H αγάπη γνωρίζεται με το Άγιο Πνεύμα. Κι η ψυχή γνωρίζει το Άγιο Πνεύμα από την ειρήνη και τη γλυκύτητα
Ω, πως οφείλουμε να ευχαριστούμε το Θεό, γιατί μας αγαπά τόσο πολύ. Σκεφθήτε, αγαπημένοι αδελφοί, ο Κύριος χαρίζει το Αγιο Πνεύμα στην αμαρτωλή ψυχή!
Δεν χρειάζονται πλούτη για να γνωρίσεις τον Θεό, αλλά ν’αγαπάς μόνο τον πλησίον και να έχεις ταπεινό πνεύμα, εγκράτεια και υπακοή, και ο Κύριος δίνει τη γνώση Του γι’αυτά τα καλά έργα. Και τι άλλο μπορεί να ειναι πολυτιμότερο στον κόσμο απ’αυτή τη γνώση; Να γνωρίζεις τον Θεό, τον Αγαθό Πατέρα , να ξέρεις πόσο μας αγαπά.
Που θα έβρισκες τέτοιον πατέρα, που θα πέθαινε στο σταυρό για τα εγκλήματα των παιδιών του; Είναι συνηθισμένο να θλίβεται ο πατέρας και να λυπάται το γυιό του, που πρέπει να καταδικασθεί για τα εγκλήματα του. Εν τούτοις, παρόλη την συμπόνοια του, θα πει : «Δεν έκανες καλά κα δικαίως καταδικάζεσαι, σύμφωνα με τα έργα σου»
Ο Κύριος όμως δεν θα μα πει ποτέ κάτι παρόμοιο. Αυτός θα πει και σ’εμάς αυτό που είπε στον απόστολο Πέτρο.: «Αγαπάς με;» . Έτσι θα πει στον παράδεισο σ’όλους; «Αγαπάτε με;». Κι αυτοί θα απαντήσουν : «Ναι Κύριε σε αγαπούμε. Εσύ μας έσωσες με τα σταυρικά Σου παθήματα και τώρα μας χάρισες τη βασιλεία των ουρανών».
Κανένας δεν θα ντρέπεται στον ουρανό, όπως ντρεπόταν ο Αδάμ και η Εύα μετά την πτώση, αλλά θα υπάρχει μόνο πραότητα, αγάπη και ταπείνωση. Όχι ταπείνωση σαν αυτή που βλέπομε τώρα, όταν ταπεινώνουμε τον εαυτό μας και υπομένουμε επιπλήξεις ή θεωρούμε τον εαυτό μας χειρότερο από όλους. Αλλά όλοι θα έχουν την ταπείνωση του Χριστού πού είναι ακατάληπτη από τους ανθρώπους, εκτός από εκείνους που την γνώρισαν με το Άγιο Πνεύμα.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι δεν ζητούν από τον Κύριο την ειρήνη. Οκύριος μας αγαπά τόσο πολύ, που δεν θα μας αρνηθεί τίποτε. Αυτό δεν το ήξερα πιο πριν και σκεφτόμουν: Φροντίζει τάχα ο Κύριος και για μένα που Τον λύπησα τόσο;Το κατάλαβα όμως ,όταν γέμισε η ψυχή μου από την αγάπη του Θεού και τη γλυκήτητα του Αγίου Πνεύματος με τέτοια αφθονία, ώστε αν με ρωτούσε ο Κύριος; « Θέλεις να σου δώσω ακόμη περισσότερη την αγάπη μου και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος;» , τότε η ψυχή μου θα έλεγε; «Κύριε, βλέπεις πώς να μου δώσεις πιο πολύ, δεν θα αντέξω, μα θα πεθάνω» Κι αν είναι τόσο ακατάληπτο κα θαυμαστό το έλεος του Θεού για έναν αμαρτωλό, τότε τι να πούμε για τους Αγίους; Ποια χάρη έχουν εκείνοι;
Ίσως πει κανείς: «Γιατί ο Κύριος δεν μ’αγαπά το ίδιο και δεν μου δίνει κι εμένα τέτοια χάρη;» Θα κάνει το ίδιο μ’ένα γέροντα, που είπε στον άγιο Αντώνιο: «Πάτερ Αντώνιε, γιατί συ , που κοπιάζεις λιγότερο από μένα, έχεις παρά ταύτα μεγαλύτερη δόξα από μένα;» Κι ο άγιος Αντώνιος του απάντησε: «Γιατί αγαπώ τον Θεό περισσότερο από σένα».
Και εμείς θα πρέπει να θυμώμαστε αυτό το παράδειγμα αλλά και το ρητό του Ιωάννη του Θεολόγου: «Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού» (Α΄Ιωαν. δ΄21).Κι όταν κι όποιος μας αδικεί, πρέπει να προσευχώμαστε για αυτόν ,όπως για τον εαυτό μας. Κι έτσι αποκτάται η συνήθεια. Εμείς είμαστε μόνοι αδύναμοι, μα ο ΚΎΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΝΙΣΧΎΕΙ Σ’ΑΥΤΌ ΤΟ ΈΡΓΟ, ΓΙΑΤΊ ΜΑΣ ΑΓΑΠΆ ΠΟΛΎ
Ω, πως οφείλουμε να ευχαριστούμε το Θεό, γιατί μας αγαπά τόσο πολύ. Σκεφθήτε, αγαπημένοι αδελφοί, ο Κύριος χαρίζει το Αγιο Πνεύμα στην αμαρτωλή ψυχή!
Δεν χρειάζονται πλούτη για να γνωρίσεις τον Θεό, αλλά ν’αγαπάς μόνο τον πλησίον και να έχεις ταπεινό πνεύμα, εγκράτεια και υπακοή, και ο Κύριος δίνει τη γνώση Του γι’αυτά τα καλά έργα. Και τι άλλο μπορεί να ειναι πολυτιμότερο στον κόσμο απ’αυτή τη γνώση; Να γνωρίζεις τον Θεό, τον Αγαθό Πατέρα , να ξέρεις πόσο μας αγαπά.
Που θα έβρισκες τέτοιον πατέρα, που θα πέθαινε στο σταυρό για τα εγκλήματα των παιδιών του; Είναι συνηθισμένο να θλίβεται ο πατέρας και να λυπάται το γυιό του, που πρέπει να καταδικασθεί για τα εγκλήματα του. Εν τούτοις, παρόλη την συμπόνοια του, θα πει : «Δεν έκανες καλά κα δικαίως καταδικάζεσαι, σύμφωνα με τα έργα σου»
Ο Κύριος όμως δεν θα μα πει ποτέ κάτι παρόμοιο. Αυτός θα πει και σ’εμάς αυτό που είπε στον απόστολο Πέτρο.: «Αγαπάς με;» . Έτσι θα πει στον παράδεισο σ’όλους; «Αγαπάτε με;». Κι αυτοί θα απαντήσουν : «Ναι Κύριε σε αγαπούμε. Εσύ μας έσωσες με τα σταυρικά Σου παθήματα και τώρα μας χάρισες τη βασιλεία των ουρανών».
Κανένας δεν θα ντρέπεται στον ουρανό, όπως ντρεπόταν ο Αδάμ και η Εύα μετά την πτώση, αλλά θα υπάρχει μόνο πραότητα, αγάπη και ταπείνωση. Όχι ταπείνωση σαν αυτή που βλέπομε τώρα, όταν ταπεινώνουμε τον εαυτό μας και υπομένουμε επιπλήξεις ή θεωρούμε τον εαυτό μας χειρότερο από όλους. Αλλά όλοι θα έχουν την ταπείνωση του Χριστού πού είναι ακατάληπτη από τους ανθρώπους, εκτός από εκείνους που την γνώρισαν με το Άγιο Πνεύμα.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι δεν ζητούν από τον Κύριο την ειρήνη. Οκύριος μας αγαπά τόσο πολύ, που δεν θα μας αρνηθεί τίποτε. Αυτό δεν το ήξερα πιο πριν και σκεφτόμουν: Φροντίζει τάχα ο Κύριος και για μένα που Τον λύπησα τόσο;Το κατάλαβα όμως ,όταν γέμισε η ψυχή μου από την αγάπη του Θεού και τη γλυκήτητα του Αγίου Πνεύματος με τέτοια αφθονία, ώστε αν με ρωτούσε ο Κύριος; « Θέλεις να σου δώσω ακόμη περισσότερη την αγάπη μου και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος;» , τότε η ψυχή μου θα έλεγε; «Κύριε, βλέπεις πώς να μου δώσεις πιο πολύ, δεν θα αντέξω, μα θα πεθάνω» Κι αν είναι τόσο ακατάληπτο κα θαυμαστό το έλεος του Θεού για έναν αμαρτωλό, τότε τι να πούμε για τους Αγίους; Ποια χάρη έχουν εκείνοι;
Ίσως πει κανείς: «Γιατί ο Κύριος δεν μ’αγαπά το ίδιο και δεν μου δίνει κι εμένα τέτοια χάρη;» Θα κάνει το ίδιο μ’ένα γέροντα, που είπε στον άγιο Αντώνιο: «Πάτερ Αντώνιε, γιατί συ , που κοπιάζεις λιγότερο από μένα, έχεις παρά ταύτα μεγαλύτερη δόξα από μένα;» Κι ο άγιος Αντώνιος του απάντησε: «Γιατί αγαπώ τον Θεό περισσότερο από σένα».
Και εμείς θα πρέπει να θυμώμαστε αυτό το παράδειγμα αλλά και το ρητό του Ιωάννη του Θεολόγου: «Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού» (Α΄Ιωαν. δ΄21).Κι όταν κι όποιος μας αδικεί, πρέπει να προσευχώμαστε για αυτόν ,όπως για τον εαυτό μας. Κι έτσι αποκτάται η συνήθεια. Εμείς είμαστε μόνοι αδύναμοι, μα ο ΚΎΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΝΙΣΧΎΕΙ Σ’ΑΥΤΌ ΤΟ ΈΡΓΟ, ΓΙΑΤΊ ΜΑΣ ΑΓΑΠΆ ΠΟΛΎ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου