ΤΟ DNA ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΑΠΟ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗ

Τότε, γιατι γεννιούνται άνθρωποι με ομοφυλοφιλικές τάσεις, αφού εποιήθησαν από τον Θεό, ως εικόνες Του; Εξαιτίας της αμαρτίας που διαδέχεται γενεά και γενεά, κατά το ''αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα,'' που ενώ δεν απαντάται πουθενά στην Αγία Γραφή, βρίσκει όμως εφαρμογή στο: ''…εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα επί τρίτην και τετάρτην γενεάν τοις μισούσι με. και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσι με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.» (Δευτ. ε', 9-10). Αυτό που σήμερα καταγράφεται ως DNA της κάθε σωματοδομής και δεν είναι τίποτ΄άλλο παρά ο φορέας των γενετικών πληροφοριών του κυττάρου, όχι μόνον με την έννοια της μεταβίβασης χαρακτηριστικών, αναλοίωτων από γενεά σε γενεά, αλλά και της ρύθμισης της ατομικής φυσιογνωμίας, σε μια πιο ελεύθερη αποσαφήνηση είναι ο φορέας που διοχετεύει στον άνθρωπο χαραχτηριστικά και προηγούμενων γενεών: αν είναι οξύθυμος, πράος, συνετός, εξαρτημένος, σαρκολάτρης, κοιλιόδουλος, παραβατικός, χαρούμενος, μελαγχολικός ή ανοιχτόκαρδος, θηλυπρεπής ή ανδροπρεπέστατος. Οι αμαρτίες που μορφοποιούν τα χαραχτηριστικά κάθε ατόμου, τον ακολουθούν! Υπό αυτή την έννοια η ομοφυλοφιλία είναι ένας σταυρός για τον άνθρωπο, κατά τον ίδιο λόγο που γεννιούνται άνθρωποι με σωματικές και ψυχικές αναπηρίες, ανίατες ή ιάσιμες, χρόνιες ή σταδιακές. Η αντιμετώπισή της: εδράζεται στις διαχρονικές, πνευματικές θεραπείες της Μυστηριακής Ζωής που παρέχει η Εκκλησία. ''Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται''. Ματθ.10,22. Στην εσχατολογική προοπτική των χρόνων που ζούμε με την άνθιση και εγκατάσταση των κοσμικών -ισμών στους εγωπαθείς, εγωκεντρικούς και φίλαυτους νόες των ανθρώπων, που δίκην της ''μωρής σοφίας'' τους μετεξελίχθηκαν σε ανακηρυσσόμενους ''διαδραστικούς'' ''θεούς'' ενός άνομου και υπονομευτικού, εφήμερου βίου, ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, απεδείχθησαν μωροί και ανόητοι· ''καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα''.Προς Ρωμ. 1.23-25. Γι΄αυτό: ''Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·'' (Το αυτό). Συνεπώς κάθε νόσος-αμαρτία πνευματικά κατέχει δυνητικά σωτηριολογική προοπτική, εφόσον αυτή βρίσκει την αποκλειστική θεραπεία της μέσα από τους κόλπους της αγίας Εκκλησίας μας. Όσο για την σημερινή, γενική αποστασία, την υλιστική ειδωλολατρία και τον παγκόσμιο, ανθρωποκεντρικό εκφυλισμό που ορίζουν την εσχατολογική κατάληξη του ημιθανούς -πνευματικά- ανθρώπου, ας σημειωθεί συμπερασματικά και τούτο: ''υποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι''; Ματθ. 16,3.