Οι σωτήριες συνέπειες της Αναλήψεως του Χριστού

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

ΟΙ ΣΩΤΗΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἡ ἐπισφράγησις τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου ἦταν τό γεγονός τῆς Ἀναλήψεως. Μέ τήν Σάρκωσί Του ὁ Θεός Λόγος προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύσι καί μέ τήν Ἀνάληψί Του ἐξῆλθε τοῦ κόσμου τούτου πρός τόν Οὐρανό ''πλουσιώτερος'', συναποκομίζοντας τήν ἀνθρωπίνη φύσι. Σέ αὐτήν ἐμπεριέχεται ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Ἔτσι, συναπεκόμισε ὅλα τά λάφυρα-ἀνθρώπους πού ἅρπαξε ἀπό τον Διάβολο καί δυνάμει τούς ἀνέβασε στόν Οὐρανό. Αὐτό γιά νά γίνη καί ἐνεργείᾳ ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς. Νά γίνη δηλαδή γεγονός, ὅταν θά ξαναέλθη ὁ ἀναληφθείς Χριστός ὡς ἄνθρωπος κατά τήν τελική Κρίσι.

 Ὁ ἀναληφθείς Χριστός δέν ἀπέβαλε τήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, ἀλλά τήν ἐπῆρε ἀχωρίστως μαζί Του καί δέν νοεῖται πλέον χωρίς τήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, καθ᾽ ὅτι οἱ δύο Του φύσεις δέν ''σπάζουν'' καί δέν διαχωρίζονται ποτέ μεταξύ τους.

Ὅταν τά τροπάρια λέγουν «οἱ οὐρανοί ἡτοίμασαν τόν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τήν ἐπίβασιν αὐτοῦ», ἐννοοῦν ὅτι ἑτοιμάσθηκε ὁ θρόνος διά τήν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, διότι ὡς Θεός ἦτο πάντα κυρίαρχος.

Λέγοντας ὁ Χριστός «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς», ἀνεφέρετο στήν ἀνθρωπίνη Του φύσι, καθ᾽ ὅτι ὡς Θεός πάντα εἶχε ἀπεριόριστη ἐξουσία. Ὁ Χριστός ἀνέβασε τήν ἀνθρωπίνη μας φύσι στό ὕψος τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς προσέδωσε διαστάσεις πού ἔχει ἡ Θεότητα.

Ὅταν ὁ Χριστός ἀνήρχετο στόν Οὐρανό, εὐλογοῦσε διαρκῶς, ἕως ὅτου οἱ Ἀπόστολοι τόν ἔχασαν ἀπό τά μάτια τους. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἀπό τόν Οὐρανό εὐλογεῖ διαρκῶς τήν Ἐκκλησία Του, πού τόσο ταλαιπωρεῖται μέσα στό ἱστορικό γίγνεσθαι.

Ὁ Χριστός εὐλογεῖ τούς πραγματικούς πιστούς, πού ὑποφέρουν γιά τό ὄνομά Του ἀλλά παραμένουν πιστοί, καί θά βάλη σέ αὐτούς τήν ἰδική Του αἰωνία σφραγίδα, ὅταν, ἐρχόμενος ὡς ἄνθρωπος ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, θά τούς πῆ «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου...».

Τί ἀσύλληπτη ἑπομένως ἀξία προσδίδει ὁ Χριστός στό ἀνθρώπινο σῶμα, πού κάθε ἄλλο παρά φυλακή τῆς ψυχῆς εἶναι...!