-Γέροντα ,Υπάρχει μετάνοια χωρίς την προαίρεση μας;
-Ναι,
είναι ή αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχώρεσης για ένα
κακό πού σου έκανα, για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά
δεν αλλάζω. Ό διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και
πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλοσύνη, για να
πλανέσει τούς άλλους. Αλλά και το να πάει κανείς να πει τις αμαρτίες του
στον πνευματικό, γιατί φοβάται μήπως πάει στην κόλαση, και αυτό δεν
είναι μετάνοια.
Γιατί
δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην
πάει στην κόλαση! Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθεί ο
άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέσει, να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό και
μετά να εξομολογηθεί. Έτσι θα έρθει ή θεία παρηγοριά. Γι’ αυτό πάντα
συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.
Να,
και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή
προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι
περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως περάσει ο
κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Γι’ αυτό, όταν μου είπε
κάποιος ότι στην πόλη πού μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα: Σας
κούνησε δηλαδή γερά σας ξύπνησε όμως;. Μάς ξύπνησε, μάς ξύπνησε, μου
λέει. Πάλι όμως θα κοιμηθείτε, του είπα.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου