Παροιμιώδης η εν ασχετοσύνη άγνοια και άρνηση των άθεων καθηγητών και δημοσιογράφων για την ύπαρξη του Διαβόλου και (προφανώς) και του Θεού

Χθές, κοιτώντας παλαιά βίντεο περί σατανισμού, έζησα μία οδυνηρή έκπληξη: Την ιδεολογική τύφλωση του δημοσιογραφου που έπαιρνε συνέντευξη από τον τέως σατανιστή Δ. τον Ιανουάριο του 1994: Τό παιδί έζησε όλη την φρίκη του σατανισμού, και δεν τρέφει καμία αυταπάτη για την δύναμη του σατανά. Και ο δημοσιογράφος, γελοιωδώς, αναφέρεται στην εμπειρία του παιδιού, σαν να ήταν δεισιδαιμονική μεσαιωνική φαντασίωση.

  Και διερωτάται κανείς: Ποιος είναι πιο ώριμος; Το παιδί, με το βίωμα της δύναμης του Διαβόλου, ή ό δήθεν εξ ορισμού εξυπνότερος  δημοσιογράφος που θεωρεί την σατανική δύναμη μεσαιωνικού τύπου φαντασίωση;   

  Την ίδια εντύπωση έχουν και οι δοκησίσοφοι καθηγητές του Παντείου, στην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή, του 1992. Ενώ, οι απλοί άνθρωποι του ντοκιμαντέρ, που είχαν δαιμονισμένους συγγενείς, διηγούνται το βίωμά τους, χωρίς αμφιβολία για την καταστροφική δύναμη του Εωσφόρου και των δαιμόνων του, οι δήθεν επαΐοντες, αναλύουν αφ υψηλού την αθεϊστική …τύφλα τους.

  Τούς καταλαβαίνω: Αν παραδεχθούν πως υπάρχει διάβολος, είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν και την ύπαρξη του Θεού και εκει είναι που δυσκολεύονται.

 Αγνοώντας τον χειρότερο εχθρό του ανθρώπου, μένουν εκτεθειμένοι στην χειραγώγησή τους από αυτόν….

Αναρτήθηκε από vripol στις 2:27 μ.μ.