Πασχίζοντας για το "καθ' ομοίωσιν"

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 19^ης Ιανουαρίου 2013

(Κολασ. γ΄ 4-11)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Η αμαρτία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου. Τον τυραννά, τον ταλανίζει και τον οδηγεί στον χαμό. Ένα μόνο πάθος να αφήσει ο άνθρωπος να κυριαρχήσει σ’ αυτόν είναι αρκετό να τον οδηγήσει στην αθλιότητα και στην απώλεια.

          Γι΄ αυτό, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος παραγγέλλει προς τους Χριστιανούς όλης της γης και όλων των αιώνων «νεκρώσατε τα μέλη υμών». Η νέκρωση των παθών χρειάζεται να είναι ολοκληρωτική και πλήρης διότι έτσι ο άνθρωπος ξεφορτώνεται και το βαρύ φορτίο της ενοχής, το οποίο είναι συνέπεια της αμαρτωλότητάς του. Τα «μέλη» είναι ο αμαρτωλός, ο παλαιός άνθρωπος, ο οποίος χρησιμοποιεί για το κακό όλο το σώμα του, που είναι θείο δώρο. Με την γλώσσα του κακολογεί, κουτσομπολεύει και ειρωνεύεται τους συνανθρώπους του. Με τα μάτια του βλέπει θεάματα αμαρτωλά και φθοροποιά. Στην καρδιά του φωλιάζει η κακία, το μίσος και η φαυλότητα. Με τα χέρια του διαπράττει κλοπές, εγκλήματα και αδικίες. Με τα πόδια του βαδίζει σε δρόμους σκοτεινούς, αμαρτωλούς και αδιέξοδους.

Ο Απόστολος Παύλος δεν μας προτρέπει να εξουδετερώσουμε τα φυσικά μέλη μας ως κακά. Αυτό δεν είναι σωστό, διότι τα μέλη μας είναι ανεκτίμητα δώρα του Θεού και πρέπει να τα τιμάμε και να τα σεβόμαστε. Αντίθετα, μας διδάσκει να μεταβάλουμε την χρήση τους και να τα αξιοποιήσουμε προς το αγαθό. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση γίνεται δια του Αγίου Βαπτίσματος και της μεταδόσεως στον νεοβαπτισθέντα των δωρεών του Αγίου Πνεύματος.

          Αυτό όμως πρέπει να συνεχίζεται και να επεκτείνεται σε όλη την επίγειο πορεία και ζωή μας. Χρειάζεται να μένουμε μακριά από την πορνεία και τον σαρκικό μολυσμό,  που λερώνει το ανθρώπινο σώμα, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Οφείλουμε  να αποφεύγουμε την κακία και τον φθόνο, την πλεονεξία, την ειδωλολατρία, την άδικη οργή, τον εγωπαθή θυμό, την συκοφαντία, την αισχρολογία, το ψέμα, την βλασφημία.

          Όλα αυτά κάνουν τους ανθρώπους τέκνα ανυπακοής και αποστασίας και επισύρουν επ’ αυτών την οργή του Θεού. Έτσι οφείλουμε να ντυθούμε τον «νέο άνθρωπο», τον φωτισμένο με τις αλήθειες του Ευαγγελίου, ανακαινισμένο και δυναμωμένο με τα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Δεν μεταβάλλονται βέβαια τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Η μεταβολή είναι εσωτερική και πνευματική, είναι μεταβολή διανοίας, καρδιάς, ήθους και χαρακτήρα.

Έτσι πετυχαίνουμε το «καθ’ ομοίωσιν», δηλαδή θεωνόμαστε. Μακάρι να κατακτήσουμε απαξάπαντες την ποθητή αυτή τελείωσή μας!!!