
Στα Μνημόσυνα (τρίμερα, εννιάμερα,
σαράντα, χρόνια, τρίχρονα κ.λ.π.) πάμε την προσφορά μας, για να τελεσθή
η θεία Λειτουργία και να μνημονευθή το όνομα του πεθαμένου μας, αλλά
κάνουμε και κόλλυβα με σιτάρι, δια να μας υπενθυμίζωνται οι λόγοι του
Κυρίου· "Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός
μόνος μένει· Εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει" (Ιωάννου ΙΒ 24).
Διάβασε και το χωρίον Α Κορινθίους ΙΕ 35-58.
Συγχρόνως όμως η προσφορά των κολλύβων
κατά τα μνημόσυνα είναι έκφρασις αγάπης και προσφοράς προς τους πτωχούς
υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων, ασχέτως αν σήμερα λίγοι τα τρώμε.
Θυμάμαι, όταν ήμουνα παιδί, τα ψυχοσάββατα μας πήγαινε ο Δάσκαλος στην
Εκκλησία, μας έβαζε στην σειρά και οι γυναίκες περνούσαν και μας έδιναν
κόλλυβα και "τσουρουλάκια" και πεινασμένα εμείς συγχωράγαμε μέσα από
την ψυχή μας τους πεθαμένους.
Αυτή η διδασκαλία της Εκκλησίας μας και η
καλή συνήθεια διατηρείται σήμερα στην Ηλεία με τις χρηματικές προσφορές
των συγγενών των κεκοιμημένων υπέρ ευαγών σκοπών της Μητροπόλεώς μας,
προσφοράς γευμάτων εις τα Γηροκομεία μας κ.λ.π. Διάβασε και την
Ευαγγελική περικοπή· Ματθαίου ΚΕ 31-46.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου