Ο θάνατος και η συντέλεια του κόσμου

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

Η ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗΣ (ΤΑ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ)

— — —

Τελείωσαν λοιπόν όλα, όσα ήταν αναγκαία να γίνουν, για να σωθεί ο άνθρωπος που ξέπεσε από τη χάρη και τιμή, όπου τον είχε βάλει ο Θεός, για να σωθούμε όλοι εμείς οι αμαρτωλοί και ένοχοι απέναντι στο Θεό. Τώρα η αιώνια σωτηρία μας είναι εξασφαλισμένη, ο δρόμος του Παραδείσου ανοικτός για όλους μας και η βασιλεία των Ουρανών κληρονομία όλων των πιστών. Τι περιμένουμε για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά και να βρεθούμε εμείς ένδοξοι πολίτες του Παραδείσου και μακάριοι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών, που είναι η βασιλεία του Θεού και Πατέρα μας; Δύο πράγματα περιμένουμε· το θάνατο το δικό μας και τη δεύτερη παρουσία του Κυρίου μας.
Βέβαια αφού, όπως λέει και ο θεόπνευστος Απόστολος, “απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν” (Εβρ. θ’ 27), θα περάσει και θα φύγει, έτσι σαν όνειρο και φαντασία, ο παρών βίος και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε θα βρεθούμε προ του θανάτου και του τάφου. Θα έλθει απρόσκλητος ο σκληρός και αδυσώπητος αυτός επισκέπτης που λέγεται θάνατος· με το φοβερό δρεπάνι που κρατά στα χέρια του θα μας θερίσει όλους, τον καθένα με τη σειρά του. Έτσι θα φύγουμε από την παρούσα ζωή για να βρεθούμε στην άλλη. Από την πρόσκαιρη στη μέλλουσα και αιώνια. Θα φύγουμε, για να παρουσιαστούμε ενώπιον του Θεού. Και αυτό θα γίνεται με όλους τους ανθρώπους, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Τότε, στη συντέλεια των αιώνων, “πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα”, δε θα έχουμε πεθάνει όλοι οι άνθρωποι, όπως λέει ο θείος Απόστολος, “πάντες δε αλλαγησόμεθα”, θα αλλάξουμε και από φθαρτοί θα γίνουμε άφθαρτοι (Α’ Κορινθ. ιε’ 51). Θα σαλπίσει η σάλπιγγα του Αρχαγγέλου και τότε θα γίνουν αυτά. Αλλά θα γίνει συγχρόνως και η αλλαγή του κόσμου, όπως το λέει ο ψαλμωδός στους ψαλμούς του· “αυτοί (οι ουρανοί δηλαδή) απολούνται… και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται” (Ψαλμ. ρα’ 27), και όπως προαναγγέλλουν οι ιεροί Ευαγγελιστές, ότι πρόκειται να γίνουν κατά τη συντέλεια του κόσμου και τη δεύτερη παρουσία Χριστού (Ματθ. κδ’ 29-35 – Μάρκ. ιγ’ 24-27 – Λουκ. Κα’ 25-27). Όλα θα φθαρούν και θα λάβουν νέα, ανώτερη μορφή και σύσταση. Θα αλλάξει η γη και ο άνθρωπος δεν θα υπάρχει πλέον πάνω στη γη. Τότε θα γίνει η τελείωση των πάντων, έμψυχων και άψυχων, υλικών και πνευματικών, τότε και η τελείωση του έργου της απολύτρωσης του ανθρώπου. Ό,τι έγινε και γίνεται για να σωθεί ο άνθρωπος και ασφαλισθεί στη βασιλεία του Θεού, θα γίνεται έως τότε. Μόνο έως τότε. Από της ώρας εκείνης τελειώνουν τα πάντα. Όποιος αποδέχθηκε με πίστη και αφοσίωση στο Χριστό τη σωτηρία, την αποδέχθηκε και σώθηκε. Και όποιος την απέρριψε και αρνήθηκε να αναγνωρίσει Σωτήρα και Θεό του το Χριστό, απέρριψε τη σωτηρία και καταδικάσθηκε. Ο πιστός στον Παράδεισο. Ο άπιστος και αμετανόητος αμαρτωλός στην κόλαση. Μεταβολή και μετάνοια στην άλλη ζωή δεν μπορεί να γίνει. Αυτή είναι η τελείωση των πάντων.