Τήν Δευτέραν, 12ην /25ην Ἰουνίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, κειμένην εἰς τήν νότιον Ἱερουσαλήμ, εἰς περιοχήν ἐκτός τῶν τειχῶν, εἰς τούς πρόποδας τοῦ ὄρους Ἀμποῦ Τόρ καί ἔναντι τῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ, εἰς τήν συμβολήν τῆς κοιλάδος Ἐννώμ καί τῆς κοιλάδος τῆς Γεθσημανῆς.
Ἡ περιοχή ἐπί τῆς ὁποίας εἶναι ἐκτισμένη ἡ ἀρχαιοτάτη αὕτη Μονή τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἡ γνωστή καί ὡς «Ἀκελδαμᾶ», ἤτοι «ἀγρός τοῦ αἵματος», τόν ὁποῖον ἠγόρασαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων εἰς ταφήν τοῖς ξένοις με τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα μεταμεληθείς ἐπέστρεψεν ὁ Ἰούδας, ( Ματθ. 27, 3-10).
Ἔκτοτε ἐπί Ἰουδαίων ἀλλά καί ἐπί Χριστιανῶν ἐπ’ αἰῶνας ἐκεῖ ἦσαν τά κοιμητήρια τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἐμφαίνεται καί ἐκ τῶν λελαξευμένων εἰς τούς βράχους τάφους, εἷς τῶν ὁποίων εἶναι καί τοῦ Ἁγίου Ἰουβεναλίου πρώτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.
Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερομονάχων καί ἱεροδιακόνων τοῦ Πατριαρχείου, παρεπιδημούντων ἱερέων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν, τῇ προσελεύσει πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τό συναχθέν εἰς τόν ἐντός τοῦ βράχου ναόν λελαξευμένον κατά τό ἥμισυ αὐτοῦ καί πλέον ἐντός βραχώδους σπηλαίου ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Ἐζήτησας Θεοφόρε, τοῦ θεωρεῖν τοῦ Κυρίου τήν τερπνότητα καί μόνος αὐτῷ μόνῳ προσομιλεῖν ἐπεπόθησας. Ὅθεν κόσμον κατέλιπες φυγαδεύων, καί διαιτώμενος ἐν ἐρήμοις καί ὄρεσι καί τόν Χριστόν ἐνδεδυμένος, χιτῶνος οὐκ ἐφρόντιζες τῆς ἀφθαρσίας χιτῶνα σεαυτῷ ἐμπορευόμενος, μεθ’ οὗ εἰσῆλθες εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα, αἰωνίως ἀγαλλόμενος, Ὀνούφριε Ὅσιε», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Χάριτι Θεοῦ τελοῦμεν σήμερον τήν λαμπράν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου ἐν τῇ φερωνύμῳ αὐτοῦ μονῇ ἐπί τοῦ τόπου τοῦ κληθέντος καί «ἀγροῦ αἵματος ἕως τῆς σήμερον», (Ματθ. 27,8). «Εἶναι δέ λαμπρά ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου, διότι φῶς νοητόν καί οὐράνιον ἔνδον λαβών ἐν τῇ καρδίᾳ του, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, τῆς ἀκηράτου Τριάδος δοχεῖον ὤφθη καί νῦν μετά Ἀγγέλων ἠρίθμηται εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα, αἰωνίως ἀγαλλόμενος». Ἐπέτυχε τοῦτο ὁ Ὅσιος ἡμῶν Ὀνούφριος διά τῆς ἄκρας αὐτοῦ ἀσκήσεως εἰς τήν ἔρημον τῆς Θηβαΐδος, ἔνθα «ᾢκησεν ἐπί ἑξήκοντα ἔτη», ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ , «ἄνθρωπον μή ἑωρακώς».
Ἡ εἰς τήν ἔρημον φυγή τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀπεσκόπει εἰ μή μόνον εἰς τήν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ «τοῦ θεωρεῖν, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τοῦ Κυρίου, τήν τερπνότητα καί μόνος αὐτῷ μόνῳ προσομιλεῖν». Τοῦτο ἀσφαλῶς ἐποίησεν ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν ὑπακούων εἰς τάς ὁδηγίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περί προσευχῆς: «Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ», (Α’ Τιμ. 2,8). Θέλω λοιπόν λέγει ὁ Ἀπόστολος νά προσεύχωνται οἱ ἄνδρες εἰς κάθε τόπον καί νά σηκώνουν πρός τόν οὐρανόν χέρια καθαρά ἀπό κάθε μολυσμόν, ἐλεύθεροι ἀπό ὀργήν καί δισταγμόν ὀλιγοπιστίας
«Διαιτώμενος ἐν ἐρήμοις καί ὄρεσι καί τόν Χριστόν ἐνδεδυμένος», ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ἀνεδείχθη εἰς δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνεπῶς Υἱός τοῦ Θεοῦ κατά τόν σοφόν Παῦλον λέγοντα: «Ἀδελφοί, ὅσοι πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοι εἰσίν υἱοί Θεοῦ», (Ρωμ. 8,14). Ὅσοι κυβερνῶνται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτοί εἶναι υἱοί τοῦ Θεοῦ, μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἔχοντες ὡς ἡνίοχον καί ἡγεμόνα καί κυβερνήτην τῆς ζωῆς αὐτῶν τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον).
Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος εἶχεν ὡς ἡνίοχον κυβερνήτην καί ἡγεμόνα καθ’ ὅλον τόν βίον τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα (Λουκ. 4,1). Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν: «Ὁλοκαυτώσας τόν νοῦν, τῷ δι’ ἡμᾶς ὑπέρ ἡμῶν θάνατον, διά σταυροῦ κεκαρτερηκότι τῷ Χριστῷ ἀξίως κοινωνός, καί συγκληρονόμος τῆς δόξης γεγένησαι».
Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος εἶχεν ὡς τροφήν τῆς ψυχῆς καί φωτισμόν τοῦ νοῦ αὐτοῦ τήν μητέρα τῶν ἀρετῶν τήν μακαρίαν προσευχήν, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος καί κατά τόν ὁποῖον: «Προσευχή ἐστι κατά μέν τήν αὐτῆς ποιότητα, συνουσία καί ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ κατά δέ τήν ἐνέργειαν…Θεοῦ καταλλαγή ( συμφιλίωσις μέ τόν Θεόν) ἁμαρτημάτων ἱλασμός (συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων), τροφή τῆς ψυχῆς, φωτισμός τοῦ νοῦ, ἔσοπτρον προκοπῆς (καθρέπτης τῆς πνευματικῆς προόδου)».
Ἡ προσευχή διά τόν ὅσιον Ὀνούφριον ἦτο τό ἄροτρον τῆς ἀνανεώσεως καί ἀνακαινίσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ὡς χαρακτηριστικῶς ἐπισημαίνει ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Νεώσας ψυχήν τῷ ἀρότρῳ προσευχῆς, Πάτερ Ὀνούφριε, καί κατασπείρας τήν ἐγκράτειαν, στάχυν ἁγνείας ἐθέρισας, ᾗ συνδιαιτώμενος μάκαρ σύν Ἀγγέλοις ἐκραύγαζες, εὐλογητός εἶ ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν».
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἐγένετο συνόμιλος τῶν ἀγγέλων ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἄγγελος ἐπίγειος καί τοῦτο διότι ἐζήλωσε τήν πολιτείαν τῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίων αὐτῆς ἀναχωρητῶν Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, γενόμενος οὕτω μιμητής αὐτῶν.
Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία ἔχει καθιερώσει τάς ἑορτάς τῆς μνήμης τῶν Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν γεγονότων τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας ὡς καί τῆς μνήμης ὅλων τῶν Ἁγίων καί ὁσίων αὐτῆς. Καί τοῦτο διότι αἱ ἑορταί, ὡς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, περιέχουν μίμησιν τῆς τοῦ Κυρίου πολιτείας ( Ἐπιστ. Πρός Φιλιπ, ΧΙΙΙ, 30). Αὐτό ἀκριβῶς ἰσχύει καί διά κάθε ἑορτήν ἰδιαιτέρως διά τήν σημερινήν ἑορτήν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου: «Μίμησιν γάρ περιέχει τῆς τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου πολιτείας».
Τό περιεχόμενον τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου Ὀνουφρίου καλούμεθα νά μιμηθῶμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, «ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12, 1-2) κατά τήν προτροπήν τοῦ Θείου Παύλου (ἄς πετάξωμεν ἀπό ἐπάνω μας κάθε βάρος βιωτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων, ἐπί πλέον δέ καί τήν ἁμαρτίαν, εἰς τήν ὁποίαν εὔκολα κανείς παρασύρεται καί ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μήν στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν).
Ἱκετεύσωμεν λοιπόν τόν ἑορταζόμενον ἅγιον Ὀνούφριον ἵνα διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τάς ὑπέρ νοῦν δωρεᾶς οὐρανόθεν δεξάμενος μεταδώσῃ πᾶσι τοῖς εὐσεβῶς τιμῶσι τήν μνήμην αὐτοῦ. Ἀμήν».
καί εἰς τήν ρωσικήν μετέφρασεν ὁ ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐσέβιος.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Παϊσία μετά τῆς μετ’ αὐτῆς διακονούσης ἐν τῇ Μονῇ μοναχῆς Σεραφείμας ἐδεξιώθησαν τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί ὅλον τό Ἐκκλησίασμα εἰς τό περιποιημένον καί ἀνεκαινισμένον ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου