Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ἀναγκαῖος ὁ χωρισμός ἀπό τόν κόσμοἈρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


«Κανείς δέν μπορεῖ νά πλησιάσῃ στόν Θεό, παρά μόνον αὐτός, πού χωρίζεται ἀπό τόν κόσμο· χωρισμό ἀπό τόν κόσμο ἐννοῶ, ὄχι τήν ἀναχώρησι τοῦ σώματος, ἀλλά τήν ἀναχώρησι ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου»1. Αὐτά μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τοῦ μεγάλου Ὁσίου Του Ἰσαάκ τοῦ Σύρου. Δέν μᾶς διδάσκει νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο καί νά γίνουμε μοναχοί ἤ ἀναχωρητές. Μᾶς προτρέπει ὅμως νά φύγουμε ἀπό τήν κοσμική νοοτροπία, ἀπό τήν ὑποδούλωσι στά πράγματα τοῦ κόσμου.
Μᾶς καλεῖ σέ μία εἰρηνική ἀλλά καί μεγαλειώδη ἀντίστασι στά τρία «Φ», στήν Φιληδονία, τήν Φιλαργυρία καί τήν Φιλοδοξία. Αὐτές εἶναι οἱ τρεῖς μεγάλες ἄρρωστες ἀγάπες, οἱ ὁποῖες κυβερνοῦν τόν κόσμο καί τούς ὑποτακτικούς του. Ὁ Κύριος διά τοῦ Ἁγίου Του μᾶς καλεῖ νά πολεμήσουμε, νά ἀρνηθοῦμε, καί νά ἀποβάλλουμε:

Α)Τήν ἀγάπη στά χρήματα καί τά ὑλικά πράγματα, δηλ. τήν φιλαργυρία, τήν φιλοκτημοσύνη, τήν ἀγάπη γιά τήν πολυτέλεια καί τόν καταναλωτισμό.
Β) Τήν ἀγάπη στίς σαρκικές ἡδονές καί ἀπολαύσεις δηλ. τήν φιληδονία, τό πνεῦμα τῆς ἄνεσης καί καλοπέρασης.
Γ) Τήν ἀγάπη γιά τή μάταιη δόξα τοῦ κόσμου, δηλ. τήν φιλοδοξία, τήν ματαιοδοξία, τήν ὑποταγή στή μόδα, τήν ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαποῦν, τήν ἐπιθυμία νά ἀρέσουμε, τήν ἐπιθυμία γιά ἔπαινο καί γιά ἀποδοχή ἀπό τόν κόσμο.
«Ὁ κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται»2 μᾶς διδάσκει ὁ ἀψευδής λόγος τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ὁ κόσμος μέ τήν βιβλική ἔννοια ἀνήκει στόν πονηρό, ὁ κόσμος κυβερνιέται ἀπό τόν πονηρό. Ὁ κόσμος  σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή εἶναι «ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου»3. Δηλαδή ὁ κόσμος εἶναι οἱ σαρκικές ἐπιθυμίες, ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν, ἡ κενοδοξία, ἡ ἀνθρωπαρέσκεια, ἡ ἄπληστη φιλαργυρία, ἡ ἀλαζονεία, ἡ ὑπερηφάνεια.
Ὁ κόσμος εἶναι τά τρία κυρίαρχα πάθη ἡ φιληδονία, ἡ φιλαργυρία καί ἡ κενοδοξία, τά ὁποῖα πηγάζουν ἀπό τήν φιλαυτία. Ὅποιος ἀγαπᾶ αὐτά εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. «Μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες!», διακηρύττει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, «οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται»4. Δηλαδή: «Δέν γνωρίζετε, δέν συνειδητοποιεῖτε, δέν τό καταλαβαίνετε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου εἶναι ἔχθρα πρός τόν Θεό; Ὅποιος θελήσει νά γίνῃ φίλος τοῦ κόσμου γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ».
Ἡ ἀναχώρησι ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου, ἡ ἀπέκδυσι τῆς νοοτροπίας τοῦ κόσμου, ἡ ἀπάρνησι ὅλων τῶν κοσμικῶν στερεοτύπων καί κανόνων εἶναι τό ζητούμενο-προαπαιτούμενο γιά ὅποιον θέλει νά πλησιάσῃ στόν Θεό καί νά σωθῇ.
Ὁ συμβιβασμός τοῦ Χριστοῦ μέ τόν κόσμο εἶναι ἀδύνατος, ἐκτός καί ἄν ὁ κόσμος ἀρνηθῇ τόν ἑαυτό του, τίς ἀρχές του καί ἀκολουθήσῃ τό Εὐαγγέλιο.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά γιά νά γίνῃ ὁ Χριστιανός ἀγαπητός στόν κόσμο καί νά μήν διώκεται θά πρέπει νά συμβιβασθῇ μέ τίς ἀρχές τοῦ κόσμου, ὁπότε αὐτομάτως χάνει τήν χριστιανικότητά του. «Ὅποιος θελήσῃ νά γίνῃ φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ»5.
Ὁ κλῆρος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι πάντα ὁ διωγμός ἀπό τόν κόσμο. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε ἀλλά θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»6 μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, προετοιμάζοντάς μας γιά τό μῖσος καί τούς ποικίλους πειρασμούς, πού πρόκειται ὡς χριστιανοί νά ἀντιμετωπίσουμε ἀπό τόν κόσμο. «Στόν κόσμο», μᾶς λέγει, «θά ἔχετε θλίψεις, ἀλλά ἔχετε θάρρος, διότι ἐγώ ἔχω νικήσει τόν κόσμο». Ὁ Χριστιανός, ὅταν εἶναι ἀληθινός, θά ἀντιμετωπίσῃ ἀναπόφευκτα τό μῖσος καί τίς διώξεις τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἡ ζωή του δέν συμβαδίζει μέ τήν κοσμική ζωή. «Ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων»7 μᾶς προλέγει ὁ Κύριος, δηλαδή «θά μισηθεῖτε ἀπό ὅλους
».
Καί πάλι μᾶς προετοιμάζει λέγοντας: «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν»8. Ἐφ’ ὅσον καταδιώχθηκε ὁ Χριστός μας θά καταδιωχθοῦμε καί ἐμεῖς. Διά τοῦτο μᾶς καλεῖ σέ αὐταπάρνησι καί ἀπόφασι νά πεθάνουμε γιά χάρι Του, ἀκόμη καί πάνω στό σταυρό.
Ἄς ἀγωνιστοῦμε νά γίνῃ πραγματικότητα καί γιά μᾶς τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ»9.
Ἄς μήν καυχηθοῦμε γιά τίποτε ἄλλο, παρά μόνον γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας. Μέ τή δύναμή Του ὁ κόσμος ἔχει νεκρωθῇ γιά ἐμᾶς καί ἐμεῖς γιά τόν κόσμο.

Τῷ δέ Θεῷ ἡμῶν δόξα εἰς τούς αἰῶνας!

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

1 Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Λόγοι ἀσκητικοί, Λόγος Α΄, Κριτική ἔκδοσι, Μάρκελλος Πιράρ, Ἱερά Μονή Ἰβήρων, 2012, σελ. 214: «Οὐδείς δύναται πλησιάσαι τῷ Θεῷ, εἰ μή ὁ ἀποστῶν ἑαυτόν ἐκ τοῦ κόσμου· ἀπόστασιν δέ λέγω, οὐ τήν ἐκδημίαν τοῦ σώματος, ἀλλά τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων».
2 Α΄ Ἰω. 5, 19.
3 Α΄ Ἰω. 2, 16.
4 Ἰακ. 4, 4.
5 Ἰακ. 4, 4.
6 Ἰω. 16, 33.
7 Ματθ. 10, 22
8 Ἰω. 15, 20.

"Ερωταποκρίσεις (1-14)" Άγιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης

 
 Άγιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης

1. Απόκριση του μεγάλου Γέροντα(1) προς τον Αββά Ιωάννη από τη Μυρωσάβη, που ζήτησε να έλθει και να μείνει κοντά τους στο κοινόβιο. 
Έχει γραφεί στον Απόστολο, ότι "αυτός που άρχισε ανάμεσά σας έργο αγαθό, ο ίδιος και θα το τελειώσει μέχρι την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού"(2). Και πάλι ο Δεσπότης μας είπε σ' εκείνον που τον πλησίασε. "εάν κάποιος δεν απαρνηθεί όλα τα υπάρχοντά του, και την οικογένεια, και ακόμα αν δεν μισεί και την ψυχή του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου"(3). Ο Θεός έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει το λόγο σ' εμάς. Διότι τι είναι πιο καλό και πιο ευχάριστο από το να κατοικούν οι αδελφοί στο ίδιο μέρος; Αλλά εύχομαι να φθάσεις το μέτρο που είναι γραμμένο στις Πράξεις. ότι δηλαδή όσοι είχαν κτήματα, τα πουλούσαν και, φέροντας τα χρήματα από εκείνα που πουλούσαν, τα τοποθετούσαν μπροστά στα πόδια των Αποστόλων(4).

Και εγώ, επειδή γνωρίζω την προθυμία σου, που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, θα πω στον αγαπητό υιό μας Σέριδο, ο οποίος μαζί με το Θεό μάς προστατεύει από τους ανθρώπους (και ελπίζουμε στο Θεό, ότι θα προστατέψει μαζί με μας και σένα), δέξου τον αδελφό Ιωάννη με πολλή αγάπη και μη διστάσεις καθόλου. Διότι πριν από δύο χρόνια μου αποκάλυψε ο Θεός, ότι πρόκειται να έλθει εδώ, και ότι πολλοί από τους αδελφούς πρόκειται να συγκεντρωθούν κοντά μας. Και εγώ τήρησα την αποκάλυψη ως που να μάθω, τι θα κάνει ο Κύριος.

Μόλις λοιπόν πληρώθηκε ο καιρός, και εγώ σας το φανέρωσα. Και επειδή σκέφθηκες ότι απ' όσα φορώ σου δίνω, να λοιπόν μπροστά στον αδελφό πήρα το κουκούλιό μου από το κεφάλι μου και σου το έστειλα μ' αυτόν, λέγοντάς του. "Δώσε το σ' αυτόν και φέρε μου αντί αυτού άλλο". Κράτησε λοιπόν αυτό μέχρι το θάνατό σου. διότι πρόκειται να σε προστατέψει από πολλά κακά και πειρασμούς. Και να μη το δώσεις σε κανένα. διότι είναι ευλογία Θεού από τα χέρια μου. και φρόντισε να τελειώσεις το έργο σου και ν' απαλλαχθείς από κάθε ενόχληση, όπως απαλλαχθήκαμε και εμείς, και μείνε κοντά μας αμέριμνα, συγκεντρώνοντας την αφοσίωσή σου στο Θεό.

Και εγώ ο Σέριδος(5) σου λέγω ένα θαυμαστό πράγμα. διότι, όταν ο Γέροντας είπε αυτά, σκέφθηκα μόνος μου. "Πώς μπορώ να συγκρατηθώ από το να γράψω αυτά τα πράγματα; εάν ήθελε ο Γέροντας , μπορούσα να φέρω εδώ τη μελάνη και το χαρτί και ν' ακούσω ένα λόγο και να τον γράψω". Και αυτός κατάλαβε αυτά που σκέφθηκα, και έλαμψε το πρόσωπό του σαν φωτιά και μου είπε: "Πήγαινε γράψε, μη φοβηθείς. εάν σου πω να γράψεις μύριους λόγους, το Πνεύμα του Θεού δε θα σε αφήσει να γράψεις ούτε ένα γράμμα περισσότερο ή λιγότερο, ούτε κι αν εσύ το θέλεις, αλλά θα οδηγεί το χέρι σου πως να τα γράψεις αυτά με τη σειρά".

----------------------------------------------------

1. Μεγάλος Γέροντας λέγεται ο Βαρσανούφιος.
2. Φιλ. 1, 6. 
3. Λουκ. 14, 33.
4. Πραξ. 4, 34. 
5. Ο Σέριδος αυτός ήταν ηγούμενος του κοινοβίου που βρισκόταν στην Γάζα, και πνευματικό τέκνο του μεγάλου Βαρσανουφίου, για τον οποίο έκανε και αυτές τις απαντήσεις. Τα λόγια αυτά είναι προσθήκη του Σέριδου. 



2.

Απόκριση του ιδίου μεγάλου Γέροντα προς τον ίδιο, που του προμηνύει τις διάφορες θλίψεις που θα του συμβούν, τη σωματική ασθένεια και την προκοπή της ψυχής από αυτές.

Πες στον αδελφό Ιωάννη. Στερέωσε την καρδιά σου σαν στερεά πέτρα(Ησ. 50,7). Πέτρα εννοώ τη νοητή, για να μπορείς να ακούσεις αυτά που πρόκειται να πω. πρόσεχε λοιπόν τον εαυτό σου, μη τυχόν ακούοντας αυτό το πράγμα υπερηφανευθεί η καρδιά σου και εκπέσεις από την πνευματική επαγγελία. Διότι η αλαζονεία κατέστρεψε πολλούς και από αυτούς που έφθασαν στο τέλειο μέτρο. ετοίμασε λοιπόν τον εαυτό σου να ευχαριστεί όλους, ακούοντας τον άγιο Απόστολο που λέγει: "να ευχαριστείτε σε κάθε περίπτωση"(Α΄Θεσ. 5,18). Είτε λοιπόν κατά τις θλίψεις είτε κατά τις ανάγκες ή στενοχωρίες είτε κατά τις ασθένεις και τους σωματικούς κόπους, σε όλα αυτά που θα σου συμβαίνουν να ευχαριστείς το Θεό. Διότι ελπίζω ότι κι εσύ μπορείς να φθάσεις στην ανάπαυσή του. "διότι εμείς πρέπει να φθάσουμε δια μέσου πολλών θλίψεων στην βασιλεία του Θεού"(Πραξ. 14, 22).

Μην νοιώσεις λοιπόν δισταγμό στην ψυχή σου και να μην παραλύσει η καρδιά σου ως προς κάτι. Αλλά να θυμάσαι τον Αποστολικό λόγο ότι, "αν και ο εξωτερικός άνθρωπός μου φθείρεται, όμως ο εσωτερικός ανακαινίζεται ημέρα με την ημέρα"(Β΄ Κορ. 4, 16). Εάν λοιπόν δεν υπομείνεις τα πάθη, δεν μπορείς να έλθεις στο σταυρό. εάν όμως βαστάξεις πρώτα τα πάθη, θα εισέλθεις στο λιμάνι της ησυχίας του και θα ησυχάζεις στο εξής με πολλή αμεριμνησία, έχοντας την ψυχή στερεωμένη και προσκολλημένη στον Κύριο για πάντα, φρουρούμενη με την πίστη, χαιρόμενη με την ελπίδα, ευφραινόμενη με την αγάπη και φυλασσόμενη από την αγία και ομοούσια Τριάδα, και τότε θα εκπληρωθεί εκείνο που λέχθηκε για σένα: "ας ευφρανθούν οι ουρανοί του Θεού κι ας νοιώσει αγαλλίαση η γη"(Ψαλμ. 95, 11). Αυτή είναι η αμέριμνη ζωή του ανθρώπου του Θεού. διότι ο Πατήρ και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα χαίρονται για τη σωτηρία της ψυχής σου, αγαπητέ μου αδελφέ. 


3.
Απόκριση του άλλου γέροντα(1) προς τον ίδιο που ζήτησε να τον συναντήσει.
Πες στον αδελφό, συγχώρησέ με στο όνομα του Κυρίου, επειδή επιθυμώ να σε δω, αλλά για τη συνείδηση των άλλων, δεν βρίσκω ελευθερία. Συγχαίρω την αγάπη σου για τις ευλογίες που σου στέλνει ο άγιος Γέροντας(2) και είσαι αξιομακάριστος που αξιώθηκες να λάβεις αυτές.

----------------------------------------------------   
1. Δηλαδή του Ιωάννη του Ησυχαστή, του επονομαζόμενου Προφήτη, προς τον ίδιο τον Ιωάννη από τη Μυρωσάβη. Είναι συνοδευτική επιστολή της παραπάνω του Βαρσανουφίου. 
2. Ο Βαρσανούφιος με την επιστολή 2.    


4. 
Επειδή συνέβηκε πειρασμός στους μοναχούς του τόπου όπου ζούσε ο Αββάς Ιωάννης πριν έλθει στο κοινόβιο, και επειδή επρόκειτο να προκληθεί εκεί ταραχή, όσο αυτός ήταν εκεί, ο μεγάλος Γέροντας, προβλέποντάς το αυτό δια του Πνεύματος, γράφει σ' αυτόν αυτά. 
Γράψε στον αδελφό Ιωάννη. Να σου στέλνω τρεις μαρτυρίες από τη δύναμη του Θεού και από τις Γραφές του Αγίου Πνεύματος, με τις οποίες σου αφυπνίζω το νου, ώστε να είναι άγρυπνος προς το Θεό και τα νοήματα του αγίου Πνεύματος, για να γνωρίσεις τι είναι αυτά τα σχετικά με τον παρόντα καιρό. 
Πρώτη μαρτυρία είναι αυτή: Ο Θεός είπε με τον άγιο προφήτη Ησαΐα: "βάδιζε, λαέ μου και είσελθε στο ταμείο σου, κλείσε τη θύρα σου, και κρύψου για λίγο, ως που να περάσει η οργή του Κυρίου"(Ησ.26, 20)
Η δεύτερη μαρτυρία πάλι είναι αυτή: "βγείτε ανάμεσα από αυτούς και αποχωρισθείτε αυτούς και μην εγγίζετε ακάθαρτο, λέγει ο Κύριος, και εγώ θα σας δεχθώ και θα είμαι για σας ο Πατέρας και εσείς θα είσθε υιοί μου και θυγατέρες, λέγει ο Κύριος ο Παντοκράτωρ"(Β΄ Κορ. 6, 17-18).  
Τρίτη μαρτυρία είναι: "Να προσέχετε πώς περπατάτε, όχι σαν άσοφοι, αλλά σαν σοφοί, εξαγοράζοντας τον καιρό, επειδή οι μέρες είναι πονηρές"(Εφ. 5, 15-16).  
Εγώ όμως σου λέγω, τρέχε σε όσα έχεις προγραμματισμένα και τελείωσε το έργο σου γρήγορα, ενθυμούμενος τον Κύριό σου που λέγει: "κανένας που πιάνει το άροτρο και στρέφει το βλέμμα του προς τα πίσω, δεν είναι ευπρόσδεκτος στη βασιλεία των ουρανών"(Λουκ. 9, 62). διότι εγώ βλέπω την ήσυχη ζωή σου, που είναι σύμφωνη με τις εντολές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Γένοιτο.


5. 

Απόκριση του μεγάλου Γέροντα προς τον Αββά, που λυπήθηκε (δηλαδή προς τον αββά της Μονής Σέριδο), επειδή καθυστέρησε να έλθει ο Αββάς Ιωάννης, και από αυτό ενόμισε ότι δεν θα έλθει. 
Μη μικροψυχήσεις, τέκνο μου, ούτε να λυπηθείς για τον αδελφό μας. διότι, αν και είναι μακριά με το σώμα, όμως παραβρίσκεται εδώ με το πνεύμα και είναι μαζί μας για πάντα. διότι είναι ομόψυχός μας και τίποτε δεν τον χωρίζει από την αγάπη μας από τώρα και μέχρι το αιώνα.



6. 

Επιστολή του ίδιου μεγάλου Γέροντα γραμμένη προς τον αββά Ιωάννη, που τακτοποιούσε στη χώρα του κάποιες ανάγκες του κοινοβίου και ενοχλούνταν από σωματικό πόλεμο*.  
 Γράψε στον αδελφό, ότι ακόμα είσαι έξω κοπιάζοντας σύμφωνα με τη δύναμή σου, για το Θεό και για τις ψυχές των αδελφών. ή καλύτερα για τη δική μας και τη δική σου ανάπαυση και ησυχία. διότι, αν αναπαυθούν οι αδελφοί και προστατευθούν από εμάς και εμείς από αυτούς, βρίσκουμε την τέλεια ησυχία. και εκπληρώνεται σε μας ο γραμμένος λόγος. "αδελφός που βοηθείται από αδελφό, μοιάζει με οχυρή και περιτοιχισμένη πόλη"(Παρ. 18,19). Κόψε όλες τις σχέσεις και τις προφάσεις που έχεις, όσο είσαι έξω, και μην αφήσεις πρόφαση ούτε σχέση με κανέναν που να σε σύρει προς τα πίσω. διότι, εάν δεν συμβαίνει αυτό, δεν ησυχάζεις με τέλεια ησυχία. το ίδιο κάναμε κι εμείς. Κάνοντας λοιπόν αυτά ελπίζω ότι θα ησυχάσεις τέλεια. διότι έτσι γίνεσαι συγκληρονόμος μας με το Θεό και το μερίδιό σου θα είναι μαζί μας στον αιώνα(Β΄ Κορ. 4, 10).

Κανένας να μη μάθει έως τότε τα γραφόμενα προς εσένα. κάνε λοιπόν τον κόπο, εάν κατευοδοθεί το πράγμα μπροστά σου, ευχαρίστησε το Θεό και προσευχήσου σ' αυτόν. διότι αυτό σημαίνει το "να ευχαριστείτε για όλα το Θεό"(Α΄ Θεσ. 5, 18). Και να μην αμελήσουμε να αποδώσουμε την ευχαριστία στο Θεό, όπως εκείνος για τον οποίο είπες κάποτε την παραβολή. ότι πήγαινε να προσευχηθεί στην εκκλησία προς εξοικονόμηση τροφής, και τον συνάντησε τότε κάποιος και του είπε, 'γευμάτισε σήμερα μαζί μου και πήγαινε να προσευχηθείς'. και είπε, 'δε θα πάω, διότι αυτό πήγαινα να ζητήσω από το Θεό'.

Αλλά εμείς είτε βρούμε είτε δε βρούμε, ας προσφέρουμε την προσευχή και την ευχαριστία μας στο Θεό. Και πρόσεχε να κρατάς για πάντα τη νέκρωση του Ιησού στο σώμα σου(Β΄ Κορ. 4, 10)

---------------------------------------------
*Την  απάντηση αυτή γράφει ο αββάς Βαρσανούφιος προς τον από Μυρωσάβης, Αββά Ιωάννη, που ήλθε στο κοινόβιο, έξω από το οποίο ήταν έγκλειστος και ο Βαρσανούφιος.  


7. 

Απόκριση του μεγάλου Γέροντα προς τον ίδιο, που επρόκειτο να φύγει με τους αδελφούς για να μαζέψουν εργόχειρα και φοβήθηκε την ερημία των τόπων. Επίσης υπενθύμηση να είναι άγρυπνος απέναντι στον σωματικό πόλεμο που τον ενοχλεί, καθώς και υπόσχεση της βοήθειας του Θεού για την ετοιμαζόμενη αναχώρησή του προς αυτούς.   
 Πες σ' εκείνον που κλήθηκε με το άνωθεν θείο νεύμα να κατοικήσει κοντά μας, όχι μόνο τώρα, αλλά και στο μέλλον, στον γνήσιο και ομόψυχο αδελφό Ιωάννη. Ο Δεσπότης μας Χριστός είπε στους μαθητές του: "δεν πωλούνται δύο σπουργίτια για ένα ασσάριο;κι όμως ούτε ένα από αυτά δεν πέφτει στην γη, χωρίς τη θέληση του ουράνιου Πατέρα μου. Σε σας όμως και οι τρίχες της κεφαλής είναι μετρημένες. Μη φοβηθείτε λοιπόν, διότι έχετε μεγαλύτερη αξία από πολλά σπουργίτια. Εκείνος λοιπόν που θα με αναγνωρίσει μπροστά στους ανθρώπους, και εγώ θα τον αναγνωρίσω μπροστά στον Πατέρα μου τον ουράνιο(Ματθ. 10, 29-31 κ΄ Λουκ. 12, 6-7)
Πρόσεχε λοιπόν να έχεις με επαγρύπνηση το Θεό μπροστά σου για πάντα, για να εκπληρωθεί και για σένα ο προφητικός λόγος, "έβλεπα μπροστά μου τον Κύριο για πάντα, ότι βρίσκεται δεξιά μου, για να μην κλονισθώ"(Πραξ. 2, 25). Άπλωσε λοιπόν τα χέρια σου με όλη την ψυχή σου προς αυτά που βρίσκονται μπροστά σου και μελέτα πάντα αυτά, για ν' ακούσεις τη φωνή του Θεού να σου λέγει: "να, σου στέλνω τον άγγελό μου πριν από σένα, ο οποίος θα σου ετοιμάσει το δρόμο σου μπροστά σου"(Ματθ. 11, 10)
      

8. 

Ο ίδιος(δηλαδή ο Ιωάννης), επειδή κουράσθηκε αρκετά και δεν βρήκε εργόχειρο, στενοχωριόταν και απορούσε, πώς σύμφωνα με τα λόγια του Γέροντα, "δεν στάλθηκε ο άγγελος μπροστά του", μη γνωρίζοντας ότι αυτό του ελέχθηκε για την ευκολία της αναχωρήσεως. και γι' αυτό ο Γέροντας του γράφει αυτά. 
     
Γράψε στον αδελφό σου ότι, όσο το πλοίο βρίσκεται μέσα στη θάλασσα, δέχεται κινδύνους και προσβολή ανέμων. Εάν όμως φθάσει στο λιμάνι της ησυχίας και της ειρήνης δεν έχει πια φόβο κινδύνων και θλίψεων και προσβολών ανέμων, αλλά βρίσκεται σε γαλήνη. Το ίδιο και η αγάπη σου, όσο ζεις μαζί με τους ανθρώπους να περιμένεις θλίψεις και κινδύνους και προσβολή των νοητών ανέμων, όταν όμως φθάσεις σ' εκείνα που ετοιμασθηκαν για σένα, τότε θα γίνεις άφοβος.

Όσο για εκείνο που προείπα, ότι ο Δεσπότης μας είπε, "να σου στέλνω τον άγγελό μου πριν από σένα"(Ματθ. 11, 10), στάλθηκε. Για το ότι πάλι δεν βρήκες εργόχειρο,ο Θεός είπε στο μωσαϊκό βιβλίο. "γι' αυτό σε περικύκλωσε και σε παίδευσε και σε διέφθειρε με ασθένεια σ' εκείνη τη φοβερή έρημο, για να γνωρίσει αυτά που έχεις στην καρδιά σου"(Δευτ. 8, 3).

Σκέψου τα λεγόμενά μου προς εσένα και ενήργησε σταθερά και αδίστακτα, αγαπητέ αδελφέ.  



9. 

Επιστολή του ιδίου μεγάλου Γέροντα προς αυτόν, όταν επήγε για υπηρεσία του κοινοβίου και ολιγώρησε, επειδή βρήκε πολλή θλίψη.   
     
Γράψε, τέκνο, στον αδελφό μας Ιωάννη χαιρετισμό εν Κυρίω, από εμένα και σένα και από τον αδελφό μας Ιωάννη, και πες του: "Μη δυνασχετήσεις στις θλίψεις και στους σωματικούς κόπους που υπομένεις και κοπιάζεις για μας και για το κοινόβιό μας. διότι είναι κι αυτό σαν εντολή, να θέτεις την  ψυχή σου υπέρ των αδελφών, και ελπίζω ότι η αμοιβή αυτού του κόπου θα είναι μεγάλη. Και όπως ο Θεός όρισε τον Ιωσήφ να θρέψει τους αδελφούς του σε περίοδο λιμού στην Αίγυπτο, με τον ίδιο τρόπο όρισε και σένα να βοηθήσεις το κοινόβιο μαζί με το τέκνο μας τον Σέριδο. και εγώ σου λέγω τον αποστολικό λόγοτον απευθυνόμενο προς τον Τιμόθεο. "εσύ λοιπόν, τέκνο μου, να δυναμώνεσαιμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος"(Β΄Τιμ. 2, 1). Διότι βλέπω την ησυχία σου, πώς πρόκειται να έλθει, και σε συγχαίρω στο όνομα του Κυρίου. διότι, όσο ζεις έξω, πρόκειται να συναντάς θλίψη και σωματικό κόπο. όταν όμως φθάσεις στο λιμάνι της ησυχίας, θα βρεις ανάπαυση και ειρήνη. διότι είναι αψευδής ο Δεσπότης μας, ο οποίος λέγει: "θα δώσω σ' αυτούς εκατονταπλάσια τώρα και αιώνια ζωή στο μέλλον"(Ματθ. 19, 29).
 
Πρόθυμα λοιπόν κοπίασε, αδελφέ, για να βρεις μεγαλύτερη αγάπη και ανάπαυση. Διότι το πλοίο πριν φθάσει στο λιμάνι χτυπιέται και ταλαιπωρείται από τα κύματα και τις αναταραχές. όταν όμως φθάσει, βρίσκεται τότε σε πολλή γαλήνη. Σκέψου και φύλαξε τα λεγόμενα: "διότι ο Κύριος θα σου δώσει σύνεση σε όλα"(Β΄ Τιμ. 2, 7).



10. 

Απόκριση του μεγάλου Γέροντα προς τον ίδιο, επειδή έπεσε πέτρα στο πόδι του και του προκάλεσε μεγάλο πόνο και αθυμία.  
     
Στον αγαπητό αδελφό Ιωάννη, χαιρετισμός στο όνομα του Κυρίου. Για το κόπο του σώματός σου που γίνεται για μας και το σπάσιμο του ποδιού σου για το Θεό, είθε ο Δεσπότης Θεός να γεμίσει την ψυχή σου με εκατονταπλάσια από τα επουράνια αγαθά. Κατανόησε τα γραφόμενά μου, αδελφέ, και κρύψτα μέσα σου. διότι σου γίνονται πρόξενα χαράς μεγάλης, επουράνιας, δεσποτικής, θεϊκής. Πράγματι, στο όνομα της Αγίας Τριάδας, βρίσκω ότι είσαι συγκληρονόμος των χαρισμάτων που μου δόθηκαν από τον Θεό, και ελπίζω ότι προοδευτικά ότι φθάνεις γρήγορα. Γιατί υπάρχει εκείνος που φθάνει στην κατάπαυσή του με τους κατά Θεόν κόπους, και υπάρχει πάλι εκείνος που φθάνει σ' αυτήν με την ταπείνωση. 
Ελπίζω ότι θα τα έχεις και τα δύο, αν πεθάνει η οργή από σένα, αν πνιγεί ο θυμός από την καρδιά σου, οπότε θα εκπληρωθεί σε σένα ο γραμμένος λόγος: "δες την ταπείνωσή μου και τον κόπο μου και συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μου"(Ψαλμ. 24, 18). Και επειδή είπα ότι φθάνεις προοδευτικά, κατανόησε τα Ευαγγέλια, πώς και πόσες φορές ο Χριστός έχει δώσει στους μαθητές τα χαρίσματα για θεραπείες και απομακρύνσεις δαιμόνων, ενώ την τελειότητα για την άφεση αμαρτιών την έδωσε, αφού τους είπε: "συγχωρούνται οι αμαρτίες εκείνων που τους τις συγχωρείται"(Ιω. 20, 23). Εάν λοιπόν για τον κόπο σουπρος χάρη του Θεού, σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, να το μέτρο που θέλω να φθάσεις. 
Εάν διαβάσεις στην επιστολή δυσνόητα λόγια, ρώτησε τον ομόψυχό σου Σέριδο και αγαπητό μου υιό, και με τη χάρη του Θεού θα σου εξηγήσει τα δυσνόητα. Διότι παρακάλεσα το Θεό γι' αυτόν και γι' αυτό. Εσύ λοιπόν, άνθρωπε του Θεού, να τρέχεις ακατάπαυστα τον ετοιμασμένο δρόμο, για να φθάσεις με χαρά στο λιμάνι του Χριστού, στο οποίο φθάσαμε εμείς, και ν' ακούσεις τη γεμάτη από χαρά και ζωή και φως και αγαλλίαση φωνή να σου λέγει: "εύγε, δούλε καλέ και πιστέ. για λίγα φάνηκες πιστός, σε πολλά θα σε καταστήσω. είσελθε στη χαρά του Κυρίου σου"(Ματθ. 25, 21)
Είθε να χαίρεις εν Κυρίω. είθε να χαίρεις εν Κυρίω. είθε να χαίρεις εν Κυρίω. Ο Κύριος είθε να φυλάξει την ψυχή σου και το σώμα σου από κάθε κακό και από κάθε διαβολική εναντίωση και πολύ θορυβώδη φαντασία. Ο Κύριος να σου είναι φως, σκέπη σου, οδός σου, δύναμή σου, στεφάνι αγαλλιάσεώς σου, και αιώνιος βοηθός σου. 
Πρόσεχε τον εαυτό σου. διότι έχει γραφεί: "μην αθετείς εκείνα που βγαίνουν από τα χείλη σου"(Ψαλμ. 88, 35).        

   
   
11.
Απόκριση του ιδίου μεγάλου Γέροντα προς αυτόν με την οποία τον προτρέπει να θυμάται πάντοτε τα γραφόμενα προς αυτόν προς ωφέλειά του και στηριγμό της καρδιάς του. 
Ο Σολομών είπε για τους γονείς του: "οι οποίοι και με δίδασκαν και έλεγαν, ας ριζωθεί καλά ο λόγος μας στην καρδιά σου"(Παροιμ. 4,4). Το ίδιο και εγώ σου λέγω, αδελφέ. ας ριζωθούν οι λόγοι μου στην καρδιά σου. και μελέτα πάντοτε όλα αυτά που σου έγραψα, όπως ο Θεός είπε με το στόμα του Μωυσή: "θέσε αυτά στο δεξί σου χέρι και θα είναι ασάλευτα μπροστά στα μάτια σου για πάντα, και μελέτα αυτά ξαπλωμένος και όρθιος και όταν περπατάς στο δρόμο και όταν πλαγιάζεις στο σπίτι"(Δευτ. 6,7).
Δείξε λοιπόν τα ίδια με τελειότητα έργων και ο Θεός μου θα είναι μαζί σου στους αιώνες. Γένοιτο.



12.
Ο ίδιος ανέθεσε στον αδελφό έργο και επειδή δεν το έκανε γρήγορα, τον επέπληξε.  Και ο αδελφός αν και λυπήθηκε, αποφάσισε να μην το πει σε κανέναν από τους αδελφούς, και γι' αυτό ο Γέροντας του είπε αυτά.  
Πες στον αδελφό Ιωάννη, ότι αυτός ο καιρός είναι μαλθακός, και ότι με πολύν κόπο βρίσκεις κατ' αυτόν τον καιρό άνθρωπο που να έχει σταθερή καρδιά. αλλά κράτησε τον λόγο του αγίου Αποστόλου που λέγει: "έλεγξε, τιμώρησε, παρακάλεσε με όλη τη μακροθυμία και διδαχή"(Β΄ Τιμ. 4,2).



13.
Όταν γινόταν οικοδομή στο κοινόβιο, αυτός, δηλαδή ο Ιωάννης, σαν έμπειρος χάραξε τα μέτρα του έργου. μερικοί τότε από τους αδελφούς κρυφά από αυτόν, νομίζοντας ότι κάνουν καλό, πρόσθεσαν κάτι σ' αυτά και το παράβλεψαν λίγο, και επειδή εκείνος ταράχθηκε και ολιγόρησε εξαιτίας τους, ο Γέροντας του λέγει αυτά.    
Πες στον ομονοούντα αδελφό μας Ιωάννη, ότι είναι πολλά αυτά που σου γράφρω με το χέρι του γνησίου και αγαπητού τέκνου μας, που αγαπά με όλη την ψυχή του εξίσου εμάς τους τρεις με τέλεια αγάπη. Και όλα αυτά δεν τα γράφω με δικό μου θέλημα, αλλά κατά παραγγελία του αγίου Πνεύματος. και όλα προς διόρθωση και ωφέλεια της ψυχής και της συνειδήσεως του εσωτερικού ανθρώπου καθώς και προς θλίψη και παιδεία του σώματος και συντριβή της καρδιάς σου.

Πρώτα πρόσεχε από το πνεύμα της ακηδίας. διότι γεννά κάθε κακό και παρδαλό πράγμα. Και πραγματικά, εάν σου γράψω τους πειρασμούς που υπέμεινα, σου λέγω ότι ακόμα δεν μπορούν να τους βαστάξουν τα αυτιά σου και ίσως ούτε κανενός άλλου κατ' αυτόν τον καιρό. Ελπίζω όμως ότι φθάνεις, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορείς να τους δεις και με τα ίδια σου τα μάτια και να λυτρωθείς από αυτούς με την πίστη δια της χάριτος του Χριστού.

Γιατί απομακρύνεται η καρδιά σου εξαιτίας της ολιγωρίας από τα πρόβατα του Χριστού; ή δε γνωρίζεις ποιον κεφαλόπονο υπομένει ο καλός διδάσκαλος από τα παιδιά, ως που να προκόψουν; Και αυτό, επειδή άκουσες από μένα τον αποστολικό λόγο, "έλεγξε, επίπληξε, παρακάλεσε με κάθε μακροθυμία και διδαχή"(Β΄ Τιμ. 4,2). Άκουσε και πρόσεχε αυτά που σου λέγω. η μακροθυμία είναι μητέρα όλων των αγαθών. κατανόησε τον Μωυσή που διάλεξε για τον εαυτό του "να ταλαιπωρείται μαζί με τον λαό του Θεού, παρά να έχει την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας"(Εβρ. 11,25). Όταν λοιπόν ταράσσεται ο λογισμός σου από τον δαίμονα εναντίον κάποιου ανθρώπου, πες στον λογισμό με μακροθυμία: "Εγώ υποτάχθηκα στο Θεό, για να δουλαγωγήσω άλλους;" και τότε θα φύγει από σένα.

Τρέξε σταθερά και δυνατά, ενθυμούμενος τα λόγια μου, ή καλύτερα τα λόγια του Κυρίου, για να μας φθάσεις εν Χριστώ Ιησού του Κυρίου μας. Γένοιτο, γένοιτο.



14.
Απόκριση του ιδίου μεγάλου Γέροντα προς τον ίδιο επειδή αγανάκτησε, ακούοντας ότι κάποιος από τους αδελφούς για να τον εξευτελίσει έλεγε: "ποιος τάχα είναι αυτός; ή από που κατάγεται, ώστε να θλίβεται;"     
Πες στον αδελφό: όπως έκρινε ο Μιχαήλ για το σώμα του Μωυσή(Ιούδα 9), με τον ίδιο τρόπο αγωνίζομαι για σένα, ως που ν' απαλλαγείς από τον παλαιό άνθρωπο. Διότι οι Ιουδαίοι δυσανασχετούσαν για τον Σωτήρα, λέγοντας: "δεν είναι αυτός ο υιός του Ιωσήφ; δεν γνωρίζουμε την μητέρα και τους αδελφούς του;"(Ιω. 6,42).

Σκέψου τα καλά και υπόμεινέ τα μέχρι το τέλος. 
 
 

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

ΛΕΒΕΝΤΗΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ, ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ: ΜΗ ΤΟ ΑΡΝΕΙΣΘΕ, ΕΣΕΙΣ ΣΤΑΥΡΩΣΑΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ!..


Ἐπιστολή πρός τούς Ἑβραίους τούς ἀρνουμένους
ὅτι σταύρωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό μας
 
Ἀδελφοί χριστιανοί,
Χριστός Ἀνέστη!
1. Χθές, προχθές, μοῦ εἶπαν γιά ἕνα ραββῖνο Ἑβραῖο πού λέει καί πολυ-λέει ὅτι δέν εὐθύνονται οἱ Ἑβραῖοι γιά τήν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ρίχνει τήν ὅλη εὐθύνη γιά τήν πράξη αὐτή στούς Ρωμαίους. Γιά τήν βεβαιότητα τοῦ πράγματος ζήτησα νά ἀκούσω καί ἐγώ τήν ὁμιλία του. Ἀπό τήν ὁμιλία του προσωπικά μοῦ ἔκανε καλή ἐντύπωση ἡ προσπάθειά του νά ἀπαλλάξει τό ἑβραϊκό ἔθνος του ἀπό τήν κατηγορία ὅτι βαρύνεται γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μέ αὐτό δηλώνει ὅτι τό θεωρεῖ ὡς μεγάλο κακό αὐτό πού ἔγινε. Τό κακό δηλαδή νά καταδικασθεῖ σέ θάνατο ὁ ἀθῶος Ἰησοῦς Χριστός. Καί δέν θέλει λοιπόν νά βαρύνεται καί νά κακολογεῖται τό ἔθνος του μέ μία τέτοια βαρειά κατηγορία.
Πραγματικά, ὁ ὁμιλητής μέ ὅσα λέγει καί μέ τόν τρόπο πού τά λέγει φανερώνει ὅτι ἀγαπάει πολύ τό ἔθνος του, τό ἑβραϊκό ἔθνος, γι᾽ αὐτό καί προσπαθεῖ, χωρίς ὅμως νά τό ἐπιτυγχάνει, νά ἀποδείξει ὅτι ὁ ἑβραϊκός λαός δέν ἔχει καθόλου σχέση μέ τήν σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχουν ὅμως ἔτσι τά πράγματα, γιατί, ὅπως τό λέγουν καθαρά τά Εὐαγγέλια, στά ὁποῖα καταφεύγει συχνά ὁ ὁμιλητής, ὁ ἑβραϊκός λαός ἦταν πού φώναζε καί ἀπαιτοῦσε ἀπό τόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα νά σταυρωθεῖ ὁ Ἰησοῦς καί νά ἐλευθερωθεῖ ὁ Βαραββᾶς. Ὁ Πιλᾶτος ἐπανειλημμένως ἔκανε τήν προσπάθεια, μέ τήν συγκινητική μάλιστα ἀνάμειξη τῆς γυναίκας του, νά μήν καταδικάσει τόν Ἰησοῦ, γιατί διεπίστωσε τήν ἀθωότητά του, ἀλλά οἱ Ἑβραῖοι ἐπίμονα καί ἔντονα ἀπαιτοῦσαν τήν σταυρική καταδίκη του. Καί μάλιστα ἀπείλησαν τόν Πιλᾶτο ὅτι ἄν δέν τόν καταδικάσει, θά τόν ἀναφέρουν στόν Καίσαρα, γιατί ὁ καταδικαζόμενος εἶπε τόν ἑαυτό του γιά «βασιλέα». Καί «πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτόν ποιῶν – εἶπαν – ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάν. 19,12). Μάλιστα τόσο πεισματικοί ἦταν οἱ Ἑβραῖοι στήν ἀπαίτησή τους πρός τόν Πιλᾶτο γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, στόν δισταγμό τοῦ Πιλάτου ὅτι ὁ δικαζόμενος εἶναι ἀθῶος καί θά συμβεῖ κακό, ἄν καταδικαστεῖ, οἱ Ἑβραῖοι πῆραν πάνω τους τήν εὐθύνη καί εἶπαν: «Τό αἷμα του σέ μᾶς καί στά παιδιά μας» (Ματθ. 27,25). Φαίνεται λοιπόν καθαρά καί πεντακάθαρα ἀπό τά κείμενα τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, τά ὁποῖα, ὅπως φαίνεται, ἔχει πολύ καλά ὑπ᾽ ὄψιν ὁ ὁμιλητής, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁμοεθνεῖς τοῦ ὁμιλητοῦ, ὑπῆρξαν οἱ σταυρωτές τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι προσωπικά μοῦ ἄρεσε ἡ ἀγωνία τοῦ ὁμιλητοῦ νά μή βαρύνεται τό ἔθνος του γιά τήν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί αὐτό τό θεωρεῖ μεγάλη προσβολή καί μεγάλο κακό γιά τούς ὁμοεθνεῖς του. Γι᾽ αὐτό καί δέν σταματᾶ μέχρις ἐδῶ τό λόγο του, ἀλλά, ἐπειδή τόν πιέζει ἡ ἀλήθεια τῶν κειμένων, κάνει μιά ὑποχώρηση καί λέγει: Ἔστω ὅτι τόν ἐσταύρωσαν οἱ Ἑβραῖοι τόν Χριστό ἀπαιτώντας ἀπό τόν Πιλᾶτο τήν καταδίκη του. Ἀλλά αὐτοί οἱ Ἑβραῖοι – λέγει – ἦταν μία μικρά, μία ἐλαχίστη μερίδα τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ καί δέν ἐκπροσωποῦσαν αὐτοί ὅλο τόν Ἑβραϊκό λαό. Καί πάλι μέ τό νέο του ἐπιχείρημα προδίδει ὁ ὁμιλητής τήν ἀγωνία του νά μή στιγματίζεται ὁ λαός του μέ τό κακό τῆς σταυρώσεως τοῦ ἀθώου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἐπιχείρημά του ὅμως δέν εἶναι καθόλου ἐπιστημονικό. Γιατί ὁ καιρός πού ἔγινε ἡ καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Καί ὅπως γνωρίζει ὁ ἴδιος καί ξέρουμε ὅλοι ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, κατά τίς τρεῖς μεγάλες Ἑβραϊκές ἑορτές, τῆς Σκηνοπηγίας, τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς, συγκεντρώνονταν στά Ἰεροσόλυμα ὅλοι οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑβραῖοι γιά νά ἑορτάσουν στόν ἐκεῖ μοναδικό Ναό τους τίς ἑορτές αὐτές. Μάλιστα, ὅταν δέν μποροῦσαν νά παρευρίσκονται καί στίς τρεῖς ἑορτές, ὁπωσδήποτε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τό θεωροῦσαν ἱερή ὑποχρέωση καί ἐπιτακτική τους ἀνάγκη νά εἶναι στά Ἰεροσόλυμα. Ἄρα, κατά τήν καταδίκη τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν στά Ἰεροσόλυμα οἱ λίγοι μόνο ἐκεῖ μόνιμοι Ἰουδαῖοι κάτοικοι, ἀλλά, γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, εἶχε συντρέξει στήν πόλη πλῆθος Ἰουδαίων. Οἱ ἱστορικοί ὑπολογίζουν ὅτι τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα συγκεντώνονταν στά Ἰεροσόλυμα ἕνα ἑκατομμύριο Ἑβραῖοι! Ἔπειτα, τό Ἑβραϊκό Συνέδριο («Σανχεντρίν»), τό ὁποῖο ἐπανειλημμένως μνημονεύει ὁ ραββῖνος ὁμιλητής, ἐθεωρεῖτο ἀπό ὅλους τούς Ἑβραίους αὐθεντία καί γι᾽ αὐτό οἱ ἀποφάσεις του ἐξέφραζαν τήν γνώμη ὅλου τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ.
3. Καί ἕνα ἄλλο θέλουμε νά ποῦμε στόν ὁμιλητή καί νά τελειώσουμε τόν λόγο: Ἐάν τό σύνολο καί τό πλῆθος τῶν Ἑβραίων διαφωνοῦσε μέ τήν ἀπόφαση τῆς σταυρικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους τῆς Ἰερουσαλήμ, θά ἔπρεπε στήν συνέχεια τῶν ἐτῶν νά ἔχουμε μία ἐπίσημη δήλωσή τους ὅτι διαφωνοῦν πρός τήν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ἐκφράσουν τήν διαφωνία τους αὐτή μέ τό νά τόν πιστεύσουν ὡς τόν πραγματικό Μεσσία, ὡς τόν ἀληθινό Υἱό τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουμε ὅμως τέτοια ὡραία δήλωση καί τέτοιο ὡραῖο φαινόμενο, πλήν βεβαίως τῶν ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν, γιά τούς ὁποίους διαβάζουμε στά ἱερά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μάλιστα ἐκφράζουμε καί τήν λύπη μας γιά τόν ἴδιο Ἑβραῖο ραββῖνο ὁμιλητή, γιατί τόν Ἰησοῦ μας δέν τόν δέχεται ὡς πραγματικό Μεσσία, ἀλλά ὡς ἕνα κοινό ἄνθρωπο πού ἦρθε κι αὐτός νά κάνει μία ὁμαδούλα. Καί ἐδῶ τοῦ σημειώνουμε τήν ἀντίφασή του: Ἀν ὁ γιά μᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι γι᾽ αὐτόν ἕνας ψευδομεσσίας πρός τί ἡ τόση του ἀγωνία στήν ὁμιλία του, νά ἀποσύρει ἀπό τούς Ἑβραίους τήν κατηγορία γιά τήν σταυρική του καταδίκη; Καί μία ἄλλη ἀντίφαση θέλουμε νά σημειώσουμε στόν ὁμιλητή, στήν ὁποία θέλουμε καί νά μᾶς ἀπαντήσει. Στήν ὁμιλία του ἀναφέρεται συχνά στήν Παλαιά Διαθήκη. Τό ἱερό αὐτό βιβλίο ἐμεῖς τό λέμε «Παλαιά Διαθήκη», γιατί δεχόμαστε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς τόν πραγματικό Μεσσία καί ὅτι τά λόγια Του καί τά λόγια τῶν μαθητῶν Του συνιστοῦν τήν «Καινή Διαθήκη». Τήν Παλαιά δηλαδή Διαθήκη τήν ὀνομάζουμε ἔτσι, γιατί τήν ἀντιπαραθέτουμε πρός τήν ὑπάρχουσα Καινή Διαθήκη. Γιά τόν ραββῖνο ὁμιλητή, πού δέν δέχεται τόν Ἰησοῦ μας γιά πραγματικό Μεσσία, ποιά εἶναι γι᾽ αὐτόν ἡ Καινή Διαθήκη, ὥστε νά ὁμιλεῖ γιά «Παλαιά»;
Τέλος πάντων, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅπως μοῦ φαίνεται καί ὅπως μοῦ εἶπαν καί ἄλλοι, ὅπως ἔχουμε πρόβλημα μέ τούς Παπικούς καί τούς Οἰκουμενιστές, γρήγορα θά ἔχουμε πρόβλημα καί μέ τούς Ἰουδαίους καί τούς Ἰουδαϊστές. Πολλά φίδια ζώνουν τήν πίστη μας! Ἀλλά δέν θά ἐκλείψουν οἱ μαχητές, οἱ στρατιῶτες τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι, νά μήν ἐκλείψουν, Χριστέ καί Παναγία μας!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Αν είσαι άνθρωπος , απόδειξέ το με τη διαγωγή σου. (Αρετή και Κακία)



Όποιος θέλει, μπορεί ν’ αφήσει τη γη και ν’ ανέβει στον ουρανό. Δεν του χρειάζονται γι’ αυτό παρά προαίρεση και αρετή! «Θέλω αλλά δεν μπορώ» , λένε πολλοί, «γιατί η αρετή είναι δύσκολη». Δεν είναι καθόλου δύσκολη, αν έχεις ζήλο και πόθο Θεού.
Για συλλογίσου αυτούς που μονάζουν στα βουνά και στις ερημιές! Τι κάνουν; Αφήνουν τα σπίτια τους, τους συγγενείς τους, την περιουσία τους και κάθε άνεση, κλείνονται σ’ ένα μικρό κελλί και ταλαιπωρούν το σώμα τους με νηστεία, αγρυπνία, με σκληρές ασκήσεις. Και μη μου πεις: «Εκείνοι μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα, εγώ όμως δεν μπορώ». Γιατί πολλοί μοναστές, μολονότι ήταν πιο αδύναμοι και πιο καλομαθημένοι από σένα , εντούτοις αποφάσισαν να ζήσουν τη σκληρή παραχωρητική ζωή. Θα μου πεις ακόμα πως ο αγώνας αυτός είναι τόσο μεγάλος, που δεν τον αντέχουν όλοι; Τότε, λοιπόν, κάνε έναν αγώνα μικρότερο, επιδίωξε άσκηση και αρετή κατώτερη.

Δεν μπορείς να ξοδεύεις τα χρήματά σου για τους φτωχούς; Τουλάχιστον μην αρπάζεις όσα ανήκουν σε άλλους. Δεν μπορείς να νηστεύεις; Τουλάχιστον μη ρίχνεσαι στις υλικές απολαύσεις. Δεν μπορείς να δίνεις ευχές σ’ αυτούς που σε βρίζουν; Τουλάχιστον υπόμεινε τις βρισιές με σιωπή και μακροθυμία. Δεν μπορείς να ευεργετείς αυτούς που σε βλάπτουν; Τουλάχιστον μην τους εκδικείσαι.
Ο Χριστός έπαθε τόσα για χάρη σου, όντας αθώος και αναμάρτητος. Κι εσύ δεν θέλεις να πάθεις τίποτα για χάρη Του, ή μάλλον για τη δική σου ψυχική ωφέλεια και σωτηρία; Πώς, λοιπόν, θα παρουσιαστείς μπροστά Του την ημέρα της Κρίσεως; Τι απολογία θα δώσεις για την παράβαση των εντολών Του; Μην εξαπατάς τον εαυτό σου λέγοντας: «Ας απολαύσω τώρα τις ηδονές της ζωής, ας αδικήσω τον συνάνθρωπό μου, ας εκδικηθώ τον εχθρό μου, ας κάνω κάθε αμαρτία, και στα γεράματά μου θα μετανοήσω» .Πες μου, ποιος σε βεβαίωσε ότι θα ζήσεις τόσο πολύ; Δεν βλέπεις πόσους νέους επισκέπτεται καθημερινά ο θάνατος; Μα κι αν πεθάνεις σε μεγάλη ηλικία, πώς θ’ αντικρίσεις τότε τον Κύριο, έχοντας για μιαν ολόκληρη ζωή περιφρονήσει Εκείνον και υπηρετήσει τον διάβολο;
Ο Δημιουργός σ’ έκανε ανώτερο απ’ όλα τα κτίσματα∙ σ’ έκανε άνθρωπο. Γιατί γίνεσαι προδότης της θείας ευεργεσίας και καταφρονητής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Γιατί εξομοιώνεις τον εαυτό σου με άλογο ζώο, με πλάσμα δίχως αθάνατη ψυχή, εσύ που σε άλογα ζώα δίνεις ανθρώπινες ιδιότητες; Να, στον παπαγάλο, ύστερ’ από κατάλληλη εκγύμναση, δίνεις ανθρώπινη λαλιά. Στο λιοντάρι, με επιδέξια αγωγή, δίνεις ανθρώπινη ημερότητα. Και τα πιο άγρια θηρία μπορείς να τα δαμάσεις. Πώς, λοιπόν, γίνεσαι δούλος των άγριων και άλογων παθών, που βρίσκονται μέσα σου;
Αν είσαι άνθρωπος , απόδειξέ το με τη διαγωγή σου. Πλάστηκες σύμφωνα με την εικόνα και την ομοίωση του Θεού. Και αφού Εκείνος είναι άγιος, πρέπει να είσαι κι εσύ. Έτσι πρόσταξε ο ίδιος ήδη από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης. «Να είστε άγιοι, γιατί και εγώ, ο Κύριος και Θεός σας, είμαι άγιος» ( Λευιτ. 11:44 ) . Πώς όμως θα φτάσεις στην αγιότητα; Τηρώντας τις θείες εντολές, όλες τις εντολές και όχι μία ή δύο μόνο. Γιατί όπως δεν μπορεί να παραχθεί μουσική από έναν κιθαριστή, αν αυτός χρησιμοποιεί μία μόνο χορδή της κιθάρας του και όχι όλες, έτσι δεν μπορεί ν’ αποκτηθεί και αρετή από ένα χριστιανό, αν αυτός τηρεί μία μόνο εντολή και όχι όλες. Τι θα κερδίσει εκείνος που δίνει ελεημοσύνη, με χρήματα όμως που αποκτάει άνομα; Τι θα κερδίσει εκείνος που αποκτάει χρήματα με τρόπο τίμιο, ελεεί όμως επιδεικτικά, για να τον βλέπουν και να τον επαινούν οι άνθρωποι; Τι θα κερδίσει εκείνος που δεν ελεεί επιδεικτικά, υπερηφανεύεται όμως εσωτερικά για τις αγαθοεργίες του; Τι θα κερδίσει εκείνος που δεν υπερηφανεύεται, παραδίνεται όμως στη λαιμαργία, την ασέλγεια και τιε άλλες ηδονές; Και τι θα κερδίσει εκείνος που δεν παραδίνεται στις ηδονές, είναι όμως δούλος της φιλαργυρίας;
Ας αγωνιζόμαστε , λοιπόν, να τηρούμε όλες τις εντολές και ν’ αποκτούμε όλες τις αρετές. Σ’ αυτόν τον αγώνα αποτελεσματική βοήθεια μας προσφέρουν οι ενάρετοι και φιλάγαθοι άνθρωποι, που με τις καλές συμβουλές και το ωφέλιμο παράδειγμά τους μας παρακινούν σε άγια ζωή. Γι’ αυτό ,άλλωστε, ο Θεός μας έβαλε στον ίδιο κόσμο με όλους, κακούς και καλούς, για να μειώνεται η αχρειότητα των πρώτων από την συναναστροφή τους με τους δεύτερους. Έτσι, ενώ οι καλοί είναι διπλά αξιοτίμητοι, επειδή και το δρόμο της αρετής ακολουθούν αλλά και από τη συναναστροφή τους με τους κακούς δεν ζημιώνονται, οι αμετανόητοι κακοί είναι διπλά αξιοτιμώρητοι, επειδή και το δρόμο της κακίας ακολουθούν αλλά και από τη συναναστροφή τους με τους καλούς δεν ωφελούνται.
Δυστυχώς, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι ζηλεύουν όχι τους καλούς αλλά τους κακούς- τους πονηρούς και πανούργους, τους διπλοπρόσωπους και ραδιούργους, τους πλεονέκτες και συμφεροντολόγους- επειδή είναι ικανοί για όλα, επειδή, βλάπτοντας και αδικώντας αδίστακτα τους άλλους, αποκτούν πλούτο ή αναρριχώνται σε αξιώματα. Αυτούς, όμως, αντί να τους ζηλεύουν , θα έπρεπε να τους λυπούνται, γιατί στην πραγματικότητα βλάπτουν τον εαυτό τους και όχι τους άλλους. Ολέθριο, βλέπεις, δεν είναι το να αδικείται κανείς, αλλά το να αδικεί. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Έτσι, είτε σ’ ετούτη τη ζωή είτε στην άλλη, η αδικία πληρώνεται όσο της πρέπει, όπως άλλωστε και η αρετή…
… Γνώρισμα του αληθινού ανθρώπου, που έχει πλαστεί σύμφωνα με την εικόνα του Θεού, είναι το να μοιάζει στον Πλάστη του και να Τον ευαρεστεί. Όποιος, λοιπόν, δεν θέλει ούτε ν’ ακούσει για το πώς θα ευαρεστήσει το Θεό, μπορεί να λέγεται άνθρωπος; Κάθε άλλο. Θηρίο μάλλον πρέπει να λέγεται. Και σκέψου πόσο φοβερό κατάντημα είναι, ενώ ο Χριστός θέλει από ανθρώπους να μας κάνει όμοιους με τους αγγέλους, ή καλύτερα όμοιους με τον Ίδιο, εμείς ούτε καν άνθρωποι να μη μένουμε, αλλά να γινόμαστε θηρία. Γιατί θηρίων γνωρίσματα είναι η αλόγιστη υποδούλωση στα ένστικτα, η αρπακτικότητα, η σκληρότητα, η καταφρόνηση των εντολών του Θεού. Ανθρώπων γνωρίσματα, από το άλλο μέρος, είναι η έλλογη κυριαρχία πάνω στα πάθη, η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η αποφυγή του κακού και η επιτέλεση του καλού.
Ο Θεός έβαλε μέσα στον άνθρωπο τον νόμο, τη συνείδηση, που τον πληροφορεί ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό. Γι’ αυτό και όσοι αμαρτάνουν, από συναίσθηση ενοχής και ενδόμυχη ντροπή δεν θέλουν να χαρακτηρίζονται με το όνομα των κακών τους πράξεων. Αν, λ.χ. φωνάξεις , «Μοιχέ!» , σ’ έναν άνθρωπο που μοιχεύει θα του κακοφανεί, μολονότι ευχαριστιέται όταν διαπράττει τη μοιχεία…
… Καμία κακία , άλλωστε δεν εμφανίζεται με το αληθινό της πρόσωπο. Πάντα δανείζεται τη μορφή κάποιας αρετής. Όταν ο ψεύτης λέει ψέματα , υποκρίνεται ότι λέει την αλήθεια. Όταν ο δολερός ραδιουργεί ,προσποιείται τον έντιμο και ειλικρινή. Και όταν ο συκοφάντης διαβάλλει, υποστηρίζει πως οι κατηγορίες του είναι βάσιμες…
«Και γιατί δεν αφανίζει τους κακούς, που δημιουργούν τα σκάνδαλα, ώστε να μη βλάπτονται οι υπόλοιποι;», ρωτάνε μερικοί. Επειδή από τα σκάνδαλα βλάπτονται μόνο οι κακοπροαίρετοι και από την ξένη κακία επηρεάζονται μόνο οι εθελόκακοι. Άλλωστε, αν ο Θεός αφάνιζε τους κακούς, τότε κανένας μας δεν θα γλύτωνε. Τη δική μας κακία, όμως, δεν τη βλέπουμε, γι’ αυτό και δεν μετανοούμε, δεν διορθωνόμαστε, δεν αγιαζόμαστε. Την κακία των άλλων μόνο παρατηρούμε, σχολιάζουμε και καταδικάζουμε, ξεχνώντας πως ο Κύριος δεν θα μας ζητήσει λόγο την ημέρα της Κρίσεως για τα έργα των συνανθρώπων μας, μα για τα δικά μας έργα.
Ας εγκαταλείψουμε , λοιπόν, χωρίς καθυστέρηση ή αναβολή τον ψυχόλεθρο δρόμο της κακίας και ας τραβήξουμε τον ψυχοσωτήριο δρόμο της αρετής, γιατί έτσι και στην πρόσκαιρη τούτη ζωή θα έχουμε την ευλογία του Θεού και στην άλλη ζωή θ’ απολαύσουμε τα άφθαρτα αγαθά της βασιλείας Του.
από το βιβλίο: "Θέματα Ζωής" Β'
Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η φροντίδα της ψυχής μας.



Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν , λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;
Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη. Και θα σας το αποδείξω στη συνέχεια.

Ο ληστής, που σταυρώθηκε μαζί με τον Κύριο, κέρδισε τον παράδεισο μόνο και μόνο με την πίστη του.
Ο εκατόνταρχος Κορνήλιος έκανε πολλές ελεημοσύνες και προσευχές, αλλά δεν γνώριζε το Χριστό.
Επειδή , λοιπόν, τα έργα δίχως πίστη είναι νεκρά, ο αγαθός και δίκαιος Θεός, για να επιβραβεύσει τα έργα του Κορνήλιου, του έστειλε έναν άγγελό Του , που του είπε: « Κορνήλιε, οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν ως το Θεό, κι Αυτός δεν σε ξεχνάει» ( Πραξ. 10: 4) . Θα απόρησε , βέβαια, ο εκατόνταρχος. “Μα αν οι προσευχές μου και οι ελεημοσύνες μου έγιναν δεκτές από τον Θεό, τι μου λείπει ακόμα για να είμαι δίκαιος;”, θα αναρωτήθηκε. Και ο άγγελος του εξήγησε: «Στείλε ανθρώπους στην Ιόππη και κάλεσε τον Σίμωνα, που λέγεται και Πέτρος. Αυτός θα σε διδάξει, πώς θα σωθείς κι εσύ και όλη η οικογένειά σου» ( Πραξ. 11:13- 14 ) . Αν, λοιπόν, ο Κορνήλιος σώθηκε με όσα τον δίδαξε ο Πέτρος, αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν δυνατό να σωθεί μόνο με τα καλά του έργα. Χρειαζόταν και την πίστη.
Λένε για έναν ειδωλολάτρη φιλόσοφο, ότι , μπαίνοντας στο μέγαρο κάποιου άρχοντα και βλέποντας τους τοίχους καλυμμένους μ’ αστραφτερά μάρμαρα, την οροφή χρυσοστόλιστη και το πάτωμα στρωμένο μ’ ακριβά χαλιά, γύρισε κι έφτυσε τον οικοδεσπότη καταπρόσωπο∙ και όταν τον ρώτησαν, γιατί το έκανε αυτό, απάντησε, πως, επειδή δεν ήταν δυνατό να φτύσει κάπου αλλού, μια και το σπίτι όλο ήταν τόσο λαμπρά διακοσμημένο, αναγκάστηκε να φτύσει στο πρόσωπο του άρχοντα.
Βλέπεις, πόσο καταγέλαστος γίνεται εκείνος που φροντίζει μόνο για τα εξωτερικά, τα υλικά, τα φθαρτά , και πόσο περιφρονείται από τους συνετούς ανθρώπους; Και πολύ σωστά ,βέβαια. Γιατί, όταν στολίζεις τοίχους και πατώματα, αδιαφορείς όμως για την αθάνατη ψυχή και την αφήνεις με κουρέλια, την αφήνεις πεινασμένη και πληγωμένη, την αφήνεις να κατασπαράζεται από τα νοητά θηρία, πες μου, δεν είσαι αξιοκατάκριτος, δεν είσαι για γέλια και για κλάματα;
Αν χάσεις χρήματα, μπορείς ν’ αποκτήσεις πάλι∙ το ίδιο αν χάσεις το σπίτι σου, το ζώο σου, οτιδήποτε από τα υπάρχοντά σου. Αν όμως χάσεις την ψυχή σου, άλλη ψυχή δεν θα μπορέσεις ν’ αποκτήσεις. Κι αν όλος ο κόσμος είναι δικός σου, δεν θα μπορέσεις, δίνοντας όσα έχεις και την οικουμένη ολόκληρη, ν’ αγοράσεις μια ψυχή.
Φοράς όχι ένα αλλά χίλια βασιλικά στέμματα; Αν το σώμα σου προσβληθεί από αγιάτρευτη αρρώστια, δεν θα μπορέσεις να αποκαταστήσεις την υγεία του, δίνοντας ακόμα και το βασίλειό σου ολόκληρο. Κι ας εξουσιάζεις τόσα και τόσα υγιή σώματα, τα σώματα των υπηκόων σου. Αυτό, λοιπόν, που δεν μπορείς να κάνεις για το σώμα σου, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου.
Ο Θεός μας έδωσε δυο χέρια, δυο πόδια, δυο μάτια, δυο αυτιά. Έτσι, αν το ένα απ’ αυτά πάθει κάποια βλάβη, μπορούμε να εξυπηρετηθούμε με το άλλο. Ψυχή, όμως, μας έδωσε μόνο μία. Αν τη χάσουμε, πού θα βρούμε άλλη;
Η ψυχή, όταν κυριεύεται ολοκληρωτικά από ένα πάθος, εύκολα λέει και αδίσταχτα πράττει όσα προξενούν την οργή του Θεού, αφού γίνεται δούλα κάποιου άλλου, που της επιβάλλει τα αντίθετα ακριβώς από τον Κύριο.
Η ψυχή, όταν απελπίζεται ολότελα για τη σωτηρία της, δεν απέχει πολύ από την παραφροσύνη. Τότε, αφού παραδώσει τα χαλινάρια της σωτηρίας της στις άλογες επιθυμίες, τρέχει ασυγκράτητη παντού, όπου υπάρχει αμαρτία, ώσπου να γκρεμιστεί στο βάραθρο της αιώνιας απώλειας.
Η ψυχή, όταν συμβιβαστεί με την αμαρτία, που είναι ανελέητη, επιδεικνύει τρομακτικά την ασθένειά της. Όπως το γουρούνι, όταν κυλιέται στη λάσπη, ευχαριστιέται, έτσι και η ψυχή, όταν αιχμαλωτιστεί από την κακή συνήθεια, δεν αντιλαμβάνεται τη δυσωδία των αμαρτιών της. Και όπως η γη, όσο σπόρο κι αν της ρίξεις, όταν δεν ποτιστεί από τη βροχή ,δεν είναι δυνατό να δώσει σιτάρι, έτσι και η ψυχή, όσα λόγια κι αν σπείρεις μέσα της, όταν δεν φωτιστεί πρώτα από τις άγιες Γραφές , δεν είναι δυνατό να παρουσιάσει κάποιο έργο αρετής. Τι δίνει η γη που δεν καλλιεργείται; Αγριόχορτα, αγκάθια και τριβόλια. Τι κάνει η ψυχή που δεν καλλιεργείται πνευματικά; Άνομα και πονηρά έργα. Όσο πιο ακαλλιέργητη μένει η γη, τόσο αυξάνονται και θεριεύουν τ’ αγριόχορτά της. Όσο πιο ακαλλιέργητη μένει η ψυχή, τόσο αυξάνονται και θεριεύουν τα πάθη της, τόσο περισσότερες και βαρύτερες γίνονται οι αμαρτίες της, που την οδηγούν τελικά στο θάνατο.
Τι παράξενο, αλήθεια! Όλοι παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό τα φευγαλέα επίκαιρα θέματα της πρόσκαιρης τούτης ζωής∙ για τα μελλοντικά και αιώνια θέματα, όμως, ούτε σκέψη δεν περνάει από το νου τους. Για τα φαγοπότια και τις σωματικές απολαύσεις είναι πάντοτε βιαστικοί∙ τις ψυχές τους ,όμως, τις αφήνουν να λιώνουν από πνευματική πείνα. Για την περιποίηση και τον καλλωπισμό του σώματος φροντίζουν όσο μπορούν∙ για την ψυχή, όμως, αδιαφορούν.
Για το σώμα, όταν αρρωστήσει, και γιατρούς καλούν και φάρμακα χρησιμοποιούν και χρήματα πολλά ξοδεύουν, ώσπου να το θεραπεύσουν∙ για την ψυχή, όμως, που υποφέρει από τη θανάσιμη αρρώστια της αμαρτίας, δεν κάνουν τίποτα. Και το χειρότερο είναι, ότι, ύστερ’ από τόσες φροντίδες για το θνητό σώμα, όχι μόνο αυτό πεθαίνει, αλλά και η ψυχή καταδικάζεται στην ατελεύτητη κόλαση.
Επειδή, λοιπόν, λυπάμαι κατάκαρδα για την αφροσύνη, το σκοτισμό και την πώρωση των ανθρώπων, θα ήθελα να έχω φωνή τόσο βροντερή, που να φτάνει στου κόσμου τα πέρατα, και, αφού βρω ένα σημείο πολύ ψηλό, το πιο ψηλό της γης, ν’ ανεβώ εκεί πάνω και να φωνάξω σ’ όλα τα έθνη και τις φυλές εκείνο που είπε οι προφήτης Δαβίδ: «Άνθρωποι, ως πότε θα είστε σκληρόκαρδοι (προσηλωμένοι στη γη ) ; » ( Ψαλμ. 4:3 ) . Πονάω και κλαίω για το κατάντημά σας. Ναι, κλαίω, γιατί παραγνωρίζετε τη μακροθυμία του Θεού, που σας ανέχεται, περιμένοντας τη μετάνοιά σας, και δεν σας τιμωρεί παιδαγωγικά.
Δεν πρέπει, βλέπετε, να κλαίμε τον πληγωμένο, που βογγάει σπαραχτικά από τους πόνους , όταν ο γιατρός καυτηριάζει τις πληγές του∙ γιατί τους πόνους, που προξενεί η καυτηρίαση, τους ακολουθεί η επούλωση των τραυμάτων. Ας κλαίμε τον πληγωμένο, που κείτεται στο κρεβάτι του πόνου δίχως καμιάν ιατρική φροντίδα∙ γιατί οι πληγές του θα κακοφορμίσουν και θα τον οδηγήσουν στο θάνατο. Όμοια, στην περίπτωση μιας ψυχής πληγωμένης από την αμαρτία, δεν πρέπει να λυπόμαστε, όταν ο Θεός της επιβάλλει παιδαγωγικές τιμωρίες, γιατί αυτές τη θεραπεύουν. Ας λυπόμαστε και ας θρηνούμε για την ψυχή που αμαρτάνει χωρίς να τιμωρείται, γιατί την περιμένει τιμωρία αιώνια.
Όποιος καθαρίσει την ψυχή του από την αμαρτία και τη στολίσει με την αρετή, θα την κάνει κατοικία του Χριστού. Και ποιός είναι πιο μακάριος, ποιός είναι πιο ευτυχισμένος από κείνον που έχει στην ψυχή του το Χριστό, την Πηγή της ζωής, της χαράς , της αθανασίας;
Ο προφυλακισμένος εγκληματίας βασανίζεται ψυχικά από τη λύπη, ειδικά τη μέρα που πρόκειται να οδηγηθεί από τη φυλακή στο δικαστήριο. Εκεί, όταν , στο τέλος της δίκης , σηκωθεί από το εδώλιο, για ν’ ακούσει την αυστηρή φωνή του δικαστή, που θ’ αναγγέλλει την καταδίκη του, παγώνει από το φόβο του και μοιάζει σαν νεκρός. Έτσι και η ψυχή, όταν στον κόσμο τούτο διαπράττει αμαρτίες, υποφέρει και στενοχωριέται. Πολύ περισσότερο όμως, βασανίζεται, όταν, αφού εγκαταλείψει τον κόσμο, πρόκειται να οδηγηθεί στο φοβερό δικαστήριο του Θεού, όπου θα λογοδοτήσει για τις πράξεις της. Γι’ αυτό συχνά τρέμει και φοβάται και κάνει πίσω, όταν έρθει η στιγμή ν’ αποχωριστεί από το σώμα. Γιατί τότε ακριβώς κάθε αμαρτία, που έκανε στην παρούσα ζωή, παρουσιάζεται μπροστά της σαν σκληρός κατήγορός της.
Ας φροντίσουμε, λοιπόν, την αθάνατη ψυχή μας, ας προτιμήσουμε τα ουράνια από τα γήινα και τα άφθαρτα από τα φθαρτά αγαθά, τα οποία εύχομαι ν’ απολαύσουμε όλοι, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
από το βιβλίο: "Θέματα Ζωής Β"
Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Ας μετανοήσουμε και ας μη κατηγορούμε τον Θεό για όλα τα κακά!



Για ποιο λόγο ο Θεός δεν εξαφανίζει τον εχθρό των ανθρώπων, το διάβολο, που εξαπάτησε τον Αδάμ και την Εύα και συνεχίζει να πολεμάει άγρια όλους μας; Είναι ένα ερώτημα και συνάμα μία αξίωση πολλών.
Η αξίωση αυτή θα ήταν εύλογη, αν ο διάβολος μας κατέβαλλε με τη βία. Αφού, όμως, δεν έχει καμία δυνατότητα να μας παρασύρει βίαια στο κακό, αφού μόνο με τη δική μας συνεργασία μπορεί να πετύχει τους σκοπούς του, αφού το να κάνουμε το θέλημά του εξαρτάται από τη δική μας προαίρεση, τότε γιατί θέλουμε να χαθεί η αιτία της επιτυχίας μας στον αγώνα εναντίον του, η προϋπόθεση του θριάμβου και του στεφανώματός μας;
Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που ο διάβολος θα μπορούσε να νικήσει όλους τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην απώλεια, πάλι δεν θα έπρεπε να απορούμε, αν ο Θεός τον άφηνε ελεύθερο στο καταστροφικό έργο του. γιατί από εμάς εξαρτάται η νίκη του και η κυριαρχία του πάνω μας. Με τη θέλησή μας γινόμαστε σκλάβοι του, όχι αναγκαστικά. Αυτό το αποδεικνύουν όσοι τον νίκησαν μέχρι σήμερα. Και δεν είναι λίγοι. Αλλά και στο μέλλον θα  υπάρξουν πολλοί, που θα τον νικήσουν. Όχι, βέβαια όλοι. Γι’ αυτό ακριβώς, όμως, είναι πολύ πιο σωστό και δίκαιο οι γενναίοι αγωνιστές να βρουν ευκαιρίες, για να δείξουν την καλή τους προαίρεση, και οι ράθυμοι να τιμωρηθούν, παρά να ζημιωθούν οι πρώτοι για χάρη των τελευταίων. Ο νωθρός και αδιάφορος δεν ζημιώνεται από τον αντίπαλό του, αλλά από τη δική του ραθυμία. Γιατί, λοιπόν, να εξαφανίσει ο Θεός το διάβολο, στερώντας έτσι από τους ανδρείους, για χάρη των φαύλων τη δυνατότητα της ανδραγαθίας;
Με την ίδια συλλογιστική, θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε και τα μάτια, γιατί μ’ αυτά επιθυμούμε το ξένο σώμα και πέφτουν στην πορνεία πολλοί, αλλά και το στόμα, γιατί μ’ αυτό βλαστημούν και κακολογούν άλλοι. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε οι άνθρωποι να δημιουργηθούν δίχως μάτια και δίχως γλώσσα;
…Ταράζεσαι και στεναχωριέσαι, επειδή βλέπεις πολλούς να ζουν μέσα στην ευτυχία και τις απολαύσεις, μολονότι είναι κακοί και αμαρτωλοί; Υποφέρεις, δηλαδή, για την ανεκτικότητα και τη μακροθυμία του Θεού; Πες μου, πόσοι ληστεύουν, πόσοι αδικούν, πόσοι δολοφονούν; Μήπως γι’ αυτούς κατηγορούμε το δικαστή; Ποτέ! Θα τον κατηγορήσουμε μόνο αν, αφού συλληφθούν και οδηγηθούν μπροστά του οι ένοχοι, εκείνος τους αθωώσει. Πως λοιπόν ζητάς ευθύνες από το δικαστή, πριν παραδοθούν στην κρίση του οι εγκληματίες;
Αλλά θα σου πω και κάτι άλλο; Σκέψου τι έχεις κάνει εσύ στη ζωή σου, άνθρωπέ μου. Εξέτασε καλά τη συνείδησή σου. Τότε όχι μόνο δεν θα καυχηθείς για τις πράξεις σου, αλλά και τη γνώμη σου θ’ αλλάξεις και τη φιλανθρωπία του Θεού θα παραδεχθείς και τη μακροθυμία Του θα θαυμάσεις. Γιατί αν ήταν να επιβάλλει στον καθένα μας, μόλις αμάρτανε, την ανάλογη τιμωρία, το ανθρώπινο γένος θα είχε εξαφανιστεί πολύ πρωτύτερα από εμάς.
Ας μη λιποψυχούμε λοιπόν γιατί δεν φροντίζουμε τόσο εμείς για τη σωτηρία μας, όσο φροντίζει Εκείνος, που μας έπλασε. Δεν νοιαζόμαστε τόσο εμείς για τη ζωή μας, όσο νοιάζεται Εκείνος, που μας χάρισε τη ζωή. Έτσι, ούτε στις συμφορές αφήνει μόνιμα τους ανθρώπους ο Θεός, για να μην αποκαρδιώνονται, ούτε και στην άνεση, για να μην γίνονται ράθυμοι, αλλά με την εναλλαγή των διαφόρων καταστάσεων επιδιώκει πάντα τη σωτηρία τους…
… Βλέπουμε ένα μαραγκό να πριονίζει ξύλα και δεν του ζητάμε κανένα λόγο γι’ αυτό. Βλέπουμε ένα γιατρό να καυτηριάζει τις πληγές, να κόβει τις σάρκες , να τυραννάει με εξαντλητική δίαιτα κάποιον άρρωστο, και δεν τον ρωτάμε γιατί τα κάνει όλα αυτά. και στο μαραγκό και στο γιατρό και σε τόσους άλλους θνητούς και άσοφους ανθρώπους δείχνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και δεχόμαστε σιωπηλά, ανεξέταστα και αδιαμαρτύρητα όσα κάνουν.
Στον αθάνατο και πάνσοφο Θεό όμως, δεν δείχνουμε εμπιστοσύνη και θέλουμε να ψιλολογούμε τα θαυμαστά έργα Του, τολμώντας μάλιστα πολλές φορές τον Τον κατηγορούμε ως άδικο! Και να δώσουμε χρήματα στους φτωχούς ή να υπερασπιστούμε τους αδικημένους δεν το αποφασίζουμε εύκολα, εξετάζουμε όμως με επιμονή- και δυστυχώς σχεδόν πάντα με κακόπιστη διάθεση- γιατί ο Θεός επιτρέπει να είναι ο ένας πλούσιος, ο άλλος φτωχός και ο τρίτος πάμφτωχος. Δεν σκύβουμε καλύτερα το κεφάλι μας, δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας, δεν βάζουμε χαλινάρι στη γλώσσα μας, δεν συμμαζεύουμε το νου μας και δεν στρέφουμε την περιέργειά μας στη ζωή και τα έργα μας; Ας εξετάσουμε με προσοχή τις πράξεις μας και ας ασχοληθούμε με τ’ αμαρτήματά μας. Ας είμαστε ερευνητικοί και πολυπράγμονες, ας ζητήσουμε από τον εαυτό μας λόγο για όσα κακά είπαμε και κάναμε.
Αντί όμως να κάνουμε αυτό, καθίζουμε το Θεό στο εδώλιο του κατηγορουμένου και Τον δικάζουμε, προσθέτοντας έτσι κι άλλη αμαρτία στις αμαρτίες μας και προετοιμάζοντας την αιώνια καταδίκη μας, την οποία εύχομαι ν’ αποφύγουμε, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Από το βιβλίο: «Θέματα Ζωής Α’»

Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Ο πράος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος του Θεού.



Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ τήν ψυχή όσο η πραότητα.
Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις, και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό.

Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό από την πραότητα. Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, σαν να πρόκειται να προσορμισθεί στο λιμάνι, και γίνεται αιτία για κάθε ανάπαυσή μας.
Γι' αυτό και ο Χριστός διδάσκοντας εκείνη τη θεία διδασκαλία, έλεγε: «Μάθετε από μένα, ότι είμαι πράος και ταπεινός κατά την καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας». Γιατί τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή και δεν την κάνει να ησυχάζει, όσο η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη. Αυτές οι αρετές θα μπορούσαν να γίνουν γι' αυτόν που τις έχει αποκτήσει, πολυτιμότερες από κάθε στέμμα και ωφελιμότερες από κάθε λαμπρότητα και δόξα. (Ματθ. 11,29).
Ο πράος λοιπόν άνθρωπος είναι αγαπητός σ' όσους τον βλέπουν, αγαπητός και σ' εκείνους που τον γνωρίζουν μόνον εξ ακοής. Και δεν υπάρχει κανείς που, όταν ακούσει να επαινείται ένας ήμερος άνθρωπος, δεν θα επιθυμούσε να τον δει και να τον χαιρετίσει και να τον έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του, γιατί θεωρεί κέρδος τη φιλία ενός τέτοιου ανθρώπου.
Κι' αν ακόμη μερικοί διαπληκτισθούν μεταξύ τους για χρηματικές διαφορές, πηγαίνουν γρήγορα στον καλοκάγαθο και πράο, γιατί πιστεύουν, ότι κάθε διαφορά και φιλονικία θα βρει γρήγορα τη λύση της από την καλοσύνη εκείνου. Κι' αν συμβεί ο ένας να αισθάνεται έχθρα προς τον άλλο, η ημερότητα του δικαστή τους αναγκάζει να γίνουν πράοι, αυτοί που εύκολα ξεσπούν σε οργή και θυμό ...
Όπως η ακτίνα του ήλιου μόλις φανεί, διώχνει αμέσως το σκοτάδι, έτσι και ο καλοκάγαθος και πράος μεταβάλλει γρήγορα την ταραχή και τη διαμάχη σε ειρήνη και ησυχία.
Μην υπερηφανευόμαστε για κείνα που φοβίζουν τους ανθρώπους ... Ώστε λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι έναν άνθρωπο ήμερο, πράο και καλόψυχο κανένας δεν θα ήταν δυνατόν να τον φοβηθεί, αλλά όλοι τον σεβόμαστε, τον τιμούμε και τον ντρεπόμαστε. Δεν βλέπετε, πώς ένας άνθρωπος που προκαλεί φόβο, είναι μισητός και ανεπιθύμητος από όλους;
Ας μη θεωρούμε λοιπόν σπουδαίο πράγμα, αν μας φοβούνται οι άνθρωποι. Ο πράος και καλοσυνάτος άνθρωπος είναι πατέρας των ορφανών, προστάτης των χηρών, κηδεμόνας της φτώχειας, βοηθός των αδικούμενων και σ' όλες τις περιπτώσεις επιβάλλει τη δύναμη της δικαιοσύνης. Ο πράος πατέρας είναι σεβαστός στο παιδί και το πράο παιδί σεβαστό στον πατέρα και ο δούλος στον κύριό του και τον κύριο τίποτε δεν τον κάνει τόσο συμπαθή στους υπηρέτες, όσο η πραότητα. Γιατί, όταν τον δουν να διακρίνεται για την επιείκειά του και να συμπεριφέρεται σε όλους με πραότητα, πολύ τον εκτιμούν και τον θαυμάζουν και τον θεωρούν πιο πολύ πατέρα παρά αφέντη.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Ας βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων!



Όσοι είναι όρθιοι, ας απλώσουν φιλάδελφα το χέρι τους στους πεσμένους. Όσοι βαδίζουν σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, ας προσελκύσουν κι εκείνους που τριγυρνούν στις γκρεμοτοπιές της απώλειας. Ας μη νοιαζόμαστε μόνο για το συμφέρον μας, αλλά και για την ωφέλεια των αδελφών μας. Όλοι φροντίζουμε ν' αυξήσουμε τα κέρδη μας, κανένας να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη. Όλοι απλώνουμε τα χέρια για να πάρουμε, κανένας για να δώσει. Όλοι σκεφτόμαστε πώς θα παρατείνουμε την επίγεια ζωή μας, κανένας πώς θα σώσει την ψυχή του.

Όλοι φοβόμαστε την επίγεια δυστυχία, κανένας δεν τρέμει την αιώνια κόλαση. Άφατη είναι η οδύνη της ψυχής μου για την πώρωσή μας. «Ποιος μπορεί να κάνει το κεφάλι μου πηγάδι με νερό και τα μάτια μου πηγές δακρύων, για να κλαίω το λαό μου τούτο μέρα και νύχτα;» ( Ιερ. 9:1 ) .
Ίσως μερικοί από σας να λένε με δυσφορία: "Όλο για δάκρυα και θρήνους μας μιλάει αυτός εδώ, όλα μαύρα κι άραχνα τα βλέπει". Δεν θα το ήθελα , πιστέψτε με, δεν θα το ήθελα. Μόνο χαρά κι ευφροσύνη θα ποθούσα να νιώθω, μόνο επαίνους και εγκώμια ν' αναφέρω. Μα δεν είναι καιρός για τέτοια . Τι κι αν δεν κλαίω, αφού τα έργα μας είναι για κλάματα; Τι και αν δεν θρηνώ, αφού τα έργα μας είναι αξιοθρήνητα; Σας ενοχλεί η θρηνολογία μου; Αλλά γιατί δεν σας ενοχλούν οι αμαρτίες σας; Είναι αποκρουστικός ο οδυρμός μου; Αλλά μήπως δεν είναι, και περισσότερο μάλιστα , ο αντίθετος βίος σας; Μην πέσετε στην κόλαση, και δεν πενθώ.
Μην πεθάνετε ψυχικά, και δεν κλαίω. Βλέποντάς σας, όμως, να χάνεστε, πώς να μη λυπάμαι; Πατέρας σας είμαι, πατέρας πνευματικός και φιλόστοργος . Ακούστε τι λέει ο Παύλος: «Παιδιά μου, (που σας γέννησα πνευματικά), για την αναγέννησή σας πάλι περνώ τους πόνους της (πνευματικής) γέννας» ( Γαλ. 4: 19 ) . Ποια επίτοκη γυναίκα αφήνει τόσο πικρή φωνή, σαν αυτή του απόστολου;
Ω, αν μπορούσατε να καταλάβετε και τον δικό μου πόνο, αν μπορούσατε να δείτε τη φωτιά που καίει την καρδιά μου, θα διαπιστώνατε πως υποφέρω πολύ περισσότερο από τη νιόπαντρη, που χάνει τον άνδρα της, κι από τον πατέρα, που χάνει τον γιο του. Υποφέρω, γιατί η ζωή σας είναι γεμάτη ψεύδη και συκοφαντίες , διαμάχες και μίση, αδικίες και κλοπές , μοιχείες και ασέλγειες, κακουργίες και φόνους. Υποφέρω, γιατί και όσοι από σας δεν διαπράττουν τέτοια αμαρτήματα, πέφτουν καθημερινά στην κατάκριση και στην καταλαλιά. Νομίζουν πως είναι χριστιανοί, αλλά δεν φροντίζουν να είναι ευάρεστοι στο Χριστό, δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν αφοσιώνονται στην θεραπεία της ψυχής τους.
Με τους άλλους ασχολούνται, τους άλλους κρίνουν, τους άλλους καταδικάζουν σαν αμείλικτοι δικαστές. "Ο τάδε είναι ανάξιος για το αξίωμα της ιερωσύνης", αποφαίνονται. "Ο δείνα είναι άσεμνος". "Ετούτος είναι υποκριτής" . "Εκείνος είναι αλήτης". "Ο άλλος είναι συμφεροντολόγος".
Αντί, όμως να λυπόμαστε και να μετανοούμε για τις δικές μας αμαρτίες, κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Ακόμα κι αν δεν αμαρτάναμε, ακόμα κι αν είχαμε όλα τα χαρίσματα του κόσμου, ακόμα κι αν ήμασταν ανώτεροι απ' όλους τους ανθρώπους, δεν θα έπρεπε να κρίνουμε κανέναν. «Αλήθεια», ρωτάει τον καθένα μας, ο Απόστολος Παύλος, «ποιος σ' έκανε εσένα ανώτερο από τους άλλους; Ποιο χάρισμα έχεις , που να μην το έλαβες από το Θεό; Αφού, λοιπόν, το έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο; « ( Α΄ Κορ. 4:7 ) .
Πολύ περισσότερο τώρα, που καθημερινά αμαρτάνουμε με τον ένα ή το άλλο τρόπο, δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεστομίζουμε κακό λόγο για οποιοδήποτε αδελφό μας. «Γι' αυτό», ξαναλέει ο σοφός Παύλος «είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπέ μου, εσύ που κρίνεις τον άλλο. Κρίνοντας τον άλλο, καταδικάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί κι εσύ, ο κριτής, τα ίδια κάνεις.
Έχεις τόσα ελαττώματα. Γιατί ασχολείσαι με τα ελαττώματα του αδελφού σου; «Πως μπορείς και βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδελφού σου και δεν νιώθεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Πώς θα πεις στον αδελφό σου: Άφησέ με να σου βγάλω το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του αδελφού σου». (Ματθ. 7:3-5)
από το βιβλίο: Θέματα Ζωής Β
εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου
σελ. 174-177

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Αμαρτία και αρετή είναι αποτελέσματα ελεύθερης εκλογής.



Η αμαρτία δεν οφείλεται στη φύση του ανθρώπου, ούτε είναι αποτέλεσμα καταναγκασμού και βίας. Είναι αποτέλεσμα ελεύθερης εκλογής. Το ίδιο βέβαια και η αρετή.

Όλα εξαρτώνται από τη βούληση του ανθρώπου και όχι από τον φυσικό του χαρακτήρα. Γι’ αυτό είναι δυνατόν η πιο αμαρτωλή ψυχή να φτάσει με τη μετάνοια, αν θελήσει, σε ύψη πνευματικής ομορφιάς, όπως πάλι είναι δυνατόν η πιο αγνή ψυχή, αν δείξει αμέλεια και ραθυμία, να καταντήσει στην έσχατη ασχήμια.
από το βιβλίο "Θέματα Ζωής" τόμος Β'
Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Η κτίση και η συνείδηση, μας οδηγούν στον Θεό.



Στην θεογνωσία οδηγούμαστε, πρώτον, μέσω της κτίσεως και, δεύτερον, μέσω της συνειδήσεως. Οι δύο αυτοί «δάσκαλοι», η κτίση απ’ έξω και η συνείδηση από μέσα μας, μας δόθηκαν εξαρχής από το Θεό, για να μας διαπαιδαγωγούν σιωπηλά.

Γιατί η κτίση, από το ένα μέρος, που εκπλήσσει με την ομορφιά της το θεατή, τον παραπέμπει στο θαύμα του Δημιουργού της, και τη συνείδηση, από το άλλο μέρος, που αντηχεί μέσα μας, μας πληροφορεί, τι πρέπει να πράττουμε και τι να αποφεύγουμε, ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό.
Θέματα Ζωής Β'
Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η εξαπάτηση της αμαρτίας.



Πηγή κακών είναι η έλλειψη μέτρου στις επιθυμίες μας. Σ’ αυτήν οφείλονται οι πορνείες, οι πλεονεξίες, οι κλεψιές, οι φόνοι, οι ληστείες, ολόκληρη η διαφθορά της ψυχής. Ας μην επιζητούμε λοιπόν περισσότερα από τα απαραίτητα και στην τροφή και στα ενδύματα και στα σπίτια και στις άλλες σωματικές ανάγκες.

Η αμαρτία πριν εμφανιστεί και πραγματοποιηθεί, σκοτίζει το λογισμό και εξαπατά το νου. Όταν, όμως, ολοκληρωθεί, τότε φανερώνει την απρέπειά της, προξενώντας διαρκή οδύνη στην ψυχή και αφαιρώντας την παρρησία της συνειδήσεως.
Όταν η ψυχή κυριευθεί από την ακόλαστη επιθυμία, σκοτίζεται η διορατική της ικανότητα. Έτσι, δεν μπορεί να δει λίγο μακρύτερα, ούτε τον γκρεμό, ούτε την κόλαση, ούτε τον κίνδυνο, καθώς αιχμαλωτίζεται ολοκληρωτικά από την αμαρτία
Θέματα Ζωής Β'
Ιερά Μονή Παρακλήτου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Με όλους να είσαι ειρηνικός!



Αν επιδιώκουμε την ειρήνη, ο Θεός θα είναι μαζί μας. Αν όμως, δημιουργούμε συγκρούσεις, ο Θεός δεν είναι μαζί μας.
Ο Θεός, βλέπεις, δεν είναι Θεός του πολέμου και των συγκρούσεων, αλλά Θεός της ειρήνης.

 Πάψε, λοιπόν, να μάχεσαι τόσο Εκείνον όσο και τους συνανθρώπους σου. Με όλους να είσαι ειρηνικός. Μην ξεχνάς ποιους σώζει ο Κύριος: «Μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί», λέει, «γιατί αυτοί θα αναγνωριστούν ως παιδιά του Θεού» (Ματθ. 5:9).
Οι ειρηνοποιοί μιμούνται το Χριστό. Μιμήσου Τον κι εσύ, και θα είσαι ειρηνικός.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η άσκηση και η εγκράτεια δεν είναι μόνο για τους μοναχούς!



Πολλά μπορείς να κάνεις, για ν’ απομακρύνεις τη σαρκική επιθυμία. Και ποια είναι αυτά; κόποι, μελέτη, αγρυπνίες, νηστείες. «Γιατί τα λες αυτά σ’ εμάς, που δεν είμαστε μοναχοί;», ρωτάνε μερικοί.

Δεν τα λέω εγώ. Τα λέει ο απόστολος Παύλος: «Να αγρυπνείτε και να επιμένετε στην προσευχή» (Εφ. 6:18) και «Μη φροντίζετε να ικανοποιείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες της σάρκας» (Ρωμ. 13:14). Αυτά δεν τα έγραφε για μοναχούς (δεν υπήρχαν τότε), αλλά για όλους όσους ήθελαν να ζουν χριστιανικά ακόμα και μέσα στις πόλεις.
από το βιβλίο: Θέματα Ζωής Β' 
Ιερά Μονή Παρακλήτου