ΥΜΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ

Άναρχε άχρονε Τριάς, Αποστόλων σου αγίων εντεύξεσι, Πατριαρχών, Προφητών, Μαρτύρων, Όσιων, Ιεραρχών, Δικαίων, Ομολογητών και πάντων Αγίων σου, πρεσβείαις ρύσαι ημάς, και δαιμόνων και άτοπων ανθρώπων βουλής.

Δέσποτα Κύριε Θεέ, ο Πατήρ και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα δεήσεσιν, Αγγέλων πάντων και Αρχαγγέλων σου, Άρχων τε και Εξουσιών, Θρόνων και Δυνάμεων, Κυριοτήτων σεπτών, Χερουβείμ και Σεραφείμ σκέπε σώζε με.

Ιδε μου, Σώτερ αγαθέ και φιλάνθρωπε Θεέ μου και Κύριε, την θλίψιν πάσαν μου και την κατήφειαν, Τριάς άμειψε, αμαρτιών μου την πληθύν, εξάλειψον Κύριε, ως ελεήμων γαρ και ευδιάλλακτος, Τριάς μεγαλύνω σε.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Περί της Αγίας Τριάδος
Πιστεύουμε σ' ένα Θεό, μία πρωταρχική αιτία, χωρίς αρχή, αδημιούργητη, αγέννητη, άφθαρτη και αθάνατη(...).
Πιστεύουμε σ' έναν Πατέρα, που είναι ή αρχή και ή αιτία όλων των δημιουργημάτων, που δε γεννήθηκε από κανέναν, που μόνος αυτός είναι χωρίς αρχική αιτία και αγέννητος ο οποίος είναι βέβαια δημιουργός όλων, άλλα κατ' ουσία Πατέρας ενός και μόνου, δηλαδή του μονογενή Υιού του, του Κυρίου και θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, και είναι προβολέας του Παναγίου Πνεύματος(...).
Πιστεύουμε και σ' έναν Υιό του Θεού, το μονογενή, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, ο οποίος γεννήθηκε από την ουσία του Πατρός προαιωνίως φως που εξήλθε από το φως, Θεό αληθινό που γεννήθηκε από τον αληθινό Θεό Υιό που γεννήθηκε και δε δημιουργήθηκε, που είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και είναι αυτός δια του οποίου δημιουργήθηκαν τα πάντα. Όταν λέμε ότι «αυτός εγεννήθη προ πάντων των αιώνων», δεικνύουμε ότι ή γέννηση του είναι άχρονη και χωρίς αρχή διότι δεν έφθασε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη ό Υιός του Θεού, που είναι ή ακτινοβολία της θείας δόξας, ό τύπος της υποστάσεως του Πατρός, ή ζωντανή σοφία και δύναμη, ό Λόγος, ο οποίος έχει προσωπική υπόσταση, ή ουσιώδης και τέλεια και ζωντανή εικόνα του αοράτου Θεού, αλλά συνυπήρχε πάντοτε με τον Πατέρα και ήταν στους κόλπους του, και γεννήθηκε από αυτόν προαιωνίως και χωρίς αρχή διότι ποτέ δεν υπήρχε ό Πατήρ χωρίς να υπάρχει ό Υιός, άλλα συγχρόνως υπήρχαν ό Πατήρ και ό Υιός που γεννήθηκε από αυτόν(...).
Όμοια πιστεύουμε και σ' ένα Πνεύμα Άγιο, το Κύριο και ζωοποιό, το όποιο εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό, το οποίο προσκυνείται και δοξάζεται ομού με τον Πατέρα και τον Υιό, διότι είναι ομοούσιο και συναιώνιο στο Πνεύμα που πηγάζει από το Θεό, το ευθές, το ηγεμονικό, την πηγή της σοφίας και της ζωής και του αγιασμού, το οποίο είναι Θεός και συνυπάρχει και προσφωνείται ομού με τον Πατέρα και τον Υιό, αδημιούργητο, πλήρες, δημιουργικό, παντοκρατορικό, παντουργό και παντοδύναμο(...).
Καθένα από τα τρία πρόσωπα έχει τέλεια προσωπική υπόσταση. Οι τρεις υποστάσεις αλληλουπάρχουν, για να μην εισαγάγουμε νέα διδασκαλία περί πλήθους και ομίλου θεών. Με τις τρεις βέβαια προσωπικές υποστάσεις εννοούμε το ασύνθετο και ασύγχυτο, ενώ με το ομοούσιο και την αλληλούπαρξη των προσωπικών υποστάσεων και την ταύτιση του θελήματος και της ενέργειας και της δυνάμεως και της εξουσίας και της κίνησης γνωρίζουμε το αδιαίρετο της θείας φύσης και την ύπαρξη ενός θεού. Διότι πράγματι υπάρχει ένας Θεός, ό Θεός και ό Λόγος και το Πνεύμα του.

(Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου Πίστεως, Α' (8) 8. J-P. MIGNE, P.G, Ρ.Ο. 94,808-833)