννήθηκαν και έζησαν παιδικά χρόνια σε περιοχές υπόδουλες στους Τούρκους, έξω από τα όρια του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Ο Καζαντζάκης στην Κρήτη και ο άγ. Νεκτάριος στη Σηλυβρία της Ανατολικής Ρωμυλίας (Β. Θράκης). Ο Καζαντζάκης, βεβαίως, ευτύχησε να δει, όσο ζούσε, την απελευθέρωση της ιδιαίτερης πατρίδας του και την ένωσή της με την Ελλάδα, αντίθετα από τον άγ. Νεκτάριο.
Από παιδιά διέθεταν ανήσυχο πνεύμα, διάβαζαν αχόρταγα και άρχισαν να αποθησαυρίζουν ένα τεράστιο πλούτο γνώσεων, πολύ μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα παιδιά της ηλικίας τους. Για τον άγ. Νεκτάριο αρκεί να πούμε πως άρχισε τη συλλογή αποσπασμάτων των αρχαίων συγγραφέων, της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας σε ηλικία 7 ετών. Εργαζόμενος μάλιστα σε καπνοπωλείο της Κωνσταντινούπολης, σε ηλικία 14 ετών, συνήθιζε να γράφει τέτοια αποσπάσματα στο περιτύλιγμα των εμπορευμάτων, με την ελπίδα να τα διαβάσουν κάποιοι από τους πελάτες του καταστήματος και να ωφεληθούν πνευματικά (την ιστορική αυτή συλλογή, που συνεχίστηκε για χρόνια, την εξέδωσε το 1894 και 95, ενώ επανεκδόθηκε πρόσφατα σε νεοελληνική μετάφραση και επιμέλεια του αξιόλογου λόγιου ιερέα και συγγραφέα π. Αντωνίου Μπιλάλη, με τίτλο Θησαυρός Λογίων).
Ως παιδιά παρουσίασαν έντονες πνευματικές ανησυχίες και κλίση προς τη θρησκευτική ζωή. Είναι γνωστή η παιδική λατρεία του Καζαντζάκη προς τα συναξάρια των αγίων, που του διάβαζε η μητέρα του, και η ατυχής απόπειρά του «να πάει στο Άγιο Όρος ν’ αγιάσει», όπως τα αφηγείται ο ίδιος στην Αναφορά στο Γκρέκο. Ομοίως, είναι γνωστό στους φίλους ότι ο άγ. Νεκτάριος έμαθε πολλά για την πνευματική ζωή της Ορθοδοξίας από τη γιαγιά του και αγάπησε αυτό τον τρόπο ζωής από μικρός.

Ο Καζαντζάκης αντίχριστος (Κριτική εκ των συγγραμμάτων του) (+ Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου Μητροπολίτου Φλωρίνης)

Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

(ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ

Ο καπετάν Μιχάλης» & «Ο τελευταίος πειρασμός»)

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΤΑΙ

«Ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα. μαράν αθά» (Α ' Κο 16,22)

«Ο Εβραίος μου λέγει πως ο Χριστός μου είνε μπάσταρδος και η Παναγία μου πόρνη, το άγιον Ευαγγέλιον λέγει πως το έγραψεν ο διάβολος. Τώρα έχω μάτια να βλέπω τον Εβραίον;  Ένας άνθρωπος να με υβρίση, να φονεύση τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν και ύστερα το μάτι να μου βγάλη, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το δε να υβρίζη τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου, δεν θέλω να τον βλέπω»

(Κοσμάς ο Αιτωλός • Δ' Διδαχή του ιερομάρτυρος)

    Ο νέος Ιούδας στεφανώνεται

    Εις την Αποκάλυψιν του ευαγγελιστού Ιωάννου υπάρχει προφη­τεία, κατά την οποίαν το εν τω κόσμω ηθικόν κα­κόν, η πλάνη και η αμαρτία, η υπό μορφήν πολυκεφάλου τέρατος εμφανιζόμενη, θα εξαπλώση τους πλοκάμους λίαν επικινδύνως, θα λάβη διαστάσεις τοιαύτας, ώστε θα έλθη εποχή, κατά την οποίαν το κακόν όχι μόνον θα λέγεται και θα πράττεται αναισχυντίας, αλλά και το χείριστον εξ όλων, ο λέγων την χυδαιοτέραν ύβριν και ο πράττων το φρικιαστικώτερον έγκλημα θα επαινήται, θα χειροκροτήται και θα στεφανώνεται δημοσία. Έκαστη κεφαλή του τέρατος θα φέρη διάδημα χρυσούν. Η κακία, δηλαδή, εστεμμένη, ο διάβολος θριαμβεύων (Ιδέ Απ 12,3).

Αδελφοί και πατέρες! Η εποχή αυτή έφθασε. Πλείστα γεγονότα των τελευταίων δεκαετηρίδων του παρόντος αιώνος του απατεώνος μαρτυρούν τούτο. Συχνά παριστάμεθα ακροαταί και θεαταί ανθρώπων, οι οποίοι σπεύδουν να συγχαρούν, να χειροκροτήσουν και να βραβεύσουν άθλια έργα άπιστων, που υποσκάπτουν το ηθικόν και θρησκευτικόν οικοδόμημα. Το σκότος καλείται φως και το φως σκότος. Ιδού και κεφαλή τις ασεβείας, έχουσα εν ασφαλεία την φωλεάν της εις την κυανήν ακτήν της Γαλλίας, εξακοντίζει εκείθεν τον φαρμακερόν σίελον και δηλητηριάζει ψυχάς και άφρονες υιοί και θυγατέρες της Ελλάδος αντί να λαμβάνουν μέτρα προφυλάξεως, επιθέτουν επί της κεφαλής αυτής στεφάνους. Και η κεφαλή υψώνεται περισσότερον και μεγαλαυχεί.

Αλλά τις η στεφανουμένη αύτη κεφαλή;Είνε ο εκ Κρήτης λογοτέχνης Ν. Καζαντζάκης. Αυτός ως άλλος Ιούδας προδίδει την Ορθόδοξον πίστιν. Την προδίδει και την καθυβρίζει δια των ασεβών δημοσιευμάτων του.

Το βιβλίον του Καζαντζάκη «Ο καπετάν Μιχάλης»

Αποσπ ΜΗΤΡ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ· Ο π ΑΥΓ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΠΡΟΦΗΤΩΝ

Ο προφητικός, ο δυναμικός, ο ατρόμητος Ιεράρχης Αυγουστίνος Καντιώτης

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η 5η κατά σειρά ομιλία την Τετάρτη 22 Μαρτίου ε.ε. στο Αμφιθέατρο του Πνευματικού – Διοικητικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Μεγάλη ήταν η συμμετοχή του φιλάγιου ποιμνίου όπως στις μέχρι τώρα πραγματοποιηθείσες ομιλίες, οι οποίες διεξάγονται στο πλαίσιο του προγράμματος, το οποίο κατήρτισε η Ιερά Μητρόπολίς με γενικό τίτλο: «Αγιασμένες Μορφές της Εποχής μας» και οι οποίες έχουν ως σκοπό την πνευματική τόνωση, ενδυνάμωση και ωφέλεια των πιστών ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Η ομιλία αυτή ήταν αφιερωμένη στην αγιασμένη και προφητική προσωπικότητα του αγωνιστού Ιεράρχου, Μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.

Εκλεκτός προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο κατηρτισμένος και δεινός Ιεροκήρυξ, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Αεράκης, πνευματικό ανάστημα του π. Αυγουστίνου.

Μετά την καθιερωμένη προσευχή, ο Σεβασμιώτατος έκανε μια σύντομη εισαγωγή για τον Μακαριστό π. Αυγουστίνο λέγοντας χαρακτηριστικά: «Απόψε θα γίνει αναφορά εις τον αγωνιστή και ονομαστό παγκοσμίως Μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης κυρό Αυγουστίνο Καντιώτη.

Όλοι ξέρουμε ότι ο π. Αυγουστίνος ήταν μια προφητική φωνή, ένας ειλικρινής κληρικός, ο οποίος ζούσε με αφοσίωση στον Κύριο και ως Ιεροκήρυξ είχε πάντοτε πύρινο, παραμυθητικό, ελεγκτικό λόγο, πάντοτε όμως προς σωτηρία των ανθρώπων και Δόξαν του Θεού».

Ο Σεβασμιώτατος στη συνέχεια αναφέρθηκε στην προσωπική του γνωριμία με τον π. Αυγουστίνο, όντας μαθητής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, η προσωπικότητα του οποίου άφησε ανεξίτηλο στη μνήμη του Ποιμενάρχου μας το πρώτο κήρυγμα που άκουσε από τον π. Αυγουστίνο, στο οποίο διέκρινε τον καθαρό λόγο, τα πατερικά χωρία και την μεγάλη συγκίνηση.

«Όλοι έλεγαν ότι ο π. Αυγουστίνος ήταν αυστηρός, ακέραιος και απόλυτος, σας διαβεβαιώ όμως ότι είχε καρδιά μικρού παιδιού.

Ο π. Δανιήλ τον οποίο και ευχαριστώ πολύ για την παρουσία του εδώ, είναι ο πλέον κατάλληλος για να ωμιλήσει για τον π. Αυγουστίνο, διότι τον εγνώρισε και τον έζησε για πολλά χρόνια και ακολουθεί επί τα ίχνη αυτού, της ταπεινώσεως, της αφοσιώσεως, της δυναμικότητος της συγγραφής πολλών βιβλίων αλλά κυρίως του ήθους».

Προ της ομιλίας του π. Δανιήλ, στα μεγάφωνα του Αμφιθεάτρου, ακούστηκε ένα μικρό απόσπασμα από παλαιό, πύρινο και συγκινητικό κήρυγμα του π. Αυγουστίνου με θέμα την προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου , το οποίο και έκανε τους πάντες να ριγήσουν από δέος.

Στην συνέχεια ο π. Δανιήλ έλαβε τον λόγο και χαρακτηριστικά ετόνισε: «Ένας λόγος του π. Αυγουστίνου φτάνει για να καλύψει 100 δικά μας κηρύγματα.

Ευχαριστώ Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φθιώτιδος κ. Νικόλαε για την τιμητική αυτή πρόσκληση.

Τον π. Αυγουστίνο τον εγνώρισα όταν ήμουν παιδάκι 14 χρονών. Μπροστά μου αντίκρισα έναν γίγαντα της Εκκλησίας.

Ο π. Αυγουστίνος δεν ήταν απλώς ένας Ιεροκήρυκας, ήταν ο σοφός θεολόγος, ο άγιος στη ζωή , ο αγιοπατερικός και αγιογραφικός στο λόγο και στη διακονία του Ευαγγελίου.

Όταν τελειώσαμε τη Θεολογία, εμείς τα πνευματικά του παιδιά, κυκλώσαμε τον Βασιλιά των Ιεροκηρύκων, τον πρύτανη του άμβωνος, ώστε να μαθητεύσουμε κοντά του, καθώς κι εκείνος ήθελε να δημιουργήσει αυτή την αποστολική ομάδα. Τότε άτυπα ιδρύθηκε η «σχολή Καντιώτη». Αργότερα αξιώθηκα να χειροτονηθώ απ’ τα χέρια του και έκτοτε θέλησα να ακολουθήσω τα ίχνη του.

Ο π. Αυγουστίνος ήταν ένα πατερικό ανάστημα , εκκλησιαστικός ποιμένας και διδάσκαλος, φωστήρας της καθόλου Εκκλησίας που δεν συρρικνώνεται στο σχήμα μιας μόνο μορφής ορθόδοξης δράσεως και πνευματικότητος.

Τον είπαν αγωνιστή και ήταν αγωνιστής. Αγωνίστηκε ενάντια στη φθορά και στη διαφθορά, ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο, ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο της ανισότητος, ενάντια στη διαφθορά της Εκκλησίας.

Κοιμήθηκε ο άγιος Αυγουστίνος Καντιώτης

Ο μητροπολίτης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν ακατάλληλος για τον πλανήτη Γη, όπως είναι ακατάλληλοι όλοι οι ανυποχώρητοι και ασυμβίβαστοι αγωνιστές, που βοηθούν αλλά ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ εμάς τους ηθικά μέτριους ή (ακριβέστερα) νάνους. Ήταν κυριολεκτικά "Νεκρός για τον κόσμο", δηλαδή ελεύθερος από τον κόσμο, δεν τον ένοιαζε η γνώμη του κόσμου προκειμένου να τηρήσει την εντολή του Χριστού "Αγαπήσεις τον Θεόν και τον πλησίον". 

Γι' αυτό σε πολλούς φαινόταν οπισθοδρομικός, ακόμη και τρελός, ένας "παπάς" τυλιγμένος στα μαύρα του ράσα, που γκαρίζει για το Χριστό και για την ηθική. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος είχε σώσει χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, είχε αποφασιστεί η θανάτωσή του από τους Ναζί στην Κατοχή, είχε κατηγορηθεί κατά τον Εμφύλιο ότι είναι "κόκκινος παπάς" (κομμουνιστής), είχε επαναστατήσει ενάντια στο πολιτικό -ακόμη και το εκκλησιαστικό- κατεστημένο της εποχής της νιότης του, είχε εξοριστεί στη Φλώρινα ως επίσκοπος από τη Χούντα γιατί θεωρούνταν ανεπιθύμητος (δηλ. επικίνδυνος) στην Αθήνα, είχε αγωνιστεί θυσιάζοντας τα χρόνια του για το Θεάνθρωπο, ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Και τώρα που έφυγε για τον ουρανό (είναι στο δρόμο ακόμα, ας είναι καλοτάξιδος & συνοδευόμενος από αγγέλους), πολλοί θα γράψουν το μακρύ τους και το κοντό τους για να του πετάξουν λάσπη, επειδή μισούν αυτό που εκείνος εκφράζει: τον αγωνιστή ορθόδοξο χριστιανό, και μάλιστα τον αγωνιστή, ασκητή, φτωχό για χάρη των φτωχών, ορθόδοξο επίσκοπο.

Ο Γέροντας Αυγουστίνος δε φορούσε μίτρα (το "στέμμα" του δεσπότη, που δεν είναι πάντα πραγματικά χρυσό, αλλά σκανδαλίζει υπερευαίσθητα μάτια). Στο Ίντερνετ η μόνη φωτο με μίτρα που βρήκα είναι από την ημέρα της χειροτονίας του. Η παρούσα φωτο από εδώ, όπου και κείμενα δικά του ή σχετικά μ' αυτόν.

Έχω τη γνώμη ότι, βλέποντάς τον, είδαμε πώς μάλλον θα ήταν κάποιοι από τους παλαιούς Πατέρες της Εκκλησίας: ασκητές, αρνητές κάθε άνεσης για τον εαυτό τους, ηθικά αδαμάντινοι, ανυποχώρητοι αγωνιστές, επιθετικοί ενάντια στις αιρέσεις (για να ΣΩΣΟΥΝ τους αιρετικούς, όχι για να τους ρίξουν σε καμιά πυρά), επιθετικοί ενάντια στην κοινωνική & πολιτική αδικία (για να ΣΩΣΟΥΝ τους πλούσιους και τους άδικους -όπως ΚΑΙ τους φτωχούς- κι όχι για να τους λυντσάρουν) και ακούραστοι κήρυκες με ομιλίες, βιβλία και έργα. Χτυπούσαν την καμπάνα σε σημείο να γίνονται ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΙ, για να ξυπνήσουν τον κόσμο, να μη ζει μια μέτρια ζωή, αλλά μια αγία ζωή, να μην αρκείται σε μια ρηχή πίστη, αλλά να προοδεύσει σε μια γιγαντιαία πίστη γεμάτη φωτιά -φωτιά αγάπης προς το Χριστό (το Θεό) και τον πλησίον.

Εκείνοι οι Πατέρες της Εκκλησίας και τότε ακόμη θα φαίνονταν αλλοπρόσαλλοι. Σίγουρα ήταν ανυπόφοροι για τη διεφθαρμένη κοινωνία, γι' αυτό καταδιώκονταν (όπως ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γύρω στο 500 μ.Χ., που συνεργάστηκαν ο διεφθαρμένος πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος και η αυτοκρατορική αυλή για να τον καθαιρέσουν και να τον εξορίσουν), και τώρα ένας άνθρωπος όπως ο Αυγουστίνος (που κι αυτός κυνηγήθηκε στα νιάτα του, γιατί μίλαγε όταν η κοινωνία ήταν "στο γύψο") ήταν ανυπόφορος και τραβούσε πάνω του την περιφρόνηση κάποιων "καθώς πρέπει" "ηθικών", αλλά κατά βάθος εγωιστών, κυρίων που υψώνουν τον εαυτό τους σε ουράνιες διανοητικές σφαίρες, πάνω από το λαουτζίκο, δηλαδή πάνω από την Εκκλησία.

Ο Αυγουστίνος πάντα βουτούσε μέσα στο λαό, γι' αυτό φαινόταν χοντροκομμένος, μονοκόμματος, "δε μας έκανε". Ευτυχώς τον κρύβαμε κάτω από το χαλί και δεν πολυφαινόταν, να μη μας κατηγορούν και οι άθεοι όλων των αποχρώσεων ότι συντηρούμε τέτοιους δεινόσαυρους και συνεπώς "δεν είμαστε εκσυγχρονισμένοι" ως Εκκλησία...
Αν και δε μπορώ να εκφέρω άποψη, νομίζω ταπεινά ότι είναι άγιος. Άγιος, παρά τα λάθη που ΣΙΓΟΥΡΑ έκανε (ουδείς αλάθητος), ακόμη κι αν είναι πολλά, δεν τα ξέρω. Άγιος, γιατί συνόδευσε την πίστη του με αγώνα μέχρι εσχάτων για το λαό, στο όνομα του Χριστού, που είναι ο μόνος αληθινός Αρχηγός του λαού. Δεν περιμένω να φανερωθεί η αγιότητά του με θαύματα - η ίδια η παρουσία του στην εποχή μας νομίζω πως ήταν ένα θαύμα.

Φυσικά, στην πραγματικότητα δεν ξέρω ποιος είναι άγιος και ποιος όχι, μόνο ο Θεός ξέρει. Απλά είμαι τρελός και γράφω τρέλες, συχωρέστε με, συνετοί αδελφοί μου. Μη με ξεσυνερίζεστε, είμαι παράφρων ο καημένος. Δόξα τω Θεώ. Προσευχηθείτε να γίνω καλά, αν θέλετε, και θα σας ευγνωμονώ. Ο π. Αυγουστίνος είναι απλά ένα παράδειγμα - ένας αληθινός χριστιανός, αυτό είναι όλο, αλλά είναι αρκετό.

Για την ιστορία, κοιμήθηκε σε ηλικία 104 ετών, ενώ είχε παραιτηθεί από τη θέση του μητροπολίτη το 2000.

Αιωνία σου η μνήμη, πάτερ Αυγουστίνε. Όταν φτάσεις με το καλό, πρέσβευε και για μας. Ο Θεός να σε τοποθετήσει εκεί όπου πόθησες. Αμήν.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ του π. Αυγουστίνου βλ. εδώ.

Βίντεο για την ανθρωπιστική του δράση σε καιρούς μεγάλης φτώχιας βλ. εδώ (και στη δεξιά στήλη άλλα βίντεο γι' αυτόν).

ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.

Αναρτήθηκε από ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ στις 6:08 μ.μ.