Από αυτές τις σκέψεις του αγίου, βγαίνει το συμπέρασμα ότι• εκείνοι
που θέλουν να κάνουν θαύματα, το θέλουν από σαρκική πύρωση•
παρασυρόμενοι από πάθη, που οι ίδιοι δεν τα καταλαβαίνουν• έστω και αν
τους φαίνεται, πως τους κυβερνάει ο ζήλος για το έργο του Θεού. Στην
ίδια κατάσταση φιλαυτίας και σαρκικής πυρώσεως ευρίσκονται και εκείνοι
που θέλουν να ιδούν θαύματα. Δεν επιτρέπεται ποτέ κανείς και σε καμμιά
περίσταση να πειράζη τον Κύριο και να ξεχνάη την οφειλομένη σ’ Αυτόν
ευλάβεια. Μας επιτρέπεται να ζητάμε την βοήθεια του Θεού στις μεγάλες
μας ανάγκες, όταν μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε. Την επιλογή
όμως του τρόπου που θα μας βοηθήση, πρέπει να την αφήνωμε στο Θεό•
εγκαταλειπόμενοι στο αγαθό Του θέλημα και στο έλεός Του. Και ο Κύριος
πάντοτε μας καταπέμπει ψυχωφελείς ευκαιρίες, που μας προσφέρουν την
βοήθεια που μας χρειάζεται• και παράλληλα μαζί της μας δίνει και την
αγία γεύση και αίσθηση της ταπείνωσης. Η βοήθεια του Θεού δεν
προσφέρεται με λάμψη, όπως θα ήθελε το σαρκικό φρόνημα, για να μη
ζημιωθή η ψυχή μας από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας της. Και γι’
αυτό, και στο έργο του Θεού και στη διακονία της Εκκλησίας, παντού και
πάντοτε, πρέπει να ζητάμε την ευλογία του Θεού και την βοήθειά Του• και
να πιστεύωμε, ότι μόνο οι θείες μέθοδοι, μόνο οι πνευματικές μέθοδοι,
μπορούν να είναι ωφέλιμες στην πίστη και στην ευλάβεια• μα ποτέ και με
κανένα τρόπο οι μέθοδοι, τις οποίες απαιτεί το σαρκικό φρόνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου