Μην πιέζεις, μην ενοχλείς κανέναν!

Άσε το παιδί σου, άσε τον άντρα σου, άσε τη γυναίκα σου, άσ’ τους όλους ήσυχους να κάνουν τις επιλογές τους, να πάρουν τις αποφάσεις τους.

Μην πιέζεις κανέναν. Μην ενοχλείς τους άλλους. Το μεγάλο πρόβλημά σου είναι ακριβώς αυτό. Εχεις μεταθέσει το πρόβλημά σου στους άλλους και δεν κοιτάς μέσα σου. Δεν σου φταίει κανένας για την ευτυχία που δεν έχεις.

Δεν σου φταίει κανένας για τη μιζέρια που κουβαλάς. Δεν σου φταίει κανένας για το κενό που υπάρχει στην ψυχή σου. Διαρκώς λες: «Μου φταίει το ένα, μου φταίει το άλλο». Αν είναι δυνατόν να σου φταίει ο ένας κι ο άλλος. Εσύ σου φταις.

Μου φταίω εγώ. Το πρόβλημα είναι δικό μου. Κάτι δικό μου έχω, που με βασανίζει.

Αν είναι δυνατόν, η ευτυχία η δική μου να εξαρτάται από το τι θα κάνει το παιδί μου ή η γυναίκα μου ή ο άντρας μου ή ο γείτονάς μου. Δηλαδή, για να γίνω εγώ ευτυχισμένος, θα πρέπει ν’ αλλάξουν οι άλλοι; Πιστεύω να καταλαβαίνεις τον παραλογισμό αυτής της απαίτησης.

Καθένας παίρνει τις δικές του αποφάσεις, κάνει τις δικές του επιλογές, έχει τη δική του ωριμότητα, τη δική του ώρα. Εσύ να ‘σαι εντάξει με τον εαυτό σου και να το παραδέχεσαι. Να πεις: «Δεν φταίει το παιδί μου. Δεν φταίει ο άντρας μου. Δεν φταίει η γυναίκα μου. Εγώ φταίω που δεν έχω καλή σχέση με τον εαυτό μου, με την ψυχή μου, με τον Θεό μου».

Δεν έχω καλή σχέση με τον Θεό. Και έπειτα, για να ‘μαι εγώ ευτυχισμένος, ζητώ απ’ τους άλλους να αλλάξουν. «Κάνε αυτό, να σε δω να χαρώ». Θα χαρείς αν με δεις να αλλάζω με το ζόρι; Και τι θες να ‘χεις δίπλα σου; Τι είναι ο άλλος; Ενα μπιμπελό; Ενα παιχνιδάκι που το παίρνεις από δω και το βάζεις εκεί, κι ευχαριστιέσαι; Μα το παιδί σου και ο άνθρωπός σου δεν είναι κτήματά σου. Εχουν τη δικής του προσωπικότητα, την ψυχή τους ανεξάρτητη και ζητούν τον δικό τους ζωτικό χώρο. Και ελευθερία.

Πάρ’ το απόφαση: δεν μπορείς να ελέγχεις τους άλλους. Και μη γυρίσεις να μου πεις: «Ναι, εσύ τα λες αυτά επειδή δεν έχεις δικές σου τέτοιες υποχρεώσεις και γι’ αυτό είσαι χαλαρός». Οχι, δεν το λέω γι’ αυτό. Το λέω επειδή έχω δει πολλούς έγγαμους ανθρώπους, παντρεμένους, που ζουν φυσιολογικά. Εχω δει μάνες και πατέρες οι οποίοι αγαπούν πολύ τα παιδιά τους, θέλουν πολύ τη διόρθωσή τους, την επιστροφή κι αλλαγή τους. Μα σέβονται απεριόριστα τα παιδιά τους. Κι έχουν καταλάβει αυτοί οι γονείς ότι δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τον άλλον με φωνές. Πάρ’ το απόφαση: δεν αλλάζει ο άλλος με τις φωνές σου. Αλλά και αν τον αλλάξεις, αυτή η αλλαγή θα ‘ναι πρόσκαιρη και θα ‘χει μέσα της κάτι το πιεστικό. Και η πίεση αυτή θα βγει κάπου αλλού. Δεν αλλάζει έτσι ο κόσμος.

Ασε το παιδί σου ήσυχο. Πες του το σωστό. Εννοείται. Θα το πεις μία, θα το πεις δύο, θα το πεις τρεις. Μετά; Τι θα κάνεις. «Οχι, εγώ θέλω να τον δω ν’ αλλάζει τώρα». Αυτό είναι μια δική σου ανάγκη. Παραδέξου το. Είναι δική σου ανάγκη να κάνεις τον κόσμο όπως εσύ τον θέλεις. Αρα έχεις δικό σου θέμα.

Του π. Ανδρέα Κονάνου – Από την Ορθόδοξη Αλήθεια

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ

ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

Ευλογείτε τον κύριο πάντες οι Άγγελοι

Αυτού,

Δυνατοί Ισχυροί που κανουν τον Λόγο Αυτού.

Ευλογείτε τον Κύριο Αιώνια

Πάντες οι Άγγελοι Αυτού,

Πνεύματα πυρός έμπροσθεν του θρόνου.

Ευλογείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό Πάντες οι Δυνάμεις και Εξουσίες Αυτού

Οι εκ της Ουράνιας Σιών Ανυψώνοντες ξίφη.

Προς Δόξαν Κυρίου πύρινες φλόγες και λειτουργοί παρασταθείτε

Μαζί μου αυτή την στιγμή,

Εν Ονόματι Κυρίου.

(3 φορές όλο)

ΤΙΣ ΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΗΣ

ΕΠΙΚΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ

ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΕΣ ΟΙ ΕΝΑΝΤΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΙΝΗ ΛΑΜΑ ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ ΤΟΥ

Ο ΛΟΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΣΑΣ ΔΙΑΛΥΕΙ

Κύριε δίκασε αυτούς που με αδικούν,

Με την Δικαιοσύνη Σου Κύριε κατέστρεψε τα έργα των ορατών και Αοράτων που έρχονται εναντίον του δούλου σου ...............?

(το όνομα σας η για όποιον διαβάζεται η ευχή)

Στείλε κύριε τους Πύρινους Λειτουργούς σου όπως καταστρέψουν Κάθε ενάντια δύναμη στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Ας Στραφούν πίσω και ας πέσουν στις παγίδες που έστησαν Εναντίον σε  μένα τον ……….?

Στο όνομα του ΑΡΧΆΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΉΛ,

ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ εγώ ο ………..?

Είμαι Ελεύθερος,

Απ αυτή την ώρα και κάθε έργο των αρνητικών δυνάμεων αυτή τη στιγμή

Καταργείτε και διασκορπίζεται σαν καπνός στον αέρα στο όνομα του

ΑΡΧΆΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΉΛ -ΤΙΣ Ως Ο ΘΕΟΣ.

Αμήν

Αμήν

Αμήν

Με τη δύναμη του Αστρικού Σταυρού,

Με την εξουσία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ,

Με την δύναμη των Πύρινων Λειτουργών,

Καταργώ κάθε εξουσία σας πάνω σε μένα τον ............?

Το Πύρινο ξίφος να σας κάψει,

Η ρομφαία να σας διαλύσει,

Οι Άγιοι Άγγελοι να σας διώξουν.

Αμήν

Αμήν

Αμήν .

“ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ

ΘΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΕΚΕΙ

ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΑΝ “

Όποιος πεί αυτή την προσευχή με την καρδιά του,με πίστη και ταπείνωση ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα είναι κοντά του!

ΚYΡΙΕ ΘΕE, ΒΑΣΙΛΕΥ ΜEΓΑ, ΑΝΑΡΧΕ! ΑΠOΣΤΕΙΛΟΝ, ΚYΡΙΕ, ΤOΝ ΣOΝ ΑΡΧAΓΓΕΛΟΝ ΜΙΧΑHΛ, ΕΠI ΤOΝ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ (ΟΝΟΜΑ) IΝΑ ΡYΣΗΣ ΜΕ ΑΠO ΕΧΘΡΩΝ ΟΡΑΤΩΝ ΚΑI ΑΟΡAΤΩΝ.
ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΚΥΡIΟΥ ΜΙΧΑHΛ, ΔOΣ ΕΙΡHΝΗΝ ΚΑI ΕΥΗΜΕΡIΑΝ ΤΩ ΣΩ ΔΟYΛΩ (ΟΝΟΜΑ).
ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΚΥΡIΟΥ ΜΙΧΑHΛ, ΤΩΝ ΔΑΙΜOΝΩΝ ΜΑΧΗΤA, ΠΟΛEΜΗΣΟΝ ΤΟYΣ ΕΧΘΡΟYΣ ΤΟYΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΣ ΜΕ, ΠΟIΗΣΟΝ ΑΥΤΟYΣ ΩΣΠΕΡ ΑΜΝΟYΣ ΚΑI ΑΠOΣΤΡΕΨΟΝ ΑΥΤΟYΣ ΩΣ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤHΝ ΚOΝΙΝ.
ΜEΓΑ ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΚΥΡIΟΥ ΜΙΧΑHΛ! ΑΡΧΙΣΤΡAΤΗΓΕ, ΠΡΩΤΕ ΤΩΝ ΕΞΑΠΤΕΡYΓΩΝ ΧΕΡΟΥΒΕIΜ ΚΑI ΣΕΡΑΦΕIΜ ΚΑI ΠAΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓIΩΝ, ΓΕΝΟΥ ΜΟΙ ΠΡΟΣΤAΤΗΣ ΚΑI ΒΟΗΘOΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΘΛIΨΕΣΙ ΚΑI ΤΑΙΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡIΑΙΣ ΜΟΥ, ΕΝ ΤΗ ΕΡHΜΩ, ΕἰΣ ΤAΣ ΟΔΟYΣ, ΕἰΣ ΤΟYΣ ΠΟΤΑΜΟYΣ, ΚΑI ΕΝ ΤΗ ΘΑΛAΣΣΗ ΓΕΝΟΥ ΜΟΙ ΓΑΛHΝΙΟΣ ΛΙΜHΝ. ΣΩΣΟΝ ΜΕ, ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑHΛ, ΑΠO ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒOΛΟΥ, ΟΤΑΝ ΕΚΟYΣΗΣ ΜΕ, ΤOΝ ΑΜΑΡΤΩΛOΝ ΔΟΥΛΟΝ (ΟΝΟΜΑ), ΚΑΛΟΥΝΤΑ ΤO ΟΝΟΜA ΣΟΥ ΤO ΑΓΙΟΝ. ΓΕΝΟΥ ΜΟΙ ΒΟΗΘOΣ ΤΑΧYΣ ΚΑI ΕΠAΚΟΥΣΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΟΥ.
Ω ΜEΓΑ ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑHΛ! ΝIΚΑ ΠAΝΤΑΣ ΤΟYΣ ΕΝΑΝΤIΟΥΣ ΜΟΥ ΤΗ ΔΥΝAΜΕΙ ΤΟΥ ΤIΜΙΟΥ ΚΑI ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΟΥΡAΝΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡIΟΥ, ΕΥΧΑΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓIΑΣ ΘΕΟΤOΚΟΥ, ΤΩΝ ΑΓIΩΝ ΑΓΓEΛΩΝ, ΤΩΝ ΑΠΟΣΤOΛΩΝ, ΤΟΥ ΑΓIΟΥ ΠΡΟΦHΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΑΓIΟΥ ΝΙΚΟΛAΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΓIΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙA ΧΡΙΣΤOΝ ΣΑΛΟΥ ΤΟΥ ΑΓIΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜAΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΗΤΑ ΚΑI ΕΥΣΤΑΘΊΟΥ ΚΑI ΠAΝΤΩΝ ΣΟΥ ΤΩΝ ΑΓIΩΝ.
Ω ΜEΓΑ ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΜΙΧΑHΛ! ΒΟHΘΕΙ ΜΕ ΤOΝ ΑΜΑΡΤΩΛOΝ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ (ΟΝΟΜΑ), ΣΩΣΟΝ ΜΕ ΑΠO ΣΕΙΣΜΟΥ ΠΛΗΜΜYΡΑΣ ΚΑI ΠΥΡOΣ, ΑΠO ΑΟΡAΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ, ΑΠO ΑΝΟHΤΟΥ ΘΑΝAΤΟΥ, ΑΠO ΠΑΝΤOΣ ΚΑΚΟΥ ΚΑI ΑΠO ΠΟΝΗΡΩΝ ΔΑΙΜOΝΩΝ, ΜEΓΑ ΜΙΧΑHΛ ΑΡΧAΓΓΕΛΕ ΚΥΡIΟΥ, ΝΥΝ ΚΑI ΑΕI ΚΑI ΕΙΣ ΤΟYΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. ΑΜHΝ.

Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Πανορμίτης της Σύμης: Ο θαυματουργός... νονός και "κλέφτης" της καρδιάς μας (ΦΩΤΟ)

 

Οι Συμιακοί αγκαλιάζουν ευλαβικά μ' όλα τα φύλλα της καρδιάς τους τον Πανορμίτη. Τον αγαπούν πολύ, τον αισθάνονται τόσο δίπλα τους που έχουν αποκτήσει και μια γλυκιά “θρασύτητα” μαζί του. “Τόλμησαν” με το νησιώτικο κέφι τους, το οποίο προκύπτει αναμφίβολα από τη σιγουριά και την ασφάλεια που τους προσφέρει ο προστάτης και πολιούχος τους, ο Αρχιστράτηγος, να τον χαρακτηρίσουν “κλέφτη”. Ναι, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ!

Μην σας προξενεί εντύπωση. Δεν πρόκειται για ασέβεια. Δείγμα πίστης είναι κι αυτό κι εκφράζεται με μια καλοσυνάτη αθωότητα υποκλινόμενη στο μεγαλείο των θαυμάτων και της δύναμης του Αρχαγγέλου!
Οι Συμιακοί αναφέρονται στα τάματα των απανταχού πιστών προς την Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Πάνορμο. “Πρέπει να το αποδώσεις το τάμα σου”, συμβουλεύουν και επισημαίνουν: “Μην το αμελείς! Ο Πανορμίτης είναι “κλέφτης”... Θα βρει τον τρόπο και θα το πάρει μόνος του το τάμα”. Τέτοια είναι η οικειότητα που έχουν αποκτήσει μαζί του... Κάποιοι απ' αυτούς, οι ψαράδες του νησιού έχουν μάθει πια και παραδίδουν τα τάματα που στέλνουν μόνοι τους οι πιστοί -μέσω θαλάσσης- απ' όλο τον πλανήτη. Ψαρεύουν μπουκαλιά και δοχεία και τα παραδίδουν στην Ιερά Μονή του Πανορμίτη! 
Τα δημιουργήματα της συμαϊκής λαϊκής μούσας καθρεφτίζουν ξεκάθαρα τα συναισθήματα των Συμιακών για τον πολιούχο τους.
Νιώθουν τρυφερή στοργή κι απόλυτη εμπιστοσύνη για τη δική του ανταπόκριση. Τον αισθάνονται δικό τους, συγγενή τους, πατριώτη τους. Γι΄ αυτό και οι επικλήσεις τους:
“Ω Παερμιώτη Συμιακέ”, “Παερμιωτάκιμ μου χρουσό”
Παρέλαβαν από τους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας την τιμητική προσκύνηση και τον ευλαβικό σεβασμό προς τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, αλλά η ψυχή τους φίλτραρε κατά το δοκούν το πρόσωπο του Ταξιάρχη. Στο θέλημα αυτής της ζωηρής ψυχής ταίριαζαν άλλα “χρώματα”.
Τον ταύτισαν με φορέα της χαράς και φρουρό της ευτυχίας! Τον αποσυνέδεσαν από την έννοια του ψυχαγωγού, παρόλο που ο Αρχάγγελος Μιχαήλ -στις μονές και στα ξωκλήσια του στη Σύμη- εικονίζεται να πατάει σ' ένα άπνοο σώμα, του οποίου την ψυχή ανυψώνει με τ' αριστερό του χέρι για να τη μεταφέρει στον Θεό. Ο Συμιακός γνωρίζει ότι ο Αρχάγγελος, χαρακτηρίζεται ψυχοπομπός, μα αρνείται πεισματικά να δεχθεί τη σχέση του πολιούχου του με το θάνατο. Πείσμα βαθύ είναι αυτό! Είναι ανυποχώρητος στη θέση του ότι ο Ταξιάρχης συνδέεται πάντοτε με τη ζωή και μόνο μ' αυτήν. Γι' αυτό κι αποδίδει το θάνατο στην απουσία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη:

“Ο Παερνιώτης έλειπε κι η Παναγιά εκοιμάτο,                                                                                    Κι εβάλα το κορμάκι σου στην πλάκαν αποκάτω”
Η Σύμη περιέχεται μέσα στον ευρύτερο κόλπο της Δωρίδας, στα ΝΔ παράλια της Μ. Ασίας -σαν προέκτασή της-, κι ανέκαθεν συνδέονταν οι δυο πλευρές ως ένας ενιαίος χώρος, οικονομικός και πολιτισμικός. Με την καρσινή της μικρασιατική παραλιακή ζώνη, τα Πέρα, υπήρχαν εμπορικές ανταλλαγές υλικών αγαθών και πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις .
Με “βάρκα” αυτή την τακτική επικοινωνία με τη Μ. Ασία, ταξίδεψαν οι “άγγελοι” στη Σύμη. Οι νησιώτες ενστερνίστηκαν τον μεγάλο σεβασμό των χριστιανών Μικρασιατών προς τους αγγέλους κι ειδικότερα προς τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Εγινε για τους θαλασσινούς της Σύμης ο άμεσος κι αποτελεσματικός προστάτης τους απέναντι στους κινδύνους της θάλασσας και της στεριάς, ο φερέγγυος μεσολαβητής τους προς τον Θεό για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, ο άγγελος ο φύλακάς τους!
Ετσι, προέκυψαν κι οι εννέα ναοί προς τιμήν του (2 μόνες και 7 ξωκλήσια). Οι Συμιακοί του αφιέρωσαν τόσους ναούς όσα και τα τάγματα των αγγέλων. Αυτά είναι οι Άγγελοι, οι Αρχάγγελοι, οι Θρόνοι, οι Δυνάμεις, οι Αρχές, οι Κυριότητες, οι Εξουσίες, τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ.
Οι μονές είναι η Σταυροπηγιακή Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Ρουκουνιώτη κι η Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη και τα ξωκλήσια: ο Αυλακιώτης, ο Θαρρινός, ο Καϊλλιώτης, ο Κουρκουνιώτης, ο Κοκκιμίδης, ο Μιχαήλης του Nιβορειού, ο Περιβλιώτης.
Ξεχωρίζει βέβαια – και για την τοποθεσία της- η Μονή του Πανορμίτη, στην οποία τελείται και το μυστήριο της βάπτισης. Μάλιστα, πολλοί είναι αυτοί που θέλουν για... νονό του παιδιού τους τον ίδιο τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Σε αυτήν την περίπτωση ο ηγούμενος της Μονής ή ο ιερέας που θα τελέσει το μυστήριο της βάπτισης παίρνει από το ιερό μια εικόνα του Αρχαγγέλου και δένει επάνω της την άκρη μιας μακριάς άσπρης κορδέλας, στερεώνει την άλλη της άκρη στην κολυμβήθρα και δίνει την εικόνα σ' ένα αγόρι να την κρατήσει. Επειτα του ζητά να σταθεί πλάι στους αναδόχους. Ετσι, γίνεται κι ο Πανορμίτης γίνεται συνανάδοχος και παίρνει υπό την προστασία του το νεοφώτιστο παιδί.
Η λαϊκή παράδοση συνδέει την ίδρυση της Μονής του Πανορμίτη με την ευλάβεια του συμιακού λαού. Μια θεοσεβούμενη γυναίκα, η Μαριώ του Πρωτενιού, βρήκε σκάβοντας το χωράφι της στον Πάνορμο ένα μικρό εικόνισμα του Μιχαήλ του Πανορμίτη στη ρίζα ενός σχίνου. Τη μετέφερε στο σπίτι της και την τοποθέτησε ανάμεσα στα άλλα εικονίσματά της. Την επόμενη όμως η εικόνα έλειπε από τη θέση της. Πήγε πάλι η Μαριώ στον Πάνορμο και βρήκε το εικόνισμα στο ίδιο σημείο. Το ξαναπήρε μαζί της, αλλά για μια ακόμα φορά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ “δραπέτευσε” από το σπίτι της. Ομως, εμφανίστηκε στον ύπνο της γυναίκας και της εξέφρασε την επιθυμία του να μείνει στον Πάνορμο. Η Μαριώ συμβουλεύτηκε τον πνευματικό της κι εκείνος της είπε να κτίσει ένα εκκλησάκι στον τόπο όπου βρήκε το εικόνισμα.

Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ για προστασία και για απαλλαγή από προβλήματα

Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ για προστασία και για απαλλαγή από προβλήματα
Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με!
Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Αρχάγγελε Μιχαήλ! Έλα στη ζωή μου...
Αρχάγγελε Μιχαήλ! Απομάκρυνε τα προβλήματά μου και ελευθέρωσέ με από τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου.
Απάλλαξέ με τώρα από …………………………,
Απάλλαξέ με από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου και ενίσχυσε την πίστη μου στη Δύναμη του Θεού, να σώσει τη ζωή μου και να μου δώσει τη νίκη.
Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Βοήθησέ με!
Αρχάγγελε Μιχαήλ, έλα στη ζωή μου
Αρχάγγελε Μιχαήλ, στάσου μαζί μου!
Προστάτεψε τα παιδιά όλου του κόσμου.
Προστάτεψε τα σπίτια όλου του κόσμου.
Προστάτεψε την πατρίδα μου και απομάκρυνε τους εχθρούς της ελευθερίας.
Εγώ είμαι εδώ. Είμαι το όργανο των επτά Αρχαγγέλων και δεν θα υποχωρήσω.
Θα σταθώ στο ύψος μου και δεν θα φοβηθώ να …
Θα γίνω όργανο του θελήματος του Θεού ότι και αν είναι αυτό.
Είμαι εδώ γι αυτό βοήθησέ με Θεέ μου.
Εις το όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και των Στρατιών του, είμαι ελεύθερος/η και θα παραμείνω ελεύθερος!
Και δεν θα σκλαβωθώ από κανέναν εχθρό, από μέσα ή από έξω.
Αμήν.

Περί της εν αληθεία αγάπης

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η αγάπη Ορθοδόξως νοείται εν αληθεία. Αγάπη και αλήθεια στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή αλληλοπεριχωρούνται. Ουδέποτε η αγάπη εργάζεται σε βάρος της αλήθειας και ουδέποτε η αλήθεια σε βάρος της αγάπης. Οποιαδήποτε έκπτωση είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, αποτελεί στρέβλωση. Εκπτώσεις είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, δεν συνάδουν με την εν Χριστώ ζωή. Αν κανείς αντιλαμβάνεται την αγάπη ή την αλήθεια εμπαθώς, θα οδηγηθεί σε εκπτώσεις και ως εκ τούτου σε εξωεκκλησιαστικές στρεβλώσεις. Η εν αληθεία αγάπη είναι κανών ακριβείας στην εν Χριστώ ζωή.

Συνήθως η έκπτωση από την εν Χριστώ αγάπη, την εν αληθεία δηλαδή αγάπη, είναι καρπός της εμπαθούς ανθρωπαρέσκειας. «Ο αγαπών τον Θεόν και πιστεύει γνησίως εις τα έργα της πίστεως επιτελεί οσίως· ο δε πιστεύων μόνον και μη ων εν τη αγάπη ουδέ αυτήν την πίστιν ην δοκεί έχειν έχει· ελαφρότητι γαρ τινι πιστεύει νοός ως υπό του βάρους της δόξης της αγάπης μη ενεργούμενος. Πίστις ουν δι’ αγάπης ενεργουμένη το μέγα των αρετών», αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. Το κάλλος της εν αληθεία αγάπης, αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας.

Θα πρέπει επίσης ο Ορθόδοξος Χριστιανός να βλέπει την αλήθεια της Πίστης μέσα από την Πατερική παράδοση. Δεν είναι λίγοι αυτοί εκλαμβάνουν τους ομολογιακούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη μας, ως ένα είδος ιδεολογικών αγώνων. Η ομολογία Πίστεως πρέπει να βρίσκεται πάντοτε σε συνάρτηση με την Ορθόδοξη πνευματική ζωή.

Για να αντιληφθεί κανείς τι εννοούμε, παραθέτομε αυτό που έλεγε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης για τον αρειανισμό : «Ο αρειανισμός δεν είναι αίρεση εξ απόψεως θεωρητικής επιστήμης και κακών στοχασμών απλώς. Ο αρειανισμός είναι αίρεση, διότι καταστρέφει την διδασκαλία της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως, τις σχέσεις μεταξύ κτιστού και ακτίστου κλπ. Και δεν μπορεί ποτέ μια αίρεση να μεταβάλη το δόγμα σε βίωμα, διότι πάντοτε το δόγμα της παραμένει ένα κακό βίωμα και δεν θα είναι βίωμα της θεώσεως. Και αν δήτε όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά. Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις, γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήση στην σωστή πνευματική ζωή»*.

Αν κανείς Ορθοδόξως αντιμετωπίσει τις αιρετικές πλάνες, θα αντιληφθεί αυτό που ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης επισημαίνει στο μεγάλο πρόβλημα των αιρέσεων. «Όταν η Εκκλησία αντιμετωπίζει μια αίρεση, το κριτήριο ότι είναι αίρεση, είναι ότι ανατρέπει την εμπειρία της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Τοιουτοτρόπως πρέπει να αντιμετωπίζομε τις διάφορες αιρέσεις, καθότι η ομολογία Πίστεως αποτελεί και έκφραση αληθινής αγάπης προς τον ταλαιπωρούμενο από την αίρεση συνάνθρωπό μας.

*Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη. Τόμος Β΄».

στις 4:40 μ.μ.

Αν σου πω.... ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος )

- Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.

- Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.
 
- Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.
 
- Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
 
- Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου.
Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι…
 
- Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προφάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις;
Διότι νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε αμάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη. Αλήθεια, πως θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πως θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς; Πως θα ζητήσεις συγνώμη;
Ακόμη κι’ αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.
Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία Του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Ο Χριστός είναι η χαρά, η ελπίδα, η αγάπη μας! Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

 Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον» (Ψαλμ. ΚΒ’ 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. ε’ 8)...

Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη» (Α’ Ιω. α’ 4).

Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι, που σάς το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μάς αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μάς γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσομε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Πώς το λέγει ο Δαβίδ; «ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμ. ΡΚΣΤ'[126] 1).

Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμασθούμε ανάλογα, η χάρις θα μάς τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρι, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία Θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμένει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν καρδίαν μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα!

Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτα. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’ εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού.

Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις.

Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον Χριστό είναι κι αγάπη στον πλησίον, σ’ όλους, και στους εχθρούς. Ο χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό θα κατορθώσουμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία, αγαπάμε και τον εαυτό μας.

 

Πηγή: (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι, έκδ. Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά: 2003.

Αποδελτίωση: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) (10/6/2011))

http://www.diakonima.gr/

Η αγάπη ως κοινωνική συμπεριφορά και ως σχέση με τον Θεό

«Η αγάπη ως κοινωνική συμπεριφορά και ως σχέση  με τον Θεό», ήταν το θέμα της ομιλίας του Πρωτοσύγκέλλου της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως Αρχιμανδρίτη Ειρηναίου Λαφτσή, κατά τον Γ΄Κατανυκτικό Εσπερινό στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου.

«Η εκκλησία μιλώντας και ορίζοντας την αγάπη βλέπει ένα πρόσωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Η κοινωνία μιλώντας και ορίζοντας την αγάπη βλέπει ένα κίνημα φιλοσοφικό που το ονομάζει ουμανισμό ή ανθρωπισμό. Η μεγάλη διαφορά των δύο ορισμών κατά την άποψή μας είναι ότι, με τον ουμανισμό, η κοινωνία αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες αυτής της ζωής. Με τον Χριστό, ο άνθρωπος ξεπερνά όχι απλώς τις δυσκολίες αυτής της ζωής αλλά τον οδηγεί στην αιώνια ζωή. Η αγάπη και η δοκιμασία γίνεται η αιτία της αθανασίας του.», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής.
Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα Κυριακή Β’ νηστειών τη μνήμη ενός μεγάλου Θεολόγου του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Τιμούμαι την μνήμη του δύο φορές τον χρόνο. Πρώτη στις 14 Νοεμβρίου που είναι η ημέρα της Κοιμήσεώς του το έτος 1359, και δεύτερη την σημερινή ημέρα , την πρώτη Κυριακή μετά την εορτή της Ορθοδοξίας επειδή η νίκη επί των θεωριών του Βαρλαάμ θεωρείται εφάμιλλη της νίκης κατά των εικονομάχων.
Θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε σε τρία μέρη το θέμα μας που είναι: Η αγάπη ως κοινωνική συμπεριφορά και ως σχέση με τον Θεό.
Στο πρώτο μέρος, θα αναφερθούμε στην αγάπη της κοινωνίας και των μελών της, αυτό που ονομάζουμε ουμανισμό ή ανθρωπισμό ή ακτιβισμό και θα δούμε την διαφορά με τον χριστιανισμό. Στο δεύτερο μέρος, θα εξηγήσουμε την έννοια της Χριστιανικής αγάπης και πως αυτή εξαρτάται από την σχέση μας τον Θεό.Και στο τρίτο μέρος, θα δούμε πως αυτή η αγάπη βιώνεται μέσα στη ζωή της Εκκλησίας των χριστιανών.Στην προσπάθειά μας θα μας βοηθήσουν τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα μας θα πρέπει να ορίσουμε, τι είναι αγάπη για την κοινωνία και τι για την εκκλησία.
Η εκκλησία μιλώντας και ορίζοντας την αγάπη βλέπει ένα πρόσωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Η κοινωνία μιλώντας και ορίζοντας την αγάπη βλέπει ένα κίνημα φιλοσοφικό που το ονομάζει ουμανισμό ή ανθρωπισμό. Η μεγάλη διαφορά των δύο ορισμών κατά την άποψή μας είναι ότι, με τον ουμανισμό, η κοινωνία αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες αυτής της ζωής. Με τον Χριστό, ο άνθρωπος ξεπερνά όχι απλώς τις δυσκολίες αυτής της ζωής αλλά τον οδηγεί στην αιώνια ζωή. Η αγάπη και η δοκιμασία γίνεται η αιτία της αθανασίας του.
Ας δούμε όμως την αγάπη στην κοινωνική της διάσταση.

Το πυρ της εν Χριστώ αγάπης αντίδοτο σε προβλήματα, κινδύνους και κρίσεις Μία συνομιλία με γνωστό γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους που αναμένεται να προβληματίσει και εκτενώς να συζητηθεί.

Καλή και ευλογημένη χρονιά

Είθισται καλοί μου Χριστιανοί με την αλλαγή του χρόνου να δίδουμε μεταξύ μας διάφορες ευχές που θα μας συνοδεύουν κατά τη διάρκεια του νέου έτους! Ευχές για επιτυχίες στις σπουδές των μαθητών, ευχές για καλή υγεία, ευχές για εξασφάλιση της ειρήνης κ.ο.κ. Με το συνηθισμένο λοιπόν αυτόν τρόπο ευχηθήκαμε και στο γνωστό γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους.

Καλή χρονιά γέροντα! Καλή χρονιά και για την ευλογημένη πατρίδα μας!

Εκείνος, ωστόσο αντί να αντευχηθεί αναστέναξε βαθιά και είπε:

«Χωρίς Χριστό στις καρδιές μας δεν υφίσταται κάτι καλό. Και η καημένη η Ελλάδα μας υποφέρει και θα συνεχίσει να υποφέρει γιατί οι πολίτες της έχουν ως καθημερινή ασχολία να εξοστρακίζουν τον Χριστό από τη ζωή τους και από το ευλογημένο αυτό μέρος. Πως λοιπόν θα είναι καλή η χρονιά; Για να είναι καλή θα πρέπει η Ορθόδοξη και μόνη αληθινή πίστη να γίνει τρόπος ζωής και να αποτελεί την καθημερινότητά μας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως η αγάπη του Χριστού θα καθορίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις μας. Θα συμβάλει ώστε να επικρατεί το θυσιαστικό πνεύμα προς τον πλησίον μας μέσα από το οικογενειακό η εργασιακό περιβάλλον. Θα ενισχύει την ειλικρίνεια, την υπακοή, την ταπείνωση και όλες εκείνες τις ευαγγελικές αρετές που ανακουφίζουν την ψυχή και αποτελούν το υφάδι που σηματοδοτεί το κέντημα της αγιότητας και της εν Χριστώ σωτηρίας. Τότε θα εξαλειφθούν τα σκάνδαλα και οι ανομίες. 

Όταν θωρακίζεσαι με τον Χριστό παιδί μου, τότε δεν έχεις να φοβηθείς από τις τρικυμίες και το σφυροκόπημα των κάθε λογής ανέμων είτε προέρχονται εκ Δύσεως είτε εξ Ανατολής...

Ανταύγειες από την εν Χριστώ αγάπη του Γέρ. Γεωργίου Γρηγοριάτη

Ο άγιος Καστορίας έγραψε για τον Γέροντα, ότι ήταν «στολισμένος με την αρετή της ευγενείας… Κι αυτή η ευγένεια, την οποία είχε κι η οποία έβγαινε από τον χώρο της ψυχής του, δεν ήταν απλώς μία καλή συμπεριφορά… ήταν καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ήταν μία εσωτερική κατάσταση που οφειλόταν στην παρουσία του Παρακλήτου, που ήταν ενιδρυμένος στον χώρο της ψυχής του… Ο ευγενής είναι αυτός… που βρίσκει τρόπους και ευκαιρίες να τιμήσει και να δείξει την αγάπη του στο πρόσωπο του άλλου, γιατί στο πρόσωπο του άλλου συναντά τον Χριστό… Και η τιμή αυτή δεν είναι υποκριτική, αλλά πηγαία και αληθινή». Επίσης έχει λεχθή για τον Γέροντα, ότι ήταν «ένας άνθρωπος που ήξερε να τιμά, να σέβεται και να αγαπά τον μικρότερό του, τον ασήμαντο και φτωχό».

Και εμείς που είχαμε την ευλογία να είμαστε υποτακτικοί του, απολαύσαμε αυτή την ευγένειά του και την αγάπη του, που σκόρπιζε αφείδωλα όχι μόνον στα καλογέρια του αλλά και προς κάθε άνθρωπο, μικρό ή μεγάλο, επίσημο ή άσημο, και που ανέβλυζε από την αγάπη του προς τον Θεό.

Έλεγε συχνά: «Είμαστε αδύνατοι και αμαρτωλοί. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μόνο λίγη αγάπη να δείξουμε στους αδελφούς μας». Θυμούμαι κάποτε που, ενώ συνομιλούσα με κάποιον, ταυτόχρονα έπλεκα κομποσκοίνι. Με κάλεσε ιδιαιτέρως, για να μου πη: «Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Δίνεις προσοχή στο εργόχειρό σου και όχι στην εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο, με τον οποίο συνομιλείς».

Αυτή η διπλή αγάπη του, προς τον Θεό και τον άνθρωπο, τον κινούσε σε όλες τις ενέργειές του.

Μόλις 19 ετών, ως πρωτοετής φοιτητής της Θεολογίας, άρχισε το έργο της κατηχήσεως των νέων. Τότε δημιούργησε με μεγάλους αγώνες τον «Παντοκράτορα», Ίδρυμα Νεότητος, με ναό αφιερωμένο στην θεία Ανάληψι του Σωτήρος και χώρους καταλλήλους για ομιλίες, κατήχησι των νέων και αθλοπαιδιές. Στο Ίδρυμα αυτό ο κ. Γεώργιος υποδεχόταν τους νέους με χειραψία, εγκαρδιότητα, πνευματική ζεστασιά και πολλή αγάπη. Τους συγκέντρωνε και τους μιλούσε για πνευματικά θέματα, συχνά δε και ιδιαιτέρως. Πολλές φορές κάλυπτε και τις υλικές τους ανάγκες. Από το Ίδρυμα αυτό πολλοί νέοι γαλουχήθηκαν πνευματικά και οδηγήθηκαν στον Χριστό.