Η ΜΑΝΑ Του Γιάννη Γαϊτάνη

Με σεβασμό και αγάπη πλησιάζω την άγια και ηρωική μορφή της Μάνας και την ραίνω με ροδοπέταλα και ανώνυμα ταπεινά λουλούδια της ελληνικής γης. Με θρησκευτική ευλάβεια υμνώ την αιώνια λυρική πηγή της ζωής και της καλοσύνης το ωραιότερο πλάσμα του Θεού επί γης. Με δέος θα προσπαθήσω να ζωγραφίσω με λέξεις την εικόνα της, μια ιέρεια που ιερουργεί στο ναό της ζωής χωρίς χρυσά άμφια και δοξαστικούς ύμνους.

- Θυσιάζεται πρόθυμα για τον περιούσιο καρπό της δημιουργίας, το παιδί της. Στηρίζει και ομορφαίνει τη ζωή. Αστείρευτη πηγή αγάπης και καλοσύνης. Η παρουσία της, κοσμεί τη ζωή και γεμίζει το σπίτι. Η μάνα είναι το αιώνιο ραγοβύζι της ζωής. Η αξία της, πανανθρώπινη και αιώνια. Διδάσκει, παιδαγωγεί και χαρίζει το δρόμο της επιτυχίας.

Η μητρότητά της, σκεπάζει όλα τα αγαθά του κόσμου. Η σοφία της άφταστη και ο μητρικός της πόνος αγιάτρευτος. Ο Θεός έπλασε τη Μάνα, γιατί δεν ήθελε να τα κάνει όλα μόνος του, λέει μια κινέζικη παροιμία...

Ο λαός μας, το δημοτικό τραγούδι και η ελληνική λογοτεχνία και ποίηση έχουν υμνήσει και τραγουδήσει την άγια μορφή της Μάνας.

Η αγκαλιά της Μάνας είναι μια ζεστή ευλογία και το δάκρυ της, το αθάνατο φάρμακο υγείας των παιδιών της. Πλένει τα χέρια της με φιλιά και τα στέλνει χαιρετίσματα στα παιδιά της. Το τελευταίο φιλί του χωρισμού της Μάνας, είναι ένα άγιο φυλαχτό για το παιδί της.

Ο αξέχαστος ρουμελιώτης Ιωάννης Ν. Ξηροτύρης (1900-2004), υμνώντας τη Μάνα έγραψε:

«Η μάνα με την αγάπη της, την αφοσίωση, τη θυσία της, την αυταπάρνησή της ανασταίνει στην αγκαλιά της τη νέα γενεά. Μέσα στον κόρφο της και πάνω στα χέρια της παίρνει ο άνθρωπος για πρώτη φορά είδηση της αξίας της ζωής.

Εκείνο που χρειαζόμαστε για να ανυψώσουμε την πεσμένη ηθικά ζωή μας, είναι οι σωστές μητέρες. Το έργο της μάνας αποτελεί την πνευματικότερη από κάθε άποψη αποστολή της γυναίκας, την ιερότερη στον κόσμο...».

Σαν γυρίζει το παιδί στο πατρικό, η μάνα βάζει το σάλιο της νερό, το δάκρυ της προζύμι για να γλυκάνει το ψωμί στου γιου το πανηγύρι. Με τ' αναστενάγματά της βάζει φωτιά στο φούρνο... Η καρδιά της είναι γεμάτη από συγχώρηση, δικαιοσύνη, ειρήνη, ευγνωμοσύνη, χαρά και προσευχή...

Ο Γεώργιος Αθάνας επιγραμματικά λέγει: «Μητέρα, εσύ είσαι το θεμέλιο που κτίζεται η ζωή». Πηγή λυρισμού και συγκινήσεως η μάνα. Εστία αγάπης και καλοσύνης ατίμητη. Όπως ο ήλιος φωτίζει και ζωογονεί. Θυσιάζεται χωρίς υπολογισμούς. Γεννήτρα της ομορφιάς η μητρότητά της. Υπέροχος, διαπλαστικός, διαμορφωτικός και όμορφος ο ρόλος της μάνας. Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς ότι αυτή κρατά στα χέρια της την τύχη κοινωνιών και εθνών. Διότι αυτή ομορφαίνει τα μικρά βλαστάρια που θ' αποτελέσουν το έθνος της αύριον, αυτή και ως σύγχρονη μητέρα συμβάλει στην ευτυχία της οικογένειας, στην ανόρθωσή της.

Άξιες οι μάνες οι οποίες αναδεικνύουν ικανούς επιστήμονες, θεολόγους, φιλόσοφους, περίφημους πολιτικούς, συγγραφείς, ποιητές και άνδρες που αναφέρονται στην ιστορία. Αλλά άξιες είναι επαίνου και θαυμασμού και όλες οι ανώνυμες που κατόρθωσαν ν' αναδείξουν ένα άξιο μέλος στην κοινωνία.

Κάθε άνθρωπος, κάθε γενιά δεν παύει ποτέ να καταθέτει άνθη θαυμασμού και λατρείας στην αστείρευτη πηγή της αγάπης, τη χαλκεύτρια  της ψυχής, την εμνεύστρια του μεγαλείου της αυταπάρνησης, την άγρυπνη φρουρό της πίστης, της αρετής, την εμψυχώτρια των μεγάλων ιδανικών, την ακάματη εργάτιδα της θείας εντολής.

Στην μάνα την πιο ιδανική, την πιο γλυκιά, την πιο αγαπημένη μορφή του ανθρώπινου γένους, το άτομο, η πατρίδα, το έθνος, η κοινωνία, της οφείλουν πάρα πολλά.

Η μητρική αγκαλιά, ζεσταίνει σαν τον ήλιο...

Ο μεγάλος λυρικός ποιητής της Ναυπάκτου και της ελληνικής επαρχίας ο Γ. Αθάνας σε ένα τετράστιχό του γράφει για τη μάνα του:

«Μανούλα μ' όταν νοσταλγός πλανάται ο λογισμός μου, όλα τα νιώθω απόμακρα μα σένα πάντα εμπρός μου. Με μια τρεμούλα προσευχής στα χέρια και στα χείλη ν' ανάβεις τάχα του σπιτιού τ' απόκοιμο καντήλι...

Η μάνα είναι πλάσμα ιερό και κρύβει τη θλίψη και όλου του κόσμου τη χαρά...».

Είπαν γι' αυτήν:

- Δεν πρέπει να ταπεινώνεται κανείς παρά μόνο μπροστά στη μητέρα του. (Αζαήλ)

- Δεν υπάρχει για τα παιδιά καλύτερο καταφύγιο από τη μητρική αγκαλιά. (Σάνδη)

- Η μητέρα υποφέρει περισσότερο από τον πατέρα γι' αυτό και αγαπά περισσότερο. (Ουέμπστερ)

- Η συμπεριφορά ενός παιδιού είναι πάντοτε έργο της μητέρας του. (Ναπολέων)

- Επειδή ο Θεός δεν ημπορεί να βρίσκεται παντού δι' αυτό έφτιαξε την μητέρα. (Δουμάς πατήρ)

- Η καρδιά της μάνας είναι μία άβυσσος που στο βάθος της βρίσκεται πάντοτε η συγνώμη. (Μπαλκάζ)

- Εμείς την υμνούμε με λίγους στίχους: Μανούλα μ' όταν μακριά ευρίσκομαι από σένα νιώθω ένα δάκρυ αγέννητο να νοιάζεται για μένα. Δεν ξέρω πως να σου το πω, μα πριν να σου μιλήσω, ήθελα νάμουν πουλί, νάρθω να σε φιλήσω».

- Μάνα, ένα τραγούδι που τραγουδούν όλες οι φυλές του κόσμου στον ίδιο σκοπό...

- Μάνα ελληνίδα, μάνα της αυτοθυσίας και του χρέους!

- Μάνα, μια ηρωίδα χωρίς μετάλλια!