Ο γέροντας Κλεόπας και η ευλάβειά του προς την Παναγία

 π.Ἰωαννίκιου  Μπάλαν

1. 'Ο π. Κλεόπας εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν «Βασίλισσα τῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ καί Δέσποινά μας. . . » Γι'αὐτό δέν ὑπῆρχε ἡμέρα πού νά μή διαβάση τούς Χαιρετισμούς της καί τό Θεοτοκάριο.

2. ῎Ελεγε ὁ π. Κλεόπας:«Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιά εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος; Αὐτή εἶναι ἡ Βασίλισσα τῶν Χερουβείμ, ἡ Βασίλισσα ὅλης τῆς Δημιουργίας, ὁ Οἶκος τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ θύρα τοῦ Φωτός, διότι τό ἄπειρο καί νοερόν Φῶς δι' Αὐτῆς ἦλθε στόν κόσμο.
Αὐτή εἶναι ἡ Πύλη τῆς ζωῆς, διότι ἡ Ζωή ὁ Χριστός δι' Αὐτῆς ἦλθε στόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ κεκλεισμένη Πύλη διά τῆς ὁποίας δέν εἰσῆλθε κανείς μέσα ἐκτός ἀπό τόν Κύριο, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Προφήτης 'Ιεζεκιήλ».

3. 'Ακόμη ἔλεγε: «'Η Κυρία Θεοτόκος εἶναι ἡ οὐράνια κλῖμαξ καί ἡ γέφυρα πού μᾶς ἑνώνει μέ τόν οὐρανό. Εἶναι ἡ Περιστερά ἡ ὁποία ἐξήρανε τόν κατακλυσμό τῶν ἁμαρτιῶν μας, καθώς καί ἐκείνη ἡ περιστερά τοῦ Νῶε ἐπεβεβαίωσε τήν ξηρασία, μετά τόν κατακλυσμό. Αὐτή εἶναι ἡ θεία Λαμπάδα, διότι δέχθηκε τό θεῖο φῶς. 'Η Μητέρα τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ Νύμφη τοῦ Πατρός, ἡ Μητέρα τοῦ Λόγου καί ἡ 'Εκκλησία τοῦ 'Αγίου Πνεύματος».

4. ῎Ελεγε πάλι: ῞Οταν βλέπης τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου μέ τό Θεῖον Βρέφος στίς ἀγκάλες της, γνωρίζεις τί βλέπεις ἐκεῖ; Εἶναι ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ! 'Ο οὐρανός εἶναι ὁ Χριστός, πού εἶναι πολύ ἀνώτερος τῶν οὐρανῶν&ὁ Δημιουργός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. 'Ενῶ ἡ Θεοτόκος ἀντιπροσωπεύει τήν γῆ, δηλαδή ὅλους τούς λαούς πού κατοικοῦν ἐπάνω στήν γῆ, διότι αὐτή προέρχεται ἀπό τό ἰδικό μας γένος. Προέρχεται ἀπό βασιλική καί ἀρχιερατική γενεά.

5. ῎Ελεγε ὁ Γέροντας:  «Οἱ βραχίονες τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἶναι πολύ δυνατοί, ἀπό ὅ, τι εἶναι οἱ ὦμοι τῶν Χερουβείμ καί τῶν μακαρίων Θρόνων. Λοιπόν ποιός κρατεῖ τήν Κυρία Θεοτόκο στήν ἀγκαλιά του; Θά γνωρίζετε ποιός τήν κρατεῖ. Αὐτός ὁ ὁποῖος ἔκανε τόν οὐρανό καί τήν γῆ καί ὅλα τά ὁρατά καί ἀόρατα».

6. Πάλιν ἔλεγε: «Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιά εἶναι ἡ Μητέρα του Κυρίου μας καί πόσο ἀγαπᾶ καί πόση ἡ δύναμίς της καί πόσο τό ἔλεός της; Εἶναι ἡ Μητέρα μας, ἡ ὁποία ἔχει ἔλεος γιά τούς πτωχούς καί τίς χῆρες καί τούς λοιπούς Χριστιανούς. Πάντοτε προσεύχεται στόν Σωτῆρα Χριστό γιά ὅλους μας».

7. Σχεδόν σέ κάθε κήρυγμά του ὁ π. Κλεόπας ἐρωτοῦσε τούς Χριστιανούς: «῎Εχετε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας στό σπίτι σας; Καντήλι μπροστά στήν εἰκόνα της ἔχετε;»Κατόπιν τούς συμβούλευε:«Νά πάρετε τήν Προστάτιδα καί Βοηθό μας τήν Μητέρα μας πού εἶναι στούς οὐρανούς καί στήν γῆ νά τήν βάλετε στά σπίτια σας! Αὐτή εἶναι ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς!
 'Εάν θά πάρετε Αὐτή τήν Προστάτιδα στά σπίτια σας καί τῆς διαβάζετε κάθε πρωῒ μέ τό καντήλι της ἀναμμένο τούς Χαιρετισμούς της καί τό βράδυ τήν Παράκλησίν της, θά τήν ἔχετε βοηθό σ' ὅλη τήν ζωή σας καί τήν στιγμή τοῦ θανάτου σας καί τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. . . Γνωρίζετε πόσο δύναται νά βοηθήση ὁ Θεοτόκος Μητέρα μας μπροστά στό Θρόνο τῆς Παναγίας Τριάδος; 'Εάν δέν ὑπῆρχε Αὐτή, πιστεύω ὅτι αὐτός ὁ κόσμος θά ἐχάνετο ἀπό πολύ παλαιότερα!»

8. Σ' αὐτούς πού ἤρχοντο στίς 'Ακολουθίες τῆς ἐκκλησίας τούς ἔλεγε: «'Εδῶ κάνουμε μεγάλες 'Ακολουθίες, ἀλλά, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν κάνει τίποτε, ἐκπληρώνεται αὐτό πού λέγει ἡ 'Αγία Γραφή: «῞Οταν ὁ ἕνας προσεύχεται καί ὁ ἄλλος δέν προσεύχεται, ὁ ἕνας κτίζει καί ὁ ἄλλος γκρεμίζει! Λοιπόν, αὐτή τήν συμβουλή σᾶς δίνω: »«Μετά τήν πρωϊνή προσευχή νά διαβάζετε τόν 'Ακάθιστο ῞Υμνο τῆς Θεοτόκου μέ τό καντήλι της ἤ τό κερί ἀναμμένο. Καί θά ἰδῆτε ὅτι ἡ Θεοτόκος θά εἶναι στήν ζωή σας πρόθυμος βοηθός».

9. ῎Ελεγε  ἕνας μαθητής του: «῞Οταν ἦλθα στόν π. Κλεόπα, τοῦ εἶπα ὅτι θέλω νά μείνω στό Μοναστήρι. Τότε ἡ Πανοσιότης του μοῦ εἶπε: «'Εάν ἀπεφάσισες νά πειθαρχῆς σέ τρία ξύλα τήν ἡμέρα (τόν κόπανο τῶν 'Ακολουθιῶν γιά ῎Ορθρο, 'Εσπερινό καί 'Απόδειπνο) καί νά τρώγης μία φορά τήν ἡμέρα, τότε ἠμπορεῖς νά μείνης στό Μοναστήρι!» Αὐτά τά λόγια του μ' ἐνίσχυσαν καί μέ παρεκίνησαν ν' ἀποφασίσω. Κατάλαβα ὅτι πρέπει νά γιγαντώσω τό θέλημά μου καί τότε ὁ Θεός θά μέ βοηθήση».     Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 10/29/2013

«Να προσεύχεσαι όπως μπορείς,για να φτάσεις να προσεύχεσαι όπως πρέπει»

-Πως να προσευχόμαστε; -Ο γέροντας Θεόφιλος από την μονή Σίμπατα έλεγε στους χριστιανούς:«Να προσεύχεσαι όπως μπορείς,για να φτάσεις να προσεύχεσαι όπως πρέπει»Ο καλύτερος δάσκαλος της προσευχής είναι η ίδια η προσευχή.Σου λέει πως να προσεύχεσαι.Εσύ προσευχήσου και θα σου πει εκείνη πως να προσευχηθείς.Μόνο να την υπακούς.
Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

«Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός»;

   Εαν εμείς δεν ακούμε τις ίδιες μας τις προσευχές,εαν δεν είμαστε παρόντες,εαν τις λέμε τυπικά και το μυαλό μας και οι αισθήσεις μας βρίσκονται αλλού,τότε πώς θ'ακούσει ο Θεός αυτό που του ζητάς;Πρέπει να την ζεις με το σώμα και με την  ψυχή.Η προσευχή πρέπει να περάσει από εσένα για να φτάσει στο Θεό.Η αναρρίχηση προς τον Θεό γίνεται ξεκινώντας από μέσα μας.Αυτός είναι ο δρομος για να φτάσει η προσευχή στον Θεό.

....η προσευχή είναι ένας διάλογος με τον Θεό.Ανοίγεις την καρδιά σου μπροστά Του.Γίνεστε φίλοι και συνοδοιπόροι.Δεν πρέπει με το που αρχίζει η προσευχή να ζητάς.Πρώτα πρέπει να ευχαριστείς το Θεό.Αν το σκέφτεις υπάρχουν πολλοί λόγοι να το κάνεις.Ένας άλλος κανόνας είναι πως πρέπει να αναγνωρίσεις το λάθος σου.Δεν μπορείς να φορτώσεις τον Θεό με τα προβλήματά σου,με τις ανάγκες σου,εαν δεν αναλάβεις τις ευθύνες σου.Για να γίνει αυτό πρέπει να αναγνωρίσεις τα λάθη σου.Καθημερινά φορτώνομαστε με πράγματα καλά και άσχημα.'Οταν φορτώνουμε πολύ και δεν αντέχουμε πια το βάρος,τότε με την προσευχή παίρνουμε αυτό το βάρος και το εναποθέτουμε στα χέρια του Θεού.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εσύ μένεις αδιάφορος,πως δεν σ'ενδιαφέρει πια-αντιθέτως-η σχέση σου μαζί Του γίνεται πιο ουσιώδης και πιο σωστή.

π.Ιουστίνος Μίρον,ηγούμενος της Μονής Οάσα-Ρουμανία

πηγή /Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 11/04/2013

Ο μακαριστός π. Ιλαρίων Ιονίκα ο Οικονόμος της μονής Συχαστρία

Πατέρες της Μονής Συχαστρίας σε παλαιά φωτογραφία

Ήτο παντρεμένος, με γυναίκα και παιδιά, αλλά από κάποιο θαυμαστό γεγονός ήλθε στο μοναστήρι για μοναχός. Κάποια χειμωνιάτικη νύχτα επιστρέφοντας στο σπίτι του, βγήκαν μπροστά του μία ομάδα από λύκους. Μονομάχησε μαζί τους απελπισμένα, αλλά ήτο έτοιμος να γίνη η τροφή τους. «Κύριε, προσευχήθηκε τότε, εάν σωθώ, θα γίνω αμέσως καλόγερος!».
Από μακριά ακούσθηκαν φωνές ανθρώπων και ένα έλκυθρο με καμπανάκια. Οι λύκοι έφυγαν, ενώ αυτός λυτρωμένος πια έφθασε στην οικογένειά του. Δεν εξέχασε την υπόσχεσί του.
Στο μοναστήρι διωρίσθηκε οικονόμος, διακόνημα το οποίο υπηρέτησε πολλά χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήτο κοντός στο ανάστημα, με μία πραεία μορφή και καλή συμπεριφορά μπροστά σε όλους. Ήτο πρώτος στην υπακοή, σκληρός στην άσκησι, νηστευτής και φλογερός ζηλωτής στην τάξι της μονής και στον κανόνα της προσευχής του, την οποία δεν άφησε ποτέ. Το βράδυ που τελείωναν τα διακονήματα, αυτός ζητούσε συγχώρησι απ’ όλους: «Συγχωρέστε με, πατέρες, εάν σας στενοχώρησα ή σας λύπησα σε κάτι».
Στα γεράματά του είχε μία δοκιμασία. Ήτο 86 ετών και επήγαινε στο διακόνημά του. Κάποια ημέρα, πηγαίνοντας με τα βόδια στο δάσος, μία μεγάλη πέτρα κύλισε και τον τραυμάτισε στο πόδι. Τον μετέφεραν στο κελλί του, τον περιποιήθηκαν, αλλά η πληγή δεν θεραπευόταν, και όλοι πίστευαν ότι ήλθε το τέλος του. «Μητέρα του Κυρίου μου -έτσι την αποκαλούσε πάντοτε- ελέησόν με! Θεοτόκε Μαρία, βοήθησέ με». Μιά νύκτα, όταν την παρακαλούσε στο κελλί του, μπήκε μέσα μία Κυρία, η οποία στάθηκε μπροστά του. Φαινόταν μία γιατρίνα γνωστή του από την κωμόπολι Τίργκου Νεάμτς.
—Γιατί κλαίς, πάτερ Ιωάννη; Τον ρώτησε εκείνη.
—Κλαίω, κυρία γιατρίνα, διότι τραυματίσθηκα άσχημα στο πόδι μου και δεν υπάρχει θεραπεία και ιδού πεθαίνω απροετοίμαστος.
—Μη κλαίς άλλο, του είπε η «Γιατρίνα». Από τώρα θα γίνης καλά. Όσο για το θάνατό σου, δε θα πεθάνης ακόμη, αλλά θα ζήσης ακόμη ένα χρόνο….
Η Γιατρίνα ανεχώρησε· δεν ήτο άλλη από την Ιατρό όλων των ασθενών, την Κυρία Θεοτόκο, ενώ ο π. Ιλαρίων αισθάνθηκε καλύτερα από την ώρα εκείνη μέχρις ότου θεραπεύθηκε τελείως. Μετά από ένα χρόνο ακριβώς, την Κυριακή της συγχωρήσεως της Μεγάλης Τεσσαρακοστής του 1934, εκοιμήθη εν Κυρίω, έχοντας ηλικία 87 ετών.

Εικόνες πραότητος του ορθοδόξου Ρουμανικού μοναχισμού. Γέροντος Πετρωνίου Προδρομίτου, Δικαίου της Ρουμανικής Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους Άθω. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη». σελ. 80-81./ΠΗΓΗ

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 11/26/2013

Μας μιλάει μια αγιασμένη μορφή.Ο γέροντας Πρόκλος Nicau

Μας μιλάει μια αγιασμένη μορφή.Ο γέροντας Πρόκλος Nicau

Ο γέροντας Πρόκλος-κατά κόσμον Γεώργιος Νικέου-δεν θυμάται χρονολογίες,έχει μόνο αναμνήσεις.Απαρνούμενος τα εγκόσμια φαίνεται πως τα βιογραφικά του στοιχεία δεν έχουν τόσην σημασία.''Έλιωσαν'' στην φωτιά της Προσευχής.Θυμάται πως όταν νεαρός μπήκε στην Μονή της Σιχαστρίας,στα 13 του χρόνια,βρήκε εκεί πατέρες με υψηλό πνευματικό επίπεδο. Κάποια περίοδο-εμείς υπολογίζουμε γύρω στο 1950- το αθείστικό καθεστώς έκλεισε το μοναστήρι. «Έμεινα στην Σιχαστρία 8 χρόνια.Τότε ο πατριάρχης έστείλε τον γέροντα Κλεόπα(Ιλίε) στην Μονή Σλάτινα για να την αναδιοργανώσει.Πήρε μαζί του κάποιους μοναχούς μεταξύ των οποίων και εμένα.Οι κομμουνιστές μας έδιωξαν από το μοναστήρι,όχι μόνο εμένα αλλά και τον γέροντα Κλεόπα.Δεν τον έπιασαν όμως επειδή κρύφτηκε στο δάσος» Τον π.Πρόκλο και τους άλλους μοναχούς τους έβαλαν οι κομμουνιστές να υπογράψουν ένα χαρτί πως εγκαταλείπουν με τη θέλησή τους το μοναστήρι. «Μα εγώ σύντροφε»είπα σε εκείνον από το κόμμα«δεν θέλω να φύγω από το μοναστήρι» «Και ποιός θα καλλιεργήσει τα χωράφια»;ρώτησε αυτός «Σταματήστε τις εκτρώσεις για να έχετε ποιός να δουλέψει»του απάντησα.«Γιατί δεν αφήνετε τους μοναχούς να προσεύχονται στον Θεό»; Για το ανελέητο ξύλο που του έδωσαν οι βασανιστές δεν θέλει να μιλήσει,αφού όπως λεει ο γέροντας: «Εγώ τους συγχώρησα όλους».

 Ο γέροντας δεν μπόρεσε να γυρίσει στο μοναστήρι αφού το 1959 οι κομμουνιστές έδιωξαν τους μοναχούς από τα μοναστήρια.Ο γέροντας Πρόκλος πήγε στο σπίτι του. Με την ευλογία του πνευματικού του του γέροντος Κλεόπα Ιλίε,έφτιαξε ένα ξύλινο κελάκι  κοντά στο πατρικό του, στην άκρη του δάσους,όπου ζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και δεν το εγκατέλειψε ποτέ.Λίγο πιο πάνω,σ'ένα ξύλινο κελάκι ''πνιγμένο''στο πράσινο ζει η κατά σάρκα αδελφή του μοναχή Φιλοθέη ενώ πιο πέρα ζούσε η άλλη αδελφή του η μοναχή Ζηνοβία η οποία εκοιμήθη. Ο γέροντας εκεί στην άκρη του δάσους προσεύχεται για όλον τον κόσμο.Δεν γυρεύει την δημοσιότητα,δεν ψάχνει ''τα σα'' αλλά τον πόνο των ανθρώπων.Μόνος στο κελί του,με τις προσευχές που κάνει για τους ζώντες και τους κεκοιμημένους,βρίσκεται σε κοινωνία με όλους. «Άκου»είπε μια φορά.«Ξέρω κάποιον όπου σαράντα ημέρες προσευχόνταν χωρίς να φάει και χωρίς να πιεί τίποτα.Όταν αποκτάς την ευχή του Ιησού δεν σου χρειάζεται ούτε τροφή,ούτε νερό,ούτε φωτιά...» .Δεν τον ρώτησαμε ποιός είναι αυτός ο ασκητής αφού και ο Απόστολος Παύλος μας λεει: οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν·  ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.  ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. (Β Κορ.12,2-5) Ο γέροντας Πρόκλος δεν είναι ένας γέροντας μορφωμένος με διπλώματα.«Εγώ είμαι ένας χαζός »συνηθίζει να λέει«δεν ξέρω τίποτα και γι αυτό κάθομαι μόνος μου μακριά από τους ανθρώπους.Για τους μοναχούς όμως «τα δίπλωματα δεν δίνονται εδώ στην γη,αλλά στην μετά θάνατον ζωή»όπως έλεγε ο γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ. Όποιος τον γνωρίζει ξέρει πόσο αγαπαέι το να σε μαθαίνει να προσεύχεσαι.Αυτό είναι το μεγάλο του ''μάθημα'' «Να προσεύχεσθε...Να μην αφήνετε την προσευχή...Αλοίμονο εαν δεν είναι έτσι...Για κοιτάχτε...Εγώ γυρεύω να μην κρατάω κακία σε κανέναν,να μην έχω κάτι με κάποιον για να μπορώ να προσευχηθώ.Αν εσείς όταν φεύγετε από εδώ φεύγετε εν ειρήνη,τότε έχω και εγώ ειρήνη.Εαν φεύγετε ταραγμένοι είμαι και εγώ ταραγμένος.Να μην κρατάμε κακία σε κανέναν αφού δεν ξέρουμε πότε θα έρθει το τέλος...Έρχονται κάποιοι και με ρωτάνε πότε θα είναι το τέλος του κόσμου και εγώ τους λέω να σκέφτονται τα δικά τους τέλη,αφού το τέλος του κόσμου είναι το τέλος του καθενός από εμάς...Με εμάς τελειώνει ένας κόσμος.Ο κόσμος μας..Γι αυτό να προσέχουμε.Πρέπει οι άνθρωποι να έχουν πνευματικό και να μην αποκοπούν από την εκκλησία.Είναι μεγάλη ανάγκη όπως τώρα όλοι οι μοναχοί,οι ιερείς και οι μοναχές να προσεύχονται για την ειρήνη...»

Περιοδικό Lumea Monahilor-Απόδοση στα ελληνικά proskynitis.blogspot.gr

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 3/09/2014

..εάν ή καρδιά σου δεν γίνει ένας μικρός ουρανός της Αγάπης

Τί συμβουλές αφήνετε ώς διαθήκη στους απογόνους σας, Γέροντα Αρσένιε;

- Ν’ αγαπούμε ό ένας τον άλλον. Να προσπαθούμε ν’ αγαπούμε όλο τον κόσμο αδιακρίτως τάξης και πολιτείας  του  καθενός. Ν’ αγαπούμε την πληγή και αυτόν πού μάς την προκάλεσε. Να μάθουμε να κερδίζουμε τον Χριστό, μέσω τών εχθρών μας. Αυτός μένει κρυμμένος ανάμεσα σ’  αυτούς πού μάς μισούν. Δεν μπορείς να γίνεις κατοικητήριο τού Χριστού, εάν δεν αγαπήσεις αυτούς, πού Τον κρατούν μυστικά και εάν ή καρδιά σου δεν γίνει ένας μικρός ουρανός της Αγάπης. Στον Ιησού Χριστό ανήκουν οι πρώτοι καρποί όλων τών έργων, αναμφίβολα δέ οι πρώτοι καρποί της αγάπης!

Από το βιβλίο«Ψυχωφελείς διάλογοι με τον Ρουμάνο γέροντα Αρσένιο Παπατσιόκ»

πηγή

Όμως να ξέρεις ότι εγώ δε δίνω άφεση αμαρτιών σ’ αυτούς που δεν συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες(Γέροντας Θεόφιλος)

Στους νέους , και ειδικά στους διανοούμενους , προτείνω στη συνέχεια, κατά την εξομολόγηση, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πέντε σημεία:

α ) παρακολούθηση των ιερών ακολουθιών,

β) προσευχή πρωί και βράδυ,

γ) ανάγνωση δύο κεφαλαίων της Καινής διαθήκης καθημερινά,

δ ) επανάληψη όλο και πιο συχνά και πιο έντονα της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και

ε) τήρηση νηστειών.

Θα ήθελα να αναλύσουμε ξεχωριστά κάθε σημείο αυτού του προγράμματος:

α ) Φυσικό θα ήταν όσοι εξομολογούνται να παρουσιάζουν μόνοι τους τον εαυτό τους με την αμαρτωλότητά του και να εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους. Όμως κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια. Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται στην εξομολόγηση περιμένουν να ερωτηθούν και αυτό το κάνουν και μερικοί που εξομολογήθηκαν ήδη αρκετές φορές.
 Μάλιστα πριν αρχίσουν να εξομολογούνται κάποιο αμάρτημα , συνηθίζω να ρωτώ στην αρχή ποιο είναι το βαπτιστικό όνομα αυτού που προσέρχεται. Έπειτα ρωτώ ποια είναι η ηλικία, η κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική του κατάσταση. Ακολούθως πότε εξομολογήθηκαν για τελευταία φορά , αν είχαν κάποιο επιτίμιο και αν το εκπλήρωσαν.  Μετά από αυτά η πρώτη πιο ειδική ερώτηση είναι: «Πηγαίνεις στην εκκλησία;». Από την απάντηση που θα λάβω εξαρτάται η συνέχεια της εξομολόγησης. Στην περίπτωση κατά την οποία ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν πάτησε το πόδι του στην εκκλησία για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει εύλογη αιτία (αρρώστια, εργασιακός περιορισμός ) τότε του λέω με αποφασιστικό τόνο: «Αν θέλεις να πεις τίποτε άλλο, εγώ θα σε ακούσω. Όμως να ξέρεις ότι εγώ δε δίνω άφεση αμαρτιών σ’ αυτούς που δεν συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στη θεία λειτουργία». Μπροστά σε αυτή τη στάση οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι χωρίς να πηγαίνεις στην Εκκλησία δεν μπορείς να φτάσεις στη συγχώρηση των αμαρτημάτων και βέβαια αυτό θα το εφαρμόσουν, όχι μονάχα για μερικούς μήνες αλλά για ολόκληρη τη ζωή τους, όσο ο κάθε χριστιανός είναι υγιής και έχει δυνάμεις.

Αποδίδω μεγάλη σημασία στο να πηγαίνουν οι άνθρωποι στην εκκλησία, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκκλησία ιερών ακολουθιών , είναι εκκλησία της θείας λειτουργίας, εκκλησία που δοξολογεί το Θεό με τους ιερείς και τη μεσολάβηση της ιεροσύνης.

Θεωρώ ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι ορθόδοξος, ν’ ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία,χωρίς να συμμετέχει στις ιερές ακολουθίες, στη θεία λειτουργία , χωρίς να έχει σχέση με το Θεό δια της μεσιτείας των ιερέων. Όλα αυτά είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας και απαρτίζουν αυτό το ιδιαίτερο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
 Ο ορθόδοξος χριστιανός μέσα στη θεία λειτουργία εικονίζει τα χερουβείμ∙ «προσάδει» τον τρισάγιο ύμνο στην Παναγία Τριάδα∙ ψάλλει «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ» μαζί με τους αγγέλους∙ ακούει το θείο λόγο δια του Ιερού Ευαγγελίου (το Ευαγγέλιο είναι «ο Χριστός εν τω μέσω ημών»)∙ κοινωνεί ουράνιων ευλογιών∙ ζει στη γη στιγμές της βασιλείας του Θεού∙ διακονεί τον Θεό στον ουρανό ή από δω από τη γη (αυτό είναι η εκκλησία, τόπος προσκύνησης αγιασμένος ειδικά για τα πράγματα του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια: «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη ἐπουράνιε, …» ).  Οι χριστιανοί μας πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τους ότι στις ιερές ακολουθίες όλοι «ιερουργούμε», ο καθένας κατά το μέτρο της διακονίας που βρίσκεται. Με άλλα λόγια, στις ιερές ακολουθίες – επομένως και στη θεία λειτουργία- δεν ιερουργεί μόνος του ο ιερέας, αλλά ο ιερέας ιερουργεί μαζί με όλους τους παρόντες και ακόμη μαζί και με τις μακάριες ουράνιες δυνάμεις. Και τούτο, γιατί δεν μπορεί να γίνει θεία λειτουργία χωρίς την παρουσία των χριστιανών, αφού και αυτοί έχουν αγιαστική αποστολή. Αυτό φαίνεται από το ότι ο καθιερωμένος ιερουργός τους καλεί να επιτελέσουν αυτό το έργο τους με τα λόγια: «Ὑπὲρ τῶν προτεθέντων τιμίων Δώρων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», «Ὑπέρ τῶν προσκομισθέντων καὶ ἁγιασθέντων τιμίων δώρων, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».

Έτσι έχουν τα πράγματα. Οι χριστιανοί που έχουν ασθενική πίστη, δε συμμετέχουν στη θεία λειτουργία και δεν εκπληρώνουν κάποιες βασικές και ουσιαστικές πνευματικές υποχρεώσεις δεν μπορούν ν’ αξιωθούν των δωρεών του Θεού. Εξαιρούνται μόνο όσοι είναι ασθενείς και ανήμποροί των οποίων η ελευθερία είναι περιορισμένη και δεν μπορούν να ενεργήσουν από μόνοι τους. Γι’ αυτό λοιπόν ζητώ επίμονα και αμετάκλητα τη συμμετοχή των χριστιανών στις ιερές ακολουθίες. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση δε δίνω άφεση των αμαρτημάτων.

Δε διαβάζω συγχωρητική ευχή επίσης και στην περίπτωση που η απόφαση είναι αβαθής, τυπική. Αλλά επιμένω να είναι πραγματική, αληθινή, συνεχής για όλο το διάστημα που ορίστηκε για την κάθε περίπτωση, γνωρίζοντας καλά ότι ο άνθρωπος δεν είναι μια στατική ύπαρξη, ώστε να μπορεί κανείς να χειρίζεται τον καθένα με χειρισμούς καλουπωμένους.

β) Τον κανόνα της πρωινής και βραδινής προσευχής τον θεωρώ απόλυτα αναγκαίο, καθόσον η πίστη στο Θεό πρέπει να υλοποιηθεί με κάτι συγκεκριμένο. Από την άλλη πλευρά είναι δυνατόν να λεχθεί ότι αυτός που δεν προσεύχεται στο Θεό, το κατά δύναμιν, μπορεί να λεχθεί ότι είναι χωρίς Θεό. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία ιδέα τόσο ποικίλη μέσα στο ανθρώπινο μυαλό , όσο η ιδέα του Θεού. Αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη αφοσίωσης προς τον Θεό. Πέρασαν από μπροστά μου αρκετοί άνθρωποι σαν αυτούς που δηλώνουν ότι είναι πιστοί μόνο και μόνο γιατί τυπικά δεν αρνήθηκαν τον Θεό. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη μία έμπρακτη και εσωτερική προσήλωση με πρωινή και βραδινή προσευχή καθώς και προσευχή πριν και μετά το φαγητό.

γ) Καθημερινή ανάγνωση της Καινής Διαθήκης Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκεσαι σε σχέση με το Θεό, χωρίς να γνωρίζεις κάτι συγκεκριμένο για το Θεό, πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτό, σ’ αυτούς που εμπιστεύονται την καθοδήγησή τους σ’ εμένα- όσο αυτό είναι δυνατόν- τους ορίζω ως κανόνα να διαβάζουν δυο κεφάλαια από την Καινή Διαθήκη, αρχίζοντας από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, συνεχίζοντας με το κατά Μάρκον και στη συνέχεια τα άλλα δύο, επιμένοντας γι’ αρχή να διαβάσουν από τρεις φορές το καθένα. Μετά από αυτό να περάσουν στην  ανάγνωση και των υπόλοιπων βιβλίων της Καινής Διαθήκης, με την υποχρέωση να διαβαστεί κάθε βιβλίο τρεις φορές και μετά να περάσουν στο επόμενο. Μετά την ανάγνωση ολόκληρης της Καινής Διαθήκης, ο πιστός μπορεί να διαβάσει δύο κεφάλαια στη σειρά χωρίς πλέον να υπολογίζει πόσες φορές ή ποια φορά είναι που διαβάζει την Καινή Διαθήκη.

Αυτό το έργο δε γίνεται για το θεαθήναι ή για κάποια ανταμοιβή,αλλά για πνευματική ωφέλεια, για να μπορέσουμε να κοσμήσουμε το νου και να θρέψουμε την καρδιά με τα αιώνια λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των εκλεκτών Του, γνωρίζοντας καλά ότι «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ παρελεύσονται». Συμφωνώ να αναγνωστούν και κομμάτια της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαίτερα οι Προφήτες και τα βιβλία της σοφιολογικής γραμματείας, αλλά βέβαια κατ’ επιλογήν και με καθοδήγηση, όχι τυχαία και κατά σειράν, όπως στην Καινή Διαθήκη. Και όχι βέβαια σε αντικατάστασή της, γιατί η Καινή Διαθήκη παραμένει σε πρώτη θέση για τη σωτηρία του κόσμου…

(συνεχίζεται)

 «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια: Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ/πηγή

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 7/07/2014

Περί ταπεινώσεως. Μέρος Α' Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

1. Είχα μεγάλη λαχτάρα να μάθω πώς είναι η ζωή εκείνων που υπηρετούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά. Γι’ αυτό και όταν ήμουν νεότερος, μου άρεσε να ξεφυλλίζω τα έργα των Αγίων Πατέρων και να βλέπω την εσωτερική κατάστασή τους. Αυτοί οι ίδιοι το περιέγραφαν αυτό. Βλέπετε, εμείς ζούμε μονάχα εξωτερικά και βλέπουμε τον χείμαρρο της ζωής να μας προσπερνά. Ωστόσο, η εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Ποθούσα να μάθω για την εσωτερική ζωή εκείνων που είχαν ζήσει βίο τέλειο εδώ στη γη, και που είχαν δοξαστεί από τον Θεό τόσο εδώ όσο και στην αιωνιότητα. Και ήταν τότε που συνειδητοποίησα, όπως εξηγούν οι ίδιοι οι Πατέρες, πως η τελειότητα της χριστιανικής ζωής συνίσταται στην άκρα ταπείνωση.

2. Πρέπει κανείς να κηρύττει όχι από το ορθολογιστικό του μυαλό, αλλά μέσα από την καρδιά του. Μόνο ότι προέρχεται από την καρδιά μπορεί να αγγίξει μια άλλη καρδιά. Δεν πρέπει ποτέ κανείς να επιτίθεται σε κανένα ή να μάχεται κάποιον. Αν ο κήρυκας πρέπει να πει στους ανθρώπους να απέχουν από ένα συγκεκριμένο είδος κακού, πρέπει να το κάνει με πραότητα και ταπείνωση, με φόβο Θεού.
3. Πρέπει να υποφέρουμε αρκετά στην καρδιά μας ώστε να μάθουμε τη ταπεινοφροσύνη. Ο κύριος στέκει διαρκώς στο πλάι μας, επιτρέποντας να νιώσουμε πόνο αριστερά στο στήθος μας, έτσι ώστε να φύγει από μέσα μας όλη η δυσωδία. Κι εμείς αυτό που λέμε συνέχεια είναι, « Εκείνο και το άλλο μού είπε…Με προσέβαλε όσο δεν παίρνει…Ε, αυτό είναι ασυγχώρητο!».
Πώς είναι δυνατόν να μη συγχωρούμε, τη στιγμή που είμαστε ίδιοι με τους άλλους; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κι εμείς προσβάλλει τους πλησίον μας; Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να διατηρούμε τη γαλήνη μας. Δεν μπορείς να μάθεις την ταπείνωση, αν δεν έχεις φτάσει να υποφέρεις πολλά στην καρδιά σου.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι αν δεν ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, ο Κύριος δεν θα σταματήσει να μας ταπεινώνει. Θα χρησιμοποιήσει κάποιον προκειμένου να μας ταπεινώσει. Κάποιος θα προκαλέσει την οργή μας και θα το κάνει μέχρι να μάθουμε να παραμένουμε ήρεμοι και γαλήνιοι κάθε φορά που προκαλούμαστε.
Όταν μπορούμε να παραμένουμε ήρεμοι κάθε φορά που κάποιος μας επιτίθεται απ’ όλες τις πλευρές,  όταν μπορούμε να διατηρούμε την εσώτερή μας γαλήνη παρά την σκαιότητα του προσώπου αυτού, τότε η ψυχή μας θα γίνει μειλίχια και ταπεινή, και θα πορευτούμε στη ζωή αυτή έχοντας πλήρη επίγνωσή της.
 Και οι πλησίον μας θα λένε: «Άλλαξες»’ είχες θυελλώδη ιδιοσυγκρασία, αλλά τώρα έχεις με κάποιο τρόπο γίνει ήρεμος και ψύχραιμος». Αλλά δεν θα είμαστε εμείς που έχουμε γίνει ψύχραιμοι. Θα είναι μάλλον η νίκη καταπάνω στο κακό που φανερώνει κατ’ αυτό τον τρόπο τον εαυτό της.

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

σελ. 107 - 108
  Εκδόσεις Εν πλω

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Περί ταπεινώσεως. Μέρος Β' Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

4. Ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Μένουμε έκθαμβοι ενίοτε ενώπιον του μυστηρίου αυτού και αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί το σώμα μας χωρίς να το θέλουμε. Δεν υπάρχει ίδρυμα ή οργανισμός σ’ ολόκληρο τον πλανήτη που να μπορεί να λειτουργήσει όσο τέλεια λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα.
Ο Θεός είναι ένα μυστήριο για κάθε πλάσμα. Ο Θεός είναι μέσα μας, κι αυτός είναι και ο λόγος που κι εμείς είμαστε μυστήριο για μας τους ίδιους. Ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μόνο στους πράους και ταπεινούς. Είναι πανταχού Παρών, κι ωστόσο ο Ίδιος παραμένει ένα μυστήριο. Ίσως μπορούμε να μάθουμε κάποια πράγματα, ή να συλλέξουμε κάποια γνώση για Εκείνον από τη φύση, αλλά ως επί το πλείστον περικυκλωνόμαστε από μυστήριο.
Ο πράος και ταπεινός άνθρωπος θα προκόψει στη γνώση.

5. Κοιτάξτε μας: απ’ τη στιγμή που θα αλλάξει η διάθεσή μας, δεν μιλάμε πλέον με ευγένεια στους πλησίον μας, αλλά αντίθετα τους απαντάμε απότομα. Μ’ αυτή τη συμπεριφορά, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Όταν είμαστε δυσαρεστημένοι, ολόκληρη η ατμόσφαιρα τριγύρω μας ξινίζει, κι αρχίζουμε να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλο. Ανεξάρτητα από το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι σε μας, εμείς πρέπει να είμαστε πράοι και να συγχωρούμε κάθε προσβολή που μας γίνεται.
6. Νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά, αλλά όσα ξέρουμε είναι πολύ λίγα. Ακόμα κι εκείνοι που αγωνίζονται σε όλη τους τη ζωή να κάνουν την ανθρωπότητα να προοδεύσει – εμβριθείς επιστήμονες και ιδιαίτερα καλλιεργημένοι άνθρωποι – συνειδητοποιούν εν τέλει ότι η γνώση τους δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένας κόκκος άμμου πλάι στη θάλασσα. Όλα μας τα επιτεύγματα είναι ανεπαρκή.

7. Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία’ είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Αποκτάται μέσα από την υπακοή. Όποιος δεν είναι υπάκουος δεν μπορεί να αποκτήσει την ταπείνωση. Υπάρχουν πολύ λίγοι σήμερα στον κόσμο, που έχουν υπακοή. Η ταπείνωσή μας είναι ανάλογη της υπακοής μας.
Η φυσική, η εξωτερική ταπείνωση αποκτιέται πιο εύκολα από την εσωτερική, την ταπείνωση του νου. Αυτή η τελευταία είναι ένα ιδιαίτερο δώρημα. Ο άγιος πατήρ μας Συμεών λέει ότι τον άνθρωπο που έχει αποκτήσει την ταπείνωση του νου, δεν μπορεί να τον βλάψει τίποτα στον κόσμο. Ένας τέτοιος άνθρωπος, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, είναι πάντοτε ειρηνευμένος. Αυτό είναι πραγματικά μια θεϊκή περιουσία.
 Η υπερηφάνεια έχει κι αυτή τα επίπεδά της, ακριβώς όπως και η ταπείνωση. Η εξωτερική υπερηφάνεια είναι πιο εύκολα θεραπεύσιμη, αλλά η υπερηφάνεια του νου είναι σχεδόν αδύνατο να ξεριζωθεί. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει σε ένα τέτοιο άνθρωπο ότι έχει πάρει λάθος δρόμο. Αλλά η εξωτερική υπερηφάνεια είναι θεραπεύσιμη, διότι μπορεί κσνείς από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί απ’ τα σαλόνια στα αλώνια, και να ταπεινωθεί είτε το θέλει είτε όχι!

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

σελ.109-111
  Εκδόσεις Εν πλω

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Περί ταπεινώσεως. Μέρος Γ' Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

 8.  Πραότητα σημαίνει να έχεις μια καρδιά ταπεινή και ειρηνική. Τα παιδιά είναι πράα. Γι’ αυτό και ο Κύριος λέει, «Αν δεν γίνεται σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών» (βλ. Ματθ. 18,3). Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένους¨  όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ’ αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο.
9. Οι Άγιοι πατέρες λένε ότι όποιος γεννήθηκε πράος, έχει ήδη δεχθεί την ανταμοιβή του, αλλά η ανταμοιβή του αυτή δεν θα είναι το ίδιο μεγάλη με εκείνη που θα δεχθεί όποιος γεννήθηκε αψίμυθος, αλλά εντούτοις διδάχτηκε την πραότητα μέσα από την ταπεινοφροσύνη. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα δεχτεί πράγματι τεράστια ανταμοιβή.
10. Ερώτηση: Πώς μπορούμε να εκλαμβάνουμε την κτιστή ύλη ως καλύτερη από μας, δεδομένου ότι ο Θεός μας προίκισε με ένα λογικό νου και μας ονόμασε υιούς του;
 Απάντηση: Αν θέλεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, με το χέρι στη καρδιά, θα συνειδητοποιήσεις ότι πράγματι υπολειπόμαστε από πολλά κτιστά όντα. Δες τη μέλισσα με πόση φιλοπονία κοπιάζει!
Δίνεται αφειδώς και ανεπιφύλακτα. Ο συνήθης χρόνος ζωής μιας μέλισσας είναι ενάμισης μήνας το πολύ. Πεθαίνει συχνά εργαζόμενη, χωρίς να γυρίσει στο σπίτι της, να μαζευτεί στην κυψέλη της. Κι εμείς; Πόσο λυπόμαστε και φειδόμαστε του εαυτού μας! Ή, δες το μυρμήγκι, που δεν κουράζεται ποτέ να σέρνει ένα βαρύ φορτίο. Ακόμα κι όταν το φορτίο του πέφτει κάτω, το μυρμήγκι το σηκώνει πάλι υπομονετικά και συνεχίζει τη δουλειά του. Ενώ εμείς παρατάμε αμέσως τα πράγματα, όταν δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε να πηγαίνουν!
              

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

σελ.111-112
  Εκδόσεις Εν πλω

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Περί του Πνευματικού Κόσμου. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα. Μέρος Α'

Περί του Πνευματικού Κόσμου 
Μέρος Α'

1. Όταν ήμουν στον ενοριακό ναό του Βλάσκι Ντολ, ήρθε ένας χωρικός να με δει και να μου πει την ιστορία του. Να τι μου διηγήθηκε:
Καθόταν στα σκαλοπάτια του σπιτιού του, κουρασμένος έπειτα από ένα επίπονο μεροκάματο στα χωράφια, όταν εμφανίστηκε απ’ το πουθενά ένας ξένος. Ο χωρικός φαντάστηκε ότι ο άνθρωπος εκείνος ήταν κάποιος απρόσμενος επισκέπτης στο σπίτι του, αλλά ο ξένος τον προσκάλεσε να βαδίσουν για λίγο μαζί.Έτσι κι έγινε.
Ο χωρικός δεν είχε ιδέα πού τον οδηγούσε ο ξένος. Στην πορεία, εμφανίστηκε έξαφνα μπροστά τους μια γυναίκα. Έλαμπε ολόκληρη. Ρώτησε: «Πού τον πηγαίνεις;» κι ο ξένος μονομιάς εξαφανίστηκε. Κατόπιν, ρώτησε τον παραξενεμένο χωρικό, «Ξέρεις που βρίσκεσαι;». Εκείνος της απάντησε όχι. Τότε η γυναίκα του έδωσε ένα χαστούκι και ξαναέκανε την ερώτηση. Ο χωρικός συνέχιζε να μην αναγνωρίζει πού βρισκόταν.
Η γυναίκα τον χαστούκισε για δεύτερη φορά και τότε εκείνος αναγνώρισε το σπίτι του και τα γύρω χωράφια. Η γυναίκα του ζήτησε να γυρίσει σπίτι του . Ο χωρικός θέλησε να την ευχαριστήσει, αλλά εκείνη είχε ήδη εξαφανιστεί. Όταν πήγε σπίτι του, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε η σύζυγός του ήταν: « Τι είναι αυτό γύρω από τον λαιμό σου;».
Εκείνος κοίταξε και είδε στο λαιμό του μια θηλιά. Ο ξένος – επρόκειτο προφανώς για κάποιον δαίμονα  τον οδηγούσε να πάει να κρεμαστεί. Ο χωρικός μού ζήτησε να του δώσω μια μικρή χάρτινη εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι πίστευε ότι ήταν εκείνη που τον έσωσε.
Βλέπετε λοιπόν ότι κάποιες φορές ο Θεός επιτρέπει στην Υπεραγία Θεοτόκο ακόμα και να εμφανιστεί σε μας, προκειμένου να μας σώσει.

2.Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ότι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου. Ωστόσο, όταν συζητά κανείς με έναν άνθρωπο της ύλης μπορεί ίσως να τον κάνει να συμπεράνει ότι υπάρχει τελικά κάτι που κινεί τον κόσμο, και ότι υπάρχει αρμονία στο σύμπαν και δυσαρμονία στη γη.
Επομένως, οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο ίδιος ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλειν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθει!» (Λουκ. 12,49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη.
Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, αφού εκ νεότητός μας έχουμε μάθει την οργή και την ανυπακοή¨ έχουμε εθιστεί στο να ανταποδίδουμε τα ραπίσματα και να προσεγγίζουμε τον καθένα με δυσπιστία και επιφυλακτικότητα. Έχουμε επιτρέψει να μπει στην καρδιά μας πολύ κακό και πρέπει τώρα να απαλλαγούμε από
δαύτο.

3.Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι όλο το κακό προέρχεται πρωτίστως από μας και δευτερευόντως από τον διάβολο. Αν επαγρυπνούμε, τηρώντας κραταιό στην πίστη τον νου και την καρδιά μας, δεν έχει σε μας πρόσβαση ο διάβολος.
Ο διάβολος ενεργεί μονάχα πάνω στους δικούς μας κακούς λογισμούς και επιθυμίες. Όταν οργιζόμαστε ή φθονούμε, ή όταν συντηρούμε μέσα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα βίαια συναισθήματα απέναντι σε κάποιον, ανοίγουμε από μόνοι μας το παράθυρο της καρδιάς μας στους δαίμονες.
Εκείνοι κατόπιν τρέφουν τις αμαρτίες μας και τις καλλιεργούν, κι εμείς δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε εύκολα. Ενίοτε βαλτώνουμε σε μια συγκεκριμένη αμαρτία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που καθίσταται αυτή δεύτερη φύση μας. Σ’ αυτή την περίπτωση, μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει, τόσο από τον ίδιο μας τον εαυτό όσο και από τα νύχια των δαιμόνων.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις 

 Εκδόσεις Εν πλω

 Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
 σελ. 217-219

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις 

Περί του Πνευματικού Κόσμου. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα. Μέρος Β'

4.Η μετάβαση από αυτή τη ζωή στην αιωνιότητα είναι πολύ δύσκολη. Πριν από αυτό μας το πέρασμα, μπορούμε να προσευχηθούμε, αλλά μετά από αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τον εαυτό μας – μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα μπορούν να μας βοηθήσουν με τις προσευχές τους. Στην κατάσταση που θα μας βρει ο Κύριος την ώρα του θανάτου μας, έτσι και θα μας κρίνει.
Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να προσευχόμαστε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν αναχωρήσει από αυτή τη ζωή¨ αυτό είναι το πιο σημαντικό που χρειάζονται από μας. Ο Κύριος εισακούει τις προσευχές μας, όταν προσευχόμαστε εκ καρδίας, τότε κι Εκείνος θα είναι μαζί μας εκεί. Θα ακούει τις προσευχές μας ακόμα κι αν είμαστε πολύ αμαρτωλοί, αλλά συνάμα θα περιμένει από μας να μετανοήσουμε όσο ακόμα είναι καιρός.

5.Εμφανίστηκε σε όραμα κάποτε η Υπεραγία Θεοτόκος μπροστά σε κάποιον από τους Αγίους Πατέρες, ο οποίος ποθούσε να πληροφορηθεί πόσο γρήγορη είναι η κίνηση του πνεύματος. Του είπε: «Όταν ζητάμε μεσολάβηση, λαμβάνουμε συχνά βοήθεια άμεσα, ειδικά όταν βρισκόμαστε μεταξύ ζωής και θανάτου.
Λαμβάνουμε βοήθεια άμεσα, αν κραυγάσουμε εκ βάθους καρδίας». Η Υπεραγία Θεοτόκος απάντησε ότι το πνεύμα ανταποκρίνεται με την ταχύτητα της σκέψης κι ακόμα γρηγορότερα. Με τους λογισμούς μας μπορούμε να είμαστε παντού σε χρόνο μηδέν.
Μπορεί να μην έχουμε καν τον χρόνο να σκεφτούμε και η βοήθεια είναι κιόλας εδώ. Είναι μια ταχύτητα αφάνταση. Ο νους του ανθρώπου μπορεί να διαπεράσει την αιωνιότητα μέσα σε μια και μόνο στιγμή.

6.Υπάρχει διαρκείς πόλεμος μεταξύ καλού και κακού. Επιθυμούμε να είμαστε καλοί, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας δεν θέλουν να έχουμε ούτε ένα καλό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μας – μόνο αρνητικά. Γι’ αυτό και πρέπει να πολεμάμε. Δεν μπορούμε να πολεμάμε μόνοι μας, αλλά ο Κύριος είναι προστάτης μας, διότι από τη στιγμή που θα Του ζητήσουμε ειλικρινά να μας βοηθήσει, θα έρθει αμέσως προς βοήθειά μας.
Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτης των μοναχών. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να πασχίζουμε διαρκώς΄ αυτός είναι ο λόγος που έχουμε «πόλεμο λογισμών».
Αυτός ο πόλεμος των λογισμών δεν μαίνεται εναντίον σάρκας και αίματος, αλλά εναντίον των πονηρών πνευμάτων, που κρατούν τον αιώνα τούτο (πρβλ. Εφες. 6,12). Ο απόστολος Παύλος λέει, «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι…την πίστιν τετήρηκα» (Β’ Τιμ. 4,7).
Κι έτσι, πρέπει πάντοτε να προσπίπτουμε στον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο. Πρέπει να προσευχόμαστε να μας αξιώσει να Τον αγαπήσουμε όπως Τον αγαπούν η υπεραγία Θεοτόκος, οι άγγελοι και οι Άγιοι. Ο παντοδύναμος Κύριος μπορεί σίγουρα να μας βοηθήσει σ’ αυτό. Ποθεί να είμαστε έτσι, ώστε να είμαστε εν αγάπη μαζί Του, εγκολπωμένοι για πάντα και για όλη την αιωνιότητα.
Εύχομαι να προσεύχεστε όλοι σας στον Κύριο να σας αξιώσει να Τον αγαπήσετε κατ’ αυτό τον τρόπο. Έτσι θα νιώσετε ειρήνη, ηρεμία στην καρδιά σας, διότι θα έχετε δώσει την καρδιά σας σ’ Εκείνον που είναι άπειρος και που μπορεί να σας χαρίσει απεριόριστη αγάπη και ειρήνη.

 Εκδόσεις Εν πλω

 Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
 σελ. 219-221

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις 

Διαβάστε : Ο Γέροντας Παύλος της Ιεράς Νήσου Πάτμου.

Απόσπασματα απο το βιβλίο : << Ο Γέροντας της Αγάπης και της Ομολογίας Αρχιμανδρίτης Παύλος Νικηταράς ( 1912-1999) >> του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου.Αθήνα 2000 Εκδόσεις Ομολογία.

Κάντε κλίκ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση!

 

 

 

 

ALITHIA FM π.ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ΕΟΡΤΗ ΑΠ.ΠΑΥΛΟΥ 28-6-1994 01.mp4

«Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της οικογενειακής ζωής-Γέροντας Παύλος

Ο Γέροντας συχνά άκουγε περί διαταράξεων των σχέσεων μεταξύ ανδρογύνων. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στον εγωισμό και των δύο συζύγων που τυφλώνει τα μάτια της ψυχής, για να μη μπορούν να διακρίνουν, τι το ωφέλιμο και το σωστό.
Ο γέροντας θυσίαζε την ησυχία του, προκειμένου να ενώσει κάποιο αντρόγυνο που βρισκόταν σε προχωρημένη κατάσταση προβληματικής συμβιώσεως, είτε ακόμα και στα πρόθυρα του διαζυγίου. Ο ίδιος έκαμνε και ολόκληρα ταξίδια, με μοναδικό σκοπό να ενώση διαταραγμένα ζευγάρια. Συνήθως προκαλούσε εκείνο το μέλος από το ανδρόγυνο που είχε περισσότερη πίστη κι ευαισθησία. Ο μακαριστός πατήρ διέθετε έναν άλλο τρόπο, για να ενώνη τους ανθρώπους. Με την καλωσύνη και την πλεονάζουσα αγάπη του παρείχε τις προϋποθέσεις, για μια εν ομονοία και ενότητι συμβίωση των ανδρογύνων.
Συνεβούλευε κάποιο πνευματικό του παιδί: «Θα κάνης θερμήν προσευχήν ο Κύριος να φωτίση,τον άνδρα σου και τα παιδιά σου, κράτησέ τους κοντά εις τον Κύριον και Θεόν μας… Προσεύχου, προσεύχου παιδί μου όσον δύνασαι! Δύσκολη εποχή διερχόμεθα!» .
Συνεβούλευε κάποια πνευματική του κόρη: «Ακόμη Θα πρέπη με την καλωσύνην σου, τους καλούς σου τρόπους και με την προσευχήν σου να κερδίσης τα παιδιά σου, να πείσης τον μεγαλύτερο να ανέχεται τον μικρότερο αδελφό του, να τον συγχωρεί κι όχι να τον εκδικείται. Όχι «οδόντα αντί οδόντος» , αλλά απέραντη αγάπην προς τον μικρότερον αδελφόν. Να προσεύχεσαι δι’ αυτά (ενν. τα παιδιά), να τα κοινωνής τακτικά ανά δεκαπενθήμερον και με μίαν ημέραν νηστείας. Ούτως θα γίνη εθισμός εις τα παιδιά η Θεία Κοινωνία και μόνα τους μετά θα ζητούν Θείαν Μετάληψιν. Και κάθε εβδομάδα να κοινωνούν, ακόμη καλύτερον!»
Συνεβούλευε κάποιο πνευματικό του παιδί: «Πίστευε εις την συμπαράσταση του Θεού και στήριξε σ’ Εκείνον την φροντίδα της διατροφής και συντηρήσεως του νέου καρπού σου. Να αποβλέπης εις τα στρουθία του ουρανού που ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν και ο Πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά. «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά » .
Συμβούλευε κάποια μητέρα: «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της οικογενειακής ζωής, μιμήσου τόσες άγιες οικογένειες και αναπαύου εις την εκτέλεσιν των μητρικών σου καθηκόντων» .
Συνεβούλευε ο γέροντας τα ανδρόγυνα: «Τα παιδιά να τα κοινωνείτε τακτικά!» .
Απόσπασμα από το βιβλίο «Σύγχρονες Πατερικές Μορφές»
Πνευματικές νουθεσίες από το νησί της Αποκαλύψεως Γέροντος Παύλου Νικηταρά
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου


Πηγή: orthodoxigynaika.blogspot.gr

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ (1912-1999) ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ " Θα έλθει ό τελευταίος Παγκόσμιος Πόλεμος καί θα επιζήσουν μόνον οι πιστοί χριστιανοί, ενώ τα εννέα δέκατα τών ανθρώπων θα καταστραφούν καί θα γίνει ότι λέγει ή Άποκάλυψις τού Ιωάννου τού Θεολόγου»'.

Γέροντος Παύλου Νικηταρά Πνευματικές Νουθεσίες

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

 Για τούς έσχατους καιρούς

Ό Γέροντας πολύ στενοχωριόταν με τις εξελίξεις πού συνέβαιναν στην κοινωνία, εξελίξεις πολλές φορές σε βάρος της Ορθοδοξίας, των πιστών καί της Εκκλησίας μας γενικότερα.

Ό Γέροντας ερωτώμενος για διάφορα συμβάντα σε πολιτικό ή εκκλησιαστικό επίπεδο απαντούσε: «Περνάμε αλήθεια δύσκολα χρόνια. Ό αντίχριστος καί πολλοί οπαδοί του οργιάζουν. Οι μασόνοι κινούν γήν καί ουρανό, διά να πνίξουν την Ορθοδοξία, άλλ’ ό Παντοδύναμος Χριστός θα νικήσει. Εις Αυτόν ανήκει ή δόξα, ή τιμή και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων»

Ό Γέροντας σε μια επιστολή σε πνευματικοπαίδι του έγραφε: «Να παρακαλής μόνον τό Θεό να φωτίζει όλον τον κόσμο, γιατί αλλιώς θα ξεσπάσει ή οργή τού Θεού επί τούς απίστους καί βλάσφημους. Θα έλθει ό τελευταίος Παγκόσμιος Πόλεμος καί θα επιζήσουν μόνον οι πιστοί χριστιανοί, ενώ τα εννέα δέκατα τών ανθρώπων θα καταστραφούν καί θα γίνει ότι λέγει ή Άποκάλυψις τού Ιωάννου τού Θεολόγου»'.

Για τό σφράγισμα τού αντίχριστου έγραφε: «"Οσον διά τό σφράγισμα δεν πρέπει να τό πάρουμε- να θυσιασθούμε για την αγάπη τού Χριστού- να χύσωμε τό αίμα μας για να ποτισθή τό δένδρον τού Χριστιανισμού! Μέ τό παράδειγμά σου να έπηρεάσης τά παιδιά

σου»

Για τούς ιερείς, τούς αποκαλυπτικούς χρόνους καί τις ταυτότητες

Ό γέροντας συχνά-πυκνά άκουγε τά προβλήματα των

διαφόρων πιστών πού προσέτρεχαν στο πετραχήλι του,

για να άποθέσουν τούς προβληματισμούς καί τις αγωνίες τους σχετικά με τις εμπειρίες πού είχαν από κληρικούς όλων των τάξεων, με παλαιοημερολογίτες καθώς καί μέ αιρετικούς. 

Δοκίμαζε μεγάλη πικρία καί λύπη, όταν άκουγε για λοξοδρομήσεις τού ορθοδόξου κλήρου κι αποκλίσεις από τον αληθινό δρόμο τού Θεού. Ό Γέροντας κατάλληλος ενίσχυε τούς πιστούς καί όλα τά πνευματικά του παιδιά. Καί πολλές φορές ο ζήλος του καί ή μεγάλη του αγάπη για την Εκκλησία τον οδηγούσαν, τη προτροπή τών πνευματικών του παιδιών,

στην σύνταξη αυστηρών κειμένων άπευθυνομένων προς άπαντας,

προκειμένου να αφυπνίσει συνειδήσεις για την Ορθοδοξία καί όρθοπραξία. Τά κείμενα πού έβγαιναν από την πέννα του άλλοτε ήταν ελεγκτικά, άλλοτε αφυπνιστικά, άλλοτε ήπια, αναλόγως τών προβλημάτων πού απασχολούσαν την Εκκλησία. Ποτέ όμως στα κείμενά του δεν βρίσκεται πάθος εναντίον κάποιου. 'Ότι έγραφε το έγραφε μέ αγάπη προς όποιον κι αν απευθυνόταν, ακόμη καί σε ανώτερο πνευματικό, εκκλησιαστικό ηγέτη. 

Ήθελε ό γέροντας όλα τά πνευματικά του παιδιά να δίνουν ομολογία Χριστού. Αυτό δίδασκε μέ -ο παράδειγμά του. Ήθελε κι επιθυμούσε ό ίδιος, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, να δώσει ακόμα καί το αίμα του, όπως τό αίμα τους έδωσαν χιλιάδες μαρτύρων για την ομολογία της ορθοδόξου πίστεως. Την αίρεση τη μισούσε καί την πολεμούσε, τούς αιρετικούς όμως τούς αγαπούσε. Τον παλαιοημερολογιτισμό τον εκτιμούσε, μόνον ώς προς τούς αγώνες της πίστεως, ποτέ όμως δεν τον ακολούθησε. Καί μπορεί σε κείμενά του να αναφέρει ότι κι ό ίδιος θα ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο, άλλα αυτό το έλεγε-καί πάλι τονίζουμε-ώς προς τον τρόπο πού ό ίδιος ήθελε να δίνει την αληθινή ομολογία της πίστεως. Άλλωστε καί ό ενιστάμενος Μητροπολίτης Ωρωπού καί Φυλής Κυπριανός μπορεί να ήταν υποτακτικός τού γέροντα και να τον αγαπούσε, όμως όπως ο ίδιος έλεγε: «εγώ τον συνεβούλευσα (ένν. τον Κυπριανό), να μη γίνει επίσκοπος παλαιοημερολογίτης». Ακόμη, όταν εντόπιζε επέκταση αιρετικών σε τόπους Όρθοδόξων Χριστιανών, γινόταν ύπέρμαχος της πίστεως καί άγωνιζόταν με πνεύμα αύτοθυσίας, γιά να άποκαλύψει τις πλάνες των καί να περισώσει με τον τρόπο αυτό το ορθόδοξο ποίμνιο από τις αιρετικές διδασκαλίες. 

Χαρακτηριστικό είναι τό κείμενο πού άκολουθεΐ:

«Είδα τούς προβληματισμούς σου καί την κούραση σου. Ή ιστορία παιδί μου επαναλαμβάνεται- δεν έλειψαν «οι γραμματείς καί οι φαρισαίοι, υποκριτές» . Αυτοί που εσταυρωσαν και σταυρώνουν τον Κύριόν μας, τον Λυτρωτήν καί θεάνθρωπον Ιησούν. Ήμπορώ να πώ κι έγώ ότι κάτι χειρότερον γίνεται σήμερον καί αυτό συμβαίνει, διότι περνάμε άποκαλυπτικά χρόνια, όπως γράφει ό Εύαγγελιστής Ιωάννης εις την Ιερά Άποκάλυψιν- είναι ή έποχή τού αντίχριστου. Αυτόν προσκυνούν Πατριάρχαι, αρχιερείς, ιερείς καί λαϊκοί, άθεοι, ύλισταί, μασόνοι. Κι άκριβώς ημείς σαν Χριστιανοί Όρθόδοξοι θα δώσουμε την ομολογίαν της πίστεώς μας, μιμούμενοι τά εκατομμύρια τών αγίων μαρτύρων, οσίων καί δικαίων- δεν θα άκολουθησωμεν τούς προδότας της Όρθοδόξου πίστεώς μας! Θα χύσωμε το αίμα μας, εάν χρειαστεί κι ίσως αυτό θα είναι ή μεγαλύτερα ευλογία του Θεού δι’ ήμάς! "Οσον διά τούς Παλαιοημερολογίτας έχουν δίκαιον καί θα βοηθούσαν πολύ την Ορθοδοξία, αν ήσαν ήνωμενοι καί ή Ελλάς θα συνέχιζε τον ώραϊον αγώνα της υπέρ πίστεως καί πατρίδος. 

Δυστυχώς-κι εδώ εργάζεται ο σατανάς- είναι 12 -παρατάξεις, έχουμε 12 ιεραρχίες, 12 Αρχιεπισκόπους καί άλληλοτρώγονται διά τά καλά καί συμφέροντά τους. Ό Πρόεδρος τών ένισταμένων Κυπριανός ήτο υποτακτικός μου κι έχει κανονικήν ίερωσύνην, είναι πιστός καί ευσεβής! Μόνον πού δεν κατορθώνει να ένωση όλες τις παρατάξεις. Πολλές φορές του είπα: «ενωθείτε όλοι γιά ν’ αναγνωρίσετε μίαν κεφαλήν είτε τον Ιεροσολύμων, είτε τον Σερβίας Παύλον- μήν είσθε άκέφαλοι, διότι δεν εννοείται εκκλησία χωρίς άρχηγόν νόμιμον καί πρώτος εγώ ό ελάχιστος θα σάς άκολουθήσω... Λυπάμαι διά την Πεντηκοστιανή πού μίσθωσε διαμέρισμα της πολυκατοικίας σας καί κάνει προπαγάνδα. Θα έλεγα όλοι οι συγκάτοικοί σας να κάνετε έρανον, να συγκεντρώνετε τό ένοίκιον, διά να τό δίδετε εις την ίδιοκτήτρια, με σκοπό να βγάλει αύτήν την αντίχριστον γυναίκα. Φαντάσου πού άκόμα καί στο ιερό νησί μας έφθασε τό μικρόβιο τών Πεντηκοστιανών. Πράγματι πού πάμε!! Ό Σατανάς με όλας του τάς δυνάμεις-επειδή προβλέπει τό τέλος του- κτύπησε την Μίαν, Αγίαν καί Καθολικήν Εκκλησίαν τού Χριστού μας» .

Ό Γέροντας κατά τις εξομολογήσεις, άκουγε πολλές φορές παράπονα λαϊκών γιά τη συμπεριφορά μερικών ιερέων. Τις περιπτώσεις αυτές τις αντιμετώπιζε ως μια λοξοδρομία εκ μέρους τών ιερέων της εποχής.

’Έγραφε-σέ μια επιστολή του-σε πνευματικό του• παιδί πού παραπονιόταν σχετικά: «’Έχεις δίκιο πού στενοχωρείσαι. Οι ιερείς να βρίσκονται έκτος πραγματικότητας! Καί το λυπηρό είναι αυτοί πού πρέπει να διαφωτίζουν τούς χριστιανούς, τούς προτρέπουν ν’ απομακρύνονται από την αλήθεια καί κολάζονται! Είναι πασιφανές ότι φθάσαμε σε αποκαλυπτικά χρόνια! Ή αθεΐα, ό υλισμός, ή σατανολατρεία, ή συμφεροντολογία είναι τά κακά πού κύκλωσαν όλον τον κόσμον, όπως λέγει ο άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός. Ό πάπας ό αντίχριστος παραδέχεται καί διακηρύττει τον Δαρβινισμό, μία θεωρία πού έχει επιστημονικός προ πολλού καταδικαστεί.

Το Τσέρνομπιλ τό προλέγει ή Ιερά Άποκάλυψις καί οσα συμβαίνουν σήμερον έχουν προφητευθει. Οι ήλεκτρονικές ταυτότητες είναι: 1) άντισυνταγματικές γιατί τό Σύνταγμα άρχίζει μέ το όνομα της Παναγίας Τριάδος ενώ οι ταυτότητες μέ τό σφράγισμα τού αντίχριστου 666. 2) Αντιθρησκευτικές, διότι καταργείται τό αύτεξούσιον πού έδωσεν ό Δημιουργός Θεός εις τον άνθρωπον, δηλ. ή έλευθερία τού ανθρώπου. 3) Αντεθνικές, διότι όλα τά προσωπικά στοιχεία (θρησκευτικά, άτομικά, πολιτικά) γράφονται καί εις κομπιοϋτερ των Βρυξελλών πού διευθύνει έβραιομασώνος καί λέγεται «θηρίον», ήτοι υποδουλώνει όλη την Όρθόδοξη Ελλάδα καί 4) Καταργοϋνται όλες οι δημοκρατικές ιδέες τού ατόμου. Γι` αυτό καί δεν πρέπει να τις πάρωμεν!! "Ένα καθήκον έχομεν να κρατήσωμε την Όρθόδοξον πίστιν μας καί να προσευχόμεθα υπέρ τού θείου φωτισμού όλου τού κόσμου! "Οσα είπε ό όσιος Παίσιος πραγματοποιούνται. Ευχής έργον θα είναι να χύσωμε καί τό αίμα μας χάρη τού Χριστού μας.

Γένοιτο!»

Εξεδήλωσε την ορθόδοξη άποψη και αγωνία του για τό θέμα των Ταυτοτήτων. Καθημερινώς από τότε που έτέθη τό θέμα της νέας ταυτότητος, ενασχολείτο μέ αυτό, επειδή πολλά πνευματικά του τέκνα τον ρωτούσαν επιμόνως καί αγωνίως γιά τό τί πρέπει να κάνουν.

Ο Γέροντας ήταν από τούς πρώτους κληρικούς πού απέστειλε ανοικτή προσωπική επιστολή προς τον Υπουργό τών Εσωτερικών κ Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα. Την επιστολή αυτή δημοσιεύουμε, όπως έχει:

Προς

Τον Υπουργόν Εσωτερικών Κον Αγα. Κουτσόγιωργαν, Αθήνας

Κύριε Υπουργέ,

Τυγχάνω απόγονος τού Τουρκοφάγου. Είμαι επί μισόν αιώνα κληρικός καί ως τοιούτος τολμώ να σάς όχλήσω διά τό θέμα τών νέων ταυτοτήτων. Εκατοντάδες χριστιανοί καί χιλιάδες πιστοί προβληματίζονται να δεχθούν ή μή τις νέες ταυτότητες μέ τον αινιγματώδη άριθμόν 666. Είναι ό άριθμός τού Αντίχριστου. Ή Αποκάλυψις, τό Θεόπνευστου βιβλίο δεν λέγει ψέματα. Τό σύνολον τών Ελλήνων Όρθοδόξων δεν θα δεχθή τις νέες ταυτότητες διά λόγους συνειδήσεως. Τα είσαγόμενα αυτοκίνητα, τρόφιμα, μηχανήματα, καθώς καί οι ταυτότητες φέρουν τον αριθμό 666. Άραγε είναι όλα τυχαία; Σκοτειναί δυνάμεις ενεργούν σατανικώς, διά τό φακέλωμα όλων τών Ελλήνων. Είναι καί Εθνικό τό θέμα! Διατί το φακέλωμα αυτό δεν τό εδέχθησαν ή Γαλλία, ή Γερμανία, ή Ισπανία καί η Σουηδία; Ημείς είμεθα πλέον έξυπνοι από τούς Ευρωπαίους;

Επειτα επί Υπουργού Εθνικής Άμύνης τού κ. Άβέρωφ οι Χιλιασταί έζήτησαν διά λόγους συνειδήσεως, να μή φέρουν όπλα καί να μήν ύπερασπίζωνται την ακεραιότητα του "Έθνους ήμών καί τό έπέτυχον. Διά νόμου σήμερον άφοπλίζονται χιλιάδες Έλληνες Ιεχωβάδες καί άφήνεται ή Πατρίδα μας εις τό έλεος του Θεού μπροστά εις τό στόμα του Λιονταριού! Οι Ορθόδοξοι δεν παραδέχονται τό «Ου φονεύσεις» του Δεκαλόγου; Καί όμως, άμύνονται υπέρ Πίστεως καί Πατρίδος!

Τό διάγγελμα του ΠΑΣΟΚ «Ό λαός εις την εξουσίαν» έπαυσε να ίσχύη; Αυτός ό λαός ζητεί διά λόγους συνειδήσεως, να μη δεχθή ταυτότητες, ούτε μέ αριθμό 666, ούτε μέ γραμμικόν σύστημα τό οποίον μέ διπλές γραμμές περιέχει τον κωδικόν αριθμό, τό χάραγμα του Αντίχριστου! Χαθήκανε άλλοι άριθμοί καί μόνον αυτός-πού ύπεδείχθη από τούς Σιωνιστάς- υπάρχει; Όχι δεν θέλομεν νέες ταυτότητες. Είμεθα λαός πού πιστεύει εις την Δημοκρατίαν. Καί τό ΠΑΣΟΚ την Δημοκρατίαν διακηρύττει. Είμεθα άποφασισμένοι να μή δεχθώμεν τις νέες ταυτότητες. "Ετοιμάσατε τόπους εξορίας, Μακρόνησον καί φυλακάς. Προτιμούμε τό μαρτύρων από τις νέες ταυτότητες. Σε Σάς, Κύριε Υπουργέ, έπαφίεται να άλλάξετε τον αριθμό 666. Καί τό περιμένομεν, όπως ύποσχεθήκατε- διότι έχετε την δύναμιν να ικανοποιήσετε ένα αίτημα τού "Ορθοδόξου "Ελληνικού λαού.

Μετά τιμής Άρχιμ. Παύλος Νικηταράς

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ (1912-1999)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΤΟΣ 2002