ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΖΩΑΡΧΙΚΗΝ ΤΡΙΑΔΑΝ, ΤΟΝ ΕΝ ΤΡΕΙΣΙ ΠΡΟΣΩΠΟΙΣ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ ΗΜΩΝ

ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

(αρχιμανδρίτου Δωροθέου, Μονής Αγίας Τριάδος Τούμπας, 1937)

Ο Ιερεύς άρχεται της Παρακλήσεως με την δοξολογικήν εκφώνησιν:

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Ο χορός: Αμήν.

Η μη υπάρχοντος Ιερέως, ημείς το:

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς, Αμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη Σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Το Πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

Και ευθύς ψάλλεται τετράκις εξ’ υπαμοιβής, μετά των οικείων στίχων:

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στιχ. α’. Εξομολογείσθε τω Κυρίω ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Στιχ. β’. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Στιχ. γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Είτα το τροπάριον. Ήχος πλ. δ’ .

Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους, τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, και δι' αυτών, την οικουμένην σαγηνεύσας· φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σου, Σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν’ (50).

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Είτα ο Κανών.

Ωδή α’ . Ήχος πλ. Δ’ . Αρματηλάτην Φαραώ.

Τριάς Αγία ο Πατήρ ο άναρχος Υιός ο Μονογενής, και το θείον Πνεύμα, δώρησαί μοι δάκρυα, και πένθος ακατάπαυστον, του θρηνείν μου τας πράξεις, τας εναγείς ας ηχρείωσας, σου το κατ’ εικόνα ο δείλαιος.

Μονάς τη φύσει Τριας υποστάσεσιν ακατανόητε, μία Βασιλεία, λίαν ακατάληπτε, Πάτερ Υιέ συν Πνεύματι, κατοικτείρησον πάντας, τους ορθοδόξως υμνούντάς σε, και θεοπρεπώς μεγαλύνοντας.

Τα Χερουβίμ και Σεραφίμ δοξάζουσιν ακαταπαύστοις ωδαίς, Σε τον εν προσώποις, τρισίν υπερούσιον, ουσίαν της Θεότητος, ην τολμώντες υμνούμεν, οι βροτοί ως ισχύομεν, και χρεωστικώς μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον.

Υμνολογίαις ιεραίς υμνούμέν Σε την πολυΰμνητον, την τον Θεόν Λόγον, υπέρ λόγον τέξασαν, τον μόνον υπερύμνητον, Ον υμνεί πάσα φύσις, των ουρανών τα στρατεύματα, θείαις υμνωδίαις γεραίρουσι.

Ωδή γ’ . Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.

Ο χαρακτήρσιν εν τρισί, και υποστάσεσι μόνος, εις Θεός ακατανόητος πέλων, τους υμνούντάς σε πιστώς, και ορθοδόξως φύλαττε, εκ πάσης εναντίας, των δυσμενών περιστάσεων.

Ον θεωρία υψηλή, γενόμενον και των άνω, μιμηταί επουρανίων πνευμάτων, ανυμνήσωμεν Θεόν, Πατέρα τον πανάγιον, Υιόν και Πνεύμα θείον, τα τρία μίαν θεότητα.

Τα Χερουβίμ και Σεραίμ, υμνούσιν αδιαλείπτως, μετά δέους την Αγίαν Τριάδα, ώσπερ δει θεοπρεπώς, ην και ημείς δοξάζοντες, βροτοί συν τοις Αγγέλοις, χαράς αρρήτου πληρούμεθα.

Θεοτοκίον.

Ο προ νεκρώσεως νεκρός, ο προ ταφής τεθαμμένος, ο προ μνήματος εν μνήματι μένων, της λιθώδους και σκληράς, αναλγησίας Δέσποινα, την της ζωής Μητέρα, Σε ικετεύω ζωώσαί με.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Παναγία Τριας Ομοούσιε, ότι πάντες εις Σε καταφεύγομεν, ως Πλάστην ημών και ρύστην.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Κάθισμα. Ήχος β’ .

Πάτερ Υιέ και θείον Πνεύμα, διάσωσον τους ορθοδόξως σε σέβοντας, και προσκυνούντάς σε δυσμενών εναντίων, και ποίησον μετόχους της Βασιλείας σου.

Ωδή δ’ . Συ μου ισχύς,  Κύριε.

Πάτερ Υιέ, και Πνεύμα Άγιον λύτρωσαι, τους εν πίστει επικαλουμένους σε, και σοι λατρεύοντας ευσεβώς, εκ παντοίας βλάβης και Βασιλείας αξίωσον, της σης αιωνιζούσης, όπως ψάλλω σοι· δόξα τη δυνάμει σου μόνε αθάνατε.

Κλαύσον ψυχή, προ της εξόδου και θρήνησον, όπως σβέσης, φλόγα αιωνίζουσαν, και λυτρωθείσα εκ του πυρός, και Τρισυποστάτω συμβασιλεύσης Θεότητι, προς ην ακαταπαύστως, νυν εν τώδε τω βίω, μη αμέλει βοώσα το ήμαρτον.

Ένα Θεόν, τρισί προσώποις κηρύττομεν, μίαν φύσιν, άναρχον αόρατον, παντουργικήν, τελεταρχικήν, την κτίσιν πάσαν, πανσόφως δημιουργήσασαν, ην πάσαι των Αγγέλων, ανυμνούσιν αι τάξεις, μετά δέους αεί και δοξάζουσι.

Θεοτοκίον.

Αναψυχή, Συ της ψυχής μου και ήδυσμα, της καρδίας, Συ το αγαλλίαμα, Συ φωτισμόν, Συ μου γλυκασμός, εντρύφημα γλώττης, γλυκύ χειλέων μελέτημα, πανύμνητε και δρόσος, της εμής διανοίας, οδυνών κουφισμός και παράκλησις.

Ωδή ε’ . Ίνα τι με απώσω.

Δεύτε πάντες συμφώνως, οι πιστοί δοξάσωμεν την υπερένδοξον, εν τρισί προσώποις, μίαν φύσιν αμέριστον, άναρχον, εν Πατρί Υιώ τε και Πνεύματι, τω παναγίω, Θεόν ένα τα τρία κηρύττομεν.

Επί σοι τας ελπίδας, πάσας και το καύχημα και αγαλλίαμα, έχων ως αιτία των καλών μου και πάσης ανέσεως, Τριας μοναρχία, Πάτερ Υιέ και θείον Πνεύμα, Συ με μέτοχον δείξον της δόξης σου.

Ην αΰλων ταγμάτων, στρατιαί δοξάζουσιν αεί τοις άσμασι, άναρχον Τριάδα, ακορέστω στοργή αγαλλόμεναι, ταύτην οι αχρείοι, χρεωστικώς υμνολογούμεν, εν ψαλμοίς και ωδαίς ως ισχύομεν.

Θεοτοκίον.

Έργα πράξας αισχύνης, πέφυκας προ κρίσεως αυτοκατάκριτος, αλλά Συ Παρθένε, η κριτήν των απάντων κυήσασα, τούτον εκδυσώπει, του οικτειρήσαί με και ρύσαι, της δεινής του πυρός κατακρίσεως.

Ωδή στ’ . Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.

Τριάδα μοναδικήν, ευσεβοφρόνως δοξάζομεν, μονάδα Τριαδικήν, πανσόφως λατρεύομεν, ατμήτως μερίζοντες, και αδιαιρέτως, διαιρούντες και συνάπτοντες.

Τριάς Μονάς ο Θεός, ο εκ μη όντων τα σύμπαντα, συστήσας και συντηρών, βουλήσει του ελέους σου, καμέ τη συνήθει σου, ευσπλαγχνία πάσης, ελευθέρωσον κακώσεως.

Πατέρα και τον Υιόν, και Πνεύμα πάντες το Άγιον, υμνούμεν πανευσεβώς, Τριάδα αμέριστον, την πάντων δεσπόζουσαν, μίαν Βασιλείαν, και ακατάληπτον.

Θεοτοκίον.

Παράσχου μοι οχετούς, δακρύων Κόρη Μητράνανδρε, όπως εκπλύνω πληθύν, των αμπλακημάτων ου, και σβέσω το άσβεστον πυρ, το της γεέννης, ο παμμίαρος και άσωτος.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Παναγία Τριας Ομοούσιε, ότι πάντες εις Σε καταφεύγομεν, ως Πλάστην ημών και ρύστην.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον. Ήχος β’ .

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς· αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι· τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Είτα, οι Αναβαθμοί· το α’ Αντίφωνον του δ’  ήχου.

Προκείμενον: Μνησθήσομαι του ονόματός Σου εν πάση γενεά και γενεά.

Στ.: Το Πνεύμά Σου το αγαθόν, οδηγήσει με εν γη ευθεία.

Ευαγγέλιον Οσιακόν.

Ο Ν  ψαλμός.

Δόξα: Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριας η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν: Ταις της Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ήχος β . Στ.: Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός...

Της αιωνίου σου ζωής αξίωσον Τριας η Παναγία, τους πιστώς υμνούντας και δοξάζοντας, το απειροδύναμον κράτος σου, δωρουμένη τον ιλασμόν και την συγχώρησιν, των πταισμάτων ημών, και πάντων των δυσχερών την απολύτρωσιν.

Ωδή ζ’ . Θεού συγκατάβασιν.

Πατέρα αγέννητον, Υιόν και Λόγον συνάναρχον, τω Πατρί και τω Πνεύματι, Ομοούσιον και Ομόθρονον· ένα Θεόν δογματίζοντες, υμνούμεν πανευσεβώς, και προσκυνούμεν πιστώς.

Τριάδα ομότιμον, τοις χαρακτήρσι Δημιουργόν του παντός, εν μονάδι ουσίας, Πατέρα Λόγον Πνεύμα πανάγιον, συν τοις παισίν, ανυμνούντες κραυγάζομεν· ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών.

Τριας Ομοούσιε, πηγή ελέους και άβυσσος οικτιρμών, πηγάς δακρύων παρεχομένη ημίν, κοινωνούς δείξον ζωής αιωνίου σου, τους σε φρονούντας πιστώς, ένα Θεόν του παντός.

Θεοτοκίον.

Την μόνην αμόλυντον, εύσπλαγχνον μόνην μετά Θεόν δυσωπώ, και Σου δέομαι Κόρη, μη με βδελύξη τον ρυπαρόν, αλλά πυρός αιωνίου με λύτρωσαι, όπως υμνώ Σε αεί την πολυΰμνητον.

Ωδή η’ . Επταπλασίως κάμινον.

Τους ευσεβώς σε δοξάζοντας, και πιστώς προσκυνούντάς σε, φρούρει τε και σκέπε πάντοτε φυλάττουσα, Τριάς ομοούσιε, και των αγαθών, των αιωνίων μετόχους, ανάδειξον οικτίρμον, ίνα ψάλλομεν πόθω, υμνούντες ευχαρίστως την σην αγαθωσύνην.

Τριάδα Ομοούσιον, ευσεβώς ανυμνήσωμεν, και μετά δακρύων, προς Αυτήν εκβοήσωμεν· ελέησον οίκτειρον, τους ορθοδόξως σε αναμέλποντας, και λύτρωσαι πταισμάτων, και πυρός της γεέννης, και κοινωνούς σης δόξης, ανάδειξον οικτίρμον.

Δεύτε πιστών ομήγυρις, ευσεβώς προσκυνήσωμεν, την εκ του μη όντος, άπαντα ποιήσασαν, Τριάδα αμέριστον, συν τοις Αγγέλοις θεοπρεπώς, και διηνεκώς αναβοώντες τον ύμνον· Πατέρα ευλογούμεν, τον Υιόν και το Πνεύμα, τα τρία Θεόν ένα, αΐδιον φρονούντες.

Θεοτοκίον.

Τους εν πελάγει Δέσποινα, χαλεπώς κινδυνεύοντας, όρμοι και λιμένες σωστικοί προσδέχονται, καμέ κινδυνεύοντα, τοις νοούμενος κύμασι, πρόφθασον και σώσον, ο λιμήν των εν ζάλη, καταπονουμένων, προσβολαίς των δαιμόνων, αντίληψις και σκέπη, και ξένη προστασία.

Ωδή θ’ . Εξέστη επί τούτω.

Τριάς η παναγία και παντουργός, τους σους δούλους δεινών περιστάσεων, και πειρασμών, των επεμβαινόντων διηνεκώς, εκλυτρουμένη φύλαττε, εκ των αοράτων και ορατών, εχθρών και της αφράστου, εκείνης θυμηδίας, του Παραδείσου καταξίωσον.

Πατήρ Υιός και Πνεύμα Τριας απλή, και Μονάς υπέρ φύσιν γνωρίζεται, εις γαρ Θεός, εν τρισί προσώποις πέλει σαφώς, απαύστως προσκυνούμενος, υπό Ασωμάτων και γηγενών, ο πάσαν υποστήσας, την κτίσιν εν σοφία, και ανακτίσας το ανθρώπινον.

Τριάς η ενιαία Πάτερ Υιέ, και το Άγιον Πνεύμα ελέησον, τους ευσεβώς, σε δοξολογούντας και ευλαβώς, προσπίπτοντας εν πίστει, τη θεία σου εικόνι, ει και λίαν ήμαρτον αναιδώς, και ποίησον οικτίρμον, αυτούς συγκληρονόμους, της ουρανίου Βασιλείας σου.

Θεοτοκίον.

Ουκ έστιν αμαρτία επί της γης, ούτε είδος κακίας και πράξεως, σατανικής, ης ουκ εγενόμην εν μετοχή, και δια τούτο δέδοικα, Δέσποινα την κρίσιν του Σου Υιού, τη Ση δε παρρησία, ευμένισόν μοι τούτον, και λύτρωσαι ημάς της κολάσεως.

Μεγαλυνάρια.

Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

Πάτερ Λόγε Πνεύμα Τριάς σεπτή, Μονάς Τρισαγία μία φύσις μία αρχή, και μία Θεότης, σε πάντες προσκυνούμεν, εις πάντας τους αιώνας και μεγαλύνομεν.

Ω Θεέ Τριάς ομοούσιε, διαιρετή προσώποις, ο Πατήρ ο αγέννητος, Υιός και το Πνεύμα, ο εις Θεός των όλων, οικτείρησον και σώσον, τους προσκυνούντάς σε.

Ην υμνούσι πάντες οι γηγενείς, και δοξολογούσιν αι Δυνάμεις των ουρανών, την υπό των πάντων, πιστών προσκυνουμένην, Μονάδα κατ’ ουσίαν, την τρισυπόστατον.

Την κυριαρχίαν των Χερουβίμ, και την θεαρχίαν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαιρέτως, Τριάδα εν Μονάδι, την όντως θεαρχίαν σε μεγαλύνομεν.

Πατέρα τον άναρχον και Θεόν, συνάναρχον Λόγον, συν τω Πνεύματι προσκυνώ, αζώριστον μίαν, ηνωμένην ουσίαν, τρισάριθμον Μονάδα, ύμνοις τιμήσωμεν.

Τας ακτινοβόλους σου αστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου, Τρισυπόστατε παντουργέ, και οίκόν με δόξης, σης απροσίτου δόξης, φαιδρόν και φωτοφόρον, και αναλλοίωτον.

Ώσπερ εν ημέρα Πεντηκοστής, εφώτισας αύθις, ω Παράκλητε Μαθητάς· ούτω και τοις φόβω, λατρεύουσί σοι λάμψον, ακτίνας σων χαρίτων, και σώσον άπαντας.

Ω Τριάς Αγία και φωταυγής, δέξαι με τον άσωτον, Ιησού μου και ποιητά, σώσον μη παρίδης, των σων χειρών το πλάσμα, οικτίρμον ελεήμον, Κύριε σώσόν με.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β’ .

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί…

Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Και νυν…

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια Σου των περιστάσεων, Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Είτα ο Ιερεύς, την Εκτενή Δέησιν, ημών ψαλλόντων το λιτανευτικόν· Κύριε ελέησον. Υπό του Ιερέως Απόλυσις. Και των Χριστιανών ασπαζομένων την Εικόνα και χριομένων δι’ αγίου ελαίου, ψάλλονται τα παρόντα Τροπάρια: Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Παναγία Δέσποινα, υπό την σκέπην σου πάντες, οι δούλοι σου τρέχομεν, και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι. Πρόφθασον και λύτρωσαι ημάς, από πάσης περιστάσεως και από θάνατον, τον εξαφνικόν και πανώλεθρον. Οίδαμεν ότι δύνασαι πάντα όσα αν θέλεις και βούλεσαι. Δέσποινα του κόσμου, Ελπίς και Προστασία των πιστών, Χαριτωμένη επάκουσον των παρακαλούντων σε.

Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει, τη κραταιά σου χειρί· άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν· ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη και αντίληψις, και ορφανών βοηθός, Μήτερ του Θεού του υψίστου, συ υπάρχεις άχραντε σπεύσον, δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους σου.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.

Δι’ ευχών.

Η/Υ ΠΗΓΗ:

Voutsinasilias.blogspot.gr

http://voutsinasilias.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html