ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ

Μόλις λίγα χρόνια πριν οι κοινωνιολόγοι προείπαν ότι σύντομα θα έχουμε τόσο ελεύθερο χρόνο που δε θα ξέρουμε τι να τον κάνουμε. Κατάθεση σε μια υποεπιτροπή της Γερουσίας στις Η.Π.Α. το 1967 υποστήριζε ότι το 1985 οι άνθρωποι θα δούλευαν μόνον 22 ώρες την εβδομάδα.
Υπήρχαν σοβαροί λόγοι γι’ αυτές τις βέβαιες προβλέψεις. Ηλεκτρονικοί υπολογιστές έφερναν σε πέρας μέσα σε δευτερόλεπτα το έργο ενός μηνός. Και τα ρομπότ είχαν αρχίσει να χειρίζονται σκληρές εργασίες σε βαριές βιομηχανίες.
Αλλά αφού οι υπολογιστές λειτούργησαν, οι δορυφόροι στροβίλιζαν και οι αυτοματισμοί ελάττωσαν τις εργασίες, εμείς λαχανιάζουμε όσο ποτέ άλλοτε. Όπως πολύ σωστά είπε ένας αρχιτέκτονας: «Η τεχνολογία αυξάνει τους χτύπους της καρδιάς.»
Στην εποχή μας οι άνθρωποι κυνηγούν το χρόνο. Σαν παράδειγμα: ανάμεσα στο 1967 και 1985 το σύνολο του ελεύθερου χρόνου που απολαμβάνει κατά μέσον όρο ο Αμερικανός περιοριζόταν στο 37% και περισσότερο από 40% των εργαζομένων Αμερικανών δούλευε πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα. Περίπου 20% είχαν και δεύτερη εργασία. Και εκείνος ο ρυθμός συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Πάνω από όλα, ελαττώνεται ο χρόνος συνάντησης της οικογένειας. Οι σύζυγοι συνεννοούνται με τον αυτόματο τηλεφωνητή. Είναι δύσκολο να προγραμματίσει κανείς κατάλληλο χρόνο για τα παιδιά, και ακόμη περισσότερο ο ένας για τον άλλον.
Μια μητέρα ανακάλυψε ότι η δεκατετράχρονη κόρη της κόλλησε αφροδίσιο νόσημα. Τα νέα ήταν μεγάλο κτύπημα, αλλά την απάντησή της εμπιστεύτηκε σε μια φίλη: «Ξέρω ότι την άφησα πολύ ελεύθερη, αλλά δεν μπορούσα να στερηθώ την κοινωνική ζωή μου για να την προσέχω συνέχεια».
Οι προτεραιότητες ανακατώθηκαν. Ο χρόνος τρέχει.
Πώς μπορούμε να μειώσουμε τη βιασύνη μας για να ξαναποκτήσουμε επαφή;
1. ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΥΨΗΛΗΣ ΤΑΣΗΣ
Ο Ιησούς γνωρίζει το πρόβλημα των οικογενειών που ζουν με άγχος και θέλει να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτό το θέμα. Η πνευματική ξεκούραση αποτελεί μέρος της καλής ποιότητας ζωής:
«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού . διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν. και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς ημών.» Ματθαίον [ια΄] 11:28,29.
Η Γραφή προτείνει να έχουμε την εμπειρία αυτής της ανάπαυσης με δύο τρόπους: να ερχόμαστε στο Χριστό σε καθημερινή και σε εβδομαδιαία βάση.
2. ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Ο Ιησούς κανονικά δε θα έπρεπε να έχει καθόλου χρόνο. Τα πλήθη συνεχώς επιζητούσαν την προσοχή Του. Σε μια σύντομη περίοδο τριών χρόνων και μισού έπρεπε να επιτελέσει μια πνευματική επανάσταση που θα άλλαζε τη ζωή του πλανήτη για πάντα. Συνεχώς παρέκαμπτε τους κατασκόπους και τους δολοπλόκους των Φαρισαίων.
Παραταύτα ο Χριστός μεταβίβαζε στους γύρω Του ένα ειρηνικό, γαλήνιο πνεύμα. Πώς; Κάθε μέρα διέθετε χρόνο για επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα Του. Από τον πατέρα Του αντλούσε δυνάμεις για να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής.
«Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ, και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει, θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ.» Ιωάννην [ς΄] 6:57.
Ο Σωτήρας μας εξαρτιόταν από τον Πατέρα. Αν θέλουμε να ζήσουμε μια γαλήνια ζωή όπως Εκείνος, κάθε μέρα πρέπει να τρεφόμαστε από το Λόγο Του, ενώ συγχρόνως το Άγιο Πνεύμα μας διαμορφώνει. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις δυνάμεις που μας καταβάλλουν ως άτομα και μας διαλύουν ως οικογένεια είναι να επενδύσουμε χρόνο σε επικοινωνία με το Χριστό. Αυτός μας λέει:
«Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. . . διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.» Ιωάννην [ιε΄] 15:4,5.
Μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες της εποχής μας είναι να αντλούμε πνευματικά εφόδια έχοντας καθημερινή σχέση με το Χριστό. Τα Τεύχη 14 και 15 μας έδειξαν πώς να το επιτύχουμε μέσα από την καθημερινή προσευχή και μελέτη της Γραφής.
Ένα σπουδαίο σημείο που πρέπει να τονισθεί για τη σχέση μας με το Χριστό είναι το έργο Του στο σταυρό. Πραγματική ανάπαυση και ασφάλεια υπάρχει επειδή ο Ιησούς αναφώνησε θνήσκοντας «Τετέλεσται» (Ιωάννην [ιθ΄] 19:30). Με άλλα λόγια, το έργο Του για την απολύτρωση είχε ολοκληρωθεί.
«Τώρα δε (ο Χριστός) άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού.» Εβραίους [θ΄] 9:26.
«Είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης. . . Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διαπαντός τους αγιαζομένους.» Εβραίους [ι΄] 10:10,14.
Όταν ο Ιησούς πέθανε, αθέτησε την αμαρτία. Ο διάβολος δεν μπορεί πια να προβάλει τις αμαρτίες εναντίον μας, γιατί ο Αντικαταστάτης μας στο Γολγοθά ολοκλήρωσε τη συγχώρηση. Εφόσον ο Ιησούς «με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διαπαντός του αγιαζομένους», ο Σατανάς δεν μπορεί πια να προβάλει τις πτώσεις μας και την ανεπάρκειά μας εναντίον μας.
Γι’ αυτό έχει λεχθεί ότι ο πιστός που ομολογεί τις αμαρτίες του, μπορεί να αναπαύεται στο ολοκληρωμένο έργο του Χριστού. Αν το κάνουμε, γινόμαστε δεκτοί. Ενοχή είναι η δύναμη που εξωθεί στην πιο τυραννική διαγωγή. Η ενοχή βρίσκεται πίσω από τον έξαλλο ρυθμό της ζωής μας σήμερα.
Αλλά ο Ιησούς στο σταυρό έλυσε μια για πάντα το πρόβλημα της ενοχής. Η κραυγή Του «τετέλεσται» σφράγισε την υπόσχεσή Του «εγώ θέλω σας αναπαύσει» ως τετελεσμένο γεγονός. Στο Γολγοθά ο Χριστός ολοκλήρωσε το έργο της σωτηρίας μας, και έπειτα αναπαύθηκε στον τάφο το Σάββατο, και την πρώτη ημέρα της εβδομάδας αναστήθηκε Νικητής κατά της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερη βεβαιότητα από το να επαναπαύεται στο ολοκληρωμένο έργο του Χριστού.
«Λοιπόν. . . ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως. . . ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον, διότι πιστός ο υποσχεθείς. και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα.» Εβραίους [ι΄] 10:19-24.
Επειδή είναι «πιστός ο υποσχεθείς», μπορούμε να εισέλθουμε στη σωτήρια ανάπαυση που ο Ιησούς υποσχέθηκε. Η σταθερότητα, η ειρήνη, η ανάπαυση που γευόμαστε κάθε μέρα με το Χριστό δεν είναι αποτέλεσμα δικών μας προσπαθειών, αλλά του έργου που ο Χριστός πραγματοποίησε πάνω στο σταυρό.
Μπορούμε να επαναπαυόμαστε στη σωτηρία που ο Χριστός μας εξασφαλίζει. Αυτή η βεβαιότητα ανταποκρίνεται με υπακοή (όπως είδαμε στο Τεύχος 15), και αποτελεί κίνητρο να περνάμε κάθε μέρα κάποιο χρόνο με το Χριστό, τρεφόμενοι από το Λόγο Του και αναπνέοντας την ουράνια ατμόσφαιρα μέσα από την προσευχή. Μια συνάντηση με τον Ιησού μετατρέπει τον αγχώδη τρόπο ζωής μας σε μια γαλήνια και με νόημα ζωή.
3. ΕΝΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Αφού ο Χριστός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες (Κολοσσαείς [α΄] 1:16,17), καθιέρωσε την ανάπαυση του Σαββάτου ως εβδομαδιαία ευκαιρία για να αυξήσουμε την επαφή μας με Αυτόν.
«Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε. και ιδού, ήσαν καλά λίαν. Και έγεινεν εσπέρα, και έγεινε πρωί, ημέρα έκτη. Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη, και πάσα η στρατιά αυτών. Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε. και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην, και ηγίασεν αυτήν. διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκτισε και έκαμεν ο Θεός.» Γένεσις [α΄] 1:31-[β΄] 2:3.
Ως Δημιουργός τους ο Ιησούς «ανεπαύθη» το πρώτο Σάββατο με τον Αδάμ και την Εύα, και «ευλόγησε» αυτή την ημέρα και την «ηγίασε».
Ο Θεός καθόρισε έναν επταήμερο κύκλο, όχι για τον εαυτό Του, αλλά για τον Αδάμ και την Εύα καθώς και για μας σήμερα. Επειδή φρόντιζε τόσο πολύ γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους που δημιούργησε, σχεδίασε κάθε έβδομη ημέρα της ζωής τους να την αφιερώνουν για να επιζητούν την παρουσία Του. Κάθε Σάββατο θα ήταν γι’ αυτούς φυσική και πνευματική ανανέωση.
Η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο μας είναι που έκανε την ανάπαυση του Σαββάτου επιτακτική ανάγκη. Ο ίδιος ο Σωτήρας που υποσχέθηκε στον Αδάμ και στην Εύα ανάπαυση, έδωσε το νόμο στο Μωυσή στο όρος Σινά (Α΄ Κορινθίους [ι΄] 10:1-4) περίπου 2.000 χρόνια αργότερα. Ο Ιησούς τοποθέτησε την εντολή για την ανάπαυση του Σαββάτου στο κέντρο των Δέκα Εντολών. Στην Τετάρτη Εντολή διαβάζουμε:
«Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου διά να αγιάζης αυτήν . έξ ημέρας εργάζου, και κάμνε πάντα τα έργα σου. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου. μη κάμης εν ταύτη ουδέν έργον, μήτε συ, μήτε ο υιός σου, μήτε η θυγάτηρ σου, μήτε ο δούλος σου, μήτε η δούλη σου, μήτε το κτήνος σου, μήτε ο ξένος σου, ο εντός των πυλών σου. διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς. εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε . διά τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου, και ηγίασεν αυτήν.» Έξοδος [κ΄] 20:8-11.
Ο Θεός καθιέρωσε το Σάββατο ως ημέρα για να θυμόμαστε ότι «εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην». Η ανάπαυση του Σαββάτου κάθε εβδομάδα μας ενώνει με το Δημιουργό ο οποίος ευλόγησε αυτή την ημέρα και την ξεχώρισε.
Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, επιδίωκε κάθε ευκαιρία για να διατηρεί την ένωσή Του με τον Πατέρα. Επωφελείτο και από την ανάπαυση του Σαββάτου, όπως μας λέει ο Λουκάς:
«Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος. και εισήλθε κατά την συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του σαββάτου.» Λουκά [δ΄] 4:16.
Αν ο Θεάνθρωπος Ιησούς χρειαζόταν να αναπαυθεί στην παρουσία του Πατέρα Του την ημέρα του Σαββάτου, εμείς οι ανθρώπινες υπάρξεις χρειαζόμαστε περισσότερο. Όταν ο Ιησούς παραμέρισε τους νομικίστικους περιορισμούς που οι Ιουδαίοι είχαν τοποθετήσει στο Σάββατο (Ματθαίον [ιβ΄] 12:1-12), είπε ότι ο Θεός το καθιέρωσε για το καλό των ανθρώπων:
«Και έλεγε προς αυτούς, Το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον. Ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του σαββάτου.» Μάρκον [β΄] 2:27,28.
Ο Ιησούς εξήρε τη σπουδαιότητα του Σαββάτου ακόμη και στο θάνατό Του. Πέθανε την Παρασκευή, «και ήτο ημέρα παρασκευή, και εξημέρονε σάββατον» (Λουκά [κγ΄] 23:54). Εκείνη τη στιγμή αναφώνησε: «Τετέλεσται», δηλαδή ολοκληρώθηκε το έργο Του που είχε έρθει να επιτελέσει ως αντικαταστάτης της ανθρώπινης φυλής (Ιωάννην [ιθ΄] 19:30, [δ΄] 4:34, [ε΄] 5:30).
Το μεγάλο έργο της απολύτρωσης είχε επιτελεσθεί. Έτσι, για να εορτάσει την ολοκλήρωση της αποστολής Του ο Ιησούς αναπαύθηκε στον τάφο όλο το Σάββατο. Όπως ο Χριστός ολοκλήρωσε το έργο της δημιουργίας την έκτη ημέρα και αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα, έτσι, κάμνοντας ιλασμό στο σταυρό ολοκλήρωσε το έργο της αναδημιουργίας των ανθρώπων την έκτη ημέρα και αναπαύθηκε την έβδομη.
Την Κυριακή το πρωί ο Ιησούς βγήκε από τον τάφο νικητής Σωτήρας (Λουκά [κδ΄] 24:1-5). Ήδη είχε ζητήσει από τους μαθητές να τηρούν το Σάββατο μετά την ανάστασή Του. Μιλώντας για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που θα γινόταν περίπου σαράντα χρόνια μετά το θάνατό Του, ο Ιησούς τους παρήγγειλε:
«Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν σαββάτω.» Ματθαίον [κδ΄] 24:20.
Ο Σωτήρας μας ήθελε οι μαθητές Του και όσοι στη συνέχεια θα πίστευαν, να συνεχίσουν την εφαρμογή των διδασκαλιών Του. Ήθελε να έχουν την εμπειρία και της σωτήριας ανάπαυσης και της Σαββατιαίας ανάπαυσης. Οι μαθητές συνέχισαν να τηρούν το Σάββατο μετά το θάνατο του Χριστού (Λουκά [κγ΄] 23:54-56, Πράξεις [ιγ΄] 13:14, [ις΄] 16:13, [ιζ΄] 17:2, [ιη΄] 18:1-4).
Ο αγαπητός μαθητής Ιωάννης τηρούσε τον εβδομαδιαίο δεσμό με το Χριστό την ημέρα του Σαββάτου. Στα τελευταία χρόνια του έγραψε: «Κατά την Κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν» (Αποκάλυψις [α΄] 1:10). Σύμφωνα με τη δήλωση του Ιησού, η Κυριακή είναι το Σάββατο, «διότι ο Υιός του ανθρώπου είναι Κύριος και του Σαββάτου» (Ματθαίον [ιβ΄] 12:8).
Το Σάββατο εορτάζουμε δύο μέγιστες πραγματοποιήσεις του Κυρίου για χάρη μας: τη δημιουργία μας και τη σωτηρία μας. Η εμπειρία του Σαββάτου θα συνεχισθεί και στον ουρανό.
«Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει Κύριος, . . . από νέας σελήνης έως άλλης, και από σαββάτου έως άλλου, θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ διά να προσκυνή ενώπιόν μου, λέγει Κύριος.» Ησαΐας [ξς΄] 66:22,23.
Ο Θεός από την αρχή θέσπισε το Σάββατο ως αναμνηστικό της δημιουργίας, γι’ αυτό αρμόζει το μήνυμά Του των εσχάτων ημερών να περιλαμβάνει μια κλήση για επιστροφή στη λατρεία του Δημιουργού μας μέσα από την υπακοή στις Εντολές Του (Αποκάλυψις [ιδ΄] 14:7,12). Αυτό το μήνυμα στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής περιλαμβάνει και την τήρηση της εντολής του Σαββάτου ως αναμνηστικό του Δημιουργού.
4. ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Σε εκείνους οι οποίοι θεωρούν τρυφή το Σάββατο ο Θεός δίνει τη μεγάλη υπόσχεση:
«Εάν αποτρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου, μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου, μηδέ λαλών τους λόγους σου, τότε θέλεις εντρυφά εν Κυρίω. και εγώ θέλω σε ιππεύσει επί τους υψηλούς τόπους της γης, και σε θρέψει με την κληρονομίαν του πατρός σου Ιακώβ.» Ησαΐας [νη΄] 58:13,14.
Αυτή η περικοπή δείχνει ότι το Σάββατο είναι η είσοδος μέσα από την οποία μπορούμε να έχουμε την εμπειρία των καλύτερων πραγμάτων στη ζωή: Ιππεύουμε σε υψηλούς τόπους και τρεφόμαστε με την κληρονομιά. Οι άνθρωποι σήμερα ποδοπατιούνται στη βιασύνη τους να τα έχουν όλα. Οι άνθρωποι εξουθενίζονται και οι οικογένειες διαλύονται κάτω από την πίεση. Αλλά ο Θεός παρουσιάζει το Σάββατο ως τον καλύτερο τρόπο για να φθάσουμε εκεί, στο καλύτερο τρόπο ζωής.
Ας δούμε μερικά από τα ευεργετήματα που προσφέρει η ανάπαυση του Σαββάτου.
1. Το Σάββατο είναι αναμνηστικό της δημιουργίας, και αγιάζοντάς το ανεγείρουμε ένα αναμνηστικό στο Δημιουργό μας.Οι ιερές ώρες του προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία να έχουμε επαφή με τις ρίζες μας μέσα στον κόσμο που ο Θεός δημιούργησε. Πότε για τελευταία φορά εσύ ή με την οικογένειά σου διέθεσες χρόνο να διαποτιστείς από τη γαλήνια ομορφιά που δίνει το μονοπάτι στο δάσος ή το ρυάκι στα βράχια; Είναι δύσκολο στις μέρες μας να δούμε ή να ακούσουμε τη φύση. υπάρχουν τόσα άλλα που καταπνίγουν την ηρεμία του ήχου και της θέας της. Το Σάββατο μας δίνει ένα διάστημα στο οποίο μπορούμε να έχουμε φευγαλέες έστω εικόνες από τα θαύματα του Θεού για μας.
2. Το Σάββατο έχουμε τη χαρά της λατρείας και της συναναστροφής με άλλους χριστιανούς. Το Σάββατο στρέφει το βλέμμα μας στον ουρανό. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε αυτή την εβδομαδιαία προοπτική προσαρμογής. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να λατρεύουμε το Θεό με άλλους μαζί, πλεονέκτημα το οποίο δεν μπορεί να έρθει με άλλο τρόπο. Χρειαζόμαστε να εκφράσουμε την πίστη μας δημόσια, όπως το κάνουμε και μόνοι μας από την καρδιά μας. Το Σάββατο μας δίνει το χρόνο να συναντιόμαστε στην εκκλησία και να φορτίζουμε τις πνευματικές μπαταρίες μας.
Ο Ησαΐας κατάλαβε τη χαρά της λατρείας το Σάββατο.
«Μακάριος ο άνθρωπος όστις κάμνει τούτο, και ο υιός του ανθρώπου όστις κρατεί αυτό. όστις φυλάττει το Σάββατον, ώστε να μη βεβηλώση αυτό. . . όσοι φυλάττουσι το Σάββατο ώστε να μη βεβηλώσωσιν αυτό, και κρατούσι την διαθήκην μου. και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος, και θέλω ευφραίνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου. . . διότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής διά πάντας τους λαούς.» Ησαΐας [νς΄] 56:2,6,7.
3. Το Σάββατο προμηθεύει ευκαιρίες να κάνουμε ευγενικές πράξεις καλοσύνης. Κάποιος γείτονάς σου ήταν άρρωστος στο διάστημα της εβδομάδας και δεν είχες καιρό να τον επισκεφθείς; Μια φίλη σου χρειάζεται τη συμπάθειά σου μετά το θάνατο του συζύγου της, αλλά τη στερήθηκε επειδή πιέζει το χρόνο σου ο αγώνας της ζωής. Η φυσική μας τάση είναι να αναβάλουμε αυτά τα πράγματα. Το Σάββατο μας λέει: κάνε το τώρα. Και ο Ιησούς είπε: «Συγχωρείται εν τω Σαββάτω να αγαθοποιή τις» (Ματθαίον [ιβ΄] 12:12).
4. Το Σάββατο είναι η ημέρα για τη σύσφιξη των δεσμών της οικογένειας. Όταν ο Χριστός έδωσε την εντολή, «Μη κάμης εν ταύτη (εβδόμη ημέρα) ουδέν έργον» (Έξοδος [κ΄] 20:10), δε θα μπορούσε να δώσει καλύτερη συνταγή για τους υπερβολικά εργαζόμενους πατεράδες και τις υπερφορτωμένες μανάδες. Το Σάββατο είναι το γιγαντιαίο σήμα ΣΤΟΠ για τις οικογένειες. Να σταματήσουμε να προσπερνάμε ο ένας τον άλλον. να σταματήσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στα επείγοντα και όχι στα σπουδαία. Το Σάββατο είναι μια μέρα όπου μπορούμε να αντικαταστήσουμε την ψυχαγωγία με την αλληλοεπίδραση, την πίεση με την προσευχή, την εργασία με το χαμόγελο, το φορτωμένο πρόγραμμα με τη γαλήνια περισυλλογή. Η ανάπαυση του Σαββάτου εξασφαλίζει σε ολόκληρη την οικογένεια το χρόνο να συνδεθούν με το Χριστό και να αντλήσουν από Αυτόν πνευματική ενέργεια.
5. Το Σάββατο είναι ένα χρονικό διάστημα όπου ο Χριστός έρχεται πιο κοντά μας. Κάθε σχέση χρειάζεται κατάλληλο χρόνο, και η σχέση μας με το Χριστό δεν αποτελεί εξαίρεση.Αφιερώνοντας στο Χριστό μια ολόκληρη μέρα την εβδομάδα, έχουμε τον τρόπο να διατηρούμε τη φιλία μας μαζί Του ανανεωμένη. Το Σάββατο μας δίνει περισσότερο χρόνο για βιβλική μελέτη και προσευχή, περισσότερο χρόνο να είμαστε με το Χριστό σε ένα ήσυχο χώρο και να Τον ακούμε.
«Ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμη και ηγίασεν αυτήν» με την παρουσία Του (Γένεσις [β΄] 2:3). Καταλαβαίνεις γιατί είναι σπουδαίο να τηρούμε την εβδόμη ημέρα το Σάββατο, επειδή είναι η ημέρα που ο Θεός ξεχώρισε για να επικοινωνεί μαζί μας κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Είναι ευλογία που το Σάββατο εξακολουθεί να υπάρχει για τον άνθρωπο μετά την πτώση του στην αμαρτία. Ιδιαίτερα σήμερα, στον αγχώδη κόσμο που ζούμε, το Σάββατο αποτελεί μια διακοπή από την καθημερινότητα. Μια μέρα για να λατρεύουμε το Θεό, να πλησιάζουμε περισσότερο στη φύση, να μας απασχολούν οι σχέσεις και όχι τα πράγματα. Το Σάββατο είναι ανασασμός δροσερού αέρα στον καπνογόνο αυτοκινητόδρομο της ζωής.
5. ΜΙΑ ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ
Μπορούμε λοιπόν να συνοψίσουμε τα ευεργετήματα της σύνδεσής μας με τον Ιησού μέσα από την καθημερινή και εβδομαδιαία συνάντηση με τον Ιησού με μια λέξη - ανάπαυση. Η λέξη Σάββατο έχει εβραϊκή προέλευση και σημαίνει ανάπαυση, γι’ αυτό και βρίσκουμε την έκφραση «σάββατον αναπαύσεως» (Λευιτικόν [κγ΄] 23:3). Το Σάββατο αποτελεί πρόγευση της τέλειας ανάπαυσης που θα γνωρίσουμε στον ουρανό.
«Διότι είπεν (ο Θεός) εν μέρει τινί περί της εβδόμης ούτω, Και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού. . . Άρα μένει κατάπαυσις (σαββατισμός στο κείμενο) εις τον λαόν του Θεού. Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού.» Εβραίους [δ΄] 4:4,9,10.
Ο «σαββατισμός», η εμπειρία που έχουμε τηρώντας το Σάββατο, αποτελεί εβδομαδιαία υπενθύμιση της χαράς που θα νιώθουμε στην αιώνια ανάπαυση του ουρανού. Αυτή η ανάπαυση δεν είναι αδράνεια. αναφέρεται στο αίσθημα της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευημερίας που βρίσκεται στη ρίζα της αληθινής ζωής. Αυτό το είδος της πνευματικής ανάπαυσης μπορεί να εκτιμηθεί μόνον από την εμπειρία, και η μαρτυρία εκείνων που γεύθηκαν τη σωτήρια ανάπαυση και τη Σαββατιαία ανάπαυση είναι παγκόσμια: αν εισέλθεις στην ανάπαυση του Ιησού με καθημερινή και εβδομαδιαία επικοινωνία μαζί Του, θα ανακαλύψεις τη μέγιστη χαρά στη ζωή.
Ο ίδιος ο Κύριός μας έδωσε το Σάββατο κατά τη δημιουργία. Αυτό δε δόθηκε στους Ιουδαίους, αλλά σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, δύο χιλιάδες χρόνια πριν υπάρξει ο ιουδαϊκός λαός. Ο Ιησούς ευλόγησε και αγίασε το Σάββατο. Είναι μια μέρα που ο Θεός ξεχώρισε για να ανανεώνουμε την πνευματική ζωή μας. Αποτελεί μέρος του νόμου των Δέκα Εντολών. Ο Θεός είπε «ενθυμού», αλλά ο περισσότερος κόσμος το έχει ξεχάσει.
Θέλεις να ευχαριστήσεις τον Ιησού για το δώρο Του της ανάπαυσης; Θέλεις να Του πεις ότι επιθυμείς να τηρείς το Σάββατο κάθε εβδομάδα; Θέλεις να πεις: «Ναι, Κύριε, επιθυμώ να βρίσκω τρυφή στην ημέρα που Εσύ θέσπισες»;
Γιατί δεν αναλαμβάνεις αυτή τη δέσμευση ακριβώς τώρα;
«Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ για την υπόσχεση της σωτηρίας-ανάπαυσης για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής κάθε μέρα και για την υπόσχεση της Σαββατιαίας ανάπαυσης κάθε εβδομάδα για να εδραιώσω τη σχέση μου με Σένα. Σε ευχαριστώ για την υπόσχεση της εξ Ύψους δύναμης να αλλάξει την καρδιά μου και να μου δώσει ορθές επιθυμίες και ορθά κίνητρα. Σε παρακαλώ κάνε με υπάκουο στο Σωτήρα, ο οποίος έδωσε το παν για να έχω την εμπειρία μιας ολοκληρωμένης ζωής. Βοήθησέ με να ανταποκριθώ στο θέλημά Σου. Βοήθησέ με πάντοτε να δέχομαι χαρούμενα την εμπειρία της ουράνιας ανάπαυσης. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
[Θα αναρωτιέσαι ποιος άλλαξε το Σάββατο της έβδομης ημέρας στην Κυριακή που είναι η πρώτη ημέρα; Πότε έγινε η αλλαγή; Ο Θεός επέτρεψε αυτή την αλλαγή; Αυτές οι ερωτήσεις θα απαντηθούν στο Τεύχος 21]
Μόλις λίγα χρόνια πριν οι κοινωνιολόγοι προείπαν ότι σύντομα θα έχουμε τόσο ελεύθερο χρόνο που δε θα ξέρουμε τι να τον κάνουμε. Κατάθεση σε μια υποεπιτροπή της Γερουσίας στις Η.Π.Α. το 1967 υποστήριζε ότι το 1985 οι άνθρωποι θα δούλευαν μόνον 22 ώρες την εβδομάδα.
Υπήρχαν σοβαροί λόγοι γι’ αυτές τις βέβαιες προβλέψεις. Ηλεκτρονικοί υπολογιστές έφερναν σε πέρας μέσα σε δευτερόλεπτα το έργο ενός μηνός. Και τα ρομπότ είχαν αρχίσει να χειρίζονται σκληρές εργασίες σε βαριές βιομηχανίες.
Αλλά αφού οι υπολογιστές λειτούργησαν, οι δορυφόροι στροβίλιζαν και οι αυτοματισμοί ελάττωσαν τις εργασίες, εμείς λαχανιάζουμε όσο ποτέ άλλοτε. Όπως πολύ σωστά είπε ένας αρχιτέκτονας: «Η τεχνολογία αυξάνει τους χτύπους της καρδιάς.»
Στην εποχή μας οι άνθρωποι κυνηγούν το χρόνο. Σαν παράδειγμα: ανάμεσα στο 1967 και 1985 το σύνολο του ελεύθερου χρόνου που απολαμβάνει κατά μέσον όρο ο Αμερικανός περιοριζόταν στο 37% και περισσότερο από 40% των εργαζομένων Αμερικανών δούλευε πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα. Περίπου 20% είχαν και δεύτερη εργασία. Και εκείνος ο ρυθμός συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Πάνω από όλα, ελαττώνεται ο χρόνος συνάντησης της οικογένειας. Οι σύζυγοι συνεννοούνται με τον αυτόματο τηλεφωνητή. Είναι δύσκολο να προγραμματίσει κανείς κατάλληλο χρόνο για τα παιδιά, και ακόμη περισσότερο ο ένας για τον άλλον.
Μια μητέρα ανακάλυψε ότι η δεκατετράχρονη κόρη της κόλλησε αφροδίσιο νόσημα. Τα νέα ήταν μεγάλο κτύπημα, αλλά την απάντησή της εμπιστεύτηκε σε μια φίλη: «Ξέρω ότι την άφησα πολύ ελεύθερη, αλλά δεν μπορούσα να στερηθώ την κοινωνική ζωή μου για να την προσέχω συνέχεια».
Οι προτεραιότητες ανακατώθηκαν. Ο χρόνος τρέχει.
Πώς μπορούμε να μειώσουμε τη βιασύνη μας για να ξαναποκτήσουμε επαφή;
1. ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΥΨΗΛΗΣ ΤΑΣΗΣ
Ο Ιησούς γνωρίζει το πρόβλημα των οικογενειών που ζουν με άγχος και θέλει να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτό το θέμα. Η πνευματική ξεκούραση αποτελεί μέρος της καλής ποιότητας ζωής:
«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού . διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν. και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς ημών.» Ματθαίον [ια΄] 11:28,29.
Η Γραφή προτείνει να έχουμε την εμπειρία αυτής της ανάπαυσης με δύο τρόπους: να ερχόμαστε στο Χριστό σε καθημερινή και σε εβδομαδιαία βάση.
2. ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Ο Ιησούς κανονικά δε θα έπρεπε να έχει καθόλου χρόνο. Τα πλήθη συνεχώς επιζητούσαν την προσοχή Του. Σε μια σύντομη περίοδο τριών χρόνων και μισού έπρεπε να επιτελέσει μια πνευματική επανάσταση που θα άλλαζε τη ζωή του πλανήτη για πάντα. Συνεχώς παρέκαμπτε τους κατασκόπους και τους δολοπλόκους των Φαρισαίων.
Παραταύτα ο Χριστός μεταβίβαζε στους γύρω Του ένα ειρηνικό, γαλήνιο πνεύμα. Πώς; Κάθε μέρα διέθετε χρόνο για επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα Του. Από τον πατέρα Του αντλούσε δυνάμεις για να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής.
«Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ, και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει, θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ.» Ιωάννην [ς΄] 6:57.
Ο Σωτήρας μας εξαρτιόταν από τον Πατέρα. Αν θέλουμε να ζήσουμε μια γαλήνια ζωή όπως Εκείνος, κάθε μέρα πρέπει να τρεφόμαστε από το Λόγο Του, ενώ συγχρόνως το Άγιο Πνεύμα μας διαμορφώνει. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις δυνάμεις που μας καταβάλλουν ως άτομα και μας διαλύουν ως οικογένεια είναι να επενδύσουμε χρόνο σε επικοινωνία με το Χριστό. Αυτός μας λέει:
«Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. . . διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.» Ιωάννην [ιε΄] 15:4,5.
Μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες της εποχής μας είναι να αντλούμε πνευματικά εφόδια έχοντας καθημερινή σχέση με το Χριστό. Τα Τεύχη 14 και 15 μας έδειξαν πώς να το επιτύχουμε μέσα από την καθημερινή προσευχή και μελέτη της Γραφής.
Ένα σπουδαίο σημείο που πρέπει να τονισθεί για τη σχέση μας με το Χριστό είναι το έργο Του στο σταυρό. Πραγματική ανάπαυση και ασφάλεια υπάρχει επειδή ο Ιησούς αναφώνησε θνήσκοντας «Τετέλεσται» (Ιωάννην [ιθ΄] 19:30). Με άλλα λόγια, το έργο Του για την απολύτρωση είχε ολοκληρωθεί.
«Τώρα δε (ο Χριστός) άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού.» Εβραίους [θ΄] 9:26.
«Είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης. . . Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διαπαντός τους αγιαζομένους.» Εβραίους [ι΄] 10:10,14.
Όταν ο Ιησούς πέθανε, αθέτησε την αμαρτία. Ο διάβολος δεν μπορεί πια να προβάλει τις αμαρτίες εναντίον μας, γιατί ο Αντικαταστάτης μας στο Γολγοθά ολοκλήρωσε τη συγχώρηση. Εφόσον ο Ιησούς «με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διαπαντός του αγιαζομένους», ο Σατανάς δεν μπορεί πια να προβάλει τις πτώσεις μας και την ανεπάρκειά μας εναντίον μας.
Γι’ αυτό έχει λεχθεί ότι ο πιστός που ομολογεί τις αμαρτίες του, μπορεί να αναπαύεται στο ολοκληρωμένο έργο του Χριστού. Αν το κάνουμε, γινόμαστε δεκτοί. Ενοχή είναι η δύναμη που εξωθεί στην πιο τυραννική διαγωγή. Η ενοχή βρίσκεται πίσω από τον έξαλλο ρυθμό της ζωής μας σήμερα.
Αλλά ο Ιησούς στο σταυρό έλυσε μια για πάντα το πρόβλημα της ενοχής. Η κραυγή Του «τετέλεσται» σφράγισε την υπόσχεσή Του «εγώ θέλω σας αναπαύσει» ως τετελεσμένο γεγονός. Στο Γολγοθά ο Χριστός ολοκλήρωσε το έργο της σωτηρίας μας, και έπειτα αναπαύθηκε στον τάφο το Σάββατο, και την πρώτη ημέρα της εβδομάδας αναστήθηκε Νικητής κατά της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερη βεβαιότητα από το να επαναπαύεται στο ολοκληρωμένο έργο του Χριστού.
«Λοιπόν. . . ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως. . . ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον, διότι πιστός ο υποσχεθείς. και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα.» Εβραίους [ι΄] 10:19-24.
Επειδή είναι «πιστός ο υποσχεθείς», μπορούμε να εισέλθουμε στη σωτήρια ανάπαυση που ο Ιησούς υποσχέθηκε. Η σταθερότητα, η ειρήνη, η ανάπαυση που γευόμαστε κάθε μέρα με το Χριστό δεν είναι αποτέλεσμα δικών μας προσπαθειών, αλλά του έργου που ο Χριστός πραγματοποίησε πάνω στο σταυρό.
Μπορούμε να επαναπαυόμαστε στη σωτηρία που ο Χριστός μας εξασφαλίζει. Αυτή η βεβαιότητα ανταποκρίνεται με υπακοή (όπως είδαμε στο Τεύχος 15), και αποτελεί κίνητρο να περνάμε κάθε μέρα κάποιο χρόνο με το Χριστό, τρεφόμενοι από το Λόγο Του και αναπνέοντας την ουράνια ατμόσφαιρα μέσα από την προσευχή. Μια συνάντηση με τον Ιησού μετατρέπει τον αγχώδη τρόπο ζωής μας σε μια γαλήνια και με νόημα ζωή.
3. ΕΝΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Αφού ο Χριστός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες (Κολοσσαείς [α΄] 1:16,17), καθιέρωσε την ανάπαυση του Σαββάτου ως εβδομαδιαία ευκαιρία για να αυξήσουμε την επαφή μας με Αυτόν.
«Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε. και ιδού, ήσαν καλά λίαν. Και έγεινεν εσπέρα, και έγεινε πρωί, ημέρα έκτη. Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη, και πάσα η στρατιά αυτών. Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε. και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην, και ηγίασεν αυτήν. διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκτισε και έκαμεν ο Θεός.» Γένεσις [α΄] 1:31-[β΄] 2:3.
Ως Δημιουργός τους ο Ιησούς «ανεπαύθη» το πρώτο Σάββατο με τον Αδάμ και την Εύα, και «ευλόγησε» αυτή την ημέρα και την «ηγίασε».
Ο Θεός καθόρισε έναν επταήμερο κύκλο, όχι για τον εαυτό Του, αλλά για τον Αδάμ και την Εύα καθώς και για μας σήμερα. Επειδή φρόντιζε τόσο πολύ γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους που δημιούργησε, σχεδίασε κάθε έβδομη ημέρα της ζωής τους να την αφιερώνουν για να επιζητούν την παρουσία Του. Κάθε Σάββατο θα ήταν γι’ αυτούς φυσική και πνευματική ανανέωση.
Η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο μας είναι που έκανε την ανάπαυση του Σαββάτου επιτακτική ανάγκη. Ο ίδιος ο Σωτήρας που υποσχέθηκε στον Αδάμ και στην Εύα ανάπαυση, έδωσε το νόμο στο Μωυσή στο όρος Σινά (Α΄ Κορινθίους [ι΄] 10:1-4) περίπου 2.000 χρόνια αργότερα. Ο Ιησούς τοποθέτησε την εντολή για την ανάπαυση του Σαββάτου στο κέντρο των Δέκα Εντολών. Στην Τετάρτη Εντολή διαβάζουμε:
«Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου διά να αγιάζης αυτήν . έξ ημέρας εργάζου, και κάμνε πάντα τα έργα σου. η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου. μη κάμης εν ταύτη ουδέν έργον, μήτε συ, μήτε ο υιός σου, μήτε η θυγάτηρ σου, μήτε ο δούλος σου, μήτε η δούλη σου, μήτε το κτήνος σου, μήτε ο ξένος σου, ο εντός των πυλών σου. διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς. εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε . διά τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν του σαββάτου, και ηγίασεν αυτήν.» Έξοδος [κ΄] 20:8-11.
Ο Θεός καθιέρωσε το Σάββατο ως ημέρα για να θυμόμαστε ότι «εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην». Η ανάπαυση του Σαββάτου κάθε εβδομάδα μας ενώνει με το Δημιουργό ο οποίος ευλόγησε αυτή την ημέρα και την ξεχώρισε.
Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, επιδίωκε κάθε ευκαιρία για να διατηρεί την ένωσή Του με τον Πατέρα. Επωφελείτο και από την ανάπαυση του Σαββάτου, όπως μας λέει ο Λουκάς:
«Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος. και εισήλθε κατά την συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του σαββάτου.» Λουκά [δ΄] 4:16.
Αν ο Θεάνθρωπος Ιησούς χρειαζόταν να αναπαυθεί στην παρουσία του Πατέρα Του την ημέρα του Σαββάτου, εμείς οι ανθρώπινες υπάρξεις χρειαζόμαστε περισσότερο. Όταν ο Ιησούς παραμέρισε τους νομικίστικους περιορισμούς που οι Ιουδαίοι είχαν τοποθετήσει στο Σάββατο (Ματθαίον [ιβ΄] 12:1-12), είπε ότι ο Θεός το καθιέρωσε για το καλό των ανθρώπων:
«Και έλεγε προς αυτούς, Το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον. Ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του σαββάτου.» Μάρκον [β΄] 2:27,28.
Ο Ιησούς εξήρε τη σπουδαιότητα του Σαββάτου ακόμη και στο θάνατό Του. Πέθανε την Παρασκευή, «και ήτο ημέρα παρασκευή, και εξημέρονε σάββατον» (Λουκά [κγ΄] 23:54). Εκείνη τη στιγμή αναφώνησε: «Τετέλεσται», δηλαδή ολοκληρώθηκε το έργο Του που είχε έρθει να επιτελέσει ως αντικαταστάτης της ανθρώπινης φυλής (Ιωάννην [ιθ΄] 19:30, [δ΄] 4:34, [ε΄] 5:30).
Το μεγάλο έργο της απολύτρωσης είχε επιτελεσθεί. Έτσι, για να εορτάσει την ολοκλήρωση της αποστολής Του ο Ιησούς αναπαύθηκε στον τάφο όλο το Σάββατο. Όπως ο Χριστός ολοκλήρωσε το έργο της δημιουργίας την έκτη ημέρα και αναπαύθηκε την έβδομη ημέρα, έτσι, κάμνοντας ιλασμό στο σταυρό ολοκλήρωσε το έργο της αναδημιουργίας των ανθρώπων την έκτη ημέρα και αναπαύθηκε την έβδομη.
Την Κυριακή το πρωί ο Ιησούς βγήκε από τον τάφο νικητής Σωτήρας (Λουκά [κδ΄] 24:1-5). Ήδη είχε ζητήσει από τους μαθητές να τηρούν το Σάββατο μετά την ανάστασή Του. Μιλώντας για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που θα γινόταν περίπου σαράντα χρόνια μετά το θάνατό Του, ο Ιησούς τους παρήγγειλε:
«Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν σαββάτω.» Ματθαίον [κδ΄] 24:20.
Ο Σωτήρας μας ήθελε οι μαθητές Του και όσοι στη συνέχεια θα πίστευαν, να συνεχίσουν την εφαρμογή των διδασκαλιών Του. Ήθελε να έχουν την εμπειρία και της σωτήριας ανάπαυσης και της Σαββατιαίας ανάπαυσης. Οι μαθητές συνέχισαν να τηρούν το Σάββατο μετά το θάνατο του Χριστού (Λουκά [κγ΄] 23:54-56, Πράξεις [ιγ΄] 13:14, [ις΄] 16:13, [ιζ΄] 17:2, [ιη΄] 18:1-4).
Ο αγαπητός μαθητής Ιωάννης τηρούσε τον εβδομαδιαίο δεσμό με το Χριστό την ημέρα του Σαββάτου. Στα τελευταία χρόνια του έγραψε: «Κατά την Κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν» (Αποκάλυψις [α΄] 1:10). Σύμφωνα με τη δήλωση του Ιησού, η Κυριακή είναι το Σάββατο, «διότι ο Υιός του ανθρώπου είναι Κύριος και του Σαββάτου» (Ματθαίον [ιβ΄] 12:8).
Το Σάββατο εορτάζουμε δύο μέγιστες πραγματοποιήσεις του Κυρίου για χάρη μας: τη δημιουργία μας και τη σωτηρία μας. Η εμπειρία του Σαββάτου θα συνεχισθεί και στον ουρανό.
«Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιόν μου, λέγει Κύριος, . . . από νέας σελήνης έως άλλης, και από σαββάτου έως άλλου, θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ διά να προσκυνή ενώπιόν μου, λέγει Κύριος.» Ησαΐας [ξς΄] 66:22,23.
Ο Θεός από την αρχή θέσπισε το Σάββατο ως αναμνηστικό της δημιουργίας, γι’ αυτό αρμόζει το μήνυμά Του των εσχάτων ημερών να περιλαμβάνει μια κλήση για επιστροφή στη λατρεία του Δημιουργού μας μέσα από την υπακοή στις Εντολές Του (Αποκάλυψις [ιδ΄] 14:7,12). Αυτό το μήνυμα στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής περιλαμβάνει και την τήρηση της εντολής του Σαββάτου ως αναμνηστικό του Δημιουργού.
4. ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Σε εκείνους οι οποίοι θεωρούν τρυφή το Σάββατο ο Θεός δίνει τη μεγάλη υπόσχεση:
«Εάν αποτρέψης τον πόδα σου από του σαββάτου, από του να κάμνης τα θελήματά σου εν τη αγία μου ημέρα, και ονομάζης το σάββατον τρυφήν, αγίαν ημέραν του Κυρίου, έντιμον, και τιμάς αυτό, μη ακολουθών τας οδούς σου, μηδέ ευρίσκων εν αυτώ το θέλημά σου, μηδέ λαλών τους λόγους σου, τότε θέλεις εντρυφά εν Κυρίω. και εγώ θέλω σε ιππεύσει επί τους υψηλούς τόπους της γης, και σε θρέψει με την κληρονομίαν του πατρός σου Ιακώβ.» Ησαΐας [νη΄] 58:13,14.
Αυτή η περικοπή δείχνει ότι το Σάββατο είναι η είσοδος μέσα από την οποία μπορούμε να έχουμε την εμπειρία των καλύτερων πραγμάτων στη ζωή: Ιππεύουμε σε υψηλούς τόπους και τρεφόμαστε με την κληρονομιά. Οι άνθρωποι σήμερα ποδοπατιούνται στη βιασύνη τους να τα έχουν όλα. Οι άνθρωποι εξουθενίζονται και οι οικογένειες διαλύονται κάτω από την πίεση. Αλλά ο Θεός παρουσιάζει το Σάββατο ως τον καλύτερο τρόπο για να φθάσουμε εκεί, στο καλύτερο τρόπο ζωής.
Ας δούμε μερικά από τα ευεργετήματα που προσφέρει η ανάπαυση του Σαββάτου.
1. Το Σάββατο είναι αναμνηστικό της δημιουργίας, και αγιάζοντάς το ανεγείρουμε ένα αναμνηστικό στο Δημιουργό μας.Οι ιερές ώρες του προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία να έχουμε επαφή με τις ρίζες μας μέσα στον κόσμο που ο Θεός δημιούργησε. Πότε για τελευταία φορά εσύ ή με την οικογένειά σου διέθεσες χρόνο να διαποτιστείς από τη γαλήνια ομορφιά που δίνει το μονοπάτι στο δάσος ή το ρυάκι στα βράχια; Είναι δύσκολο στις μέρες μας να δούμε ή να ακούσουμε τη φύση. υπάρχουν τόσα άλλα που καταπνίγουν την ηρεμία του ήχου και της θέας της. Το Σάββατο μας δίνει ένα διάστημα στο οποίο μπορούμε να έχουμε φευγαλέες έστω εικόνες από τα θαύματα του Θεού για μας.
2. Το Σάββατο έχουμε τη χαρά της λατρείας και της συναναστροφής με άλλους χριστιανούς. Το Σάββατο στρέφει το βλέμμα μας στον ουρανό. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε αυτή την εβδομαδιαία προοπτική προσαρμογής. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να λατρεύουμε το Θεό με άλλους μαζί, πλεονέκτημα το οποίο δεν μπορεί να έρθει με άλλο τρόπο. Χρειαζόμαστε να εκφράσουμε την πίστη μας δημόσια, όπως το κάνουμε και μόνοι μας από την καρδιά μας. Το Σάββατο μας δίνει το χρόνο να συναντιόμαστε στην εκκλησία και να φορτίζουμε τις πνευματικές μπαταρίες μας.
Ο Ησαΐας κατάλαβε τη χαρά της λατρείας το Σάββατο.
«Μακάριος ο άνθρωπος όστις κάμνει τούτο, και ο υιός του ανθρώπου όστις κρατεί αυτό. όστις φυλάττει το Σάββατον, ώστε να μη βεβηλώση αυτό. . . όσοι φυλάττουσι το Σάββατο ώστε να μη βεβηλώσωσιν αυτό, και κρατούσι την διαθήκην μου. και τούτους θέλω φέρει εις το άγιόν μου όρος, και θέλω ευφραίνει αυτούς εν τω οίκω της προσευχής μου. . . διότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι, Οίκος προσευχής διά πάντας τους λαούς.» Ησαΐας [νς΄] 56:2,6,7.
3. Το Σάββατο προμηθεύει ευκαιρίες να κάνουμε ευγενικές πράξεις καλοσύνης. Κάποιος γείτονάς σου ήταν άρρωστος στο διάστημα της εβδομάδας και δεν είχες καιρό να τον επισκεφθείς; Μια φίλη σου χρειάζεται τη συμπάθειά σου μετά το θάνατο του συζύγου της, αλλά τη στερήθηκε επειδή πιέζει το χρόνο σου ο αγώνας της ζωής. Η φυσική μας τάση είναι να αναβάλουμε αυτά τα πράγματα. Το Σάββατο μας λέει: κάνε το τώρα. Και ο Ιησούς είπε: «Συγχωρείται εν τω Σαββάτω να αγαθοποιή τις» (Ματθαίον [ιβ΄] 12:12).
4. Το Σάββατο είναι η ημέρα για τη σύσφιξη των δεσμών της οικογένειας. Όταν ο Χριστός έδωσε την εντολή, «Μη κάμης εν ταύτη (εβδόμη ημέρα) ουδέν έργον» (Έξοδος [κ΄] 20:10), δε θα μπορούσε να δώσει καλύτερη συνταγή για τους υπερβολικά εργαζόμενους πατεράδες και τις υπερφορτωμένες μανάδες. Το Σάββατο είναι το γιγαντιαίο σήμα ΣΤΟΠ για τις οικογένειες. Να σταματήσουμε να προσπερνάμε ο ένας τον άλλον. να σταματήσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στα επείγοντα και όχι στα σπουδαία. Το Σάββατο είναι μια μέρα όπου μπορούμε να αντικαταστήσουμε την ψυχαγωγία με την αλληλοεπίδραση, την πίεση με την προσευχή, την εργασία με το χαμόγελο, το φορτωμένο πρόγραμμα με τη γαλήνια περισυλλογή. Η ανάπαυση του Σαββάτου εξασφαλίζει σε ολόκληρη την οικογένεια το χρόνο να συνδεθούν με το Χριστό και να αντλήσουν από Αυτόν πνευματική ενέργεια.
5. Το Σάββατο είναι ένα χρονικό διάστημα όπου ο Χριστός έρχεται πιο κοντά μας. Κάθε σχέση χρειάζεται κατάλληλο χρόνο, και η σχέση μας με το Χριστό δεν αποτελεί εξαίρεση.Αφιερώνοντας στο Χριστό μια ολόκληρη μέρα την εβδομάδα, έχουμε τον τρόπο να διατηρούμε τη φιλία μας μαζί Του ανανεωμένη. Το Σάββατο μας δίνει περισσότερο χρόνο για βιβλική μελέτη και προσευχή, περισσότερο χρόνο να είμαστε με το Χριστό σε ένα ήσυχο χώρο και να Τον ακούμε.
«Ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμη και ηγίασεν αυτήν» με την παρουσία Του (Γένεσις [β΄] 2:3). Καταλαβαίνεις γιατί είναι σπουδαίο να τηρούμε την εβδόμη ημέρα το Σάββατο, επειδή είναι η ημέρα που ο Θεός ξεχώρισε για να επικοινωνεί μαζί μας κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Είναι ευλογία που το Σάββατο εξακολουθεί να υπάρχει για τον άνθρωπο μετά την πτώση του στην αμαρτία. Ιδιαίτερα σήμερα, στον αγχώδη κόσμο που ζούμε, το Σάββατο αποτελεί μια διακοπή από την καθημερινότητα. Μια μέρα για να λατρεύουμε το Θεό, να πλησιάζουμε περισσότερο στη φύση, να μας απασχολούν οι σχέσεις και όχι τα πράγματα. Το Σάββατο είναι ανασασμός δροσερού αέρα στον καπνογόνο αυτοκινητόδρομο της ζωής.
5. ΜΙΑ ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ
Μπορούμε λοιπόν να συνοψίσουμε τα ευεργετήματα της σύνδεσής μας με τον Ιησού μέσα από την καθημερινή και εβδομαδιαία συνάντηση με τον Ιησού με μια λέξη - ανάπαυση. Η λέξη Σάββατο έχει εβραϊκή προέλευση και σημαίνει ανάπαυση, γι’ αυτό και βρίσκουμε την έκφραση «σάββατον αναπαύσεως» (Λευιτικόν [κγ΄] 23:3). Το Σάββατο αποτελεί πρόγευση της τέλειας ανάπαυσης που θα γνωρίσουμε στον ουρανό.
«Διότι είπεν (ο Θεός) εν μέρει τινί περί της εβδόμης ούτω, Και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού. . . Άρα μένει κατάπαυσις (σαββατισμός στο κείμενο) εις τον λαόν του Θεού. Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού.» Εβραίους [δ΄] 4:4,9,10.
Ο «σαββατισμός», η εμπειρία που έχουμε τηρώντας το Σάββατο, αποτελεί εβδομαδιαία υπενθύμιση της χαράς που θα νιώθουμε στην αιώνια ανάπαυση του ουρανού. Αυτή η ανάπαυση δεν είναι αδράνεια. αναφέρεται στο αίσθημα της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευημερίας που βρίσκεται στη ρίζα της αληθινής ζωής. Αυτό το είδος της πνευματικής ανάπαυσης μπορεί να εκτιμηθεί μόνον από την εμπειρία, και η μαρτυρία εκείνων που γεύθηκαν τη σωτήρια ανάπαυση και τη Σαββατιαία ανάπαυση είναι παγκόσμια: αν εισέλθεις στην ανάπαυση του Ιησού με καθημερινή και εβδομαδιαία επικοινωνία μαζί Του, θα ανακαλύψεις τη μέγιστη χαρά στη ζωή.
Ο ίδιος ο Κύριός μας έδωσε το Σάββατο κατά τη δημιουργία. Αυτό δε δόθηκε στους Ιουδαίους, αλλά σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, δύο χιλιάδες χρόνια πριν υπάρξει ο ιουδαϊκός λαός. Ο Ιησούς ευλόγησε και αγίασε το Σάββατο. Είναι μια μέρα που ο Θεός ξεχώρισε για να ανανεώνουμε την πνευματική ζωή μας. Αποτελεί μέρος του νόμου των Δέκα Εντολών. Ο Θεός είπε «ενθυμού», αλλά ο περισσότερος κόσμος το έχει ξεχάσει.
Θέλεις να ευχαριστήσεις τον Ιησού για το δώρο Του της ανάπαυσης; Θέλεις να Του πεις ότι επιθυμείς να τηρείς το Σάββατο κάθε εβδομάδα; Θέλεις να πεις: «Ναι, Κύριε, επιθυμώ να βρίσκω τρυφή στην ημέρα που Εσύ θέσπισες»;
Γιατί δεν αναλαμβάνεις αυτή τη δέσμευση ακριβώς τώρα;
«Αγαπητέ ουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ για την υπόσχεση της σωτηρίας-ανάπαυσης για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής κάθε μέρα και για την υπόσχεση της Σαββατιαίας ανάπαυσης κάθε εβδομάδα για να εδραιώσω τη σχέση μου με Σένα. Σε ευχαριστώ για την υπόσχεση της εξ Ύψους δύναμης να αλλάξει την καρδιά μου και να μου δώσει ορθές επιθυμίες και ορθά κίνητρα. Σε παρακαλώ κάνε με υπάκουο στο Σωτήρα, ο οποίος έδωσε το παν για να έχω την εμπειρία μιας ολοκληρωμένης ζωής. Βοήθησέ με να ανταποκριθώ στο θέλημά Σου. Βοήθησέ με πάντοτε να δέχομαι χαρούμενα την εμπειρία της ουράνιας ανάπαυσης. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
[Θα αναρωτιέσαι ποιος άλλαξε το Σάββατο της έβδομης ημέρας στην Κυριακή που είναι η πρώτη ημέρα; Πότε έγινε η αλλαγή; Ο Θεός επέτρεψε αυτή την αλλαγή; Αυτές οι ερωτήσεις θα απαντηθούν στο Τεύχος 21]