Ο Χριστός είπε πως όποιος αγαπά τον πατέρα του και τη μητέρα του περισσότερο από Εκείνον, δεν έιναι άξιος του , φανερώνοντας πως η δική του η αγάπη πρέπει να στέκεται απάνω από όλες τις αγάπες μας, και να γεμίζει την καρδιά μας τόσο ώστε να μη χωρά μέσα της καμμιά άλλη αγάπη. Οι μεγάλοι ασκητές που είναι ζωγραφισμένοι στις Εκκλησίες των μοναστηριών , βαστούνε κάτι χαρτιά που γράφουνε επάνω διάφορα ρητά.
Ανάμεσα σε αυτά τα ρητά είναι και το παρακάτω: «Πάθος Χριστού έσβησε πόθον γονέων», και «Ο εαυτόν αγαπών , τον Θεόν αγαπήσαι ου δύναται». Αλλοιώς , παίζουμε με τη θρησκεία , που καταντά στο τέλος για μας απλή συνήθεια, ένα απλό έθιμο. Ο Χριστός είπε πως ο έμπορος που βρήκε τον καλόν μαργαρίτη, πήγε και πούλησε όσα είχε , για να τον αγοράσει. Βλέπεις πως δεν κράτησε κανένα άλλο πολύτιμο πράγμα , παρεκτός από τον καλό μαργαρίτη. «Απελθών πέπρακε πάντα όσα είχε και ηγόρασε αυτόν».
Ο Χριστός δεν ζητά από μας μεσοβέζικα συμβατικά πράγματα. Η τον αγαπάς αληθινά κι απάνω απ’όλα, η μην πηγαίνεις καθόλου κοντά του. «Επειδή, λέγει είσαι χλιαρός, θα σε εμέσω από το στόμα μου».
Εμείς όμως , άραγε τον αγαπάμε τον Χριστό, έστω και λίγο, με τον τρόπο που θέλει να τον αγαπούμε; Δώσαμε την καρδιά μας σε Εκείνον ή μονάχα είναι και Εκείνοςένα από τα αγαπητά μας πράγματα;
Φώτης Κόντογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου