Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγωνιστάς ...

* Ας εννοήσουμε το σύντομο της ζωής μας και ας δουλεύσουμε τον Θεό, με αγάπη, με προθυμία και με ταπείνωσι.

* Καμμιά χαρά κοσμική δεν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον η χαρά που προέρχεται από τον Θεό είναι γνήσια και ειλικρινής. Δόξες και χρήματα, όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτά ο θάνατος τα βάζει στην αρμόζουσα θέσι τους.

*    Ποιος μετενόησε και δεν σώθηκε; ποιος είπε το ημάρτησα και δεν συγχωρήθηκε; ποιος έπεσε και εζήτησε βοήθεια και δεν σηκώθηκε; ποιος έκλαυσε και δεν παρηγορήθηκε από τον Θεό;

*  «Ημάρτηκα», είπεν ο άνθρωπος; ευθύς ο Θεός συγχωρεί· παραβλέπει ο Κύριος το αμάρτημά σου.
Ο άγιος Αυγουστίνος πόσον ελύπησε την αγία εκείνη μητέρα του! Και όμως κατόπιν εις ποίαν αγιότητα και έρωτα Θεού έφθασε!

Με την μετάνοια όλα διορθώνονται. Ουδέν υπάρχει, το οποίον να νικά την ευσπλαχνία του Θεού. «Και τον πρώτον ελεεί και τον έσχατον θεραπεύει· κακείνω δίδωσι, και των άλλων χαρίζεται». Όλα η αγάπη του Θεού τα σκεπάζει και τα διορθώνει. Ουδείς αναμάρτητος, ειμή εις ο Θεός....

* Εν όψει των κρισίμων στιγμών που διερχόμεθα, θα πρέπη να ετοιμαζώμεθα ιδιαίτερα με την εξομολόγησι. Η Εκκλησία μας παραδέχεται τρία βαπτίσματα. Το κανονικό βάπτισμα, της μετανοίας και του μαρτυρίου.

Μετά την εξομολόγησι, συνεχίζεται η ετοιμασία για την εφαρμογή των εντολών του Θεού, η θεία κοινωνία και η καλλιτέρευσις της ζωής. Τότε ο θάνατος δεν θα μας απασχολήση.
Πρέπει πάντοτε να έχωμε την μνήμη του κριτηρίου, διότι η συνείδησις γίνεται πιο καθαρά, πιο λεπτή.

* Τα βάσανα της ζωής μια ήμερα θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται· μόνον ό,τι πράξη κανείς για την ψυχή, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος ή προς βάθος και απώλεια.

* Ο Θεός δωρεάν μας σώζει. Οι κόποι μας δείχνουν την προαίρεσί μας. Μαζί με τον κόπο μας να λέμε, εάν δεν μας φυλάξη ο Θεός, τα έργα μας είναι άνεμος και φεύγουν κούφια.

* Ο Θεός μας συγχωρεί κάθε αμαρτία, αρκεί μόνο να μετανοήσουμε ειλικρινά. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.

* Μπορεί να αριθμήσης την ευσπλαχνία του Θεού; Τα αμαρτήματα του χειρότερου ανθρώπου μπροστά στην ευσπλαχνία του Θεού είναι ως μια «φούχτα αμμούδα» μέσα στον ωκεανό· δεν υπάρχει αμαρτία που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.

* Τώρα ο Θεός φωνάζει διά μέσου των αγίων Γραφών, των ιεροκηρύκων, των πνευματικών πατέρων· «Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3, 2), αλλά δυστυχώς κωφεύουν στα θεία Του προστάγματα με διάφορες προφάσεις οι έξυπνοι!

* Η υψοποιός ταπεινοφροσύνη είναι πανίσχυρος αρετή, που καταστρέφει ριζικά το κακό και εξουδετερώνει σε τέλεια αδράνεια την ενέργεια των πειρασμικών παγίδων.

* Ο πονηρός πολέμιος της ψυχής μας δεν αδρανεί, δεν του διαφεύγει τίποτε. Αυτός ξεύρει την ανυπολόγιστη άξια του χρόνου και προσπαθεί με τις περιττές μέριμνες, με τα θέλγητρα του κόσμου και τις αναπαύσεις, να δημιουργήση στερεά άγνοια και λησμοσύνη, ώστε να φέρη την τελευταία ώρα τελεία απελπισία και έτσι ο πανούργος να κερδίση τις αθάνατες ψυχές, για τις οποίες ο Χριστός απέθανε επί του Σταυρού!

* Μη λησμονήτε την πολλή εμπειρία του διαβόλου και την ιδική μας ασθένεια. Όπως το φθινοπωρινό φύλλο, που πέφτει με τον ελάχιστο άνεμο, έτσι και εμείς πέφτουμε και στον μικρότατο πειρασμό και δοκιμασία, όταν η χάρις του Θεού δεν συμμαχή μαζί μας· η δε χάρις του Θεού συμμαχεί μαζί μας μόνον όταν το ταπεινό φρόνημα ποδηγετή κάθε μας σκέψι και έργο. Με την αληθινή και γνήσια ταπεινοφροσύνη φυλάσσεται ο καρπός της ψυχής.

* Ο διάβολος είναι η πηγή κάθε ψεύδους, απάτης, πονηρίας και κακίας.

* Καθώς στον πεπατημένο δρόμο δεν φυτρώνει τίποτε, έτσι στο πεπατημένο ταπεινό φρόνημα δεν φυτρώνει καμία πλάνη.

* Όταν αγωνίζεται κανείς κατά της αμαρτίας με ταπείνωσι και φόβο Θεού και με εργασία πνευματική και με την καθοδήγησι εμπείρου πνευματικού, αδύνατον να τον αφήση ο Θεός να χαθή.

* Η πάλη μας είναι με αρχές, με εξουσίες, με δυνάμεις σκοτεινές και παμπόνηρες, με πολύ εμπειροπόλεμες παρατάξεις. Επίσης και με την σάρκα και με τον κόσμο των παθών, που μοιάζουν με πληγές, που πονούν τρομερά και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και επιμέλεια για να θεραπευθούν.

* Όποιος φυλάσσει τα θεία προστάγματα, και ο Θεός φυλάσσει αυτόν από κάθε κακό.

* Όποιος αγαπά τον Θεό, θυσιάζει τα πάντα, μόνον και μόνον για να αναπαύση τον Θεό.

* Χωρίς να λυπούμεθα ξοδεύουμε τον χρόνο. Όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο, θα καταλάβουμε την ζημιά, που πάθαμε αφήνοντας να μας φύγη ο χρόνος...

* Εύχομαι η χάρις του Θεού να σε επισκίαση και να σου δώση την αρμόζουσα δύναμι, για να αντιμετώπισης τον κάκιστον εγωισμό, την δεινή αφετηρία όλων των κακών κινήσεων της πολύμορφης κακίας.

* Μη χάνετε το θάρρος σας γι' ένα καινούργιο αγώνα, αποκρούοντας έτσι κάθε λογισμό δειλίας και αποθαρρύνσεως.
Πρέπει συνέχεια να ανανεώνουμε τις δυνάμεις μας, να ανασυγκροτούμε μέτωπο αντιστάσεως, καθώς κάμνει και ο διάβολος...

Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγωνιστάς, επειδή δεν αγωνίζονται για εφήμερα στεφάνια, που μαραίνονται, αλλά για αιώνια και άφθαρτα!

* Όλους μας στηρίζει το έλεος του Θεού και εάν υπερηφανευθούμε, σηκώνει ο Θεός την χάρι Του και γινόμαστε εμείς χειρότεροι από τους άλλους.

* Επειδή έχουμε φανερά, είτε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κρυμμένη υπερηφάνεια, θέλοντας ο Θεός να μας καθαρίση από αυτή την δυσώδη κατάστασι, ξεσηκώνει φουρτούνα για να πετάξη όλα τα «κατακάθια», που μαζεύτηκαν κατά τον καιρό κυρίως της αμέλειας ψυχής...
Χρειάζεται από μέρους μας προσοχή, να μη μαζεύωνται ακαθαρσίες, για να μη χρειάζωνται και ανάλογες φουρτούνες.

* Με την ταπείνωσι γίνεται η πιο σύντομη επαφή με το θείον· η δε ανάπαυσι της ψυχής, είναι το γνησιώτερο γνώρισμα της υγιούς ψυχής.

* Χωρίς αληθινή ταπεινοφροσύνη, δεν κατορθώνεται κανένα αξιόμισθο αγαθό.

* Η ταπείνωσις είναι θαυμάσια αρετή, που ευωδιάζει εκείνον που την έχει. Όποιος έχει ταπείνωσι έχει και υπακοή, αγάπη, υπομονή και κάθε αρετή. Όταν θυμώνουμε ή οργιζώμαστε ή κατακρίνουμε ή δεν υπακούουμε, γίνεται φανερό ότι έχουμε και ανάλογη υπερηφάνεια και εγωισμό. Όσο προοδεύουμε στην ταπείνωσι, τόσο τα κακά γεννήματα του εγωισμού θα υποχωρούν.

* Η ταπείνωσις είναι η πιο χαριτωμένη αρετή· χρυσοΰφαντος στολή· μακάριος όποιος την ενδυθή, θα απόκτηση μια ανέκφραστη πνευματική ομορφιά. Αντίθετα το πιο βρώμικο πάθος είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός.

*  Εκείνος είναι μεγάλος, που έχει περισσότερη ταπείνωσι.

* Οι δαίμονες τρέμουν και φεύγουν μακριά όταν βλέπουν ταπείνωσι, υπακοή και αγάπη σε όλους.

* Το πνεύμα της λύπης θέλει αυτοπαρηγορία, για να νικάς τις απελπιστικές έννοιες του πονηρού. Όταν επακροάζεσαι τα όσα το πονηρό πνεύμα της λύπης υποβάλλει, ποτέ δεν θα μπόρεσης να δης την χαρά της ελπίδας.

* Σε όλες τις πνευματικές επιδιώξεις χρειάζεται να προηγήται η ταπείνωσις..., αλλά και την ταπείνωσι πρέπει ο Θεός να την χαρίση στον άνθρωπο.

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"