Ο 67ος Ψαλμός, 68ος κατά το Εβραϊκό, χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας. Με τους πρώτους στίχους του Ψαλμού έχει λαμπρύνει η Εκκλησία μας την Πασχαλινή Θεία Λειτουργία.
Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Ψαλμός 67
Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. (Ψαλμ. 67:2)
Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται (Α' Κορ. 5:7 ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός)
Πάσχα καινὸν, ἅγιον ( Ιωαν. 1:29 Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ιωαν. 1:36 καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. Ματθ. 26:26-28 Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.)
Πάσχα μυστικόν (Ματθ. 13,12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· Πραξ. 28:26-28 καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐλάλησε διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν λέγον· πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἶπον· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ὅτι τοῖς ἔθνεσιν ἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται. Ματθ. 26:26-28)
Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής (Ματθ. 18:11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός)
Πάσχα ἄμωμον (Α' Πετρ. 1:19 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ)
Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν (Ρωμ. 6:8-9 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. Πραξ. 28:26-28)
Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν (Κολ. 2:14-15 ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ.)
Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς. (Ρωμ. 6:8-9)
Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός. (Ψαλμ. 67:3)
Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ' ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ (Ματθ. 28:6-7 δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν)
τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστὸν (Ζαχ. 9:9 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον Ματθ. 21:9 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις)
θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον. (Ματθ. 25:6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Εφεσ. 5:23 ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας)
Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν (Ψαλμ. 67:3)
Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ ζωοδότου (Λουκ. 24:1-2 τη δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς. εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου)
εὗρον Ἄγγελον ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον (Ματθ. 28:2 καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ)
καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; (Λουκ. 24:5 τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; )
τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς (οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν Ματθ. 28:7 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν)
Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. (Ψαλμ. 117:24)
Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε (Εφεσ. 2:13 νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ)
Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης (Ιωαν. 16:22 καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν. Α' Κορ. 15:26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· Πραξ. 28:26-28)
καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ (Ματθ. 25:6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Εφεσ. 5:23 ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας)
ἐκλάμψας Χριστός (Ψαλμ. 18 Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.......ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ. Ιωαν. 8:12 Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς Β'Πετρ. 2:19 φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν Αποκ. 21:23 καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον.)
τὰ γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· Κηρύξατε Ἀποστόλοις. (Ματθ. 28:10 τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται.)
Αντιαιρετικός περίπατος στο βιβλίο των Ψαλμών
Μακαριστού πατρός Δανιήλ Γούβαλη
Συζητώντας με τους διαφόρους αιρετικούς, αρκετές φορές χρησιμοποιούμε και το βιβλίο των ψαλμών. Στο Ψαλτήριο δεν θίγονται μόνο θέματα δοξολογίας προς τον Θεό ή ικεσίας ή διδασκαλίας και νουθεσίας αλλά παρουσιάζονται και διάφορα δογματικά ζητήματα.
Υπάρχουν λόγου χάριν ορισμένοι Ψαλμοί οι λεγόμενοι Μεσιακοί οι οποίοι αναφέρονται με λεπτομέρειες στο πρόσωπο του Χριστού.
Ένας από τους Μεσιακούς Ψαλμούς είναι και ο 15ος Κατά το Εβραϊκό 16ος. Σε αυτόν το Ψαλμό εμφανίζεται το πρόσωπο του Δαυίδ, ο οποίος ομολογεί την ανεκτίμητη αξία του Θεού, την αγάπη του και την προστασία του προς τους ευσεβείς.
Κακοί και άδικοι άνθρωποι καταδιώκουν τους δίκαιους και θέλουν να τους εξοντώσουν, ο Κύριος όμως τους διαφυλάττει και τους απαλλάσσει από θλίψεις και περιπέτειες.
Όπως συνηθίζετε πολλές φορές στην Αγία Γραφή, από ένα πρόσωπο που αποτελεί προτύπωση του Μεσσία, ο λόγος κάνει ένα άλμα και πηγαίνει στον Μεσσία.
Έτσι άλλοι στίχοι του προφητικού κειμένου ταιριάζουν στον Δαυίδ, άλλοι στον Μεσσία και άλλοι και στα δυο πρόσωπα.
Στον Ψαλμό που εξετάζουμε οι τελευταίοι στίχοι αναφέρονται στο πρόσωπο του Χριστού και συγκεκριμένα στην ταφή και την ανάσταση του. Γι’ αυτό μαρτυρεί και ο απόστολος Πέτρος στην ομιλία του προς τους Ιουδαίους κατά την Πεντηκοστή.
Στους Ιουδαίους είχε διαδοθεί η φήμη ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος δεν νίκησε τον θάνατο αλλά ότι οι μαθητές του έκλεψαν το σώμα του και είπαν ότι αναστήθηκε. Επειδή οι Ιουδαίοι είχαν περί πολλού τον Δαυίδ και τους Ψαλμούς του, έκρινε καλό ο απόστολος Πέτρος να φέρει επιχείρημα για την ανάσταση του Χριστού από ένα Ψαλμό του Δαυίδ. Από τον Ψαλμό δηλαδή που εξετάζουμε.
Ας δούμε λίγο τους τελευταίους τέσσερις στίχους 8-11, προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου, τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος.
Ο Μεσσίας σαν άνθρωπος, αισθάνεται ότι δίπλα του βρίσκετε ο Κύριος.
Όταν απειλείτε από τους εχθρούς του να εξοντωθεί, να θανατωθεί και να κλείσει την ζωή του σε ένα μνήμα, κάτω από μια ταφόπετρα, δεν παύει να έχει χαρά και ελπίδα.
Ο Κύριος που βρίσκετε εκ δεξιών του δεν θα τον αφήσει στον Άδη και στον τάφο, δεν θα επιτρέψει να νικηθεί και να αχρηστευθεί από τον θάνατο αλλά μέσα από τον τάφο θα του δείξει οδούς ζωής, δηλαδή θα τον αναστήσει.
Οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.
Ο Χριστός σαν άνθρωπος είχε ανθρώπινη ψυχή και ανθρώπινο σώμα.
Όταν θανατώθηκε επάνω στον Σταυρό η ψυχή του πήγε στον Άδη, εκεί που ήταν φυλακισμένες όλες οι ψυχές των ανθρώπων, πήγε στα εν φυλακή πνεύματα, παράβαλε Α Πέτρου γ’19.
Πήγε στους νεκρούς, παράβαλε Α' Πέτρου δ’6.
Το οσιακό του όμως σώμα, το αναμάρτητο και Άγιο Σώμα Του, τοποθετήθηκε μέσα στον τάφο και ενώ κανονικά έπρεπε σύμφωνα με τα φυσικά δεδομένα να υποστεί αποσύνθεση, δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Ο όσιος Μεσσίας, το όσιο σώμα του, δεν δοκίμασε μέσα στον τάφο φθορά, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. Οχι μόνο δεν γνώρισε διαφθορά αλλά κατανίκησε τον θάνατο, γνώρισε οδούς ζωής, αναστήθηκε.
Σε αυτόν τον Ψαλμό ο Μεσσίας ομολογεί ότι το σώμα του θα τοποθετηθεί στο μνήμα έχοντας κάποια ελπίδα, ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι.
Ποια ελπίδα μπορεί να έχει ένα νεκρό σώμα που αποτίθεται στον τάφο;
Φυσικά την ελπίδα της αναστάσεως.
Υπάρχουν και σήμερα αιρετικοί οι όποιοι ισχυρίζονται ότι το σώμα του Ιησού Χριστού υπέστη φθορά και αποσύνθεση και φυσικά δεν γνώρισε ανάσταση.
Όταν ρωτήσουμε έναν μάρτυρα του Ιεχωβά τι έγινε το σώμα του Χριστού, θα μας πει ότι αποσυντέθηκε και διαλύθηκε, ότι ο Ιεχωβά το εξαφάνισε.
Εδώ όμως στον 15ο Ψαλμό αναφέρονται τα αντίθετα από όσα ισχυρίζονται αυτοί οι αιρετικοί. Εδώ διακηρύσσετε καθαρά ότι το σώμα του Μεσσία τοποθετήθηκε στον τάφο επ’ ελπίδι, με ελπίδα, αναστάσεως.
Το ότι η ψυχή του δεν θα παραμείνει στον Άδη έρχεται και ο απόστολος Πέτρος όπως είπαμε και το επιβεβαιώνει, προειδών ο Δαυίδ ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού.
Παράβαλε Πράξεις β’31.
Ολόκληρος ο 31ος στίχος έχει ως εξής: προϊδὼν (ο Δαυίδ) ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν.
Και ο προηγούμενος στίχος ο 30ος ομιλεί για ανάσταση του Χριστού με την σάρκα του: τὸ κατὰ σάρκα ἀναστήσειν τὸν Χριστὸν.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν για μια περίεργη πνευματική ανάσταση.
Πέθανε ο Ιησούς Χριστός, διαλύθηκε και εξαφανίστηκε το σώμα του και στην θέση του Ιησού Χριστού ήρθε ένα πνευματικό πλάσμα, ένα πλάσμα αγγελικής τάξεως που ταυτίζεται με έναν από τους αρχαγγέλους.
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Εβραϊκή παράδοση γνωρίζουμε τέσσερις Αρχαγγέλους, τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ, τον Ραφαήλ και τον Ουριήλ.
Ισχυρίζονται λοιπόν ότι ο αναστημένος Ιησούς είναι ένας αρχάγγελος.
Σε αυτόν τον Αρχάγγελο δεν υπάρχει τίποτα από το ανθρώπινο σώμα του Ιησού Χριστού.
Έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έρχονται σε αντίθεση με τον προφήτη Δαυίδ, επίσης με τον Απόστολο Πέτρο, επίσης έρχονται σε αντίθεση με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος στην Α’ αποστολική περιοδεία στην Συναγωγή της Αντιοχείας της Πισιδίας ομιλώντας για την Ανάσταση του Ιησού κάνει αναφορά στον 15ο Ψαλμό, παράβαλε Πράξεις ιγ' 34-37.
Επειδή οι Ιουδαίοι, οι σύγχρονοι του απόστολου Παύλου, ισχυρίζονταν ότι η φράση ουδέ δώσει τον Οσιον σου ειδιν διαφθοράν αφορούσε τον Δαυίδ, ο Παύλος προβαίνει σε διευκρινίσεις λέγοντας ότι το σώμα του Δαυίδ γνώρισε διαφθορά ενώ του Ιησού δεν υπέστη καμία φθορά.
Δαυΐδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδε διαφθοράν· ὃν δὲ ὁ Θεὸς ἤγειρεν, οὐκ εἶδε διαφθοράν. Πράξεις ιγ 36-37.
Γίνετε ολοφάνερο ότι οι εν λόγω αιρετικοί, οι δήθεν μελετητές και σπουδαστές των Γραφών διδάσκουν τα εντελώς αντίθετα από αυτά των Γραφών.
Ο 67ος Ψαλμός, 68ος κατά το Εβραϊκό χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας, ποίημα πολεμικότατο, μεγαλοπρεπέστατο, επιβλητικότατο και σε κάποια σημεία κάπως δυσνόητο.
Ο Ισραηλιτικός λαός καθώς αποχωρίζονταν την σκλαβιά της Αιγύπτου, ένιωθε να πορεύετε μαζί του δια της ερήμου ο Θεός και να εκδηλώνει τρομερή μεγαλοπρέπεια αλλά και προστασία.
Με τέτοιο ισχυρό προστάτη δεν φοβάται τους εχθρούς.
Στο θυσιαστήριο της Σιών θα εορτάσει ο λαός την συντριβή των εχθρών του, που σαν άγρια θηρία απειλούσαν να τον εξοντώσουν.
Με τους πρώτους στίχους του Ψαλμού έχει λαμπρύνει η Εκκλησία μας την Πασχαλινή Θεία Λειτουργία.
Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.
Εμείς εδώ θα ασχοληθούμε τον 19ο στίχο.
Σύμφωνα με τον Εβραϊκό κείμενο ο στίχος έχει ως εξής, ανέβηκες σε ύψος αιχμαλώτισες αιχμαλωσία έλαβες χαρίσματα για τους ανθρώπους, ακόμη και για τους απειθείς για να κατοικείς μεταξύ τους Γιάχ-Ελοχίμ.
Εδώ αναφέρετε ότι ο Γιάχ-Ελοχίμ ανέβηκε στο ύψος του ουρανού, αφού θριάμβευσε, αφού αιχμαλώτισε πλήθος αιχμαλώτων, έλαβε πλούσια δώρα και χαρίσματα για τους ανθρώπους ακόμη και για τους απειθείς, οι οποίοι εννοείτε κάποια ώρα μετανοούν και γίνονται ευπειθείς.
Ο απόστολος Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή του δ’7-11 ερμηνεύει αυτόν τον Ψαλμικό στίχο και μας λέγει ότι εδώ γίνετε λόγος για τον Ιησού Χριστό, ο οποίος πρώτα κατέβηκε στην Γη κατέβηκε και μέχρι τον Άδη, αλλά έπειτα ανέβηκε πάνω από όλους τους ουρανούς και κατόπιν, προφανώς την ημέρα της Πεντηκοστής και εξής, σκόρπισε στους ανθρώπους τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Σε άλλους έδωσε το Αποστολικό χάρισμα, σε άλλους το προφητικό, σε άλλους το διδακτικό, σε άλλους το ποιμαντικό και λοιπά.
Σύμφωνα με τον Ψαλμό ο Ιησούς είναι Ελοχίμ, δηλαδή Θεός. Αλλά είναι και Γιάχ.
Το Γιάχ αποτελεί σύντμηση του Γιαχβέ πρόκειται για το ιερό όνομα του Θεού του Ισραήλ, το Τετραγράμματο με τα τέσσερα δηλαδή σύμφωνα, το ανεκφώνητο, που δεν επιτρεπόταν να το πάρουν στο στόμα τους οι Ισραηλίτες.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι Γιαχβέ είναι μόνο ο Πατήρ, αλλά εδώ φαίνεται ολοκάθαρα ότι Γιαχβέ είναι και ο Υιός.
Οσάκις σε συζητήσεις με μάρτυρες του Ιεχωβά προβάλαμε αυτό το χωρίο ήταν σαν να τους βάλαμε σε ηλεκτρική καρέκλα.
Το τρέμουν αυτό το Γαχβικό χωρίο που διακηρύσσει περίτρανα της θεότητα του Υιού, την ισότητα του με τον Θεό Πατέρα.
Γιάχ και ο Υιός, χαλελού-γιάχ, αλληλούια, αινείτε τον Γιάχ, αινείτε τον Κύριο, τον Γιάχ Πατέρα αλλά και τον Γιάχ Υιό.
********************************************************
Άλλο ένα παράλογο και κωμικό της εταιρίας.
Ο Θεός απομάκρυνε! το σώμα του Ιησού προφανώς δρώντας σαν ταχυδακτυλουργός και αυτό.....εκπλήρωνε! όσα είχαν γραφτεί στην Γραφή.
Η εταιρεία ενώ συνήθως στις παραπομπές που βάζει αναφέρει άσχετα χωρία εδώ αναφερει το Πράξεις 2,31 και κοροϊδεύει τους αδελφούς μας που την πίστεψαν μπροστά στα μάτια τους, πλασάροντας τους ότι δεν είδε διαφθορά όχι επειδή αναστήθηκε το σώμα, αλλά επειδή ο Ιεχωβά το....απομάκρυνε πριν αποσυντεθεί !!
Πράξεις 2,31: προϊδὼν ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν.
Πράξεις 13, 35-37: διὸ καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· οὐ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. Δαυΐδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδε διαφθοράν· ὃν δὲ ὁ Θεὸς ἤγειρεν, οὐκ εἶδε διαφθοράν.
Μετάφραση: Για αυτό και σε άλλον ψαλμό με το στόμα του Δαυίδ προφητεύει· Δε θα επιτρέψεις να δει την φθορά και αποσύνθεση του θανάτου ο Μεσσίας, ο αφοσιωμένος εντελώς σε εσένα. Η προφητεία αυτή δεν πραγματοποιήθηκε στον Δαυίδ, γιατί ο Δαυίδ αφού υπηρέτησε τους ανθρώπους της εποχής του, σύμφωνα με την θέληση του Θεού, πέθανε και προστέθηκε στους προγόνους του και είδε την αποσύνθεση του θανάτου. Ο Ιησούς όμως, τον οποίον ο Θεός ανάστησε εκ νεκρών δεν είδε αυτήν την φθορά και την αποσύνθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου