Τό
Πάσχα ἀποτελεῖ τήν μεγαλύτερη Ἑορτή καί Πανήγυρη τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας, ἀφοῦ γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι τό πλέον
λυτρωτικό γεγονός γιά τόν ἄνθρωπο. Προηγεῖται ὅμως ἡ ὑπέρτατη Σταυρική
Θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ὅλα ἐκεῖνα τά κοσμοσωτήρια Πάθη, διά τῶν ὁποίων
τό ἀνθρώπινο γένος ἀνακλήθηκε ἀπό τή φθορά καί μεταβέβηκε στήν αἰώνια
ζωή, ὅπως διακηρύσσει θεολογικότατα ἡ ὑψηλή ὑμνολογία τῆς Μεγάλης
Ἑβδομάδας.
Στό Μοναστήρι τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτη, ὁ κάθε πιστός, βιώνει ὅλη τούτη τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα σ’ ὅλο τῆς τό μεγαλεῖο, ὑποβοηθούμενος ἀπό τίς κατανυκτικές ὑμνωδίες τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, πού τελοῦνται καθημερινά πρωί καί βράδυ ἀπό τόν σεμνό Ἡγουμ. π. Ἱερόθεο, στό ἀπέριττο Καθολικό τῆς Μονῆς, ἐνώπιόν της θαυματουργῆς Εἰκόνας τοῦ Πανορμίτη.
Τήν Θ. Λειτουργία τῆς Κυριακης τῶν Βαΐων τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος στό τέλος μοίρασε στούς πιστούς τά βάγια πού ἐδῶ ὀνομάζονται «ματσίδια» καί χρησιμοποιοῦνται ὡς φυλακτά ἤ ὡς θυμίαμα στό θυμιατήρι τῶν σπιτιῶν, γιά νά ἀποτρέπουν τή βασκανία καί κάθε ἄλλη σατανική ἐνέργεια. Καθημερινά, ὅταν πιά ὁ ἥλιος βούλιαζε στήν θάλασσα πίσω ἀπό τό μύλο τῆς Μονῆς, τό πανύψηλο καμπαναριό τοῦ Πανορμίτη προσκαλοῦσε τούς πολυπληθεῖς προσκυνητές στίς κατανυκτικές Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου. Τήν Μεγάλη Τετάρτη τό ἀπόγευμα, ὁ Μητροπολίτης τέλεσε τό Ἱερό Εὐχέλαιο, στό ὁποῖο προσῆλθαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι, γιά νά χρισθοῦν μέ τό ἁγιασμένο ἔλαιο τοῦ Μυστηρίου, «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος».
Ἰδιαίτερη ἦταν ἡ Θ. Λειτουργία τῆς Μεγ. Πέμπτης, ἡμέρας κατά τήν ὁποία παρεδόθη τό Μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί κατ' ἐπέκταση στήν Ἐκκλησία τῶν πιστῶν, ὅλων τῶν αἰώνων. Ὁ Ναός ἦταν κατάμεστος ἀπό τούς πιστούς πού μετέλαβαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τό ἴδιο βράδυ ἡ προσέλευση ἦταν ἀκόμη μεγαλύτερη. Ἡ κατανυκτική Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν καί ἡ ἔξοδος τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑπό τό φῶς τῶν κεριῶν, συγκέντρωσαν ἑκατοντάδες πιστῶν, ντόπιων καί ξένων, πού συμμετεῖχαν στά δραματικά γεγονότα τοῦ Θείου Πάθους, ὅπως αὐτά ἐκφράζονται στήν ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας. Ὅλη τήν ὑπόλοιπη νύχτα οἱ γυναῖκες ἔψαλλαν τά λεγόμενα «μοιρολόγια» τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν παραδοσιακό τρόπο πού τά διδάχτηκαν ἀπό τίς προηγούμενες γενιές καί ἀκολούθησε τό στόλισμα τοῦ Ἐπιταφίου.
Τό ἑπόμενο πρωί πένθιμες κωδωνοκρουσίες ἔδωσαν τό σύνθημα γιά τήν ἔναρξη τῶν κατανυκτικῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῆς Μεγάλης Παρασκευης, μετά τίς ὁποῖες τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός καί ἡ Ἀποκαθήλωση. Τό βράδυ ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου μέ τά Ἐγκώμια, τό «τραγούδι τοῦ Νεκρωμένου Θεανθρώπου». Μοναδική εἶναι ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου στόν Πανορμίτη, γύρω ἀπό τό Μοναστηριακό συγκρότημα δίπλα ἀπό τήν θάλασσα τῆς Μονῆς.
Τό Μεγάλο Σαββατο τό πρωί, ἡ ἀτμόσφαιρα εἶχε ἀλλάξει. Οἱ κωδωνοκρουσίες εἶναι πιά χαρούμενες καλώντας τούς προσκυνητές στόν Ἑσπερινό του Πάσχα, ἡ ὅπως εἶναι εὐρύτερα γνωστός, στήν πρώτη Ἀνάσταση. Ἡ Ἀκολουθία διανθισμένη ἀπό τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἀναφέρονται στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, χαρακτηρίζεται ἀπό τόν παραδοσιακό χτύπο τῶν καθισμάτων καί στασιδιῶν, γιά νά δηλωθεῖ ἔτσι ἡ ἀποδυνάμωση καί ἡ διάλυση τοῦ Ἅδη καί τοῦ θανάτου.
Τά μεσάνυχτα, τά πάντα μαρτυροῦν τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖο δυό χιλιάδες χρόνια τώρα βιώνει ἡ Ἐκκλησία ως μία ἀδιάψευστη πραγματικότητα. Στό προαύλιο, τό χιλιοτραγουδισμένο «πλατύ» του Πανορμίτη, εἶχε στηθεῖ ἀπό τό πρωί ἡ ἐξέδρα, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, ἀφοῦ ὅλες τίς προηγούμενες μέρες εἶχε χοροστατήσει σ’ ὅλες τίς Ἐνορίες τοῦ νησιοῦ, προεξῆρχε στήν Τελετή τῆς Ἀναστάσεως στόν Πανορμίτη καί ἐν συνέχειᾳ τέλεσε τήν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία. Στό τέλος εὐλόγησε καί πρόσφερε στούς πιστούς τά κόκκινα αὐγά. Μετά, ὅλο τό πολυπληθές ἐκκλησίασμα ἀνέβηκε στήν Μεγάλη Τραπεζαρία τῆς Μονῆς, ὅπου κάθισε στό Πασχαλινό τραπέζι. Ἐκεῖ προσφέρθηκε φιλόξενα σ’ ὅλους ἡ παραδοσιακή μαγειρίτσα, οἱ συμιακές «τοῦρτες» (τυρόπιτες), καί τά πατροπαράδοτα ζαχαρένια κουλουράκια.
Τό πρωί τοῦ Πάσχα τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός της Ἀγάπης καί ἔτσι ἔκλεισε ἡ μεγάλη αὐτή ἑορτή, πού ὁ καθένας θά ἤθελε νά ζήσει στήν Σύμη καί προπαντός κοντά στόν ἀγαπημένο Ἀρχάγγελο καί τήν ἱστορική Μονή Του.
Στό Μοναστήρι τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτη, ὁ κάθε πιστός, βιώνει ὅλη τούτη τήν πνευματική ἀτμόσφαιρα σ’ ὅλο τῆς τό μεγαλεῖο, ὑποβοηθούμενος ἀπό τίς κατανυκτικές ὑμνωδίες τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, πού τελοῦνται καθημερινά πρωί καί βράδυ ἀπό τόν σεμνό Ἡγουμ. π. Ἱερόθεο, στό ἀπέριττο Καθολικό τῆς Μονῆς, ἐνώπιόν της θαυματουργῆς Εἰκόνας τοῦ Πανορμίτη.
Τήν Θ. Λειτουργία τῆς Κυριακης τῶν Βαΐων τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος στό τέλος μοίρασε στούς πιστούς τά βάγια πού ἐδῶ ὀνομάζονται «ματσίδια» καί χρησιμοποιοῦνται ὡς φυλακτά ἤ ὡς θυμίαμα στό θυμιατήρι τῶν σπιτιῶν, γιά νά ἀποτρέπουν τή βασκανία καί κάθε ἄλλη σατανική ἐνέργεια. Καθημερινά, ὅταν πιά ὁ ἥλιος βούλιαζε στήν θάλασσα πίσω ἀπό τό μύλο τῆς Μονῆς, τό πανύψηλο καμπαναριό τοῦ Πανορμίτη προσκαλοῦσε τούς πολυπληθεῖς προσκυνητές στίς κατανυκτικές Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου. Τήν Μεγάλη Τετάρτη τό ἀπόγευμα, ὁ Μητροπολίτης τέλεσε τό Ἱερό Εὐχέλαιο, στό ὁποῖο προσῆλθαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι, γιά νά χρισθοῦν μέ τό ἁγιασμένο ἔλαιο τοῦ Μυστηρίου, «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος».
Ἰδιαίτερη ἦταν ἡ Θ. Λειτουργία τῆς Μεγ. Πέμπτης, ἡμέρας κατά τήν ὁποία παρεδόθη τό Μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί κατ' ἐπέκταση στήν Ἐκκλησία τῶν πιστῶν, ὅλων τῶν αἰώνων. Ὁ Ναός ἦταν κατάμεστος ἀπό τούς πιστούς πού μετέλαβαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τό ἴδιο βράδυ ἡ προσέλευση ἦταν ἀκόμη μεγαλύτερη. Ἡ κατανυκτική Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν καί ἡ ἔξοδος τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑπό τό φῶς τῶν κεριῶν, συγκέντρωσαν ἑκατοντάδες πιστῶν, ντόπιων καί ξένων, πού συμμετεῖχαν στά δραματικά γεγονότα τοῦ Θείου Πάθους, ὅπως αὐτά ἐκφράζονται στήν ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας. Ὅλη τήν ὑπόλοιπη νύχτα οἱ γυναῖκες ἔψαλλαν τά λεγόμενα «μοιρολόγια» τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν παραδοσιακό τρόπο πού τά διδάχτηκαν ἀπό τίς προηγούμενες γενιές καί ἀκολούθησε τό στόλισμα τοῦ Ἐπιταφίου.
Τό ἑπόμενο πρωί πένθιμες κωδωνοκρουσίες ἔδωσαν τό σύνθημα γιά τήν ἔναρξη τῶν κατανυκτικῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῆς Μεγάλης Παρασκευης, μετά τίς ὁποῖες τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός καί ἡ Ἀποκαθήλωση. Τό βράδυ ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου μέ τά Ἐγκώμια, τό «τραγούδι τοῦ Νεκρωμένου Θεανθρώπου». Μοναδική εἶναι ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου στόν Πανορμίτη, γύρω ἀπό τό Μοναστηριακό συγκρότημα δίπλα ἀπό τήν θάλασσα τῆς Μονῆς.
Τό Μεγάλο Σαββατο τό πρωί, ἡ ἀτμόσφαιρα εἶχε ἀλλάξει. Οἱ κωδωνοκρουσίες εἶναι πιά χαρούμενες καλώντας τούς προσκυνητές στόν Ἑσπερινό του Πάσχα, ἡ ὅπως εἶναι εὐρύτερα γνωστός, στήν πρώτη Ἀνάσταση. Ἡ Ἀκολουθία διανθισμένη ἀπό τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἀναφέρονται στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, χαρακτηρίζεται ἀπό τόν παραδοσιακό χτύπο τῶν καθισμάτων καί στασιδιῶν, γιά νά δηλωθεῖ ἔτσι ἡ ἀποδυνάμωση καί ἡ διάλυση τοῦ Ἅδη καί τοῦ θανάτου.
Τά μεσάνυχτα, τά πάντα μαρτυροῦν τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖο δυό χιλιάδες χρόνια τώρα βιώνει ἡ Ἐκκλησία ως μία ἀδιάψευστη πραγματικότητα. Στό προαύλιο, τό χιλιοτραγουδισμένο «πλατύ» του Πανορμίτη, εἶχε στηθεῖ ἀπό τό πρωί ἡ ἐξέδρα, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, ἀφοῦ ὅλες τίς προηγούμενες μέρες εἶχε χοροστατήσει σ’ ὅλες τίς Ἐνορίες τοῦ νησιοῦ, προεξῆρχε στήν Τελετή τῆς Ἀναστάσεως στόν Πανορμίτη καί ἐν συνέχειᾳ τέλεσε τήν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία. Στό τέλος εὐλόγησε καί πρόσφερε στούς πιστούς τά κόκκινα αὐγά. Μετά, ὅλο τό πολυπληθές ἐκκλησίασμα ἀνέβηκε στήν Μεγάλη Τραπεζαρία τῆς Μονῆς, ὅπου κάθισε στό Πασχαλινό τραπέζι. Ἐκεῖ προσφέρθηκε φιλόξενα σ’ ὅλους ἡ παραδοσιακή μαγειρίτσα, οἱ συμιακές «τοῦρτες» (τυρόπιτες), καί τά πατροπαράδοτα ζαχαρένια κουλουράκια.
Τό πρωί τοῦ Πάσχα τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός της Ἀγάπης καί ἔτσι ἔκλεισε ἡ μεγάλη αὐτή ἑορτή, πού ὁ καθένας θά ἤθελε νά ζήσει στήν Σύμη καί προπαντός κοντά στόν ἀγαπημένο Ἀρχάγγελο καί τήν ἱστορική Μονή Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου