“ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΟΤΑΝ ΕΛΘΗΣ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ” – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ ΔΗΜΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

(Πηγή : o-nekros.blogspot.gr)

Η συγκινητική ιστορία που ακολουθεί προέρχεται από το βιβλίο “Ιστορία ακριβής περί των κατά την Σταύρωσιν και Ανάστασιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τελεσθέντων", που συνέγραψε ο Ιουδαίος Αινέας σύγχρονος του Χριστού, η οποία μεταφράστηκε στα Λατινικά από τον Τοπάρχη Νικόδημο, σώζεται δε σε χειρόγραφο του Αγίου Όρους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το Ελληνικό όνομα του ληστή, ο οποίος όπως προκύπτει από την ιστορία κατοικούσε περίπου στη περιοχή της Γάζας, όπου γνωρίζουμε ότι υπήρχαν ελληνικές πόλεις και διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί. Από την άλλη, αν και δεν διασώζεται το όνομά του από τους Ευαγγελιστές, από το κείμενο του Ευαγγελιστή Λουκά φαίνεται ότι γνώριζε για τη δράση του Χριστού "Ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξεν" (Λουκά 23, 41) και γι΄ αυτό πίστεψε στον Χριστό και την μέλλουσα ζωή, μετανόησε "Μνήσθητί μου, Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου" (Λουκά, 23, 42) και κέρδισε τον Παράδεισο "Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄ εμού έση εν τω παραδείσω" (Λουκά 23, 43). 

Μετά τη γέννηση του Χριστού και την προτροπή του Αγγέλου προς τον Ιωσήφ να πάνε στην Αίγυπτο, για να γλυτώσει το Θείο βρέφος από τον Ηρώδη, η Αγία οικογένεια ξεκίνησε το ταξίδι. Καθ΄ οδόν, πλησιάζοντας στην Αύγυπτο, πείνασαν και βλέποντας μπροστά τους μια φοινικέα με ωραίους καρπούς, η Παναγία ζήτησε από το δένδρο και έκλεινε προς αυτήν, έκοψε τους καρπούς και το δένδρο επέστρεψε στη κανονική του θέση. Βαδίζοντας συνάντησαν τον ληστή Δημά, ο οποίος μόλις είδε την Θεοτόκο έμεινε εκστατικός από το κάλλος της, αφού έμοιαζε σαν αστραπή από τον ουρανό μαζί με το Θείο βρέφος. Ο Δημάς με φόβο έπεσε στο έδαφος και προσκύνησε την Θεομήτορα λέγοντάς της : “Εάν και ο Θεός είχε μητέρα ήθελον ειπή ότι Συ ει”. Στη συνέχεια προσκάλεσε την Αγία οικογένεια για φιλοξενία στην οικία του, προτρέποντας τη γυναίκα του να τους προσφέρει ό,τι καλύτερο διέθετε το σπίτι, καθότι “κατά το φαινόμενον από ευγενεστάτης γενεάς υπάρχει αυτή η Κυρία μου”, είπε ενώ ο ίδιος έφυγε για κυνήγι. Η σύζυγος του ληστή ετοίμασε ζεστό νερό και έλουσε το Θείο βρέφος, ενώ με τα ίδια νερά έλουσε και το δικό της παιδί. Μόλις τελείωσε το λούσιμο του παιδιού της μέγα θαύμα συνέβη, αφού αυτό είχε λέπρα, έγινε καλά και σταμάτησε να κλαίει. Μόλις επέστρεψε ο ληστής από το κυνήγι ετοίμασαν τραπέζι για να φάνε. Τότε ο Δημάς ρώτησε τη σύζυγό του που είναι το παιδί τους και αυτή του ανέφερε το γεγονός του θαύματος που συνέβη στο άρρωστο παιδί τους, λέγοντας του παράλληλα ότι η Παναγία είναι χαριτωμένη από τον ίδιο τον Θεό. Βλέποντας ο ληστής το παιδί του υγιές, έμεινε άναυδος από το θαύμα. Κατόπιν προσκύνησαν την Θεομήτορα ευχαριστώντας την για το θαύμα στον υιό τους και μερίμνησαν για την Αγία οικογένεια όσο περισσότερο μπορούσαν το καιρό που διέμεινε στην Αίγυπτο. Κατά την επιστροφή της Αγίας οικογένειας στα Ιεροσόλυμα, τους συνόδευσε ο Δημάς και πέρασαν όλα τα επικίνδυνα μέρη και μόλις πλησίαζαν έβαλε μετάνοια και αποχαιρέτησε τη Παναγία με πολλές ευχαριστίες. Η Θεοτόκος του είπε : “ύπαγε εν ειρήνη, και ποτε καιρόν ανταμοιβήν σοι ποιήσω τον μισθόν δια τα οποία εποίησας ημίν”. Πράγματι ο ληστής Δημάς για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Αγία οικογένεια αξιώθηκε να σταυρωθεί δίπλα στον Χριστό και να κερδίσει πρώτος τον Παράδεισο.

ΠΗΓΗ : Αβερκίου Ιερομονάχου Αγιορείτου, Ιστορία ακριβής περί των κατά την Σταύρωσιν και Ανάστασιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τελεσθέντων, Συγγραφείσα το πρώτον υπό Ιουδαίου τινός Αινέα, συγχρόνου του Σωτήρος Μεταφρασθείσα δε εις την Λατινίδα γλώσσαν υπό Νικοδήμου τοπάρχου του εκ Ρώμης, Σώζεται εν τινι χειρογράφω εν τω Αγίω Όρει, Εν Βάρνη 1896, σ. 28 κ.ε.