Πολλές φορές ο νους μας κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, όπως
και στις ιδιωτικές μας προσευχές, και άλλες φορές ακόμα, και στη μελέτη
της Αγίας Γραφής ή άλλων ιερών βιβλίων, το μυαλό μας φεύγει και
ταξιδεύει πότε εδώ και πότε εκεί. Άλλοτε είναι ένας απλός μετεωρισμός,
και ο νους ωσάν αλήτης τρέχει στα σοκάκια τα διάφορα, και άλλοτε
αμαρτωλός διότι κατακρίνει ή διότι δέχεται πονηρές, αισχρές και
διεστραμμένες προσβολές και φαντασιώσεις. Η προσευχή μας είτε λέγεται
προφορικά, είτε λέγεται από μέσα μας με το νου, και καμιά φορά με όλη
μας την καρδιά αλλά εσωτερικά, πρέπει να είναι καθαρή. Αν δεν ακούμε
αυτά που λέμε εμείς, αν δεν έχουμε την συναίσθηση
της προσευχής, και λέγεται αυτή μόνον μηχανικά, έτσι για να λέγεται,
πως έχουμε την απαίτηση αυτήν την προσευχή να την ακούσει ο Θεός;
Προσευχή χαριτωμένη είναι να μην φεύγει καθόλου ο νους, από τον ζώντα
παρόντα Θεόν, έχοντας πλήρη τη συναίσθηση την ψυχοσωματική και της
παρουσίας Του, και της αγάπης Του και της προστασίας Του. Αυτό δε το
επιτυγχάνει, το κατορθώνει ύστερα από πολύ κόπο, και πειρασμούς πολλούς η
ευχή, η νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Σ’ αυτό μας
ευκολύνει η μνήμη του θανάτου, της αδεκάστου κρίσεως του Θεού, κατά την
Δευτέραν αυτού Παρουσίαν, και της Κολάσεως ακόμα, όπως μας τα
περιγράφουν τα ιερά Ευαγγέλια, και μάλιστα η σημερινή παραβολή του
πλουσίου και του Λαζάρου, όπου ο πλούσιος ευρίσκετο εις τον Άδην, δηλαδή
εις την Κόλασην, για να ομολογεί ότι «οδυνώμαι εν τη φλογή ταύτη». Η
καθημερινή μελέτη του Λόγου του Θεού, των βίων των Αγίων και των
Συναξαριστών, όπως και των διαφόρων Γεροντικών, αυξάνουν τον ζήλον μας
για καθαρή προσευχή, ζωντανή προσευχή, θερμαίνουν την καρδιά μας, και
εγγράφουν σ’ αυτήν, χαράσσουν σ’ αυτήν, το Πανάγιον όνομα του Ιησού
Χριστού. Πριν από πολλά χρόνια, ήμουν στο Άγιον Όρος μαζί με κάποιους
λαϊκούς προσκυνητάς. Κάποιος γέροντας στο προαύλιο μας σκήτεως,
απευθυνόμενος σε κάποιον από μας λαϊκόν, του λέγει: «Γιώργο, τι είναι
αυτό που έχεις μέσα στο στήθος σου;» «Ποιο», ρωτάει αυτός έκπληκτος,
«τι, φοράω μπουφάν, πουκάμισο, αυτό το Σταυρό μήπως;» «Όχι, όχι, αυτό
που βλέπω είναι φως, βλέπω στην καρδιά σου πολύ φως» «Μα άγιε γέροντα
συγχωρέστε με αλλά εγώ δε βλέπω τίποτα», απάντησε ο Γιώργος. «Εμ, πώς να
το δεις, αφού τα μάτια της ψυχής σου είναι τυφλά και νους σου
σκοτεινός; Και όμως έχεις φως, και μάλιστα μέσα σ’ αυτό, βλέπω χαραγμένο
με χρυσά γράμματα ένα όνομα», -ένα όνομα. «Ποιο όνομα;», ρώτησε εκείνος
σαστισμένος ο Γιωργάκης, «Βλέπω το όνομα του πνευματικού σου πατρός.
Αυτό σημαίνει ότι τον αγαπάς και τον σέβεσαι πολύ. Και με αυτήν την
πίστη, αν τυχόν γίνεις μοναχός, θα προκόψεις πολύ πνευματικά.» Όλοι μας
παραμείναμε άφωνοι και βουβοί από την κατάπληξη και τον θαυμασμό. Αλλά
συνέχισε εκείνος ο γέροντας. «Α, τι βλέπω ακόμα; Πίσω απ’ αυτό το όνομα
βλέπω και ένα άλλο, βαθύτερα χαραγμένο, και φωτεινότερο μυρίων
μεσημεριάτικων ηλίων λαμπρότερον», -μυρίων ηλίων λαμπρότερον! «Και ποιο
είναι αυτό»; Πετάχτηκα εγώ τότε και ρώτησα. «Είναι το όνομα Ιησούς», –
Ιησούς! «Όσο θα σέβεσαι, θα αγαπάς,» συνέχισε ο γέροντας, «και θα
υπακούς τον γέροντά σου, «ως εις Θεόν, τόσο και περισσότερον θα
προκόπτεις στην αρετή και θα χαριτώνεσαι από το Πανάγιον Πνεύμα. Για να
σου αποκαλυφθεί όμως αυτό το φως, θα χρειαστούν ματωμένες προσπάθειες,
για την πιστή τήρηση πρώτα των αγίων εντολών του Θεού, γιατί τις εντολές
δεν τις τηρούμε. Θα χρειαστεί άκρα υπομονή και ταπείνωση σε όλους τους
πειρασμούς της ζωής, νηστεία, αγρυπνία, εγκράτεια και καθαρή έμπονη
προσευχή». Αυτά είπε ο εκείνος ο γέροντας στο Γιώργο. Τα ίδια περίπου
περιγράφει και ο μακάριος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, όπως τα έχω
ακούσει απ’ το στόμα του τονίζοντας ότι το πρώτο φως, είναι το φως της
χάριτος του Αγίου Βαπτίσματος. Ούτε και αυτό το βλέπουμε. Βλέπουμε μόνον
την εξωτερική του ενέργεια. Αν έχουμε και λίγο τα μάτια καθαρά, θα το
δούμε στο νεοβαπτιζόμενο βρέφος, και ειδικότερα θα το δούμε όταν
βαπτίζουμε έναν μεγάλον άνθρωπον. Αυτό το φως. Θα δούμε την ενέργεια του
φωτός. Το δεύτερο φως είναι το φως του μοναχικού αγγελικού σχήματος,
κατά τον γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη επαναλαμβάνω, το τρίτον είναι
του πνευματικού πατρός και γέροντος, και το τέταρτον είναι το φως της
θείας τελειώσεως, το άκτιστον φως του Σωτήρος Χριστού. Ας έλθομε όμως σε
μας τους αμαρτωλούς, τους αγωνιζομένους εν τω κόσμω χριστιανούς,
λαϊκούς και κληρικούς. Υπάρχει και για μας φως, φως σωτηρίας. Όπως
φάνηκε στην περίπτωση ενός ταπεινού προσκυνητού στο Άγιον Όρος, με το
όνομα Γεώργιος. Με τη συμμετοχή μας λοιπόν στα Πανάγια Μυστήρια, την
ακριβή τήρηση των Ευαγγελικών εντολών, την καλλιέργεια των θειοτάτων
αρετών, και την υπακοή μας, πρώτα στη φωνή της Εκκλησίας, δεύτερον στη
φωνή του σεβαστού μας πνευματικού πατρός, και τρίτον στη φωνή της
συνειδήσεώς μας, να είτε βέβαιοι ότι θα πετύχομε εν Χριστώ Ιησού, την
μεταμόρφωσή μας. Και όχι μόνον αυτή αλλά και την θέωσή μας. Όταν
μεταμορφώθηκε ο Κύριος στο όρος Θαβώρ, μας είπε ότι «έτσι και σεις,
ενωμένοι μαζί μ’ εμένα, θα μεταμορφωθείτε, θα αλλοιωθείτε, θα
αναγεννηθείτε, θα θεωθείτε». Θα δούμε τα χάλια μας, και τα βλέπουμε τα
χάλια μας. Αλλά αν τηρήσουμε όλα όσα είπαμε, θα δούμε και πρόσωπο Θεού.
Όχι σαν τούβλα, όπως είμεθα τώρα, «ων πρώτος ειμί εγώ», αλλά σαν
πρόσωπα, σαν υπάρξεις, σαν εικόνες Θεού. Σαν πλάσματά Του, σαν παιδιά
Του, σαν κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. Αυτό το κατόρθωσε και ο
νέος άγιος της Ορθοδόξου Ρωσικής εκκλησίας, Άγιος Λουκάς και ιατρός. Η
αγάπη του για τον Χριστό και την Εκκλησία έγινε χρυσή ουράνια μελάνη,
για να γραφτεί στην καρδιά του το όνομα του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και
ευρέθη στην ανακομιδή των λειψάνων του, τελείως άθικτη, σκορπίζοντας
υπερουράνιες ευωδίες στους χιλιάδες πιστούς που παρέστησαν στην εκταφή
του. Σύσσωμος λαός και διοικούσα εκκλησία τον ανεκήρυξε άγιο. Λοιπόν
ποια είναι η δική μας προσευχή, έναντι αυτής, την οποία ζητά από μας ο
Πανάγιος Θεός; Γι’ αυτό και με το στόμα του Αποστόλου Παύλου, ζητά απ’
όλους μας «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Και αν αδιαλείπτως προσεύχεσθε, και
το φως του Θεού θα δείτε, και πρόσωπον Θεού θα δείτε στο πρόσωπον του
Ιησού Χριστού, και τα ουράνια μακάρια ανεκλάλητα αγαθά θα απολαύσετε.
Αυτά μας λέγει ο Κύριος. Αν προσέχουμε λιγάκι στη ζωή μας, που δεν
προσέχουμε, αν προσέχουμε την γλώσσα μας, που δεν την προσέχουμε γιατί
διαρκώς κατακρίνει, τις αισθήσεις μας και το νου, αν προσέχουμε στην
εφαρμογή των Ευαγγελικών εντολών και των συμβουλών που δίνει ο
πνευματικός, – δεν δίνει διαταγές, συμβουλές δίνει ο πνευματικός -, αν
με φόβο Θεού προσερχόμεθα στην Θεία Μετάληψη, στην Θεία Κοινωνία, και με
αληθινή μετάνοια στην Ιερά Εξομοόγηση, αν υπομένουμε καρτερικά τις
αδικίες της ζωής, τους πειρασμούς της και την αχαριστία των συνανθρώπων
μας, τότε θα ’χουμε ανάπαυση και ειρήνη στην καρδιά, και φωτοπλημμύρα
Θείας Χάριτος σε ολόκληρη την ύπαρξή μας. Η στιγμή τότε του θανάτου, δεν
θα μας τρομάζει, δεν θα είναι οδυνηρή. Η παρουσία των δαιμονικών
τεράτων δεν θα μας κλονίζει την πίστη, αφού θα μας στηρίζει η παρουσία
των φωτοφόρων αγγέλων του Θεού, και ειδικότερα του αγγέλου φύλακος της
ψυχής μας. Η συνείδησή μας, δεν θα μας ελέγχει, γιατί το ποινικό μας
μητρώο θα ’ναι πεντακάθαρο σαν το γαλάζιο ουρανό, δυνάμει της δικής μας
καθαράς εν μετανοία εξομολογήσεως. Οι αισθήσεις μας θα απολαμβάνουν το
φως του Θεού, την αίγλη της Αγίας Τριάδος, η δε ψυχή μας θα απολαμβάνει
την απρόσιτη θέα της Τριαδικής Θεότητος. Ώ χριστιανοί μου και αδελφοί
μου, είθε και στις καρδιές όλων μας να γραφτεί το όνομα του Σωτήρος
Ιησού Χριστού, του και Θεού ημών. Αν γραφτεί από τώρα, -και μπορούμε
αυτό να το πετύχουμε, όπως μας διαβεβαιώνουν και οι Πατέρες της
Εκκλησίας μας, και σε μια ώρα, και σε μια μέρα, και μέσα σε μια νύχτα,-
τότε πήραμε και το εισιτήριο για τον Παράδεισο. Το διαβατήριο είναι
σφραγισμένο με το όνομά Του. Γι’ αυτό λοιπόν, πάρε και συ την πέννα της
υπομονής, και βούτηξέ την στη μελάνη των πειρασμών και γράψε, «Κύριε
Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Τις προϋποθέσεις τις έχουμε,
και τον αγώνα μας τον αρχίσαμε – η παρουσία σας εδώ, μέσα σ’ αυτόν τον
Ναόν, αλλά και σε κάθε Ναόν-, το δείχνει και τα αποδείχνει. Ιδού μας
ανοίχθηκε λοιπόν ένα παράθυρο στον ουρανό γεμάτο φως, φως κατά πρώτον
λόγον του Αγίου Βαπτίσματος, φως του Αγίου Ποτηρίου τώρα που θα εξέλθει,
για να φωνάξει ο ιερεύς «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης
προσέλθετε», το φως της μετανοίας, το φως του Ευαγγελίου, το φως της
αδιαλείπτου προσευχής, το φως Ιησούς Χριστός, το αείδιον παναείδιον
εράσμιον άκτιστον Τριαδικόν φως του Θεού, το φως της Βασιλείας των
Ουρανών, το φως της σωτηρίας μας…
Απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα π.Στεφάνου Αναγνωστοπούλου πηγή :http://agia-varvara.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου