῾ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ'

῾᾽Ακολουθεῖν᾽. ῎Οχι βεβαίως τόν συρμό τοῦ κόσμου οὔτε κἄν ἰδεολογίες καί φιλοσοφίες ἀνθρώπινες, οἱ ὁποῖες ἔχουν τόν χαρακτήρα τῆς φθορᾶς καί τῆς προσωρινότητας. ῾Παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου᾽ (ἀπ. Παῦλος). Οὔτε ἀκόμα καί προσωπικές νοητικές συλλήψεις, οἱ ὁποῖες καί αὐτές, ἔστω κι ἄν εἶναι ῾γοητευτικές᾽, ὡς ἐκφράσεις τοῦ ἐγώ τοῦ ἀνθρώπου, ἐντάσσονται στήν παραπάνω φθαρτότητα. ῾᾽Ακολουθεῖν᾽ σημαίνει ῾ἀκολουθεῖν᾽ τόν Χριστό καί τό ζωντανό σῶμα Του, τήν ἁγία Του ᾽Εκκλησία. Τό ζήτησε ὁ ἴδιος - ῾ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν᾽ ἤ ῾ἀκολούθει μοι᾽ - ὅπως καί οἱ ἅγιοί Του ἀπόστολοι, οἱ κατεξοχήν ἀκόλουθοί Του καί μάρτυρες γι᾽ αὐτό τῆς ζωῆς Του, μέ θυσία μάλιστα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς - ῾ἐν Αὐτῷ περιπατεῖτε᾽.

Διότι ῾ἀκολουθεῖν᾽ τόν Χριστό σημαίνει νά ἀκολουθεῖ κανείς τήν ἀλήθεια, τή ζωή, τό δρόμο πού ἐκβάλλει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σημαίνει νά ἀκολουθεῖ κανείς αὐτό γιά τό ὁποῖο δημιουργήθηκε, δεδομένου ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Δημιουργός, ὁ Προνοητής, ὁ Διακυβερνητής καί ὁ Κριτής τοῦ κόσμου. ῾᾽Ακολουθεῖν᾽ τόν Χριστό σημαίνει ἑπομένως βρίσκω τόν ἑαυτό μου καί ἰσορροπῶ, εἰσπράττοντας τή χαρά καί τό φῶς πού φέρνει ἡ κατάσταση αὐτή, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τή ζωντανή παρουσία τοῦ ἴδιου τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μέσα στήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου - ῾ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς᾽.

Δέν εἶναι εὔκολο. ᾽Απαιτεῖται ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ, δηλαδή ἀπάρνηση τοῦ ἐγωϊσμοῦ, μέ τά παρακλάδια του: τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς φιλοδοξίας. ῾Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν᾽. Γίνεται ὅμως κατορθωτό, γιατί ἐνισχυόμαστε ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁδηγεῖ δίπλα Του, κοντά Του, καλύτερα: μέσα στόν ῎Ιδιο. Κι εἶναι μία ἀκολουθία θετική, γιατί προχωρώντας κανείς μαζί μέ τόν Χριστό στήν ἀπεραντωσύνη τῆς ἀγάπης - ῾καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι᾽ - βλέπει νά ἀπεμπλέκεται ἀπό τά δεσμά τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῶν πονηρῶν δυνάμεων πού δουλεύουν πάνω σ᾽ αὐτά.  Τό ν᾽ ἀκολουθεῖ κανείς τόν Χριστό σημαίνει νά ῾ματώνει᾽, νά σταυρώνεται καθημερινά πάνω στήν ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο – αὐτός εἶναι ὁ σταυρός πού ζητάει ὁ Χριστός. ᾽Εκεῖ ὅμως βρίσκεται καί ἡ θύρα γιά νά ῾δεῖ᾽ κανείς αἰσθητά καί ψηλαφητά, στήν ψυχή καί στό σῶμα του, τόν κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, πού σημαίνει μέσα στό ἐδῶ καί στό τώρα. Ὁ πιστός πατάει σέ δύο κόσμους, πού δέν μπορεῖ νά τούς ῾δεῖ᾽ ὁ ἐκτός τῆς πίστεως καί τῆς ᾽Εκκλησίας ἄνθρωπος: στόν κόσμο τῶν αἰσθήσεων καί στόν κόσμο τοῦ οὐρανοῦ.  

Αναρτήθηκε από παπα Γιώργης Δορμπαράκης στις 10:54 π.μ.