Ο πόλεμος κατά της πλάνης κατά τον Όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη

 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΙΤΗ

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη
Προέδρου του Πνευματικού Συμβουλίου της Π.Ε.Γ.

Ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης κάνει μια βαθειά πνευματική ανάλυση, πώς γεννιέται από τον λογισμό η πλάνη. Πώς μέσα από τον λογισμό πολεμά ο διάβολος. Πόσο προσοχή χρειάζονται κάποιες επικίνδυνες εμπειρίες.

Λέγει ο Άγιος:

Στην πλάνη πέφτει κάποιος είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Και αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε, αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα πάσχει για πολύν καιρό η ψυχή, ωσότου μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.

1. Οι κίνδυνοι

α’. Οι λογισμοί και τα δαιμόνια

Όπως οι άνθρωποι μπαίνουν στο σπίτι και βγαίνουν, έτσι και οι λογισμοί έρχονται από τα δαιμόνια και πάλι μπορεί να φύγουν, αν δεν τους δεχόμαστε.

Αν ο λογισμός σού λέει κλέψε, και συ υπακούσεις, δίνεις με αυτόν τον τρόπο στο δαιμόνιο εξουσία επάνω σου. Αν ο λογισμός σου λέει φάγε πολύ, ώσπου να χορτάσεις, και συ φας πολύ, τότε πάλι σε εξουσιάζει το δαιμόνιο. Κι έτσι, αν ο λογισμός κάθε πάθους σε νικά, θα καταντήσεις κατοικία δαιμόνων.

β’. Το επικίνδυνο φως

Αν δεις φως μέσα σου ή γύρω σου, μην πιστέψεις σ’ αυτό αν δεν έχεις συγχρόνως κατάνυξη για τον Θεό και αγάπη και για τον πλησίον. Μην φοβηθείς όμως αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου και το φως εκείνο θα εξαφανιστεί.

Αν δεις κάποιο όραμα ή εικόνα ή όνειρο, μην το εμπιστεύεσαι, γιατί αν είναι από τον Θεό, θα σε φωτίσει γι’ αυτό ο Κύριος. Ψυχή, που δεν γεύθηκε το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να διακρίνει από πού έρχεται το όραμα. Ο εχθρός δίνει στην ψυχή μια «γλυκειά αίσθηση» ανακατεμένη με κενοδοξία, και από αυτό γίνεται φανερή η πλάνη.

Οι Πατέρες λένε ότι, όταν η όραση είναι εχθρική, η ψυχή αισθάνεται σύγχυση ή φόβο. Αυτό, όμως, συμβαίνει μόνο στην ταπεινή ψυχή που θεωρεί τον εαυτό της ανάξιο για δράση. Ο κενόδοξος, όμως, μπορεί να μην αισθανθεί ούτε φόβο ούτε σύγχυση, γιατί επιθυμεί τις οράσεις και θεωρεί τον εαυτό του άξιο, και γι’ αυτό τον εξαπατά εύκολα ο εχθρός. Τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα και τα επίγεια με τη φυσική διάνοια. Πλανάται όποιος επιχειρήσει να γνωρίσει τον Θεό με τον φυσικό νου, με την επιστήμη, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα.

2. Αντιμετώπιση

Ο Άγιος Σιλουανός ακολουθεί την στάση των Πατέρων στην θεραπεία της ασθένειας της πλάνης. Μιλά όμως και από προσωπική πείρα. Μετάνοια, ταπείνωση, εξομολόγηση στον πνευματικό πατέρα είναι τα αποτελεσματικά όπλα για την αντιμετώπιση των λογισμών και των πειρασμών, που μπορεί να παρασύρουν σε πλάνη.

Λέει για την αντιμετώπιση της πλάνης:

α’. Η μετάνοια

Αν, αρχίσεις με την πρέπουσα μετάνοια, τότε οι δαίμονες θα αρχίσουν να τρέμουν και θ’ αναγκαστούν να φύγουν.

β’. Η ταπείνωση

Να πολεμάς τους εχθρούς με την ταπείνωση.

Όταν δεις, ότι κάποιος άλλος νους παλεύει με το νου σου, ταπείνωσε τον εαυτό σου και θα πάψει ο πόλεμος.

Αν σου συμβεί να δεις δαιμόνια μη φοβηθείς, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου, και τα δαιμόνια θα εξαφανιστούν. Αν όμως σε πιάσει ο φόβος, δεν θα αποφύγεις κάποια βλάβη. Να είσαι ανδρείος. Να θυμάσαι, ότι ο Κύριος σε βλέπει, αν στηρίζεις την ελπίδα σου σε Αυτόν.

Για να αποκτήσει, όμως, η ψυχή ανάπαυση από τα δαιμόνια, πρέπει να ταπεινώνεται και να λέει:

-Είμαι χειρότερη απ’ όλους, είμαι πιο άθλια από κάθε κτήνος και από κάθε θηρίο.

γ’. Ο Πνευματικός

Αν βλέπεις με το νου σου δαιμόνια, ταπεινώσου και προσπάθησε να μη βλέπεις και τρέξε όσο πιο γρήγορα γίνεται στον πνευματικό σου γέροντα, στον οποίο παραδόθηκες. Πες του τα όλα, και τότε ο Κύριος θα σε ελεήσει και θα σωθείς από την πλάνη. Αν, όμως, νομίζεις ότι εσύ γνωρίζεις περισσότερα για την πνευματική ζωή από τον πνευματικό και πάψεις να του λες τι σου συμβαίνει, εξαιτίας αυτής της υπερηφανείας, θα παραχωρηθεί αναπόφευκτα κάποιος πειρασμός, για να σε συνετίσει.

Πέφτουμε στην πλάνη, όταν νομίζουμε ότι είμαστε πιο φρόνιμοι και έμπειροι από τους άλλους, ακόμη και από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ με την απειρία μου και γι’ αυτό υπέφερα. Κι ευχαριστώ από την καρδιά μου τον Θεό, γιατί με τον τρόπο αυτό με ταπείνωσε και με νουθέτησε και δεν απέσυρε το έλεός Του από μένα.

Και τώρα σκέφτομαι ότι, χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο Θεός τη χάρη του δεσμείν και λύειν.

Η παρουσίαση της πλάνης από τον Όσιο Σιλουανό είναι μια ακριβής ακτινογραφία του πλανεμένου, της αρρώστιας της πλάνης και της θεραπείας της, ωφέλιμη για όσους αγωνίζονται να απελευθερώσουν εξαρτημένους από το «πνεύμα της πλάνης» (Α’ Ιωάν. 4,6) και ενεργούνται από την «ενέργεια της πλάνης» (Β’ Θεσ. 2,11).

 

Περιοδικό «διάλογος»
Απρίλιος - Ιούνιος 2020, τεύχος 100

Ι.Μ.Πειραιώς: Ο Σατανισμός νομιμοποιείται στη Σουηδία

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21η Σεπτεμβρίου 2020

Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ

Είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι να φέρνουμε στο φως της δημοσιότητας, με σκοπό την επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού και να σχολιάζουμε περιπτώσεις έσχατης πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης του συγχρόνου κόσμου. Άλλωστε με βάση τα σημεία των καιρών, όπως αυτά καταγράφονται στα θεόπνευστα αγιογραφικά κείμενα, (βλ. 24ο κεφ. του κατά Ματθαίον και 21ο κεφ. του κατά Λουκάν ευαγγελίου), και τους θεοφώτιστους Πατέρες της Εκκλησίας μας, έχουμε αποδείξει ότι η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια κατάσταση πρωτοφανούς αποστασίας, η οποία μαρτυρεί ότι βρισκόμαστε πλέον στους εσχάτους χρόνους.

Μια από τις φοβερότερες πτυχές της σύγχρονης ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης είναι και η πρωτοφανής στην παγκόσμια ιστορία «συμφιλίωση» του ανθρώπου με τον «απ’ αρχής ανθρωποκτόνο» (Ιωάν.8,9), τον ολετήρα της ανθρωπότητας και ολοκλήρου της κτίσεως, τον Σατανά. Η γενική αποστασία του ανθρώπου από τον αληθινό Θεό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, είναι ευθέως ανάλογη με την υποταγή του στο Σατανά και τη λατρεία του σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Και το χειρότερο είναι ότι η αλματώδης λατρεία του Εωσφόρου έχει σκοτεινούς και φανερούς προωθητές, οι οποίοι χρηματοδοτούν αφειδώς κυβερνητικούς παράγοντες σε διάφορες χώρες, προκειμένου να επιτύχουν νομοθετικές παρεμβάσεις, οι οποίες θα δώσουν τη δυνατότητα εδραίωσης και διάδοσης της θρησκείας του. Ήδη στην Αμερική, για χάρη της «ισονομίας», η θρησκεία του Σατανά είναι, όχι απλά νόμιμη, αλλά διεκδικεί δικαιώματα στην δημόσια ζωή, όπως λ.χ. ανέγερση σατανιστικών μνημείων σε δημόσιους χώρους, τέλεση «ιεροπραξιών» σε δημόσιες υπηρεσίες και διδασκαλία των αρχών του σατανισμού στα σχολεία!

Αυτή η λίαν τραγική κατάσταση «μεταγγίζεται» δυστυχώς και στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Έως τώρα υπήρχαν και «λειτουργούσαν» σατανιστικές ομάδες, με την ανοχή των αρχών σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, (και στην χώρα μας), σε περιθωριακούς κύκλους και με μυστικές τελετουργίες. Τώρα ζητούν νομική κατοχύρωση και ίση μεταχείριση με τις νόμιμες θρησκείες! Η αρχή έγινε στη Σουηδία, όπου πρόσφατα, με κυβερνητική απόφαση, η εκεί σατανιστική κοινότητα απέκτησε νομική οντότητα, έγινε νόμιμη θρησκεία και τέθηκε υπό την προστασία του νόμου! Προφανώς και τα τελετουργικά τους, όπως π.χ. ο γάμος, θα έχουν νομική ισχύ και θα γίνονται δεκτά από τις δημόσιες υπηρεσίες!

Τα δημοσιεύματα γι’ αυτή την αναγνώριση είναι αφ’ ενός μεν αποκαλυπτικά για την ερεβώδη κατάσταση που δημιουργείται στον σύγχρονο κόσμο, (και δυστυχώς για την άλλοτε χριστιανική Ευρώπη), και αφ’ ετέρου παραπλανητικά, όσον αφορά την ουσία της σατανιστικής λατρείας και τις φρικτές και αποκρουστικές τελετουργίες της. Αποκαλύπτουν ακόμη και μια άλλη πτυχή του σατανισμού, την άμεση σχέση του με την ομοφυλοφιλική κοινότητα, την οικολογία, την προώθηση των εκτρώσεων και το φεμινιστικό κίνημα.

Σύμφωνα με σχετικό αποκαλυπτικό δημοσίευμα: «Νόμιμη θρησκεία οι Σατανιστές στη Σουηδία – “Αιώνιος επαναστάτης” ο σατανάς. Σε μια προσπάθεια να καταρρίψει τα στερεότυπα για αιματηρές θυσίες κι όργια, η σατανιστική κοινότητα της Σουηδίας προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και το κοσμικό κράτος κι “αγκαλιάζει” το φεμινισμό. Ο ίδιος ο σατανάς θεωρείται απλή λογοτεχνική φιγούρα, πρότυπο κι αιώνιος επαναστάτης. Παρά το γεγονός ότι η εκκλησία ανέκαθεν θεωρούσε το σατανά ως την πηγή του κακού και τον χειρότερο εχθρό του ανθρώπου, η Σουηδική Σατανιστική Κοινότητα έγινε δεκτή ως επίσημη θρησκευτική επωνυμία από τις σουηδικές οικονομικές και διοικητικές υπηρεσίες, σύμφωνα με την εφημερίδα “Dagen”» (Ιστ.https://sputniknews.gr/kosmos/201908024151523-nomimh-thrhskeia satanistes-souhdia-protupo-gia-mimhsh-o-satanas/).

Εδώ διαπιστώνουμε το δαιμονικό τέχνασμα, να νομιμοποιείται η καταστροφική αυτή λατρεία, (σέκτα), αφ’ ενός μεν μέσω του «δικαιωματισμού», της δημοκρατίας και της «ισονομίας» και αφ’ ετέρου μέσω της παραπλάνησης. Να αποκρύπτεται η αληθινή ιδεολογία και πίστη της σέκτας, όπως ορίζεται μέσω των σατανιστικών συγγραμμάτων και της εγκληματικής της ιστορίας. Μ’ άλλα λόγια προσπαθεί η Σουηδική Σατανιστική Κοινότητα να σκεπάσει τη φρικτή πραγματικότητα με τις αιματηρές θυσίες και τα ακατονόμαστα όργια, που συντελούνται μέσα στους κόλπους της και να δώσει προς τα έξω μια ψευδή εικόνα, ότι δήθεν «προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και το κοσμικό κράτος κι “αγκαλιάζει” το φεμινισμό». Οι αιματηρές θυσίες και τα όργια αποκαλούνται απλά «στερεότυπα», επειδή έχουν θεσπιστεί και καθιερωθεί ήδη από τον περασμένο αιώνα από τους πρωτεργάτες του νέο-σατανισμού. Το γεγονός αυτό είναι φυσικό και επόμενο, αφού ο εμπνευστής και δάσκαλος της σέκτας είναι ο «πατήρ του ψεύδους» (Ιωάν.8,44), διάβολος και ως εκ τούτου τα φανερά πιστεύω της δεν έχουν καμιά σχέση με τις κρυφές επιδιώξεις της.

Αξίζει να σχολιάσουμε και τον ψευδή ισχυρισμό της σέκτας ότι δήθεν ο Σατανάς είναι μια «απλή λογοτεχνική φιγούρα, πρότυπο κι αιώνιος επαναστάτης». Όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες «το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου είναι ότι σε πείθει για την ανυπαρξία του», το οποίο επιβεβαιώνει και ο γνωστός φιλόσοφος Σαρλ Μποντλέρ. Έτσι μπορεί να κάνει ευκολότερα το καταστροφικό του έργο. Είναι επίσης γνωστό πως οι αποκρυφιστές, θεμελιωτές και προωθητές του σατανισμού, του περασμένου αιώνα, παρουσίασαν το Σατανά ως το «μεγάλο επαναστάτη» κατά του «δυνάστη Θεού». Ως το «μεγάλο φίλο και απελευθερωτή του ανθρώπου από την τυραννική δυναστεία του Θεού». Μάλιστα του έδωσαν και σύμβολο, ταυτίζοντάς τον με τον γνωστό τιτάνα Προμηθέα της ελληνικής μυθολογίας, ο οποίος επαναστάτησε κατά των «θεών». Με αυτή την παραπλανητική εικόνα του Σατανά επιχειρούν οι δύστυχοι οπαδοί του να προωθήσουν τη λατρεία του, να τον κάμουν ελκυστικό και αποδεκτό από τον σύγχρονο αποστατημένο και αποπροσανατολισμένο άνθρωπο.

Στη συνέχεια το αποκαλυπτικό άρθρο αναφέρει ότι, προκειμένου «να γίνουν μια καταχωρημένη θρησκευτική κοινότητα στη Σουηδία, οι σατανιστές έπρεπε να ικανοποιήσουν αρκετές προϋποθέσεις, όπως να οργανώσουν θρησκευτικές υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων προσευχές, ή διαλογισμό. Έπρεπε, επίσης, να φέρουν μια επωνυμία που “να μην εναντιώνεται στα καλά ήθη ή στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας”». Με άλλα λόγια οι πρωτεργάτες της σέκτας παρουσίασαν μια διαφορετική εικόνα, από αυτή που πραγματικά είναι, για να κατορθώσουν να δρουν νόμιμα στη σουηδική κοινωνία υπό την προστασία του κράτους.

Η συνέχεια του άρθρου δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεως: Η σέκτα «είναι εμπνευσμένη από το Σατανικό Ναό, μια ακτιβιστική ομάδα από τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, που μεταξύ άλλων προωθούν την κατάργηση της σχολικής προσευχής, όπως κάνει και η Σουηδική Ανθρωπιστική Ακαδημία», δηλαδή είναι δομημένη στις αρχές της φρικιαστικής «Εκκλησίας του Σατανά» που ίδρυσε ο διαβόητος σατανιστής La Vey, το 1966 στις ΗΠΑ και ευθύνεται με σωρεία φρικτών εγκληματικών πράξεων, φρικωδών τελετουργιών και ανείπωτων οργίων.

Σημασία έχει και η αποκάλυψη για την ταυτότητα των ηγητόρων της σέκτας: «Επικεφαλής της ομάδας είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Έρικ και η Τζένη Χέντιν από την Στοκχόλμη. Και οι δύο είναι καθηγητές στην Ιστορία των Ιδεών και τη Γλωσσολογία και όπως δηλώνουν δεν έχουν παρελθόν σε άλλα θρησκευτικά κινήματα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν, έχουν περί τους 100 ακόλουθους»! Δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι οι επικεφαλής της σέκτας προέρχονται από το χώρο της διανόησης και όχι από αμόρφωτους ανθρώπους. Είναι παρατηρημένο και σε άλλες περιπτώσεις πως αρχηγοί καταστροφικών λατρειών και αλλόκοτων θρησκευτικών ομάδων είναι εγγράμματοι και σημαίνοντες πολίτες. Η ανθρώπινη γνώση δεν είναι πάντα προϋπόθεση προόδου και μπορεί αυτή να υπηρετήσει το ψεύδος και το κακό, όταν αυτονομηθεί από την πηγή της αλήθειας, την ένσαρκη Αλήθεια που είναι ο Ιησούς Χριστός. Μας το εξηγεί και ο αρχαίος φιλόσοφος Πλάτων, τονίζοντας πως «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται». Εν προκειμένω, άνθρωποι πλημυρισμένοι από δαιμονική ενέργεια, προσφέρουν τις ικανότητές τους και τις γνώσεις τους για το κακό.

Παρακάτω το δημοσίευμα αναφέρει και μια άλλη λεπτομέρεια: τη στενή σχέση μεταξύ σατανισμού και ομοφυλοφιλίας και εκτρώσεων, αποδεικνύοντας ότι κάθε μορφή σεξουαλικής διαστροφής και κάθε μορφή εγκλήματος έχει εμπνευστή και προωθητή της τον ίδιο τον διάβολο: «Με μια γρήγορη αναζήτηση στη σελίδα της κοινότητας στο Facebook βρίσκει εύκολα πολλές συζητήσεις μεταξύ αριστερών ή φιλελεύθερων συνομιλητών για ζητήματα όπως αυτά της LGBTQ κοινότητας, της προστασίας του περιβάλλοντος και υπέρ των εκτρώσεων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η κοινότητα μοίρασε σερβιέτες σε ένα πρότζεκτ με την ονομασία: “Έμμηνος Ρύση με τον Σατανά”»! Οι άγιοι Πατέρες μας βεβαιώνουν πως ο άνθρωπος ο οποίος διαστρέφει συνειδητά το κακό σε καλό και αγαθό, δεν είναι απλά αμαρτωλός, αλλά γίνεται, όπως είχε γράψει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς «μικρός διάβολος», διαβολοποιείται! Όποιος μπορεί να δει τη δαιμονική ενέργεια στους υπερασπιστές και προωθητές της ομοφυλοφιλίας και των φρικωδών εγκληματικών εκτρώσεων, θα συμφωνήσει με τον μεγάλο αυτό σύγχρονο άγιο και ομολογητή της Ορθοδοξίας!

Το άρθρο καταλήγει, καταδεικνύοντας την τρανταχτή αντίφαση της σέκτας: «Κι ενώ ο σατανάς τιμάται ως πρότυπο προς μίμηση και ως αιώνιος επαναστάτης που έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με τις αρχές, η θρησκευτική ομάδα πραγματοποιεί τελετές όπως: “Επίκληση στον Εωσφόρο και στη Λίλιθ”. Με κύριο στόχο ο εαυτός να βρίσκεται στο κέντρο πάντων»! Τα πραττόμενα της σέκτας αποκαλύπτουν τα ψεύδη της. Αν πράγματι ο Σατανάς είναι ανύπαρκτος ως οντότητα, τότε γιατί να τιμάται «ως πρότυπο προς μίμηση»; Επίσης τι νόημα έχουν οι τελετές, στις οποίες επικαλούνται ένα ανύπαρκτο όν; Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Για όλους τους δυστυχείς λάτρεις του χείριστου εχθρού του ανθρώπου, ο Σατανάς δεν είναι ανύπαρκτος. Είναι υπαρκτός, είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου», (Ιωάν.12,31), και μάλιστα έχει πάρει τη θέση του Θεού στην ταραγμένη ψυχή τους! Οι περιρρέουσες απόψεις ότι υπάρχουν πολλές μορφές σατανισμού, (Ορθολογικός, Θεϊστικός, Αθεϊστικός κλπ), είναι τεχνητή παραπλάνηση, που προέρχεται από τον αποκρυφιστικό χώρο.

Περαίνοντας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της παραθρησκείας και του αποκρυφισμού στις τραγικές και αποκαλυπτικές ημέρες μας. Ιδιαίτερα ανησυχούμε για την παράδοξη συμφιλίωση του σύγχρονου ανθρώπου με τον ολετήρα του τον Σατανά και την αλματώδη διάδοση της μιαρής λατρείας του, κυρίως στο χώρο των νέων. Ανησυχούμε επίσης για την ραγδαία αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας, η οποία αποτάσσεται πλέον το Χριστό και συντάσσεται με τον Εωσφόρο. Αγωνιούμε βλέποντας την τιτάνια προσπάθεια αφανών κύκλων, οι οποίοι προωθούν μεθόδους ακούσιας μύησης των παιδιών στο σατανισμό, μέσω παιχνιδιών, της μουσικής, της μόδας και του τρόπου ζωής. Διαπιστώνουμε με φρίκη την άλλοτε χριστιανική Ευρώπη να κλείνει ερμητικά την πόρτα στο Σωτήρα Χριστό και να την ανοίγει διάπλατα στο Σατανά. Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι το φρικώδες παράδειγμα της Σουηδίας, να θέσει υπό την προστασία των νόμων και του κράτους τη σατανιστική σέκτα, είναι η απαρχή για την «σατανοποίηση» ολοκλήρου της ευρωπαϊκής ηπείρου. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι το κακό δε θα αργήσει να έρθει και στην πατρίδα μας, αφού κάθε κακό που γεννιέται στην Ευρώπη έρχεται, (μάλλον το φέρνουν) και στην Ελλάδα! Το μόνο που μας απομένει είναι η απόλυτη προσήλωσή μας στον αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας, το Λυτρωτή μας Χριστό (Εβρ.12,2), σε Αυτόν που νίκησε και συνέτριψε το Σατανά και δρομολόγησε την τελειωτική του καταστροφή, η οποία θα είναι και καταστροφή όσων τον ακολουθούν και τον λατρεύουν!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Ο Άγιος Ευστάθιος και η τραγική αστάθεια των “χριστιανών” της Νέας Εποχής Άρθρο του οσιολογιοτάτου π.Ευφροσύνου Ιερομονάχου Σαββαΐτου

 

Άρθρο του οσιολογιοτάτου π.Ευφροσύνου Ιερομονάχου Σαββαΐτου
αποκλειστικά για την https://katanixi.gr/

Πόσα διδάγματα αλήθεια πρακτικά δεν παίρνουμε οι Χριστιανοί, εμείς οι Ορθόδοξοι των εσχάτων, από τον πλούτο των αρετών του αγίου Ευσταθίου;

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ο Άγιος Ευστάθιος και η τραγική αστάθεια των “χριστιανών” της Νέας Εποχής

Ιερομόναχος π.Ευφρόσυνος Σαβαΐτης

Σήμερα, Κυριακή μετά την Ύψωση, εορτάζουμε τη μνήμη πολλών αγίων Ομολογητών, όπως διαβάζουμε στο Συναξάρι, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο άγιος Μεγαλομάρτυς Ευστάθιος και η αγία μαρτυρική του οικογένεια, οι οποίοι ετελειώθηκαν εν βασάνοις στη Ρώμη περίπου το 117 μ.Χ.

Ο άγιος Ευστάθιος, όπως διαβάζουμε στους ύμνους της εορτής του, χαρακτηρίζεται δεύτερος Ιώβ, αδαμάντινος την ψυχήν, πιστός εν βίω, ακράδαντος εν πειρασμοίς, νικηφόρος εν αθλήσει, μέγας εν ευσεβεία…Τι στ’ αλήθεια να πρωτοθαυμάσουμε από τον κατανυκτικό και περιπετειώδη βίο του;

Α. Είχε την κλήση ουκ εξ ανθρώπων, όπως ο Απόστολος Παύλος. Του εμφανίστηκε και του μίλησε ο ίδιος ο Χριστός μέσα από το σχήμα του Σταυρού, το οποίο είδε στα κέρατα ενός ελαφιού που κυνηγούσε! Τον κάλεσε να βαπτισθεί και κατόπιν να υπομείνει τις μεγάλες δοκιμασίες, που θα τον επισκέπτονταν: θάνατο όλων των υπηρετών και των ζώων του από λοιμό, στέρηση όλων των υπαρχόντων, κατόπιν της συζύγου και των δύο του παιδιών σε ξένη χώρα και δεκαπενταετή υπηρεσία σαν αγροφύλακας, ο πρώην Ρωμαίος στρατηλάτης!

Β. Έδειξε αγόγγυστη καρτερία και μεγάλη ταπείνωση, ώστε ο Κύριος με τιμές τον επανέφερε στην πρώτη του δόξα και του ξαναχάρισε την αγαπημένη του οικογένεια!

Γ. Κι ενώ δεν είχε προλάβει να επιστρέψει καλά καλά νικητής, έδωσε με παρρησία μπροστά στον Αυτοκράτορα Αδριανό ομολογία πίστεως στον Ιησού Χριστό μαζί με τη γυναίκα του Θεοπίστη και τα δύο του τέκνα, Αγάπιο και Θεόπιστο, υπομένοντας ως το τέλος τα φρικτά βασανιστήρια και μένοντας άθικτοι προς δόξαν του αληθινού Τριαδικού Θεού!

Πόσα διδάγματα αλήθεια πρακτικά δεν παίρνουμε οι Χριστιανοί, εμείς οι Ορθόδοξοι των εσχάτων, από τον πλούτο των αρετών του αγίου Ευσταθίου;

1) Ο πριν ειδωλολάτρης αλλά ελεήμων στρατηγός, έκανε τέλεια και χαρούμενη και ελεύθερη υπακοή στο κάλεσμα του Χριστού, ενώ γνώριζε πως θα τον περιμένουν ανυπόφορα βάσανα!

2) Αμέσως έσπευσε να κάνει κοινωνούς στην πίστη και ομόφρονες την καλή του οικογένεια!

3) Όταν χτύπησε το σπίτι του επιδημία λοιμική (όχι σαν τον σημερινό κοροϊδοϊό), αλλά θανατηφόρα πανούκλα, δεν πήρε μέτρα προστασίας να σώσει τη ζωούλα του και τα ζωντανά του, αλλά ευχαρίστησε το Θεό που επέτρεψε να περάσει δοκιμασίες για την αγάπη του!

4) Προσπάθησε να κρυφτεί, όταν τον αναζητούσαν μετά από δεκαπέντε χρόνια να τον επαναφέρουν σαν αρχηγό του στρατού και δε φανέρωσε ποιος ήταν! Όχι σαν εμάς, που τρέχουμε μόνοι μας, όπου υπάρχει δημοσιότητα, τιμές και χρήματα, για να καλοπεράσουμε σ’ αυτή τη ζωή.

5) Δε δίστασε καθόλου να ομολογήσει φανερά την ιδιότητά του ως Χριστιανός, ενώ γνώριζε πως αυτό σήμαινε φρικτό θάνατο! Ας τα δούνε αυτά, όσοι προκειμένου να κρατήσουν σήμερα εκκλησιαστικά, πολιτικά ή στρατιωτικά αξιώματα, δέχονται να προσκυνήσουν το διάβολο και να πουλήσουν την ψυχή τους σε αντίχριστες Στοές, ενώ ξεδιάντροπα μετά παριστάνουν τους ευσεβείς διώκοντας τους αγνούς πιστούς!

6) Με ακράδαντη εμπιστοσύνη στη θεία Πρόνοια ξεπέρασε κάθε πειρασμό δειλίας και απελπισίας έχοντας στραμμένα τα μάτια της ψυχής του στην ανταπόδοση των αιωνίων αγαθών και όχι στην απόλαυση αυτής της ζωής!

Αυτοί είναι αδελφοί, οι γνήσιοι μαθητές του Σταυρού του Χριστού, οι Άγιοί μας, και όσοι πιστοί αγωνίζονται ταπεινά και με πολλή αγάπη να τους μιμούνται κατά δύναμιν. Τι να πούμε για τους υπόλοιπους Αγίους της σημερινής ημέρας, όλους σχεδόν Ομολογητές και Μάρτυρες! Τους Αγίους Υπάτιο και Ανδρέα, Αναστάσιο τον πρεσβύτερο, Αναστάσιο τον μοναχό, τους μαθητές του οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, τους Θεόδωρο και Ευπρέπιο, Αρτεμίδωρο και Θαλλό, τους μάρτυρες και τον μέγαν εν ομολογηταίς Ιωάννη τον Αιγύπτιο και τους 39 συμμάρτυρές του, τον άγιο Ευστάθιο, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, που υπέμεινε τα πάνδεινα από τους Λατίνους κατακτητές χωρίς να ενδώσει στον Παπισμό. Απέχουν παρασάγγας οι σημερινοί λυκοποιμένες Οικουμενιστές, που ερωτοτροπούν, συμπροσεύχονται και γλείφουν τον Πάπα και τους καρδιναλίους του, εν ονόματι της ψευδοαγάπης!

Συνεχίζοντας τον κατάλογο των σημερινών Αγίων, πώς να μην εγκωμιάσουμε τον νεομάρτυρα Ιλαρίωνα από την Κρήτη, τον πρώην εξισλαμισθέντα που καταπάτησε το σαρίκι, αναθεμάτισε τον Μωάμεθ και αποκεφαλίστηκε το 1804 στην Πόλη; Οι σημερινοί βέβαια Πατριάρχες και πνευματικοί (στην πλειοψηφία τους) σίγουρα όχι μόνο θα τον απέτρεπαν αλλά θα έλεγαν, δε βαριέσαι καημένε και οι Μωαμεθανοί το Θεό λατρεύουν…μην είσαι ξεροκέφαλος!

Κλείνοντας, έχουμε δύο Ρώσους μάρτυρες, τον ηγεμόνα του Κιέβου Μιχαήλ και τον υπηρέτη του Θεόδωρο. Αυτοί οι μακάριοι το 1246 μπροστά στους βάρβαρους Τατάρους, ενώ δήλωσαν υποταγή στους εισβολείς ως σε βασιλέα, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν, όπως άλλοι δυστυχώς πατριώτες τους, τον ήλιο και τη φωτιά, μόνο και μόνο για να μη χάσουν τα επίγεια αξιώματα, αλλά φώναξαν δημόσια: «Δεν είναι δυνατόν στο όνομα να είμαστε Χριστιανοί και στα έργα ειδωλολάτρες! Κρατείστε για τον εαυτό σας τη δόξα του μάταιου αυτού κόσμου!».

Όλοι οι προαναφερθέντες Άγιοι, άλλοι γδάρθηκαν ζωντανοί, σε άλλους έκοψαν τη γλώσσα και τα δάχτυλα, άλλους τους έκαψαν, τους έσφαξαν σαν πρόβατα, τους έδωσαν τροφή στα σκυλιά, τους εξόρισαν για ολόκληρη τη ζωή τους με πείνα και βασανιστήρια! Αυτά είναι τα πρότυπά μας αδελφοί! Δεν είναι ρομαντικά παραμυθάκια οι βίοι τους, αλλά πρόσκληση και πρόκληση για μίμηση! Είναι εντολή του Χριστού να γίνουμε και μεις Άγιοι! Όχι προαιρετικά! Αν είσαι Χριστιανός, έχεις υποχρέωση να αγιάσεις! Κι ας λένε κάποιοι “ευσεβείς” σήμερα: Έλα μωρέ, σιγά μην κάνουμε και αντάρτικο στο κράτος ή στη Σύνοδο, αυτά είναι φανατισμοί και ανοησίες! Εμείς και το εμβόλιο θα πάρουμε, και τον Χριστό δε θα τον αρνηθούμε! Και με τον κόσμο και με το Χριστό! Όλα θέλουν διάκριση λένε! Έχεις οικογένεια, τι θα κάνεις;».

ΟΧΙ αγαπητοί, για την πίστη, την ψυχή μας και το Χριστό, ένεκεν αληθείας και δικαιοσύνης θα δώσουμε και το αίμα μας, αν χρειαστεί! Αν θέλουμε να είμαστε άξιοι ακόλουθοι του Σταυρού του Κυρίου!

Ο αληθινός διακονητής

 

Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα

…Ο Πνευματικός που έχει αναλάβει να σε καθοδηγήσει είναι δικός σου αληθινός διακονητής,
θα σου μιλήσει για τον Σταυρό σου και πως στον ώμο σου μπορείς να αντέξεις να φέρεις…..

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ο αληθινός διακονητής

Χριστίνα Τράντζα

Ποιος είναι ο καλύτερος φίλος σου, πολλές φορές θα το ΄χεις με σιγουριά σκεφτεί,
ποιος είναι ομορφότερος απ’ τον εαυτό σου, μην το αρνηθείς πως δεν το ΄χεις ποτέ πει.
Ο γλυκύτερος άνθρωπος επί της γης, με τους ευγενικούς καθώς πρέπει τρόπους,
πολλές φορές σε έχει δελεάσει να τον ακολουθήσεις κι ας σ’ αφήνει κενό στην ψυχή.

Μπορεί να σ’ αρέσει ο καλός διασκεδαστής, όσο και ο σύγχρονος διαπραγματευτής,
ωστόσο δεν παύει να σε ενδιαφέρει ο ταχύτερος προγραμματιστής αυτής της ζωής.
Μην διανοηθείς να πεις πως δεν σε έχει μαγέψει ό,τι σε γεμίζει με τέρψη, με μέθη και γλέντι,
κάθε καταγώγιο με βρώση και πόση και ποικιλία στην γεύση και στο σερβίρισμα της ηδονής.

Πόσο σε συγκινεί να είσαι ο αγαθός ανθρωπιστής της γης, χωρίς να είσαι ο εαυτός σου!
Με πόση αυτοπεποίθηση ζητάς να δικαιωθείς, μη γνωρίζοντας ότι πρώτος είσαι ως φταίχτης,
εσύ έχεις προδώσει τον εαυτό σου και περιμένεις ποτέ και από κανέναν να μην προδοθείς.
Ποια είναι η αξία σου και ποια είναι η αλήθεια σου, για την υστεροφημία σου επί της γης;

Αναρωτιέμαι, σου έχει μιλήσει και σε έχει αγγίξει εκείνος, που μοναδικά νοιάζεται για σένα;
Προσεύχεται χωρίς να του το ζητήσεις, ας μην σ΄ έχει δει, αφού άλλοι του έχουν μιλήσει.
Πόση ανάγκη την έχεις τούτη την προσευχή και πόση χάρη ήρθε να σε γεμίσει να θυμηθείς…
να σε πληροφορήσει γι αυτό που έχεις χάσει ως αξία, για την ουσία της αληθινής σου ζωής.

Τον δρόμο ακολούθησε σ΄ αυτό το μονοπάτι της σιωπής και της μυστικής προσευχής,
στο αποκαλύπτει μόνο εκείνος που το έχει βιώσει και ποθεί να στο μεταδώσει για να σωθείς.
Ο Πνευματικός που έχει αναλάβει να σε καθοδηγήσει είναι δικός σου αληθινός διακονητής,
θα σου μιλήσει για τον Σταυρό σου και πως στον ώμο σου μπορείς να αντέξεις να φέρεις.

Αδελφή, αδελφέ μην απορείς, σε διδάσκει από τα βάθη της ψυχής ο αληθινός διακονητής,
σε αυτό ας είσαι ζηλωτής, με το χάρισμα του αδελφού σου, ήρθες στη γη για να διακονηθείς.
Του Θεανθρώπου υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός Του επί της γης, να γονατίσεις, να ταπεινωθείς.
Κι όταν μιλήσει στην καρδιά σου, να με συγχωρέσεις που γίνομαι για σένα ταπεινός ικέτης.

Μην αργοπορείς να τον αγαπήσεις με την καρδιά σου, να σε κερδίσει ο πλούτος της δικής του καρδιακής ευχής, ο απλανής πνευματικός σου είναι ο αληθινός και ταπεινός διακονητής.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Να προσευχόμαστε καθημερινά… Infodesk

 

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Να προσευχόμαστε καθημερινά…

Να προσευχόμαστε καθημερινά και διαρκώς ακόμη και την ώρα που περπατάμε στο δρόμο, εργαζόμαστε ή όταν πέφτουμε στο κρεβάτι να αναπαυθούμε, μετά μία κουραστική μέρα. Να δοξάζουμε τον Θεό για το έργο Του και να ζητάμε το έλεος Του. Η προσευχή και η κατάνυξη αποτελούν όπλο και θωρακίζουν τον πιστό απέναντι στο κακό, που νοιώθει αδύναμο να δράσει και φεύγει άπρακτο.

Η υπομονή φέρνει τη χάρη του Θεού…

 

Η υπομονή φέρνει τη χάρη του Θεού…

Η πολύχρονη υπομονή, που έφερε άμετρη τη χάρη του Θεού

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:
– Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:
– Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:
– Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:
– Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.

Κι εγώ είπα:
– Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι το θάνατο της ψυχής.

Κι εκείνος αμέσως απάντησε:
– Σώπα, παιδί μου. Είπα ότι σε αγαπά ο Θεός και θα σου δώσει τη χάρη του.

Και πρόσθεσε:
– Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δε φάνηκε να μη βοήθησε καθόλου ο Θεός. Κι όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη.

Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα του η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω.

Και τελείωσε ο γέροντας με αυτά τα λόγια:
– Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση.

Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μου προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής;

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Πως θα απαλλαγούμε από το άγχος

 

Πως θα απαλλαγούμε από το άγχος

Ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία Του μας απευθύνει μια σωτήρια προτροπή: «Μη μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα;» (Ματθ. ς’ 31).

Μην κυριευθείτε από αγωνιώδη φροντίδα λέγοντας: τι θα φάμε, ή τι θα πιούμε, ή πως θα ντυθούμε;

Σήμερα όμως, λόγω των ποικίλων δυσκολιών για την εξοικονόμηση των υλικών μας αναγκών, οι άνθρωποι κυριεύονται εύκολα από άγχος και αγωνιώδη φροντίδα.

Γι’ αυτό φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, κάπως εξωπραγματικός ο λόγος αυτός του Κυρίου, να αποβάλουμε δηλαδή την αγωνιώδη μέριμνα για τις υλικές μας ανάγκες.Αλλά δεν είναι εξωπραγματικός.

Τέτοιο τον θεωρούν οι άθεοι, οι υλιστές και ειδωλολάτρες, που περιορίζουν τη ζωή τους στο παρόν, στα λίγα χρόνια επάνω στη γη.

Αυτοί βλέπουν μόνο την υλική υπόσταση τους και παραθεωρούν την πνευματική και αθάνατη ψυχή τους. Γι’ αυτό επικεντρώνουν όλο το ενδιαφέρον τους στις υλικές τους ανάγκες: στο τι θα φάνε, τι θα πιούν, πως θα ντυθούν και πως θα εξασφαλίσουν ότι κάνει άνετη και ευχάριστη την εδώ ζωή τους.

Και είναι φυσικό να κυριεύονται από άγχος μπρος στις ποικίλες δυσκολίες για την εξασφάλιση όλων αυτών.

Διότι γι’ αυτούς φαγητό, χρήμα και ανέσεις είναι το παν. Η χαρά και η ευτυχία τους.

Γι’ αυτό γύρω από αυτά τα θέματα στρέφονται τα ενδιαφέροντα και οι συζητήσεις τους. Και, όταν παρουσιάζεται κάποια δυσκολία, απελπίζονται, αγωνιούν και τα χάνουν.

Πως θα απαλλαγούμε από το άγχος

Εμείς όμως είμαστε πιστοί Χριστιανοί. Και ως πιστοί Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε μόνο σώμα αλλά και ψυχή αθάνατη. Και η ζωή μας δεν τελειώνει στα λίγα χρόνια της επί γης παραμονής μας, αλλ’ επεκτείνεται στην ατέρμονη αιωνιότητα.

Και έχουμε μεν και εμείς ανάγκη των υλικών αγαθών, που αφορούν στο σώμα μας. Αλλά περισσότερη ανάγκη έχουμε των πνευματικών δωρημάτων, που αφορούν στην αθάνατη ψυχή μας. Και η κύρια φροντίδα μας, στην αρετή και σε ότι πνευματικό πρέπει να επικεντρώνεται, κατά τον λόγο του Μεγάλου Βασιλείου: «Υπερόρα σαρκός, παρέρχεται γαρ επιμελού δε ψυχής, πράγματος αθανάτου» (Εις το «πρόσεχε σεαυτώ», ΕΠΕ 6, 222).

Δηλαδή, μη επικεντρώνεις το ενδιαφέρον σου στη σάρκα που είναι φθαρτή και προσωρινή, και στις ανάγκες της.

Η επιμέλεια και η φροντίδα σου να στρέφεται κυρίως και πρωτίστως στην πνευματική και αθάνατη ψυχή σου.

Ο Χριστιανός, λοιπόν, που στρέφει τα ενδιαφέροντά του στα πνευματικά αγαθά, στη Βασιλεία του Θεού και στην απόκτηση των αρετών, δεν αγωνιά για τα υλικά αγαθά, που είναι δευτερεύοντα.

Γνωρίζει ότι ο Θεός θα του δώσει τα απαραίτητα. Όπως ακριβώς ο Κύριος μας το τονίζει: «Οίδεν ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων» (Ματθ. ς’ 32). Έχετε Πατέρα, μας λέει.

Πατέρα ουράνιο, γεμάτο στοργή και αγάπη. Πατέρα πάνσοφο, αλλά και παντοδύναμο.

Και σαν τέτοιος γνωρίζει όλες τις ανάγκες σας, όχι μόνο τις πνευματικές αλλά και τις υλικές, και μπορεί να τις ικανοποιήσει. Αυτός ο στοργικός Πατέρας φροντίζει για όλα τα δημιουργήματά Του. Και γι’ αυτά τα εφήμερα: τα λουλουδάκια του αγρού και τα πετεινά του ουρανού. Τα ντύνει και τα τρέφει με στοργή και γενναιοδωρία.

Είναι ποτέ δυνατόν να αδιαφορήσει για τα λογικά Του δημιουργήματα;

Όταν σκεπτόμαστε ότι έχουμε έναν τέτοιο Πατέρα είναι δυνατόν να μένει στην ψυχή μας άγχος και αγωνία για τις υλικές μας ανάγκες;

Ένα μόνο χρειάζεται να κάνουμε. Αυτό που ο ίδιος μας παραγγέλλει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. ς’ 33).

Να ζητάτε πρώτα από όλα και πάνω από όλα τα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού και την απόκτηση των αρετών, και τότε όλα αυτά τα επίγεια που σας είναι αναγκαία, θα σας δοθούν μαζί με εκείνα.

Η δροσιά του Ουρανού

 

Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα

…Έρχεται ο Χριστός και κατοικεί σε ταπεινές ψυχές που τον ικετεύουν
και τ’ άγιο φως φωτίζει και πληροφορεί τις καρδιές για την αλήθεια….

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Η δροσιά του Ουρανού

Χριστίνα Τράντζα

Αγρυπνία χαράς στο σύμπαν, στην μνήμη του γενεθλίου σου στην γη,
γλυκιά μας Παναγία, την ημέρα που αρχίζει ο κόσμος να ανακαινίζεται.
Με την ευωδία του λιβανιού, ο αγιασμένος χώρος σου κατακλύζεται,
με του κεριού το φως διαβάζονται τα ονόματα, στην προσκομιδή.
Προσέρχονται οι πιστοί, σιωπηλά προσκυνούν την εικόνα σου
τις μέριμνες και τα βάσανα μονομιάς, αφήνουν στα πόδια σου.

Στο ψαλτήρι προχωρά, με ρυθμούς γοργούς η εορταστική υμνολογία,
ζωντανά ολόκληρη η αγία ζωή σου, φανερώνεται, απλώνεται μέσα μας,
μυστικά μάς κερνά απ’ την χάρη σου, η απαλή και λεπτή σου παρουσία.
Δεν ακούγεται πλέον η καμπάνα για την Θεία Λειτουργία,
οι άγγελοι μας ειδοποιούν και μας καλούν στην Θεία Μυσταγωγία,
ξεχωρίζουν οι πιστοί του Χριστού μας, σήμερα από την “παρωδία”.

Ο φόβος έχει απλωθεί, και κάθε Ιερός Ναός αρνείται να υποδεχθεί,
τους πιστούς με την ακλόνητη Πίστη, με την πρέπουσα τιμή και αξία,
προσθέτοντας στο πρόσωπο την μάσκα, αλλοιώνοντας το φρόνημα.
Αναζητούν να βρουν παρηγοριά και στήριξη οι Ορθόδοξοι στην Παναγία,
μετέχουν σε θεϊκή αγρυπνία, αυτή γεμίζει τις καρδιές με την ελπίδα,
κατεβαίνει μέσα απ’ την ηρεμία του νου, η δροσιά του Ουρανού.

Έρχεται ο Χριστός και κατοικεί σε ταπεινές ψυχές που τον ικετεύουν
και τ’ άγιο φως φωτίζει και πληροφορεί τις καρδιές για την αλήθεια.
Μετέχουν ουράνιας ευλογίας τούτοι οι πιστοί, λεπταίνει τη συνείδηση
της ευχής η ταπεινή εργασία, χαρίζει στην ψυχή την απεραντοσύνη.
Το δώρο του Ουρανού, το παίρνει όποιος ζει με την Ομολογία.
Ψυχή που δοξολογεί τον Κύριο, της χαρίζεται η δροσιά του Ουρανού.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Κοινοποίηση

Ο Τίμιος Σταυρός φανερώνει την αγάπη του Θεού…

Ο Τίμιος Σταυρός φανερώνει την αγάπη του Θεού στο αποκορύφωμα της…
Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου

Ο Τίμιος Σταυρός φανερώνει την αγάπη του Θεού…

Καθὼς πλησιάζει ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὴν ἄπειρη αγάπη του Θεού, ὅπως αὐτὴ κορυφώθηκε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Σ’ αὐτὴν τὴ θεϊκὴ ἀγάπη ἀναφέρεται ὁ Κύριος μὲ ἕνα συγκλονιστικὸ λόγο Tου, ποὺ ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο: «Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων ποὺζοῦσαν στὴν ἁμαρτία, ὥστε γιὰ τὴ σωτηρία τους παρέδωσε σὲ θάνατο τὸν μονάκριβο υἱό Tου».
Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὸν τὸν βαρυσήμαντο λόγο τοῦ Κυρίου, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ νὰ δοῦμε πῶς ὁ Τίμιος Σταυρός φανερώνει την αγάπη του Θεού στὸ ἀποκορύφωμά της.
Τόσο πολύ, μᾶς λέει ὁ Κύριος, ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν». Δὲν ἔστειλε κάποιον δοῦλο, κάποιον ἄγγελο ἢ ἀρχάγγελο ἀλλὰ τὸν Μονογενῆ Υἱό Tου. Αὐτὸν γιὰ τὸν Ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶχε διαβεβαιώσει ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. γ΄ 17). Αὐτὸν τὸν μονάκριβο καὶ ἀγαπημένο Υἱό Tου ἀπέστειλε στὴ γῆ μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρει τὸ αἷμα Tου θυσία ἐξιλεωτικὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ εἶδε ὁ Θεὸς Πατὴρ σταυρωμένο τὸν Υἱό Tου ἐν μέσῳ κακούργων καὶ ληστῶν μὲ τὸ ἀκάνθινο στεφάνι στὴν κεφαλή, μὲ λογχισμένη τὴν πλευρά, μὲ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια. Τί συγκλονιστικό! Ὁ Θεὸς Πατὴρ παραδίδει τὸν Υἱό Tου σὲ θάνατο σταυρικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας! Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ (ΕΠΕ 26, 98).
Ὡστόσο τὸ μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς θείας ἀγάπης φανερώνεται σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο βαθμό, ἂν σκεφθοῦμε σὲ ποιοὺς ἐκδηλώνει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς ἀπέδειξε ὅτι «ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον». Ἀλλὰ ποιὸν κόσμο; Ἕναν κόσμο ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο, ἀλαζονικό. Κι ἐνῷ τὸ φυσικὸ θὰ ἦταν ἕνας τέτοιος κόσμος νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐκδηλώνει τὴν ἄπειρη καὶ τέλεια ἀγάπη Tου πρὸς τὸν ἀποστατημένο ἄνθρωπο.
Ἀγάπη ποὺ ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο γενικὰ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Αὐτὴ τὴν προσωπικὴ ἀγάπη αἰσθάνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ: «ζῶ ἐμπνεόμενος καὶ κυριαρχούμενος ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του γιὰ τὴ σωτηρία μου» (Γαλ. β΄ 20).
Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα τρίτο σημεῖο ποὺ ἀποδεικνύει ἀσύγκριτα την αγάπη του Θεού. Εἶναι τὰ μοναδικὰ δῶρα ποὺ μᾶς χαρίζει μὲ τὴ σταυρική Του θυσία. Τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, τὴν λύτρωση, τὴν σωτηρία μὲ ἐπιστέγασμα τὴν αἰώνια ζωή. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θυσιάστηκε καὶ παραδόθηκε στὸ σταυρικὸ θάνατο «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16).
Ὁ Κύριος μὲ τὴ θυσία τοῦ Σταυροῦ ἄνοιξε τὴν πύλη τοῦ Παραδείσου ὄχι μόνο γιὰ τὸν μετανοημένο ληστὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει καὶ μετανοεῖ εἰλικρινά. Καὶ ἡ αγάπη του Θεού εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὄχι μόνο σώζει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἀλλὰ τοὺς κάνει κληρονόμους ἀσύγκριτης δόξας καὶ ἀτελεύτητης μακαριότητας στὴ Βασιλεία Του.
Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ δοῦμε νὰ ὑψώνεται σὲ λίγες ἡμέρες, ἀποτελεῖ τὴ διαρκῆ ὑπενθύμιση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ παρηγορεῖ τὴν ψυχή, δυναμώνει τὴ θέληση, εἰρηνεύει τὴν καρδιά, στηρίζει τὴν ἐλπίδα. Αὐτὴ τὴν πανανθρώπινη ἐμπειρία καλούμεθα νὰ ἑορτάσουμε ψάλλοντας,
«Σταυρός ὁ φύλαξ τῆς οἰκουμένης…».

Η προσευχή, το κομποσχοίνι και η ελεημοσύνη…Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης:

Η προσευχή, το κομποσχοίνι, η ελεημοσύνη νικά το έλεος του Θεού…

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης: «Η προσευχή, το κομποσχοίνι, η ελεημοσύνη νικά το έλεος του Θεού…»

Ο Γέροντας είχε βγει έξω τη διακαινήσιμο εβδομάδα· πάνε πολλά χρόνια. Είπε ο γερο-Ιωσήφ εις τη Γερόντισσα Ευπραξία και τις άλλες αδελφές: «Βρήκα ένα παπαδάκι καλό» (για μένα έλεγε). Συνεννοήθηκε η Γερόντισσα με τις άλλες, και μου πλέξανε ένα σκουφάκι.

Όταν ήρθε ο γερο-Ιωσήφ, πήγε στις αλυκές· δεν ανέβηκε επάνω εις το σπίτι. Κατεβήκαμε όλοι κάτω. Λέει ο Γέροντας: «Βρε παπά, πάρε αυτό το σκουφάκι». Μόλις το φόρεσα εγώ το σκουφάκι αυτό, άναψα από προσευχή και θείο έρωτα! «Τι σκουφί είναι αυτό , Γέροντα;» του λέω. «Να ήξερες», λέει ο Γέροντας, «τι προσευχές έκανε η Γερόντισσα Ευπραξία σ’ αυτό το σκουφάκι!»
Η Γερόντισσα Ευπραξία έστειλε ένα κομποσχοινάκι. Νομίζω ήτανε πενηντάρι, «Γέροντα», λέω, «δώσε μου αυτό το κομποσχοινάκι». «Πάρ’ το», μου λέει. Εις την εικόνα που μου είχε δώσει ο Γέροντας, (μία εικόνα και ένα πολυσταύρι), το κρέμασα αυτό το κομποσχοινάκι. Και όταν αυτό ευωδίαζε την ημέρα, ήξερα ότι το βράδυ θα έχω προσευχή. Όταν δεν ευωδίαζε το κομποσχοινάκι, δεν είχα προσευχή Χρόνια πολλά αυτό.
Η προσευχή, το κομποσχοίνι, η ελεημοσύνη νικά το έλεος του Θεού. Καμιά αμαρτία δεν είναι μεγαλύτερη από το έλεος του Θεού.

Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.

Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.
Ένα βράδυ τον είδα εις τον ύπνο μου (όραμα· ήτο αποκάλυψις Θεού), να με φιλεί και να μου λέει: «Ευχαριστώ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σε καλύτερη θέση!» Τότε βλέπω και τη γιαγιά μου, να με πιάνει από το χέρι και να μου λέει: «Παιδί μου, προσευχήσου και για μένα, ίνα πάω εκεί που είναι και ο παππούς σου τώρα». Ήταν ολοζώντανο αυτό που έβλεπα. Αισθανόμουνα ότι ήσαν νεκροί.

Το έλεος του Θεού είναι μεγάλο. Ο γερο-Ιωσήφ μας είχε ειπεί, ότι όχι μόνο με τη Θ. Λειτουργία, αλλά και με την προσευχή μπορείς να βγάλεις ψυχή από την κόλαση.

Προσευχότανε ο Γέροντας Ιωσήφ για μια ψυχή αρκετό καιρό. Και στο τέλος νομίζω, ότι μας είπε, είδε όραμα, που η ψυχή είπε: «Μεγάλη μου ημέρα σήμερα. Πηγαίνω εις το καινούργιο μου σπίτι». Και ούτω πληροφορήθηκε ότι σώθηκε η ψυχή.
Εγώ κάποτε, όταν ήμουν αρχάριος, πολεμήθηκα από τον διάβολο· είχα σαρκικό πόλεμο. Ξάπλωσα να κοιμηθώ, αλλά ο πόλεμος της σαρκός δυνατός. Άρχισα με ζέση να λέω την ευχή. Τότε, μεταξύ ύπνου-ξύπνου βλέπω ένα όνειρο: Απέναντι εις την εξώπορτα, ήτανε ένας δαίμονας, όπως τον περιγράφουν οι Πατέρες, με κέρατα, με μαύρα φτερά κλπ., και κάγχαζε. Δεν ηδύνατο όμως να πλησιάσει εις το κελλί μου! Συνήλθα· πήγα και το διηγήθηκα κατόπιν εις τον γερο-Ιωσήφ. Μου λέει: «Βλέπεις, παιδί μου, ότι με την ευχή τον κρατάς εις την εξώπορτα, και δεν μπορεί να σε πλησιάσει!»
Η νοερά προσευχή ολίγον κατ’ ολίγον φέρνει τον άνθρωπο εις την πρώτη χάρη του βαπτίσματος.

Προτού κάνεις οτιδήποτε, να προσευχηθείς…

Προτού κάνεις οτιδήποτε, να προσευχηθείς και να σκεφτείς: Αυτό που πάω να κάνω θα είναι φρόνιμο, θα φανεί ευάρεστο στο Θεό;
Όταν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, τους άλλους και κάθε τι στο πανάγαθο και τέλειο θέλημα του Θεού, θα δεχτείς στην καρδιά σου τη θεία ειρήνη ακόμα κι όταν δοκιμάζεσαι από διάφορες θλίψεις, εσωτερικές ή εξωτερικές. Να προσευχηθείς στο Θεό να σε απαλλάξει από τις θλίψεις και να κόψεις το αμαρτωλό και τυφλό θέλημα σου.

Να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, ψυχή και σώμα, τις περιστάσεις του βίου, τρέχουσες ή μελλούμενες, καθώς και τους συνανθρώπους σου, γνωστούς ή άγνωστους, στο άγιο και πάνσοφο θέλημα του Θεού. Δόξα τω Θεώ, να λες πάντα. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν! Με τα άγια αυτά λόγια θ’ απαλλαγείς από τις σκοτεινές σκέψεις και τα ψυχικά βάρη. Και τότε στην καρδιά σου θα βασιλέψει η ειρήνη η παρηγοριά κι η χαρά. Γενηθήτω το θέλημά Σου, Κύριε! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!

Στάρετς Νίκων Μπελιάεφ

Εγρήγορση και σταθερότητα στην πίστη Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

«Αδελφοί, Αγρυπνείτε! Μένετε στέρεοι στην πίστη! Να είστε γενναίοι και δυνατοί! Όλες τις πράξεις σας να τις εμπνέει η αγάπη. Έχω να σας ζητήσω κάτι, αδερφοί: Γνωρίζετε την οικογένεια του Στεφανά, που τα μέλη της υπήρξαν ο πρώτος καρπός του κηρύγματος στην Αχαία, κι αφιέρωσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία των πιστών. Γι’ αυτό κι εσείς πρέπει να ακούτε τέτοιους ανθρώπους καθώς και όποιον εργάζεται και κοπιάζει μαζί τους. Είμαι πολύ χαρούμενος από την παρουσία κοντά μου του Στεφανά, του Φουρτουνάτου και του Αχαικού, γιατί αυτοί αναπλήρωσαν το κενό της απουσίας σας. Μου ξεκούρασαν την ψυχή, όπως και τη δική σας. Σε τέτοιους ανθρώπους οφείλετε αναγνώριση.

Σας στέλνουν χαιρετισμούς οι εκκλησίες της Ασίας. Πολλούς χριστιανικούς χαιρετισμούς σας στέλνουν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα και όλη η εκκλησία που συναθροίζεται σπίτι τους. Σας στέλνουν χαιρετισμούς όλοι οι αδερφοί. Χαιρετήστε ο ένας τον άλλο με αδερφικό φίλημα.

Ο χαιρετισμός αυτός γράφεται από μένα τον Παύλο με το ίδιο μου το χέρι. Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό ας είναι χωρισμένος από το σώμα της εκκλησίας. Μαράνα θα –ο Κύριος έρχεται! Η χάρη του Κυρίου Ιησού να είναι μαζί σας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού που μας ενώνει, η αγάπη μου είναι μαζί με όλους σας. Αμήν» (A΄ Κορ.16,13-24).

Η Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του Απ. Παύλου, γραμμένη από την Έφεσσο της Μ. Ασίας το έτος 55 μ.Χ., περιέχει ένα μεγάλο αριθμό θεμάτων, τα οποία είναι κυρίως απαντήσεις του Αποστόλου σε ερωτήματα που του έθεταν οι χριστιανοί της Κορίνθου. Εάν ακόμη και σήμερα υπάρχουν ερωτήματα των χριστιανών που σχετίζονται με την πίστη και την καθημερινή πράξη, πολύ περισσότερα, όπως είναι φυσικό, ήταν τα ερωτήματα στα πρώτα βήματα της ζωής της Εκκλησίας. Εάν τα θέματα που απασχολούσαν τους χριστιανούς της Κορίνθου δεν υφίστανται σήμερα, διότι αφενός μεν οι ιστορικές και πολιτιστικές συνθήκες είναι διαφορετικές, αφετέρου δε η χριστιανική πίστη έχει διατυπωθεί με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και διευκρινισθεί με τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας, ωστόσο οι απαντήσεις του Παύλου έχουν διαχρονική σημασία, γιατί είναι εμπνευσμένες από το Πνεύμα του Θεού και ως εκ τούτου αποτελούν μέρος της Αγίας Γραφής που διαβάζουμε είτε στις λατρευτικές συνάξεις της Εκκλησίας είτε κατ’ ιδίαν. Η περικοπή που διαβάζεται στη σημερινή Θεία Λειτουργία είναι ο επίλογος της επιστολής, στον οποίο ο Παύλος απευθύνει προτροπές προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, χρήσιμες επίσης και για τους σημερινούς χριστιανούς. Ας δούμε αναλυτικότερα αυτές τις προτροπές.

1. «Αδελφοί, Αγρυπνείτε!». Η επαγρύπνηση και εγρήγορση, που κυριαρχούν στη διδασκαλία του ίδιου του Ιησού, από την οποία αντλεί τόσο ο Παύλος όσο και οι άλλοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, αποτελούν βασικό γνώρισμα του χριστιανού που δεν επαναπαύεται σε ο,τι έχει επιτύχει μέχρι σήμερα, αλλ’ αγρυπνεί συνεχώς, ώστε να μην αιφνιδιασθεί από τις αντίξοες περιστάσεις της ζωής και κυρίως από τον βιολογικό τερματισμό της. Η εγρήγορση αποτελεί κεντρικό θέμα σε παραβολές του Ιησού, όπως π.χ. αυτής των δέκα παρθένων, πέντε εκ των οποίων χαρακτηρίζονται ως «φρόνιμοι», διότι γρηγορούσαν και φρόντιζαν, εν αναμονή του νυμφίου, να έχουν λάδι στα φανάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε χαρακτηρίζονται ως «μωραί», διότι δεν φρόντισαν να έχουν τις απαραίτητες προμήθειες και αιφνιδιάστηκαν από την ξαφνική έλευση του νυμφίου «εν τω μέσω της νυκτός» (Ματθ. 25,1-10. Οι εικόνες είναι παρμένες από την τελετή του γάμου της εποχής). Η προτροπή για εγρήγορση κυριαρχεί και σε πολλές άλλες διδασκαλίες του Ιησού, καθώς και σε ύμνους της Εκκλησίας, ιδίως της Μ. Τεσσαρακοστής.

2. «Μένετε στέρεοι στην πίστη! Γενναίοι και δυνατοί!». Η σταθερότητα στην πίστη είναι απαραίτητη, ώστε να μην κλυδωνίζεται ο χριστιανός από τον άνεμο κάποιας αιρετικής διδασκαλίας η από αναπάντεχα γεγονότα της ζωής του. Η νηπιακή κατάσταση και η σχετική νοοτροπία δικαιολογούνται στα πρώτα βήματα της βιολογικής αλλά και της χριστιανικής ζωής. Φυσιολογικά όμως ακολουθεί η ωρίμανση και ενδυνάμωσή της. Η ανοδική πορεία είναι το ζητούμενο στη ζωή του χριστιανού, ενώ η στασιμότητα σημαίνει απουσία ζωής και παράδοση στις δυνάμεις της φθοράς και του θανάτου.

3. «Όλες τις πράξεις σας να τις εμπνέει η αγάπη»- («Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω», στο κείμενο). Η αγάπη, τον ύμνο της οποίας συνέθεσε ο Απ. Παύλος στο 13ο κεφ. της επιστολής, κυριαρχεί και στις τελικές προτροπές της ίδιας επιστολής. Σε ολόκληρη την περικοπή που σχολιάζουμε έμμεσα εξυπακούεται:

α) στη δράση των Στεφανά, Φορτουνάτου και Αχαικού, που διακονούν τους χριστιανούς της Κορίνθου (χωρίς να προσδιορίζεται το περιεχόμενο της διακονίας, διότι προφανώς είναι γνωστό στους αναγνώστες της επιστολής) και που αναπληρώνοντας όλους τους χριστιανούς της Κορίνθου πρόσφεραν κάποια (μη κατονομαζόμενη επίσης) υπηρεσία στον Παύλο ξεκουράζοντας έτσι την ψυχή του ταλαιπωρημένου Αποστόλου αλλά και αυτήν των Κορινθίων.

β) στην προτροπή για αναγνώριση των υπηρεσιών τους από τους χριστιανούς της Κορίνθου.

γ) στους ασπασμούς των εκκλησιών της Μ. Ασίας και ιδιαίτερα του ζεύγους Ακύλα και Πρίσκιλλας γνωστού στους Κορινθίους και της εκκλησίας που συγκεντρώνεται στην οικία τους.

δ) στην ανταλλαγή ασπασμού των μελών της κοινότητας «με αδελφικό φίλημα», χωρίς να αποκλείει από τον ασπασμό αυτό τα πρόσωπα που στο σώμα της επιστολής (ανωνύμως) επέκρινε για τη συμπεριφορά τους. και τέλος

ε) στην έκφραση της αγάπης του («στο όνομα του Ιησού Χριστού») προς όλους, χωρίς πάλι να εξαιρεί η και να υπαινίσσεται τους παρεκτραπέντες της κοινότητας.

Στέλνει επίσης ασπασμούς γραμμένους με το ίδιο του το χέρι. Γνωρίζουμε ότι ο Παύλος υπαγόρευε συνήθως τις επιστολές του σε κάποιον συνεργάτη του, ίσως γιατί ο ίδιος καταπονημένος από τις πολλές ταλαιπωρίες, για τις οποίες κάνει λόγο σε άλλο σημείο της ίδιας επιστολής καθώς και της δεύτερης επιστολής του προς τους Κορινθίους (βλ. Α΄ Κορ. 4, 9-13. Βλ.και Β΄ Κορ. 11, 23-33), αδυνατούσε να γράψει ιδιοχείρως επί του παπύρου. Στο τέλος πρόσθετε συνήθως ιδιόχειρο χαιρετισμό.

Πέραν της αγάπης του ιδίου προς όλους τους παραλήπτες της επιστολής υπενθυμίζει ότι η αγάπη πρέπει να απευθύνεται στον ίδιο τον Κύριο, φτάνει μάλιστα στο σημείο να σημειώσει ότι «Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό ας είναι χωρισμένος από το σώμα της εκκλησίας».

Λίγο πριν τελειώσει η ενότητα του αναγνώσματος και όλη η επιστολή θυμίζει ο Παύλος τη βασική πίστη της Εκκλησίας ότι ο Κύριος έρχεται, που διασώζεται στην αρχική της αραμαική μορφή: «Μαράνα θα», που είναι ομολογία πίστεως: Ο Κύριος έρχεται, αλλά μπορεί να κατανοηθεί και ως προσευχή, όπως στον τελικό στίχο της Αποκαλύψεως « Έρχου Κύριε Ιησού» (Αποκ. 22,20).