Πηγές του θεϊκού έρωτα

Όταν πάτε να ψωνίσετε κάτι, τι διαλέγετε, το καλύτερο ή το χειρότερο; Το καλύτερο. Όταν πηγαίνετε να αγοράσετε ρούχα, διαλέγετε πάντα το καλύτερο. Όταν  πηγαίνετε στα ψώνια, διαλέγετε την καλύτερη ποιότητα. Όταν θέλετε να φτιάξετε κάτι, πάντα κοιτάτε να είναι το καλύτερο. Ακόμα και όταν θέλετε  να επιλέξετε μια δουλειά, πάντα επιλέγετε αυτή που είναι ευκολότερη και με μεγαλύτερο κέρδος.

Σε όλα αυτά τα της γης, ξέρουμε να βρίσκουμε το τέλειο, ξέρουμε να  αναζητάμε το καλύτερο. 

Στα της ψυχής όμως, δεν ξέρουμε να τα ζητάμε. Γι’ αυτό και όταν πέφτουμε στην προσευχή, συνήθως τι ζητάμε; «Θεέ μου, κάνε με καλά, δώσ’ μου αυτό που μου λείπει. Βοήθησε τα παιδιά μου στις σπουδές. Κάνε καλά τη γυναίκα μου, να μην είναι ανάποδη, ή κάνε τον άντρα μου να είναι πιο συγκαταβατικός απέναντι μου».

Ζητάτε από τον Θεό να σας δίνει το τελειότερο δώρο, το Άγιο Πνεύμα

Του ζητάμε χίλια δυο πραγματάκια και ξεχνάμε το τελειότερο. Ποιο είναι το τελειότερο; Είναι αυτό, που χωρίς αυτό εμείς δεν θα έχουμε ευτυχία. Δεν θα έχουμε ειρήνη στην καρδιά. Ποιο είναι αυτό; Αν δεν το μάθουμε, πάντα θα είμαστε δυστυχισμένοι, πάντα θα είμαστε πληγωμένοι. Τι είναι λοιπόν αυτό που πρέπει να ζητάμε; Το Άγιο Πνεύμα! Είναι το ξεχασμένο από όλους Άγιο Πνεύμα. Είναι αυτό που πρωτοέδωσε  ο Θεός την ώρα εκείνη, που μπροστά Του πλέον ο άνθρωπος φτιαγμένος μέσα από το χώμα, περίμενε να πάρει το μεγαλύτερο δώρο και το πήρε. Μόνο ο άνθρωπος το πήρε! Γι’ αυτό είναι το τελειότερο δημιούργημα.

Ποιο ήταν αυτό το δώρο; Η Πνοή Του. Τι είναι η Πνοή Του; Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Εκείνη τη στιγμή καταξιωνόταν αυτό το υπέροχο δημιούργημα να λέγεται άνθρωπος. Άνθρωπος είναι αυτό το δημιούργημα, που πήρε μέσα του την θεία Πνοή, το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό και είμαστε πραγματικά τα Βασιλόπουλα του Θεού. Βασιλιάς Εκείνος, βασιλόπουλα εμείς. Βασιλιάς Εκείνος, βασιλοπούλες εσείς. Γι’ αυτό και δεν θέλει να ξεχνάμε την θεία μας καταγωγή. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτή είναι η κληρονομιά μας που συνεχώς με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος ανανεώνεται. Ξέρετε κάθε πότε; Κάθε φορά που υπάρχει θεϊκό ερωτικό σκίρτημα μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Τότε τον ανεβάζει μέχρι τον ουρανό. Εάν δεν υπάρχει αυτό το ερωτικό σκίρτημα, δεν υπάρχει και σχέση. Εμείς είμαστε ενωμένοι με το Θεό εν Αγίω Πνεύματι, αλλά για να έχουμε το Άγιο Πνεύμα πρέπει πρώτα να έχουμε τον θεϊκό έρωτα.

Δεν δίνεται το Άγιο Πνεύμα σε κανέναν, ακόμα και στους μεγαλύτερους ασκητές και στους μεγαλύτερους μάρτυρες, εάν μέσα τους προηγουμένως δεν υπήρχε αυτή η πηγή που ανέβλυζε συνέχεια θεϊκό έρωτα. Ο Θεός μας έδωσε το «κατ’ εικόνα, δηλαδή την δυνατότητα να αγαπάμε, όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από την αγάπη. Το μόνο που θέλουμε όλοι μας είναι αγάπη, ακόμα και τα ζώα θέλουν αγάπη, οι πάντες θέλουν αγάπη, η δημιουργία, όλη η φύση θέλει την αγάπη μας. Τι σημαίνει να προσέχεις την δημιουργία; Να την αγαπάς. Αλλά αυτό είναι το «κατ’ εικόνα». 

Το Άγιο Πνεύμα δίνεται σε αυτούς που αγαπούν τον Θεό κτητικά

Εκείνο που ζητάει ο Θεός δεν είναι απλώς το «κατ’ εικόνα». Δεν ζητάει αυτό που μας χάρισε στην πρώτη μορφή για να Τον αναζητάμε, αλλά εκείνο που έχει Εκείνος για μας όλους. Και τι είναι αυτό που έχει Εκείνος για μας; Τι είναι αυτό που δίνει σε όλους μας; Αν αυτό δεν το μάθουμε, ούτε το Άγιο Πνεύμα θα καταλάβουμε, αλλά ούτε και ψηλά θα ανυψωθούμε.

Ο Θεός απλώς μας αγαπά; Θέλω να ξέρετε κάτι, ο Θεός είναι θεϊκά ερωτευμένος με εμάς! Η αγάπη Του δεν είναι απλή, αλλά είναι κτητική. Γι’ αυτό λέει: «Είσαι ο Γιός Μου! Είσαι η κόρη Μου». Γι’ αυτό και ζητάει από μας να Τον φωνάξουμε: «Πάτερ ημών». «Πατέρας μας», κτητικά είναι δικός μας! Αυτό είναι το μήνυμα των Αγγέλων! Αυτό ζουν οι Άγγελοι! Ζουν συνέχεια στον Παράδεισο την μητρική σχέση, δηλαδή ο Θεός είναι Μάνα και Πατέρας ταυτόχρονα και όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε τα δικά Του τα παιδιά, είμαστε τα βρέφη Του.

Αλλά αυτό εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Μπορεί να το καταλάβει ένας ξένος σε μια οποιαδήποτε γυναίκα; Οποιοδήποτε παιδί μπορεί να φωνάξει εσένα μάνα; Μα και αν σε φωνάξει, τυπικά θα το πει. Και αν φωνάξει «πατέρα» κάποιον, τυπικά θα το πει, επειδή απλούστατα γέννησε και έχει παιδιά. Μόνο εν Αγίω Πνεύματι μπορεί κανείς να φωνάξει «αββά ο Πατήρ». Μόνο εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι αναζητούν τον Θεό ξέρουν αυτή την σχέση ανάμεσα στον πατέρα και το γιό. Και αυτή η σχέση απορρέει από την προσωπική σχέση του Θεού Πατέρα με τον Μονογενή του Γιό.

Πως αγάπησε ο Θεός Πατέρας  τον Γιό του; «Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς» (Ιωάν. 15,9), δηλαδή άπειρα. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. «Το ίδιο αγαπώ και Εγώ εσάς», λέει ο Ιησούς. Εδώ πάνω θεμελιώνεται το μεγαλείο της σχέσης μας με το Θεό Πατέρα. Εδώ θεμελιώνεται το μεγαλείο του θεϊκού ερώτα. Κτητικά μας ζητάει να Τον αγαπάμε. Λέει ο Θεός: «Επειδή είσαι ο γιός Μου, είσαι η κόρη Μου, γι’ αυτό στέλλω το μονογενή Μου Υιό να θυσιαστεί για σένα, παιδί Μου». Κανείς δεν θα μπορούσε να θυσιαστεί, παρά μόνο για το δικό του το παιδί. Μόνο για το παιδί της θυσιάζεται η μάνα, όχι για του ξένου. Και ο Θεός αποδεικνύει ότι είμαστε τα δικά Του τα παιδιά και αυτό ζητάει από μας να καταλάβουμε. Αλλά για να το καταλάβουμε, πρέπει να ζητάμε αυτό που απεμπολήσαμε και απομακρύναμε με την πτώση μας, το Άγιο Πνεύμα. 

Τα αίτια της πτώσης του ανθρώπου

Ποια ήταν η πτώση μας; Σας θέτω αυτό το ερώτημα, γιατί αν δεν μάθουμε τα αίτια της πτώσης μας, δεν θα μάθουμε και πως θα αναστηθούμε. Ποια ήταν η πτώση του ανθρώπου; Ο καθένας σας είπε και κάτι διαφορετικό. Η ανυπακοή, είπε κάποιος, μα για να φτάσεις στην ανυπακοή κάτι άλλο προηγήθηκε. Σαλεύτηκε η εμπιστοσύνη. Και για να σαλευτεί η εμπιστοσύνη κάτι άλλο χάθηκε. Η κτητική αγάπη!  Όχι η απλή αγάπη, η κτητική αγάπη, που μεταφράζεται σε θεϊκό έρωτα.

Όταν δεν αγαπάς κάποιον πολύ, δεν τον εμπιστεύεσαι εύκολα. Και αν δεν τον εμπιστεύεσαι, πως θα τον αγαπάς; Αυτή είναι η σειρά της πτώσης. Ο άνθρωπος σταμάτησε να αγαπά το Θεό, όπως τον αγαπούσε ο Θεός και έτσι σταμάτησε να Τον εμπιστεύεται, γι’ αυτό και αμφέβαλλε  στα λόγια Του.

Τι είναι η αμφιβολία; Η βάση της έλλειψης της εμπιστοσύνης. Όταν φύγει η εμπιστοσύνη, η αμφιβολία θεριεύει. Και επειδή πλέον έρχεται η αμφιβολία γίνεσαι ανυπάκουος. Γι’ αυτό και στην πνευματική ζωή, αυτό που θα πολεμήσει ο σατανάς, θα είναι η αμφιβολία. Την θηλιά θέλει να σου βάλει,  τον λαιμό μας ψάχνει. Αλλά για να πιάσει το λαιμό μας, κάνει αυτό που κάνουν οι κυνηγοί όταν θέλουν να πιάσουν ένα ζώο, ρίχνουν τη θηλιά, το λάσο. Ποια είναι η θηλιά που ρίχνει ο σατανάς; Η αμφιβολία στην αγάπη του Θεού, η έλλειψη της εμπιστοσύνης. Ρίχνει τη θηλιά ο κυνηγός και μετά την τραβάει δυνατά. Μαγκώθηκε το ζώο, το έπιασε, τέλειωσε. Αυτό που έχει καταφέρει ο σατανάς ξέρετε ποιο είναι; Να πείσει τους ανθρώπους, ότι ο Θεός δεν είναι ο Πατέρας μας! Δεν είναι η  Μάνα μας! Δεν υπάρχει καν στη ζωή σου! «Που είναι στη ζωή σου;» ρωτάει ο καθένας. 

Η διδασκαλία του θεϊκού έρωτα

Σε όλες αυτές τις αμφιβολίες που σπέρνει ο σατανάς στους ανθρώπους, έρχεται τώρα ο Θεός να μας πει:

«Εγώ είμαι στη ζωή σου, γιέ Μου. Εγώ είμαι στην καρδιά σου, αλλά εσύ δεν θέλεις να Με δεις, εσύ δεν θέλεις να Μου ανοίξεις την πόρτα, όταν Εγώ χτυπάω».

Γι’ αυτό φωνάζει μέσα από τον προφήτη Ησαΐα: «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμ. Κγ΄ 26), δηλαδή: «Γιέ Μου, δος Μου την καρδιά σου». Γιατί μέσα στο χώρο της καρδιάς μεγαλώνει, φουντώνει, αναπτύσσεται, θεριεύει η φωτιά του θεϊκού έρωτα. Γι’ αυτό και η καρδιά είναι το σύμβολο του έρωτα.

Μακάριοι οι άνθρωποι εκείνοι, που Του έδωσαν τον έρωτα τους, γιατί πρώτα Του έδωσαν την καρδιά τους και μπόρεσε Εκείνος να σαϊτέψει με το βέλος της μητρικής Του αγάπης αυτή την καρδιά. Πως συμβολίζετε ο έρωτας; Με ένα βέλος που περνάει την καρδιά. Πως συμβολίζεται η σχέση μας με τον Θεό; Με το δικό Του βέλος, το βέλος της μητρικής Του αγάπης. ‘’Εγώ είμαι η Μαμά σας! Εγώ είμαι ο Μπαμπάς σας και εσύ είσαι το βρέφος Μου, το μωρό Μου και σου ζητάω να μη μεγαλώσεις’’.

Εμείς όλοι αναζητούμε να γίνουμε μεγαλύτεροι, να έχουμε καλύτερες σκέψεις, να φτιάχνουμε μεγάλα έργα. Πόσο σαγηνευόμαστε όλοι όταν κάνουμε φιλανθρωπικά έργα, όταν κάνουμε πνευματικά έργα. Άλλοι θέλουν να φτιάξουν βιβλία, άλλοι θέλουν να φτιάξουν ορφανοτροφεία, άλλοι θέλουν να φτιάξουν σχολεία, άλλοι θέλουν να κάνουν άλλα καλά. Και όμως αν ρωτήσεις τον Θεό, τι Του αρέσει, θα σε παραπέμψει σε μια μωρομάνα:

«Εγώ θα προτιμούσα να ήσουν μωρό στην καρδιά Μου, γιατί μεγαλύτερη ευτυχία δεν παίρνω Εγώ, ο Δημιουργός των πάντων που μπορώ να φτιάξω τα πάντα, από το να Μου δημιουργήσεις και συ παιδί Μου κάτι, αλλά με το να Μου δώσεις την καρδιά σου να την κάνω Εγώ πηγή».

Τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι; Την ώρα που δημιουργούμε, έχουμε το αίσθημα του κρυφού εγωισμού ότι φτιάχνουμε κάτι. Ο σατανάς αυτό θέλει να κερδίσει. Δεν σου απαγορεύει να κάνεις ένα έργο, δεν σε σταματάει από τα ωραία σου όνειρα, γιατί ξέρει ότι μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά και με το λάσο της υπερηφάνειας να τα καταστρέψει όλα. Τότε ξέρετε με τι μοιάζουμε; Σαν τον άνθρωπο με μια κανάτα που πηγαίνει στην πηγή και γεμίζει την κανάτα με νερό και με αυτό γεμίζει τα κύπελλα όσων ανθρώπων έλθουν κοντά του.

Όμως ο Θεός εδώ τι λέει: «Όχι, αν Με πιστέψετε ότι Εγώ είμαι ο θεϊκός σας έρωτας, Εγώ είμαι η καρδιά σας, Εγώ είμαι η ζωή σας, Εγώ είμαι η χαρά σας, όπως είναι στη μωρομάνα το μωρό και όπως είναι το μωρό στη μωρομάνα, η απέραντη λατρεία, τότε Εγώ δεν θα σας κάνω απλά μια κανάτα, που θα πηγαίνετε στην πηγή για να την γεμίσετε, αλλά θα κάνω εσάς τους ίδιους πηγή, που θα μιλάτε για το θεϊκό Μου έρωτα, που θα ζείτε το θεϊκό Μου έρωτα, που θα ζείτε το μεγαλείο της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος».

Τα πέρασα άλλωστε κι εγώ μέσα από τη δημιουργία φτιάχνοντας χίλια δυο πράγματα και όμως δεν είδα το Πνεύμα του Θεού σε όλα αυτά απόλυτα να ικανοποιείται, έστω και αν έφτιαχνα ορφανοτροφεία  στην Αφρική, έστω και αν έφτιαχνα σχολεία στην Αφρική, έστω και αν έφτιαχνα Εκκλησίες. Και ξέρετε πολύ καλά ότι κάναμε πολλές Εκκλησίες, πολλά ορφανοτροφεία, πολλά σχολεία, πολλά συσσίτια, πολλά πράγματα. Όμως δεν είδα πουθενά να επαναπαύεται απόλυτα η πληρότητα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Ξέρετε πότε το είδα; Την ώρα που Εκείνος είχε ζητήσει το πιο απλό:

«Μπορείς να γίνεις μωρό στην καρδιά Μου; Να έλθεις μέσα στην αγκαλιά Μου και Εγώ εκεί να σε νανουρίζω σαν μωρό, θα σε διδάξω σαν μωρό, να σε θηλάσω σαν μωρό, να σε μυήσω στην θεϊκή Μου αγάπη σαν μωρό, να Μου δώσεις τα μωρουδίστικα σου χάδια, την μωρουδίστικη σου αφοσίωση, την μωρουδίστικη σου υπακοή, την μωρουδίστικη σου ματιά»;

Πείτε μου, τι άλλο έχει να δώσει ένα μωρό; Ένα μωρό δημιουργεί; Φτιάχνει τίποτα; Τίποτα δεν φτιάχνει. Και όμως το πιο αγαπητό παιδί στη μάνα ποιο είναι, ο μεγάλος ή το μωρό; Το μωρό της. Το ίδιο λέει και ο Θεός. Γι’ αυτό πολλές φορές το είπε: «Δος μου Υιέ μου την καρδιά σου, αλλά σαν μωρό να μείνεις στη δικιά Μου την καρδιά». Γι’ αυτό και σου ζήτησα, όπως ζήτησα από όλο τον κόσμο, από όλα Μου τα παιδιά: «Μείνατε εν τη αγάπη τη εμή» (Ιωάν. 15,9). Και το ερμηνεύει: «Σας ζητάω να μείνετε μέσα στην δικιά Μου την καρδιά σαν απόλυτα μωρά». Μόνο το μωρό μένει απόλυτα αφοσιωμένο στην καρδιά του Θεού Πατέρα, στην καρδιά της Μανούλας του. Και τότε λέει ο Θεός: «Εγώ θα σας δώσω το πιο πολύτιμο δώρο. Θα σας δώσω τον ίδιο μου τον Γιό, να μείνει στην δικιά σας την καρδιά και να Τον ζεσταίνετε εσείς με τα δικά σας χάδια και φιλιά, όπως Τον ζέστανε η Βασίλισσα Μου Μαριάμ».

Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό των εσχάτων χρόνων, η διδασκαλία του μητρικού ερώτα του Θεού και μας το αποκαλύπτει τώρα ο Θεός, γιατί θα είναι η μοναδική δύναμη που θα μας βοηθήσει να αντέξουμε σε  αυτόν τον πόλεμο που ξεκινάει εναντίον του Χριστού.

Σας έχω πει πολλές φορές ότι ξεκινάει ο μεγάλος διωγμός, αφανής στην αρχή, σε λίγο θα γίνει ορατός. Σκοτώνουν ολόκληρα χωριά Ορθοδόξων και όχι μόνο αυτό, αλλά σε διάφορα μέρη της δήθεν χριστιανικής Ευρώπης, υπουργοί παιδείας και άλλοι στέλνουν φιρμάνια και διατάσουν τα σχολεία και τους δημόσιους υπαλλήλους να καταργήσουν τις λέξεις «Χριστούγεννα» και «Πάσχα», να γκρεμίσουν και το Σταυρό, τους ενοχλεί ο Σταυρός γιατί είναι αγάπη. Το κοράνι είναι μίσος, αυτό τους ταιριάζει καλύτερα. Έτσι όπως είναι το μισοφέγγαρο μοιάζει σαν το δρεπάνι, σαν αυτό που κάνει ο σατανάς και θερίζει τις ψυχές των ανθρώπων.

«Άντρες, αγαπήστε τον Γιό Μου, όπως Τον αγάπησε ο γέροντας Ιωσήφ. Κι εσείς γυναίκες, αγαπήστε Τον, όπως Τον αγάπησε η Μητέρα Του Μαριάμ»

Εμείς τι αναζητάμε; Το ποιο πολύτιμο, τον θεϊκό Έρωτα! Και ο θεϊκός έρωτας είναι ο ίδιος ο Θεός Πατέρας! Είναι ο ίδιος ο Γιός, ο σταυρωμένος λατρεμένος Γιός Του, Τον οποίο μας Τον χαρίζει σαν υπέρτατο δώρο, να Τον κρατάμε κι εμείς όπως Τον κράτησε Εκείνη στην αγκαλιά της. Και ενώ θυμόμαστε την Θεοτόκο, ξεχνάμε τον μεγαλύτερο Άγιο των αιώνων, μετά την Θεοτόκο, τον Ιωσήφ.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη του χαρά; Να βλέπει τα δυο του μωρά. Μικρούλα ήταν η Παναγία όταν Τον γέννησε, δεκαέξι χρονών ήταν. Δείτε ένα κοριτσάκι δεκαέξι χρονών και θα καταλάβετε. Την αγκάλιαζε με την πατρική του αγάπη. Ξέρετε πως τον φώναζε η Μαριάμ; ‘’Πατέρα’’ τον φώναζε τον Ιωσήφ και ήταν μεγαλειώδες να βλέπεις πολλές φορές να κρύβετε αυτό το κοριτσάκι, το φοβισμένο από του κόσμου την κακία, μες στην αγκαλιά του γέροντα Ιωσήφ. «Πατέρα» τον φώναζε, «Βασίλισσα μου» εκείνος την αποκαλούσε. Προφητικά την αποκαλούσε Βασίλισσα, γιατί ήταν Βασίλισσα και ουρανού και γης. Ξέρετε ποια ήταν η μεγάλη του χαρά; Να βλέπει ο Ιωσήφ την μικρούλα του Βασίλισσα να θηλάζει το Βασιλόπουλο του. Αυτά είναι από τα άγνωστα και όμορφα μυστήρια που έζησαν αυτοί που γνώρισαν τον Θεό κατόψη.

Τι ζητάει ο Θεός; Οι άντρες, σαν τον Ιωσήφ να αγαπήσουν τον Γιό Του. Τι έκανε ο Ιωσήφ; Έπαιρνε τον μικρό του μονάκριβο Θησαυρό στην αγκαλιά του, χωρίς να ξέρει ότι ήταν ο Υιός του Θεού, Τον έκανε βόλτες και Του μιλούσε για τον ουρανό, για τα άστρα, για τη σελήνη, Του μιλούσε για τα δέντρα, για τα λουλούδια, για την θάλασσα και Εκείνου τα μάτια με γλυκύτητα του έδειχναν τον ενθουσιασμό, τη χαρά, για όλα αυτά που άκουγε από τον Ιωσήφ. Και ο Ιωσήφ χαιρόταν γιατί νόμιζε ότι χαιρόταν και ο Μικρούλης του, το Βασιλόπουλο του, από αυτά που Του έλεγε. Αγνοούσε ότι η ματιά Του έλεγε άλλα πράγματα: «Εγώ γλυκέ Μου πατέρα, Είμαι αυτός που με τον ουράνιο Πατέρα Μου τα έφτιαξα όλα αυτά».

Τον κρατούσε από το χέρι και Του μιλούσε για την γλυκύτητα του ουράνιου Βασιλείου και η χαρά του μικρού Ιησού ήταν απέραντη, γιατί μιλούσε για το Βασίλειο που ο Ίδιος ζούσε και που το εγκατέλειψε για να κατέβει στη γη. Του μιλούσε για τους ανθρώπους, για τα πάθη των ανθρώπων, του μιλούσε για τις καλοσύνες των ανθρώπων και χαιρόταν ο μικρός Ιησούς, γιατί Του μιλούσε για τα σπλάχνα Του, που ο Ίδιος είχε δημιουργήσει με τον Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα.  Και όταν Τον σήκωνε ο γέροντας Ιωσήφ στην αγκαλιά του και Τον έσφιγγε μέσα στα χάδια και τα φιλιά του, τότε γινόταν το εξής παράξενο: Ο Θεός που κρατούσε όλο τον κόσμο στην αγκαλιά Του, τώρα ήταν μικρό Παιδί μες στην αγκαλιά ενός ανθρώπου. Αυτό είναι το μυστήριο!

Αυτό είναι που ζητάει ξανά τώρα ο μικρούλης Ιησούς, το μικρό ταπεινό Βρέφος της Βηθλεέμ: «Μπορείς να Με αγαπήσεις, όπως Με αγάπησε ο γέροντας Ιωσήφ; Μπορείς εσύ γυναίκα, σαν την Μανούλα Μου την Μαριάμ, να Με κλείσεις μες στην αγκαλιά σου και εκεί να Με γεμίσεις με τα χάδια και τα φιλιά σου; Μπορείς να το κάνεις αυτό; Πες μου πως Με αγαπάς, γιατί αυτό έλεγε συνέχεια η Μανούλα Μου. Με κρατούσε τόσο σφιχτά και Με γέμιζε  συνέχεια με τα χάδια της και τα φιλιά της».

Εμείς γνωρίσαμε τον Ιησού μόνο σαν Θεό και ξεχάσαμε ότι είναι και άνθρωπος. Είναι Θεός και άνθρωπος. Τον λατρέψαμε σαν Θεό και Τον αγνοήσαμε σαν άνθρωπο. Και όμως τι παίρνουμε μέσα από τη θεία Κοινωνία; Το Σώμα και το Αίμα του ανθρώπου Ιησού. Σαν άνθρωπος μας φανερώθηκε. Σαν άνθρωπος μας δίδαξε. Σαν άνθρωπος πληγώθηκε. Σαν άνθρωπο Τον αγκαλιάσαμε. Σαν άνθρωπο Τον γεμίσαμε με φιλιά. Σαν άνθρωπο τώρα θέλει ξανά στο δεύτερο Του διωγμό να Τον ξαναγνωρίσουμε.

Μακάριοι εκείνοι οι άνθρωποι που με πολύ λατρεία θα Τον κρατήσουν στην αγκαλιά τους! Αν είστε άντρες, κρατήστε Τον σαν τον γέροντα Ιωσήφ που Τον έβαζε στον ώμο του και Του δείχνε τις ομορφιές της δημιουργίας του ουράνιου Πατέρα και έκανε την καρδιά του μικρού Ιησού να σπαρταράει από χαρά.

Ο γέροντας Ιωσήφ πάντα θαύμαζε το πώς προσευχόταν η Βασιλοπούλα του η Μαριάμ. Ώρες ατελεύτητες ήταν γονατιστή με ενωμένα τα χεράκια της και μιλούσε συνέχεια στο Θεό Πατέρα και εκείνος θαύμαζε. Αλλά ενώ σε όλα ήταν τέλεια, το Μικράκι της την ξεπερνούσε μόνο σε ένα: Στο ότι προσευχόταν πιο πολύ από την Μητέρα Του. Απορούσε ακόμα και η ίδια Του η Μητέρα, πως μπορεί αυτό το Μικρό να ξέρει τόσα πολλά και να στέκεται ώρες και να μιλάει  με το Θεό Πατέρα Του με τέτοια γλυκύτητα, με τέτοια λατρεία, με τέτοια αγάπη. Πόσες φορές σήκωνε τα αγιασμένα της χεράκια η Μαριάμ και σκούπιζε από τα ματάκια του μικρού της Ιησού, τα δάκρυα της λατρείας και της αγάπης που έτρεχαν σωρηδόν. Είχε τίποτα να πει σαν λάθος το Παιδί της; Μα ήταν τέλειο. Τότε τι ήταν αυτό που Το έκανε και δάκρυζε; Ήταν ο έρωτας Του στο Θεό Πατέρα Του! Ήταν ο θεϊκός έρωτας που υπήρχε μέσα Του και έκανε την καρδιά Του να δονείτε συνέχεια.

«Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Γι’ αυτόν τον Πατέρα μιλούσε ο Ιησούς σε όλη την Καινή Διαθήκη! Γι’ αυτόν τον Πατέρα μιλούσε παντού όπου πήγαινε. Τι έκανε χωρίς τον Πατέρα Του; Πότε έκανε ένα θαύμα χωρίς να σηκώσει τα χέρια Του στον Πατέρα Του; Πότε μιλούσε πριν ζητήσει την δύναμη από τον Πατέρα Του; Τίποτα δεν έκανε χωρίς τον Πατέρα Του. Και όμως εμείς Τον αγνοούμε. Αφήσαμε να απορροφηθεί ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα μέσα από την αγία μορφή του Ιησού. Τώρα όμως ο ίδιος ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, θέλει να αποκατασταθεί αυτή η αλήθεια, γιατί η μοναδική χαρά του Ιησού ήταν να μιλάει για τον Πατέρα Του. Και τώρα θέλει να μάθουμε όλοι μας να προσευχόμαστε στον Ουράνιο Πατέρα και στο όνομα του Γιού Του, για να πάρουμε το Άγιο Του Πνεύμα. Θέλει τώρα να μιλάμε για την αλήθεια της Αγίας Τριάδος, ότι ο ουράνιος Του Πατέρας είναι ο Πατέρας ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίων αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών. Να μην υπάρξει κανένας που θα πει: «Ο Πατέρας Μου είναι άδικος. Ο Πατέρας Μου είναι κακός. Είναι τιμωρός. Όχι, ο Πατέρας Μου είναι η Ευσπλαχνία».

Όταν μιλούσε για τον Πατέρα Του, έβλεπε όλος ο κόσμος την λατρεία του θεϊκού έρωτα που ήταν στα μάτια αυτού του Προφήτη, όπως Τον αποκαλούσαν τότε. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει την γλυκύτητα της ενότητας που υπήρχε ανάμεσα στον Γιό και στον Πατέρα. Και αυτή την γλυκύτητα της ενότητας προσπαθούσε με αγάπη να μεταφέρει στους ανθρώπους, για να μας δείξει πως, όποιος θέλει πραγματικά να γίνει ένα με τον Θεό, μπορεί να αποδεχτεί την σταυρική θυσία του Γιού Του, αυτό που έκανε, την θεία Κοινωνία, να Τον πάρει μέσα Του και μέσα από αυτόν Εκείνος θα βάλει την ψυχή μες στα δικά Του τα χέρια, για να την φέρει μέσα στην ίδια την καρδιά του Θεού Πατέρα.

Γράφτηκε μέσα στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: «Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν Η΄ 32). Ποια είναι αυτή η αλήθεια; Όλοι μίλησαν για αλήθειες, αλλά ποια είναι η αλήθεια;

Υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από το να ξέρεις ότι ο Θεός Πατέρας είναι ο δικός σου Πατέρας, είναι η δικιά σου Μάνα και σε λατρεύει τόσο πολύ, που έστειλε τον Γιό Του τον Μονογενή να θυσιαστεί; Και όχι απλώς να θυσιαστεί, αλλά να ζητήσει μέσα από την σταυρική θυσία του Γιού Του να γίνουμε όλοι ένα με Εκείνον. Πως; Με το να ανοίξουμε την καρδιά μας και να πάρουμε στα σπλάχνα μας τον Ίδιο, μέσα από τη θεία Κοινωνία: «Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και πιείτε αυτού το Αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» (Ιωάν 6,53). Κανείς δεν θα μπορεί να αναστηθεί, εάν δεν θελήσει να βάζει μέσα του συνέχεια τον ίδιο τον Γιό Του και μέσα από τον Γιό Του, τον ίδιο τον Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα να πλημμυρίζει όλη του την ύπαρξη.

Αυτό είναι που ζητάει από όλους μας. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να ζητάμε κάθε μέρα τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Είναι η μόνη προσευχή που δεν την λέμε ποτέ. Θα πούμε πολλές προσευχές στον Χριστό μας, σπανιότατα στο Θεό Πατέρα και σχεδόν ποτέ στο Άγιο Πνεύμα. Αυτό θέλει να αποκαταστήσει ο Ιησούς με τα λόγια που είπε: «Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν Η΄ 32). Και ήλθε η αλήθεια τόσο δυναμικά στην Πεντηκοστή σαν φώς, σαν δύναμη και άλλαξε τους ανθρώπους.

Είναι το Άγιο Πνεύμα εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να έχουν πείσμα στο πόλεμο εναντίον του σατανά! Είναι το Άγιο Πνεύμα που κάνει τους ανθρώπους να έχουν επιμονή να αναζητούν τον θεϊκό έρωτα στην καρδιά! Είναι το Άγιο Πνεύμα που κάνει το νου να φωτίζεται και να αναζητά την αλήθεια! Είναι το Άγιο Πνεύμα που κάνει έναν άνθρωπο να θέλει να ζει μόνο για την αλήθεια!

Και ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια; Αυτό που δίνει την ευτυχία. Ποιος μπορεί να αντέξει στην ζωή χωρίς την αγάπη; Ποιος είναι εκείνος που μπορεί να αντέξει σε αυτή την ζωή, χωρίς να νιώθει ότι αγαπάει κάποιον και κάποιος τον αγαπά; Και ποιος είναι εκείνος που έχει βεβαιότητα ότι ένας άνθρωπος έχει σταθερή αγάπη; Γι’ αυτό και λέει ο Ιησούς: «Αναζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και μετά όλα Εγώ θα σας τα δώσω» (Ματθ. 6΄ 33).

Και ποια είναι η Βασιλεία του Θεού; Ποιο είναι αυτό το Βασίλειο μέσα στο οποίο ο άνθρωπος χάνεται και είναι ευτυχισμένος; Δεν είναι ο θεϊκός έρωτας; Δεν είναι να νιώθεις ότι ο Θεός Πατέρας είναι μες στην καρδιά σου και συ μέσα στην δικιά Του; Μακάριοι εκείνοι οι άνθρωποι που θα αφήνουν τα χέρια τους να περιτυλιχτούν σαν μωρά, σαν μωρουδίστικα χεράκια, γύρω από τον θεϊκό λαιμό του Ουράνιου τους Πατέρα. Μακάριοι αυτοί οι άνθρωποι, που από σήμερα ξεκινούν να προσεύχονται γλυκά και τρυφερά, όπως προσευχόταν ο μικρός Ιησούς και προκαλούσε τον θαυμασμό και του γέροντα Ιωσήφ και της Παρθένου Μαριάμ.

Βλέποντας Τον να γονατίζει, να σηκώνει τα χεράκια Του στον ουρανό και να μιλάει με τέτοια λατρεία που να τρέχουν συνέχεια τα δάκρυα του έρωτα από τα μάτια αυτού του Παιδιού για τον ουράνιο Του Πατέρα, η Μαριάμ και ο γέροντας Ιωσήφ δεν μπορούσαν παρά να μουσκεύουν και εκείνοι από τα δάκρυα του θεϊκού τους έρωτα.

Γι’ αυτό είμαστε εμείς λειψοί, γιατί μονάχα όταν έχουμε ανάγκη κλαίμε, όταν είμαστε άρρωστοι και οτιδήποτε άλλο μας συμβαίνει. Αλλά ποτέ δεν κλαίμε από έρωτα για το Θεό. Αυτό είναι που μας ζητάει τώρα ο Θεός, να Τον βάλουμε σαν κεντρικό στόχο, σαν κεντρικό  λατρεμένο πρόσωπο της ψυχής μας. Θέλει να γίνει Αυτός ο έρωτας της ψυχής μας.

Μιλάω για τον θεϊκό έρωτα και άλλοι παρεξηγούνται λέγοντας γιατί δεν λες για την αγάπη; Μα η αγάπη είναι κάτι γενικό, που δόθηκε στο «κατ’ εικόνα». Ο έρωτας είναι αυτό που θα αποκτήσεις εσύ για να πετύχεις το «καθ’ ομοίωση», γιατί μες στο θεϊκό έρωτα ανακαλύπτεται και φανερώνεται και ζωοποιείται και εμποτίζεται η ψυχή ενός ανθρώπου. Όταν εμποτιστεί από το Άγιο Πνεύμα, τότε όλος είναι φως, όλος είναι χαρά. Αλλά δεν το κάνει από βία κι έτσι γίνεται με ουσία, μέσα από την πίστη του.

Αναζητήστε από σήμερα το Άγιο Πνεύμα και πείτε του: «Πανάγιο Πνεύμα, Εσύ που ξέρεις τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, Εσύ που ανακαλύπτεις μέσα στις ψυχές μας τους καλύτερους δρόμους για τον καθένα, για να φτάσουμε κοντά στο Βασιλιά Θεό Πατέρα μας, αποκάλυψε και σε μας εκείνους τους μυστικούς δρόμους, που θα γίνουμε ένα με το Βασιλιά Θεό μας».

Όσοι πρώτα θα το αναζητήσουν και μετά θα το ανακαλύψουν, για να το γευθούν στη συνέχεια, αυτοί θα μπορούν να φωνάζουν:

«Θεέ της καρδιάς μου, πλημμύρισε με, με τον θεϊκό Σου έρωτα, το Πανάγιο Σου Πνεύμα, και την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό Σου θέλημα με αυταπάρνηση. Δος μας αυταπάρνηση, να κόβουμε τα θελήματα μας, για να ζεις μονάχα Εσύ μέσα σε εμάς». Είναι αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).

Πολλοί θα τα ακούσουν τα λόγια αυτά, λίγοι θα τα αφήσουν στην καρδιά τους και πολλοί ελάχιστοι θα τα ζήσουν. Εύχομαι εσείς να είσαστε από αυτούς τους ανθρώπους που τα άκουσαν, τα έβαλαν μέσα στην καρδιά τους και τώρα είναι έτοιμοι να τα ζήσουν. Και όταν θα ξεκινήσετε να τα ζείτε, λέγοντας τις μυστικές εκείνες λέξεις, τα κλειδιά εκείνα που μπαίνουν στην πόρτα για να την ανοίξει που είναι: «Γλυκιά μου αγάπη! Γλυκέ μου έρωτα! Γλυκέ μου Ιησού! Ουράνιε μου Πατέρα. Θεέ της καρδιάς μου!» να ξέρετε ότι αυτοί είναι οι κωδικοί μέσα από τους οποίους ανοίγονται τα μυστήρια του ουράνιου διαδικτύου.

Επίλογος

Λέει ο Θεός: «Θέλεις να γίνεις πηγή ή κανάτα του θεϊκού Μου έρωτα; Αν θέλεις να γίνεις πηγή, τότε πρέπει να αφήσεις όλα τα άλλα που κάνεις, γιατί κάνεις πάρα πολλά, που σου φέρνουν κούραση, στεναχώριες και μεγάλες θλίψεις. Τότε αναγκαστικά θα είσαι μόνο κανάτα, για να δίνεις νεράκι μόνο σ’ αυτούς που θα είναι κοντά σου.

Αν όμως θελήσεις να γίνεις πηγή, τότε Εγώ θα σε ποτίζω με το δικό Μου νάμα, το νάμα του θεϊκού Μου έρωτα. Και τότε θα μεταδίδεις σ’ όλα τα δικά Μου τα παιδιά τη Χάρη του θεϊκού Μου έρωτα, που είναι τόσο δυνατή, που κανένα έργο, ακόμα και το πιο ωραίο να είναι, δεν έχει την ίδια δύναμη.

Τι θέλεις λοιπόν να είσαι, πηγή ή κανάτα του θεϊκού Μου έρωτα; Πηγή! Όμως για να γίνεις πηγή, πρέπει να γίνεις μωρό χαμένο στην γλυκιά Μου αγκαλιά, γιατί και η πηγή είναι χαμένη μέσα στο χώμα. Την κανάτα την βλέπεις, ενώ την πηγή δεν την βλέπεις, γιατί βγάζει νερό μέσα από τα έγκατα της γης. Για να γίνεις πηγή, πρέπει να χαθείς σαν την σταγόνα της βροχής μέσα στην άπειρη θάλασσα της ευσπλαχνίας Μου».

Γίνετε λοιπόν μωρά στην αγκαλιά του Θεού. Τότε δεν θα ζείτε εσείς, αλλά θα ζει ο Χριστός μέσα σε εσάς. Θα γίνει αυτό που λέει ο Απ. Παύλος: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). Τότε όλα τα προβλήματα που έχετε στο σπίτι σας και τα υπόλοιπα, θα σας φαίνονται σκύβαλα.

Εύχομαι όλοι σας να αναζητάτε τον θεϊκό έρωτα, αυτόν να ακολουθείτε και με αυτόν τώρα να ζείτε. Ο ερωτευμένος μόνο τον έρωτα κοιτά, δεν κοιτάει τίποτα άλλο. Και θέλω να το πω αυτό, γιατί το μυστικό της μεγάλης αυτής ευλογίας, δεν δίνεται μονάχα σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δήθεν ευσεβείς, που ξέρουν να κάνουν μια μετάνοια, που ξέρουν να κάνουν έναν εσπερινό, που ξέρουν να κάνουνε καμιά αγρυπνία και καμιά προσευχή. Όχι.

Το μυστικό του θεϊκού έρωτα δίνεται σε όλους ανεξαρτήτως, έστω και αν  είναι ο μεγαλύτερος αλήτης των αιώνων! Ξέρετε γιατί; Για τον απλούστατο λόγο, ότι όλοι έχουν την δυνατότητα να ερωτευθούν.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί στον τελευταίο αλήτη του κόσμου να ερωτευθεί μια κοπέλα; Μπορεί να του το αρνηθεί κανένας; Είναι το μόνο πράγμα που έχει χαριστεί σε όλο τον κόσμο και στον πιο τελευταίο. Γι’ αυτό σας λέω πως όλοι έχουμε την ίδια δυνατότητα να ερωτευθούμε το Θεό μας! Και έρωτας σημαίνει να Του ΑΦΟΣΙΩΘΕΙΣ, να Τον ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΣ, να Τον ΥΠΑΚΟΥΣ όπως το μωρό την μαμά του.

Εύχομαι ο Θεός να σας ευλογήσει όλους. Αμήν.

Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου