π. Θεόδωρος: ΟΛΟΙ οι Επίσκοποι υπόκεινται στη Διακοπή Μνημονεύσεως", ἀλλά «...δεν είναι όλοι εξ ίσου υπεύθυνοι»!!!

Του Ιωάννου Ρίζου

          Διάβαζα το πρόσφατο  σύγγραμμα του π. Θεοδώρου Ζήση με τίτλο: «Δεν είναι σχίσμα η Αποτείχιση» (2017), και ενώ το διάβαζα ωφελούμενος, ήρθα ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα καταπληκτικό «τρίκ» που με άφησε άναυδο.

Γράφει ο συγγραφέας:

     «Κατά συνέπεια τώρα [εννοεί μετά την «Σύνοδο» της Κρήτης] δεν είναι μόνον ο Βαρθολομαίος που υπόκειται στην διακοπή της μνημονεύσεως του ονόματος του στις ιερές ακολουθίες, αλλά και όσοι επίσκοποι συνήργησαν και συνεργούν στην αποδοχή, διάδοση και εφαρμογή των αποφάσεων της» (σ. 45)  [δηλαδή  όλοι, αφού κανείς δεν δήλωσε ότι δεν τις αποδέχεται και δεν θα τις εφαρμόσει!].

Και παρακάτω προσθέτει: «Η Εκκλησία της Ελλάδος ιεροκρυφίως, χωρίς συζήτηση και ψηφοφορία, αποδέχτηκε θετικά την “Σύνοδο» της Κρήτης”, αναφέροντας ως επιβαρυντικό μάλιστα αποδεικτικό στοιχείο του φρονήματος των επισκόπων, την διανομή του κειμένου της Εκκλησίας της Ελλάδος «Προς τον λαό» με τίτλο: «Για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης», το οποίο το χαρακτηρίζει «μνημείο ψεύδους και παραπληροφόρησης» και: «Τώρα δεν είναι μόνο οι Αγιορείτες που δικαιούνται να διακόψουν το μνημόσυνο του οικείου επισκόπου, δηλαδή του Βαρθολομαίου, άλλα όλοι οι κληρικοί της ελλαδικής επικράτειας» (σ. 48).

(Αξίζει να σημειώσουμε ότι χρησιμοποιεί την λέξη «δικαιούνται» κι όχι την λέξη «επιβάλλεται», εξ αιτίας της άποψης του ότι η  διακοπή της μνημόνευσης του αιρετικού προϊσταμένου είναι προαιρετική. Όποιος δηλαδή έχει όρεξη την εφαρμόζει κι όποιος δεν έχει διάθεση μπορεί να μνημονεύει τον αιρετικό χωρίς πρόβλημα).

Κι ενώ λοιπόν ο π. Θεόδωρος λέει όλα αυτά τα σωστά και ωραία, στην παρεπόμενη σελίδα γράφει: «Δεν ισχυριζόμαστε ότι όλοι οι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι εξίσου υπεύθυνοι για την αποδοχή της ψευδοσυνόδου και ότι έλειψαν παντελώς οι ορθοδόξου φρονήματος αντι-οικουμενιστές ιεράρχες, οι οποίοι για διαφόρους λόγους δειλιούν και σιωπούν αδικαιολογήτως», και: «Ούτε πολύ περισσότερο, ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε γενική ακοινωνησία με όλους τους ορθόδοξους επισκόπους…» γιατί «δεν έχει μολυνθή όλη η Εκκλησία από την αίρεση» (σ. 51).

Ενώ δηλαδή στην αρχή αποδεικνύει ότι όλοι οι επίσκοποι είναι ένοχοι, μετά  ανακαλύπτει ξαφνικά  ότι δεν είναι όλοι  ένοχοι
και υπεύθυνοι, ακόμα κι αν σιωπούν και  δειλιούν «αδικαιολογήτως».  Υπάρχουν –κατ΄ αυτόν– επίσκοποι, αστέρες «ορθοδόξου φρονήματος», φώς του κόσμου, κείμενοι  επί τον λυχνοστάτην (Λουκ. η΄16).

Εννοεί προφανώς τους κατά προφορική τους δήλωση «ορθοδόξους» επισκόπους, την οποία δήλωση εξέφρασαν όχι στο ορθόδοξο πλήρωμα, ούτε στους αιρετικούς συναδέλφους τους, ούτε στη Σύνοδο, αλλά σε κάποιες μυστικές τηλεφωνικές συνομιλίες ανάμεσα τους!

Και αυτοί οι «ορθόδοξοι» επίσκοποι που εννοεί ο συγγραφέας είναι συγχρόνως αυτοί που έχουν συλλειτουργήσει –μετά το Κολυμπάρι– με τους πρωτοκορυφαίους οικουμενιστές επισκόπους της χώρας.

Καταπληκτικό το «τρίκ» έ!

Πώς περνά κανείς στην απέναντι όχθη του ποταμού, αλλάζοντας απλώς παράγραφο!

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση στις 5/20/2018 12:34:00 μ.μ.