Εκλεγμένοι από τον Θεό: είναι το δόγμα του προορισμού σωστό;

Η ερώτηση του κατά πόσο η σωτηρία είναι θέμα ιδιαίτερης εκλογής του ανθρώπου από τον Θεό ή θέμα της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου να διαλέξει να πιστέψει στον Θεό, είναι κάτι που έχει απασχολήσει το σώμα του Χριστού για αιώνες. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Θεός έχει ήδη διαλέξει εκείνους που είναι να σωθούν και αυτοί και μόνο αυτοί θα σωθούν. Συνεπώς και σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη, το κατά πόσο κανείς θα σωθεί ή όχι δεν είναι τόσο θέμα του αν κάποιος θα του μιλήσει τον Λόγο του Θεού και αν έπειτα αυτός ο άνθρωπος θα πιστέψει τον Λόγο αυτόν ή όχι. Αν και σίγουρα αυτά χρειάζονται να γίνουν, αυτός θα πιστέψει μόνο αν ο Θεός τον έχει «προορίσει» για αυτό, μόνο αν είναι ένας από τους «εκλεκτούς», εκείνους που ο Θεός έχει διαλέξει για σωτηρία. Αν ο Θεός δεν τον είχε «προορίσει» για σωτηρία, αν δεν τον είχε «εκλέξει» - με την έννοια του εκλέγω, διαλέγω, σε σχέση με κάποιον άλλο που δεν τον έχω διαλέξει – τότε αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σωθεί. Είναι λοιπόν, σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη, θέμα τελικά του Θεού του ποιος θα σωθεί και ποιος όχι. Εκείνοι που ο Θεός έχει διαλέξει για σωτηρία θα σωθούν, αλλά εκείνοι που δεν τους έχει διαλέξει (και που ουσιαστικά σημαίνει: εκείνους που τους έχει απορρίψει για την σωτηρία) δεν θα σωθούν. Αυτό είναι σίγουρα ένα πολύ βολικό δόγμα καθώς ρίχνει όλη την ευθύνη της σωτηρίας στον Θεό, με την έννοια ότι Εκείνος έχει ήδη διαλέξει εκ των προτέρων ποιοι θα σωθούν και ποιοι όχι. Έτσι αν δεν έχεις διάθεση ή φοβάσαι να μιλήσεις τον Λόγο σε άλλους μην τυχόν και σε απορρίψουν, κανένα πρόβλημα. Ο Θεός το ήξερε και φρόντισε ώστε κανένας από εκείνους που ήταν να σωθούν να μην έρθει στον δρόμο σου. Στο κάτω κάτω της γραφής όποιος είναι να σωθεί θα σωθεί ασχέτως του τι εσύ και εγώ κάνουμε … όλα είναι, σύμφωνα αυτό το δόγμα, στο χέρι του Θεού. Είναι η προσωπική μου γνώμη ότι όσο και βολικό αυτό το δόγμα μπορεί να φαίνεται, άλλο τόσο λάθος και επικίνδυνο είναι. Πιστεύω επίσης ότι είναι αυτό το δόγμα που είναι υπεύθυνο, μερικώς τουλάχιστον, για την απάθεια, σχεδόν αδιαφορία που πολλοί δείχνουν αναφορικά με την διάδοση του Λόγου: πολλοί δεν αισθάνονται ότι έχουν ευθύνη να μιλήσουν τον Λόγο του Θεού, καθώς σύμφωνα με αυτό το δόγμα, όποιος είναι να σωθεί θα σωθεί. Πιστεύω ότι σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, ο Θεός έδωσε τον Γιο Του για ΟΛΟΥΣ του ανθρώπους που σημαίνει ότι η σωτηρία είναι η επιλογή του Θεού για όλους του ανθρώπους. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι η άποψη σύμφωνα με την οποία ο Θεός διάλεξε για σωτηρία μόνο κάποιους ενώ κάποιους άλλους δεν τους διάλεξε δεν μπορεί να είναι σωστή.

 

Σωτηρία: η επιλογή του Θεού για όλους

Για να δούμε ποια είναι η επιθυμία του Θεού αναφορικά με την σωτηρία, ας πάμε στην προς Τιμόθεο Α 2:4. Εκεί διαβάζουμε:

 

Προς Τιμόθεο Α 2:4
«ο οποίος [ο Θεός] ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας.»

 

Ποιους θέλει ο Θεός να σωθούν; Ποια είναι η επιθυμία Του, το θέλημα Του, αναφορικά με την σωτηρία; Όπως το απόσπασμα αυτό μας λέει, Αυτός επιθυμεί, θέλει, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι να σωθούν! «Όλοι οι άνθρωποι» σημαίνει ΟΛΟΙ, χωρίς καμιά εξαίρεση. Δεν επέλεξε Αυτός ορισμένους μόνο ανθρώπους και μόνο γι’ αυτός έδωσε τον Γιο Του. Αντίθετα έδωσε τον Γιο Του για όλους τους ανθρώπους και επιθυμεί όλοι να σωθούν! Να και τι οι στίχοι 5 και 6 της ίδιας επιστολής μας λένε:

 

Προς Τιμόθεο Α 2:5-6
«Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο οποίος έδωσε τον εαυτό του αντίλυτρο ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΟΛΩΝ»

 

Για πόσους έδωσε ο Ιησούς Χριστός τον εαυτό Του αντίλυτρο, λύτρα για να τους ελευθερώσει; Όχι για μερικούς αλλά για ΟΛΟΥΣ, αδέλφια. Ο Ιησούς Χριστός πλήρωσε το τίμημα της σωτηρίας για όλους και θέλει όλοι να σωθούν. Συνεπώς δεν θα ήταν εντελώς λανθασμένο και εκτός πραγματικότητας να πούμε ότι Αυτός διάλεξε, «έκλεξε», για σωτηρία μόνο μερικούς από όλους αυτούς για τους οποίους έδωσε τον Γιο του, το οποίο με την σειρά του ουσιαστικά σημαίνει ότι όλους τους υπόλοιπους δεν τους διάλεξε (δηλαδή τους απέρριψε); Φανταστείτε ότι πήγατε σε μια φυλακή και αγαπήσατε τόσο πολύ τους φυλακισμένους που για χάρη τους δώσατε ότι πιο πολύτιμο είχατε (για τον Θεό αυτό ήταν ο Γιος Του) για να τους κάνετε ελεύθερους. Πόσους από αυτούς τους φυλακισμένους θα θέλατε να δείτε ελεύθερους; ΟΛΟΥΣ! Τώρα φανταστείτε ότι κάποιοι διάλεξαν να μείνουν στην φυλακή. Πως θα αισθανόσασταν; Δεν θα ήσασταν λυπημένοι και απογοητευμένοι σχετικά με αυτό; Πληρώσατε το υψηλότερο δυνατό τίμημα για να τους κάνετε ελεύθερους! Τους θέλετε ελεύθερους! Εγώ θα ήμουν λυπημένος αν κάποιος διάλεγε να μείνει στην φυλακή και το ίδιο πιστεύω ότι είναι και ο Θεός. Έδωσε τον Γιο Του, πλήρωσε το μέγιστο δυνατό τίμημα για όλους τους ανθρώπους και τους θέλει όλους ελεύθερους. Τους θέλει όλους να ελευθερωθούν «από την εξουσία τού σκότους, και να μεταφερθούν στη βασιλεία τού αγαπητού Υιού του^.» (Προς Κολοσσαείς 1:13)

Να τι το κατά Ιωάννη 3:16 μας λέει:

 

Κατά Ιωάννη 3:16-18
«Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο ΚΟΣΜΟΣ διαμέσου αυτού. Όποιος πιστεύει σ' αυτόν, δεν κρίνεται^. όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού.»

 

Ο Θεός αγάπησε τον ΚΟΣΜΟ (χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μας με τους φυλακισμένους: αγάπησε ΟΛΟΥΣ τους φυλακισμένους και όχι μονάχα μερικούς) και για ολόκληρο τον κόσμο, για τον ΚΑΘΕΝΑ, έδωσε τον Γιο Του. Γιατί; «ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΑΥΤΟΥ». Όταν ο Θεός έδινε τον Γιο Του δεν στόχευε σε ένα μόνο μέρος του κόσμου αλλά σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον κόσμο. Δεν ήθελε να ελευθερώσει μερικούς μόνο φυλακισμένους αλλά όλους τους φυλακισμένους! Η σωτηρία είναι η επιλογή του Θεού για όλους τους ανθρώπους, γιατί για όλους πλήρωσε την αντίστοιχη τιμή. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη για τον οποίον ο Θεός να διάλεξε να χαθεί.

 

Τι εννοεί ο Λόγος του Θεού όταν μιλάει για εκλεκτούς, διαλεγμένους;

Το να είναι κανείς εκλεκτός, διαλεγμένος, σημαίνει ότι είναι η επιλογή κάποιου. Όπως διαβάσαμε στις προηγούμενες σελίδες είναι το δεδηλωμένο θέλημα του Θεού, είναι αυτό που Αυτός θέλει, είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ, Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ, όλοι οι άνθρωπο να σωθούν και γι’ αυτό τον σκοπό πλήρωσε με την ζωή του Γιου Του. Αν τώρα αυτή είναι η επιλογή, η εκλογή του Θεού, αυτό που ο Κύριος έχει διαλέξει και θέλει για κάθε άνθρωπο, τι κάνει αυτό τον κάθε άνθρωπο αναφορικά με την σωτηρία; Τον κάνει ΕΠΙΛΕΓΕΓΜΕΝΟ, ΕΚΛΕΚΤΟ. Μ’ άλλα λόγια, όταν ο Λόγος του Θεού αναφέρεται σε μας σαν εκλεκτούς από τον Θεό, σε καμιά περίπτωση δεν εννοεί εκλογή σε σχέση με κάποιους άλλους που τάχα δεν επιλεγήκαν. ΟΛΟΙ είναι εκλεγμένοι, διαλεγμένοι για σωτηρία αφού αυτή είναι η εκλογή του Θεού για όλους τους ανθρώπους. Αντ’ αυτού αυτό που εννοεί είναι εκλογή για την απόλαυση μια κατάστασης, της σωτηρίας. Η σωτήρια είναι η επιλογή, η εκλογή του Θεού για όλους τους ανθρώπους. Όμως δεν διαλέγουν όλοι αυτό που ο Θεός θέλει γι’ αυτούς, με συνέπεια να χαθούν. Δεν χάνονται όμως γιατί ο Θεός δεν τους διάλεξε αλλά γιατί αυτοί διάλεξαν να απορρίψουν αυτό που ήταν η επιλογή του Θεού γι΄ αυτούς. Κατ’ όμοιο τρόπο και μεις που πιστέψαμε δεν σωθήκαμε γιατί ο Θεός μας διάλεξε σε σχέση με κάποιους άλλους που υποθετικά δεν τους διάλεξε, αλλά γιατί διαλέξαμε να δεχτούμε την επιλογή του Θεού για μας, που είναι και η επιλογή του για όλους τους ανθρώπους. Η σωτήρια είναι θέμα του να πιστέψει κανείς στον Κύριο. Είναι θέμα του αν αυτός εκλέξει τον Κύριο και όχι αν ο Κύριος τον εκλέξει. Ο Κύριος τον έχει ήδη εκλέξει για σωτήρια όταν έδινε τον Γιο Του. Δείτε πάλι τα παρακάτω αποσπάσματα από την Γραφή:

 

Πράξεις 10:43
«θα λάβει άφεση αμαρτιών καθένας που πιστεύει σ' αυτόν»

 

Προς Ρωμαίους 9:33, 10:11
«κάθε ένας που πιστεύει σ' αυτόν δεν θα ντροπιαστεί»

 

Ιωάννου Α 5:1
«ΚΑΘΕΝΑΣ που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός γεννήθηκε από τον Θεό»

 

Κατά Ιωάννη 11:26
«καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα.»

 

Κατά Ιωάννη 3:16
«έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.»

 

Κατά Ιωάννη 12:46-48
«Εγώ φως ήρθα στον κόσμο, για να μη μείνει μέσα στο σκοτάδι καθένας που πιστεύει σε μένα. Και αν κάποιος ακούσει τα λόγια μου, και δεν πιστέψει, εγώ δεν τον κρίνω^. επειδή, δεν ήρθα για να κρίνω τον κόσμο, αλλά για να σώσω τον κόσμο. Εκείνος που αθετεί εμένα, και δεν δέχεται τα λόγια μου, έχει αυτόν που τον κρίνει^. ο λόγος που μίλησα, εκείνος θα τον κρίνει κατά την έσχατη ημέρα.»

 

Δείτε όλα αυτά τα «ΚΑΘΕΝΑΣ». ΚΑΘΕΝΑΣ, ασχέτως από ποιος είναι – αυτό σημαίνει «καθένας» - θα σωθεί ή όχι απλά επί τη βάση του αν πίστεψε ή όχι. Αν πιστέψει θα σωθεί, όπως είναι και η επιλογή, η εκλογή, το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν. Αν όμως δεν πιστέψει θα χαθεί. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι κάτι που ο Θεός θέλησε γι’ αυτόν, αλλά έτσι θα γίνει επί τη βάση της εκλογής που ο άνθρωπος αυτός έκανε. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Για να συνοψίσουμε: υπάρχουν δυο είδη επιλογής, εκλογής. Το ένα είδος αναφέρεται στην επιλογή ενός έναντι κάποιου άλλου. Μ’ άλλα λόγια: διαλέγω εσένα σε σχέση με κάποιο άλλον άνθρωπο που «διαλέγω» να μην τον διαλέξω, τον απορρίπτω δηλαδή. Μ’ αυτή την έννοια, και σύμφωνα με την άποψη του δόγματος του προορισμού, ο Θεός διάλεξε εμάς και απέρριψε τους άλλους. Προόρισε εμάς τους Χριστιανούς για σωτηρία, αλλά όχι τους άλλους. Οι άλλοι δεν ήταν εκλεκτοί του Θεού, σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη. Μπορεί αυτή η άποψη να είναι σωστή; Όχι, γιατί σύμφωνα με τα άλλα αποσπάσματα της Γραφής που διαβάσαμε, ο Θεός επιθυμεί, είναι η επιλογή Του, το θέλημα Του όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και γι’ αυτό ακριβώς τον σκοπό έδωσε τον Γιο Του. Επομένως η εκλογή και ο προορισμός που αναφέρονται στην προς Εφεσίους 1:3-7 – «μάς έκλεξε διαμέσου αυτού πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, για να είμαστε άγιοι και χωρίς ψεγάδι μπροστά του με αγάπη^. αφού μας προόρισε σε υιοθεσία διαμέσου τού Ιησού Χριστού στον εαυτό του..» - δεν έχουν και δεν θα μπορούσαν να έχουν την σημασία της εκλογής κάποιων σε σχέση με κάποιους άλλους. Αντ’ αυτού έχουν την έννοια της εκλογής σε σχέση με την απόλαυση της σωτηρίας, την οποία σωτήρια ο Θεός έκλεξε για όλους τους ανθρώπους όταν έδινε τον Γιο Του. Όπως οι φυλακισμένοι του παραδείγματος μας: όλοι έχουν εκλεγεί για ελευθέρωση. Έχω λοιπόν το δικαίωμα αναφερόμενος σε εκείνους από τους φυλακισμένους που δέχτηκαν την προσφορά μου να πω: «Σας έχω διαλέξει να απολαύσετε την ελευθερία», «Αυτός ήταν ο προορισμός μου για σας», «Είστε η επιλογή μου»; Ναι έχω το δικαίωμα να το πω αυτό και θα είναι απολύτως σωστό. Αλλά αφού αυτή είναι και επιλογή μου, αυτό που θέλω, και για εκείνους που είναι ακόμα στην φυλακή, όταν λέω στους ελεύθερους «είστε εκλεκτοί μου», δε εννοώ με κανένα τρόπο ότι έχω διαλέξει αυτούς σε σχέση με εκείνους που διάλεξαν να μείνουν στην φυλακή. Και γι’ αυτούς που είναι στην φυλακή είναι επίσης η επιλογή μου να είναι ελεύθεροι. Ο Θεός όντως μας διάλεξε, όντως είμαστε οι εκλεκτοί Του, όχι όμως εκλεκτοί σε σχέση με κάποιους άλλους που τάχα δεν είναι. Ο Θεός δεν έχει διαλέξει μερικούς μόνο για σωτηρία. Αν το έκανε αυτό θα ήταν προσωπολήπτης. Όμως ΔΕΝ είναι:

 

Πράξεις 10:34
«ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης^.»

 

Αντ’ αυτού ο Θεός βρίσκεται από τον καθένα που τον ψάχνει. Στην πραγματικότητα, ψάχνει για ανθρώπους που τον ζητούν έτσι ώστε να τους αποκαλύψει τον εαυτό Του:

 

Ψαλμοί 14:2
«Ο Κύριος έσκυψε από τον ουρανό επάνω στους γιους των ανθρώπων, για να δει αν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση, που να ζητάει τον Θεό.»

 

Και Δευτερονόμιο 4:29
«και θα τον βρείτε [τον Θεό], όταν τον εκζητήσετε με ολόκληρη την καρδιά σας, και με ολόκληρη την ψυχή σας.»

 

Όταν κάποιος εκζητεί τον Κύριο από την καρδιά του ο Θεός θα του αποκαλυφθεί, 100%, και θα τον τραβήξει στον εαυτό Του. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που ο Θεός θα κάνει μόνο γι’ αυτό το πρόσωπο. Αντίθετα είναι κάτι που θα το κάνει για όλους όσους τον εκζητούν. Ο Θεός ψάχνει για ανθρώπους που τον εκζητούν, τον ψάχνουν και όλοι όσοι τον ψάχνουν με την καρδιά τους θα τον βρουν. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μερικές φορές για μερικούς ανθρώπους. Είναι αντίθετα ΝΟΜΟΣ που εκπορεύεται από τον Λόγο του Θεού. Όταν κάποιος προσκαλεί τον Θεό μέσα από την καρδιά του, ο Θεός θα του παρουσιαστεί, 100%, και θα τον τραβήξει στον εαυτό Του. Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν θα πρέπει να καταλάβουμε το παρακάτω απόσπασμα από το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο που μας λέει:

 

Κατά Ιωάννη 6:44
«Κανένας δεν μπορεί νάρθει σε μένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με απέστειλε^.»

 

Πολλοί παίρνουν αυτό το απόσπασμα και λένε: «βλέπετε, είναι όλα ευθύνη του Θεού. Αν Αυτός θέλει κάποιον, θα τον τραβήξει προς τον εαυτό Του. Αν όμως δεν τον θέλει δεν θα τον τραβήξει». Το να ερμηνεύσει κανείς αυτό το απόσπασμα κατ’ αυτό τον τρόπο κάνει τον Θεό προσωπολήπτη και αγνοεί ότι ο Χριστός πέθανε για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους, έτσι ώστε ΟΛΟΙ να σωθούν. Ο Θεός δεν διαλέγει μερικούς και αυτούς τους τραβάει προς τον εαυτό Του. Αντ’ αυτού θα βρεθεί από καθένα που πραγματικά τον ψάχνει. Είναι πνευματικός νόμος που Αυτός έθεσε. Αλλά πάνω σ’ αυτό θα πούμε περισσότερα στην επόμενη ενότητα.

 

Σωτηρία: οι ευθύνες του Θεού και οι δικές μας ευθύνες

Ο Θεός έχει όντως ρόλο να παίξει στην σωτηρία, τον πιο σημαντικό ρόλο. Αλλά και εμείς, οι πιστοί, έχουμε ευθύνες και ρόλους που μας έχουν δοθεί από τον Θεό. Η προς Κορινθίους Β 5:18-21 τα λέει πολύ καθαρά αναφορικά με τον ρόλο μας στην συμφιλίωση των ανθρώπων με τον Θεό. Όπως διαβάζουμε εκεί:

 

Προς Κορινθίους 2 5:18-21
«Τα πάντα, όμως, είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του, διαμέσου τού Ιησού Χριστού, και έδωσε ΣΕ ΜΑΣ τη διακονία τής συμφιλίωσης^. δηλαδή, ότι ο Θεός ήταν που συμφιλίωνε τον κόσμο με τον εαυτό του, διαμέσου τού Χριστού, μη λογαριάζοντας σ' αυτούς τα πταίσματά τους^. και εμπιστεύθηκε ΣΕ ΜΑΣ τον λόγο της συμφιλίωσης. Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές υπέρ τού Χριστού, ωσάν ο Θεός να σας παρακαλούσε μεταχειριζόμενους εμάς^. δεόμαστε, λοιπόν, υπέρ τού Χριστού, συμφιλιωθείτε με τον Θεό. Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού.»

 

Δίνοντας τον Γιο Του ο Θεός συμφιλίωσε τον κόσμο με τον εαυτό Του. Μ’ άλλα λόγια η πόρτα προς τον Θεό είναι τώρα ορθάνοικτη. Και πάλι χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μας με τους φυλακισμένους οι πόρτες της φυλακής έχουν ανοίξει φαρδιά πλατιά. Αλλά οι φυλακισμένοι είναι τυφλοί. Δεν μπορούν να το δουν. Έχουν τυφλωθεί από τον θεό αυτού του κόσμου (προς Κορινθίους Β 4:4), τον διάβολο, και δεν βλέπουν την σωτηρία που είναι διαθέσιμη σ’ αυτούς. Κάποιος πρέπει να πάει να τους πει: «Η πόρτα για τον Θεό είναι ορθάνοικτη. Συμφιλιωθείτε μ’ Αυτόν. Γιατί για χάρη μας έκανε αμαρτία εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, ώστε να γίνουμε εμείς δίκαιοι». Κάποιος χρειάζεται να τους πάρει από το χέρι και να τους βοηθήσει να γυρίσουν προς το φως. Αυτό, το κάλεσμα στους ανθρώπους, το να τους πούμε τα καλά νέα, τον λόγο της συμφιλίωσης, είναι η διακονία της συμφιλίωσης. Και ποιος έχει αυτή την διακονία; Η απάντηση είναι πολύ απλή: ΕΜΕΙΣ. Είναι ευθύνη μας να πούμε τους ανθρώπους. Είμαστε εμείς που είμαστε πρεσβευτές του Χριστού. Αν θέλεις κάτι από κάποια ξένη χώρα πρέπει να καλέσεις την πρεσβεία της, τους αντιπροσώπους, τους πρεσβευτές αυτής της χώρας. Για τον Θεό, οι πρεσβευτές Του είμαστε ΕΜΕΙΣ! Ο Θεός έχει ανοίξει τις πόρτες της φυλακής, έχει ανοίξει την πόρτα στον Εαυτό Του. Συμφιλίωσε τον κόσμο με τον Εαυτό Του δίνοντας τον Γιο Του. Τώρα εμείς, οι πρώην φυλακισμένοι, οι πρώην τυφλοί, πρέπει να πούμε σ’ αυτούς που είναι ακόμα στην φυλακή και είναι ακόμα τυφλοί: «ελάτε στον Θεό, η πόρτα είναι ορθάνοικτη!»

Περισσότερο φως αναφορικά με τους ρόλους στην σωτηρία δίνεται στην προς Κορινθίους Α 3:5-6. Όπως διαβάζουμε εκεί:

 

«Ποιος είναι, λοιπόν, ο Παύλος, και ποιος είναι ο Απολλώς, παρά υπηρέτες διαμέσου των οποίων πιστέψατε, και όπως ο Κύριος έδωσε σε κάθε έναν; Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός αύξησε.»

 

Δείτε την σειρά. Ο Θεός έχει ρόλο να παίξει, τον ποιο σπουδαίο ρόλο, τον ρόλο της αύξησης. Αλλά κάποιος έχει να ρίξει τον σπόρο και κάποιος πρέπει να ποτίσει. Και αυτός ο κάποιος δεν είναι ο Θεός. Είμαστε εμείς! Είναι οι διάκονοι, και μ’ αυτό δεν εννοώ τους κληρικούς αλλά εμάς που έχουμε την διακονία της συμφιλίωσης. Το κείμενο δεν λέει: «Ο Θεός έσπειρε, ο Θεός πότισε, Ο Θεός έδωσε την αύξηση». Υπήρχαν άνθρωποι που έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους, έπαιξαν τον ρόλο που ο Θεός είχε γι’ αυτούς. Άνθρωποι που είπαν: «να ο Θεός, συμφιλιωθείτε μαζί Του», και καθώς αυτό το πρόσωπο προσέγγισε τον Κύριο, ο Θεός τον συνάντησε, τον τράβηξε στον εαυτό Του, του έδωσε την απαιτούμενη αύξηση. Επίσης υπήρχαν άλλοι όπως ο Απολλώς, που «πότισαν» τον σπόρο του Λόγου που είχε πέσει στην καρδιά αυτών των ανθρώπων. Άνθρωποι που άνοιξαν την Γραφή και μοιράστηκαν μαζί τους τις αλήθειες του Λόγου. Δείτε στο παραπάνω απόσπασμα αυτό το «διαμέσου». Ο Παύλος και ο Απολλώς ήταν τα μέσα δια των οποίων οι άνθρωποι αυτοί πίστεψαν («διαμέσου των οποίων πιστέψατε» μας λέει το κείμενο). Έπαιξαν αυτοί τον ρόλο που τους είχε δοθεί από τον Θεό – τον ρόλο του διάμεσου, του υπηρέτη της συμφιλίωσης, τον ρόλο του πρεσβευτή του Χριστού, σπέρνοντας και ποτίζοντας τον Λόγο. Σκεφτείτε όμως να λέγαμε «ιδού ο Κύριος» και ο Κύριος να μην εμφανίζονταν . Θα τον συναντούσε σ’ αυτή την περίπτωση το άτομο αυτό; Όσο και να το ήθελε δεν θα τον συναντούσε. Όμως ο Θεός όντος ελκύει, όντως παρουσιάζεται, όντως κάνει τον δικό Του ρόλο. Όταν επομένως ο Ιωάννης μας λέει ότι κανένας δεν μπορεί να έρθει στον Πατέρα αν ο Πατέρας δεν τον ελκύσει έχει απόλυτο δίκιο: αν ο Θεός δεν εμφανιστεί, αν ο Θεός δεν δώσει την αύξηση, εμείς μπορούμε να σπέρνουμε και να ποτίζουμε όσο θέλουμε όμως τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Όμως ο Θεός όντως παρουσιάζεται, όντως δίνει την αύξηση. Η ερώτηση είναι εμείς θα κάνουμε τον δικό μας ρόλο, την διακονία της συμφιλίωσης που μας έχει ανατεθεί, την σπορά και το πότισμα του Λόγου, το «πηγαίνετε σε ΟΛΟ τον κόσμο, και κηρύξτε το ευαγγέλιο σε ΟΛΗ την κτίση» (κατά Μάρκο 16:15); Αυτά δεν είναι πράξεις του Θεού αλλά ρόλοι που έχουν ανατεθεί σε μας.

 

Συμπέρασμα

Για να κλείσουμε αγαπητά αδέλφια: η διδασκαλία σύμφωνα με την οποία ο Θεός έχει διαλέξει μερικούς ανθρώπους για να τους σώσει ενώ μερικούς άλλους δεν τους έχει διαλέξει είναι μια πολύ βολική την ίδια στιγμή όμως και πολύ λανθασμένη διδασκαλία. Το θέλημα του Θεού είναι όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας. Αφού αυτό είναι το θέλημα, η εκλογή του Θεού για κάθε άνθρωπο, τι είναι τότε ο καθένας; Εκλεγμένος, διαλεγμένος, προορισμένος γι’ αυτό, με την έννοια ότι αυτός είναι ο προορισμός αυτό που ο Θεός θέλει γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Τώρα το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί ή όχι εξαρτάται από το κατά πόσο θα πιστέψει. Αν θα πιστέψει θα σωθεί. Αν όμως δεν πιστέψει δεν θα σωθεί. Έχει ο Θεός ρόλο να παίξει στην σωτηρία; Ναι, τον πιο σημαντικό. Όταν κάποιος καλεί τον Θεό από την καρδιά Του να αποκαλύψει τον εαυτό Του σ’ Αυτόν, ο Θεός παρουσιάζεται και τραβά αυτόν τον άνθρωπο προς τον εαυτό Του. Αυτό είναι το τράβηγμα, ή έλκυση για την οποία μας μιλάει ο Ιησούς. Όποιος ζήτησε με την καρδιά του το Κύριο, ξέρει τι εννοώ. Αυτή η αποκάλυψη του Θεού, το τράβηγμα προς τον εαυτό Του, δεν είναι κάποια κίνηση που την κάνει Αυτός τυχαία. Δεν είναι δηλαδή κάτι που Αυτός αποφασίζει καπριτσιόζικα σε ποιον θα την κάνει. Αντ’ αυτού είναι κάτι που το κάνει με βάση τον Λόγο Του σύμφωνα με τον οποίο, όποιος τον ζητήσει από την καρδιά Του θα τον βρει. Ο Θεός θα βρεθεί, 100%, από τον οποιονδήποτε που τον ψάχνει πραγματικά.

Γυρνώντας τώρα σε μας, ο Θεός έδωσε σε ΜΑΣ, την διακονία της συμφιλίωσης, την διακονία του να σπείρουμε τον Λόγο και να ποτίσουμε. Αυτός κάνει την αύξηση (το τράβηγμα στον εαυτό Του) αλλά η σπορά και το πότισμα, η εισαγωγή των ανθρώπων στον Κύριο, η διακονία της συμφιλίωσης και το πότισμα τους με τον Λόγο έχει δοθεί σε μας. Η διδασκαλία σύμφωνα με την οποία ο Θεός έχει διαλέξει μόνο ορισμένους ανθρώπους για να τους σώσει, που με την σειρά του συνεπάγεται ότι έχει διαλέξει κάποιους άλλους για να τους στείλει στην κόλαση είναι λανθασμένη και έχει βάλει τους πιστούς στον ύπνο καθώς πιστεύουν ότι όποιος είναι να σωθεί θα σωθεί. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχουμε ευθύνες αδέλφια, και το μίλημα του Λόγο, το ψάξιμο για ευκαιρίες να διαδώσουμε το ευαγγέλιο είναι κάτι που εναπόκειται σε μας. Μίλα τον Λόγο. Πες στους φυλακισμένους «βγείτε από την φυλακή». Το κατά πόσο θα βγουν ή όχι αυτό είναι κάτι που εναπόκειται σε εκείνους να αποφασίσουν. Είναι ωστόσο ευθύνη μας να τους πούμε, να τους δείξουμε τον Πατέρα. Αναφορικά με τον Πατέρα τώρα, τους θέλει όλους, με όλη Του την καρδιά. Πλήρωσε γι’ αυτούς το ίδιο τίμημα που πλήρωσε και για μας και τους περιμένει με τις ίδιες ανοικτές αγκάλες που περίμενε και μας.

 

Τάσος Κιουλάχογλου