Σχεδὸν στὸτέλος τοῦλειτουργικοῦἔτους, τὸν Αὔγουστο, ἔχουμε τὴγιορτὴτῆς μεταμόρφωσης τοῦΧριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι ἕνας ἄλλος ἀπὸτοὺς θεμελιώδεις ἑορτασμούς. Δυστυχῶς, ἐπειδὴσυνήθως πέφτει σὲἐργάσιμη μέρα, δὲν τὴγιορτάζουν πολλοὶἄνθρωποι. Ὡστόσο διαθέτει μία μοναδικὴσημασία γιὰτὴν κατανόηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης...
ὉΧριστὸς πῆρε τοὺς μαθητές του, ἀνέβηκε στὸὄρος καὶἐκεῖτὸπρόσωπό του φάνηκε νὰλάμπει. Τὰροῦχα του ἔγιναν λευκὰσὰν τὸχιόνι καὶἕνας ἀπὸτοὺς ἀποστόλους εἶπε: «Κύριε, εἶναι καλὸνὰμείνουμε ἐδῶ». Αὐτὸἦταν ἡἐκπλήρωση κάθε ἀνθρώπινης ἐπιθυμίας, ἡστιγμὴτῆς ἀνώτατης εὐτυχίας, ἐπειδὴτίποτε σ’ αὐτὸτὸν κόσμο δὲν μπορεῖνὰμᾶς ἱκανοποιήσειἐκτὸς ἀπὸτὸν Θεό, τὴδόξα του, τὸφῶς του, τὴν ἀλήθειά του, τὴβασιλεία του. Καὶπάλι, ὁΧριστιανισμὸς εἶναι χαρά· αὐτὸεἶναι τὸνόημα τῆς μεταμόρφωσης. Δὲν ἔχουμε ἐδῶἕνα βιβλίο συνταγῶν: τὴΔευτέρα κάνε αὐτό, τὴν Τρίτη κάνε ἐκεῖνο.
ὉΘεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε ἕνα σύνολο ἀπὸσυνταγὲς καὶκανονισμοὺς ἀλλὰἔδωσε τὸν ἑαυτό του καὶαὐτὸσημαίνει τὴζωή, τὴν ἀγάπη καὶτὴμεταμόρφωση. Μᾶς ἔδωσε τὴδύναμη νὰτὸν συνοδεύσουμε στὴν ἀνάβασή του στὸὄρος Θαβὼρ καὶνὰγευθοῦμε ἐκεῖὅσα ἔχει προετοιμάσει γιὰμᾶς. Τί εἶναιἡἘκκλησία ; ἩἘκκλησία ἀποτελεῖσ’ αὐτὸτὸν κόσμο τὴν ἀντανάκλαση τοῦφωτὸς ποὺεἶδαν οἱἀπόστολοι στὸὄρος Θαβώρ.Ρωτῆστε τοὺς ἡλικιωμένους. Ποτὲδὲν θὰκαταλάβαιναν τί σημαίνει τὸὅτι πρέπει νὰπᾶνε στὴν ἐκκλησία, ἐπειδὴτὸνὰπᾶνε στὴν ἐκκλησία ἀποτελεῖχαρὰγι’ αὐτούς, καὶὅταν δὲν μποροῦν νὰπᾶνε στὴν ἐκκλησία, αἰσθάνονται δυστυχισμένοι. Ἐνῷρωτᾶμε «πόσο;» καὶ«γιὰπόσο καιρό;», αὐτοὶθὰἔδιναν τὰπάντα γιὰνὰἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰπᾶνε στὴν ἐκκλησία. Ἡἐκκλησία γι’ αὐτοὺς δὲν εἶναι ἕνας τόπος ὅπου ἐκπληρώνουμε τὶς θρησκευτικές μας ὑποχρεώσεις ἀλλὰὁτόπος ὅπου βρίσκουμε τὸπραγματικό μας σπίτι, ὅπου μᾶς δίνεται ἡχαρὰκαὶτὸφῶς. Ἔτσι στὴλειτουργία τοῦἔτους, ἀποκαλύπτονται καὶμᾶς δίνονται ὅλες οἱδιαστάσεις τοῦΧριστιανισμοῦ– ἡἀτομική, ἡκοινωνικὴκαὶἡκοσμική. Ἡχριστιανικὴζωὴἀποκαλύπτεται ὡς ἄνοδος σ’ ἐκεῖνο τὸὄρος, ἀκολουθώντας τὸν Χριστό. Μερικὲς φορὲς κάνει πολλὴζέστη, μερικὲς φορὲς πολὺκρύο. Μερικὲς φορὲς κουραζόμαστε ἀπὸτὴν προσπάθεια, τὴν ἀφήνουμε καὶφαινόμαστε νὰτὰξεχνᾶμε ὅλα αὐτά. Καὶὅμως, ἂν ὑπάρχει νόημα στὴχριστιανικὴζωή, αὐτὸβρίσκεται ἀκριβῶς στὸνὰἀκολουθήσουμε τὸν Χριστὸστὸὄρος Θαβώρ, ἔτσι ὥστε στὸτέλος νὰμπορέσουμε νὰποῦμε: «Κύριε, εἶναι καλὸνὰμείνουμε ἐδῶ».
Τότε ὁΧριστὸς θὰμᾶς ἀποκαλύψει, σύμφωνα μὲτὸν Ἀπόστολο Παῦλο, «ὅσα τὸμάτι δὲν εἶδε καὶοὔτε ἄκουσε τὸαὐτὶκαὶοὔτε ἔβαλε ὁλογισμὸς τοῦἀνθρώπου· ὅσα ὁΘεὸς ἑτοίμασε γιὰἐκείνους ποὺτὸν ἀγαποῦν» (Α΄ Κορ. 2, 9).
Σημείωση: ὄχι μόνο γιὰἐκείνους ποὺἀκολουθοῦν τὶς συνταγές του ἀλλὰκαὶγιὰἐκείνους ποὺτὸν ἀγαποῦν. Καὶτὸνὰτὸν ἀγαπᾶμε σημαίνει τὴν ἐπιθυμία νὰτὸν ἀκολουθήσουμε παρόλες τὶς δυσκολίες, νὰθέλουμε τὴχαρὰνὰεἴμαστε μὲτὸν Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου