Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕΙ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΙΚΟΥΣ

ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ 1995 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΥΣ, ΤΡΙΑΔΟΜΑΧΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΟΥΣ, ΘΕΟΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ 2002

 «Προσέχετε δέ ἀπό τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρός ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιπροβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσί λύκοι ἅρπαγες»

(Ματθ. Ζ´ 15).

 Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ πάντοτε πολεμεῖται ὑπό τοῦ Διαβόλου καί τῶν ὀργάνων αὐτοῦ, ἀλλά πάντοτε ἀποβαίνει ΝΙΚΗΤΡΙΑ εἰς τούς πολέμους, διότι ὁ ΘΕΟΣ, ἡ ΚΕΦΑΛΗ της, τήν ἐνισχύει μέ ΘΕΪΚΗΝ Δύναμιν καί Χάριν, ἀναδεικνύων ἄνδρας Θεοφόρους, «τά πάγχρυσα Στόματα τοῦ Θεοῦ Λόγου», Διδασκάλους τῶν Ὀρθῶν Δογμάτων, οἱ ὁποῖοι κατοχυρώνουν τά Πνευματικά σύνορα τῆς Ἐκκλησίας Του.

Τοιοῦτος Ἐκκλησιαστικός Θεοφόρος ἀνήρ ἀνεδείχθη ὑπό τοῦ ΘΕΟΥ τόν 19ον καί 20όν αἰῶνα ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος μέ τήν ζωήν του καί τά συγγράμματά του ἐνισχύει τά μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί συντρίβει τούς Αἱρετικούς ὅλων τῶν αἰώνων, ἀλλά καί τούς συγχρόνους Νεοεικονομάχους καί Ἐκκλησιομάχους.

 ΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ,  ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΩΝ, ΤΡΙΑΔΟΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΜΑΧΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

 Οἱ σύγχρονοι Αἱρετικοί Ἐκκλησιομάχοι, Χριστομάχοι καί Τριαδομάχοι Οἰκουμενισταί διδάσκουν: Ὅτι ὁ Χριστός ΔΕΝ εἶναι Ἄναρχος καί Προαιώνιος καί ὅτι ὅποιος πιστεύει εἰς τήν προαιωνιότητα τοῦ Χριστοῦ εἶναι Αἱρετικός Οἰκουμενιστής· Ὅτι ἡ Ἐκκλησία ΔΕΝ ἔχει Θεϊκήν Κεφαλήν· Ὅτι Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά ἡ ἀνθρωπίνη φύσις τοῦ Χριστοῦ· Ὅτι Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί ΟΧΙ ἡ Ἁγία Τριάς, ὡς νά ἦτο ἕν τέταρτον, ἐξωαγιοτριαδικόν πρόσωπον ὁ Χριστός.

Ὅτι τήν Ἐκκλησίαν τήν οἰκοδόμησεν ὁ Χριστός καί ΟΧΙ ἡ Ἁγία Τριάς, ὡς νά μήν ἦτο Εἷς τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ Χριστός· Ὅτι ὁ Χριστός ΔΕΝ θά ἀφήσῃ τήν Ἐκκλησίαν του νά πέσῃ εἰς τά χέρια τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὡς νά μήν ὑπῆρχε ΤΑΥΤΟΥΡΓΙΑ Χριστοῦ μετά Πατρός καί ἉγίουΠνεύματος· Ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ΔΕΝ ὑπῆρχε πρό τῆς Πεντηκοστῆς καί ὅτι ὅσοι πιστεύουν ὅτι ὑπῆρχε εἶναι ἐκ τοῦ Διαβόλου· Ὅτιτό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου ἀλλοιώθηκε κατά τήν Σάρκωσιν, ὡς νά ἦτο Ἀλλοιωτή ἡ Ἁγία Τριάς· Ὅτι οἱ Ἄγγελοι ΔΕΝ ἀνήκουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ· Ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος ΔΕΝ ὑπῆρξε ποτέ Κεφαλή καμμιᾶς Ἐκκλησίας· Ὅτι εἶναι Αἵρεσις νά βάζῃ κανείς τόν Χριστόν εἰς τήν θέσιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου, ὡς νάἦτο ΑΛΛΟΣ ὁ Χριστός καί ΑΛΛΟΣ ὁ Θεός Λόγος καί ΥἹός τοῦ Θεοῦ· Ὅτι τό Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ εἶναι διπλοῦν καί διαφοροποιημένον ἀπό τό Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου· Ὅτι ὁ Χριστός μόνον ὡς Σχέδιον εἰς τήν Βουλήν τοῦ Θεοῦ εἶναι Προαιώνιος· καί ἄλλα παρεμφερῆ Αἱρετικά, ἀηδῆ καί φρενοβλαβῆ.


 Εἰς ἔλεγχον καί ἀνατροπήν αὐτῶν ἀναφέρομεν κατωτέρω Θεοπνεύστους θέσεις τοῦἉγίου Νεκταρίου:

«Ἡ Ἁγία τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἐστίν ἡ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐπί τῆς γῆς, ἡ ἀπό ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ» (Μελέται Δύο: Α´ Περί Ἐκκλησίας, ἐκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, σελ. 18-23).

 «Ἡ Ἐκκλησία ἐστίν ἡ Ἀΐδιος ἐν τῷ κόσμῳ Ἀποκάλυψις. Ἐν αὐτῇ ὁ ΘΕΟΣ πολυειδῶς καί πολυτρόπως ἀποκαλύπτεται καί τήν ἑαυτοῦ παρουσίαν διά τῶν Θείων Ἐνεργειῶν Αὐτοῦ ἐπιβεβαιοῖ» (Μελέται Δύο: Α´ Περί Ἐκκλησίας, σελ. 23).

 «Ἡ Ἐκκλησία ἐστί σύν τῷ Ἀδάμ πεπλασμένη» (Μελέται Δύο, σελ. 18).

 «Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τῆς ἐν ΕΔΕΜ, ἦν τό Κέντρον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατριαρχῶν» (Μελέται Δύο, σελ. 18).

 «ΒΑΣΙΛΕΙΑ δ᾽ Αὐτοῦ ἐπί γῆς ἐστίν ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Αὐτοῦ» (Μελέται Δύο, σελ. 17).

«Ἐν τῇ γενικωτέρᾳ Χριστιανικῇ σημασίᾳ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι ἡ κοινωνία πάντων τῶν λογικῶν καί ἐλευθέρων ὄντων, τῶν πιστευόντων εἰς τόν Σωτῆρα, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν Ἀγγέλων. . .

 «Τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» (Ἐφεσ. Α΄ 10, 20-23), τό περιλαμβάνον καί τούς εἰς Χριστόν πιστεύσαντας πρό τῆς ἐλεύσεως Αὐτοῦ, τούς ἀποτελέσαντας τήν Ἐκκλησίαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης» (Μελέται Δύο, σελ. 12).

 «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἐστίν ἡ ὁρατή ἐπί γῆς ΒΑΣΙΛΕΙΑΤΟΥ ΘΕΟΥ ἡ λαβοῦσα μέν τήν ἀρχήν ἐν τῷ Παραδείσῳ, διά δέ τοῦ Ἀβραάμ καί τῶν Πατριαρχῶν μέχρι Μωϋσέως . . . . Ἡ Ἐκκλησία ἐστί σύν τῷ Ἀδάμ πεπλασμένη» (Ποιμαντική, ἐκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, σελ. 21).

«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὡς ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, οὐδέν ἔχει κοινόν πρός τά ἔργα τῆς βασιλείας τοῦ κόσμου, ἡ Βασιλεία ἡ ἐμή, εἶπεν ὁ αὐτῆς Ἱδρυτής, οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ποιμαντική, σελ. 25).

«Ἐνιαχοῦ δέ ἡ ἔννοια τῆς Ἰσραηλιτικῆς Ἐκκλησίας καταντᾶ σχεδόν ταυτόσημος τῇ ἐννοίᾳ τῆς ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ Ἐκκλησίας, διότι χαρακτηρίζεται οὐχί ὡς ἁπλῆ κοινωνία παρά Θεοῦ ἐκλελεγμένη, ἀλλ᾽ ὡς ΒΑΣΙΛΕΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ. . . . Ἡ Ἐκκλησία ὡς ΘΕΙΟΝ καθίδρυμα ἔστιν ἔμψυχος ὀργανισμός ὅστις λειτουργεῖ ἐν τόπῳ καί χρόνῳ κατάἀνθρωπίνους τύπους καί νόμους καί σχέσεις, ἀλλά διά τῆς ἐν αὐτῇ ΘΕΙΑΣ Δυνάμεως μένει εἰς τόν αἰῶνα καί ἐπεκτείνεται εἰς πάντα τῆς γῆς τάπέρατα» (Ποιμαντική, σελ. 24).

 «Ἐν τῇ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ τό ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝΑΓΙΑΖΕΙ καί συγκροτεῖ τούς πιστούς καί ἐναὐτῇ κατορθοῦται ἡ ΕΝΟΤΗΣ τοῦ ἀνθρώπουμετά τοῦ ΘΕΟΥ καί τελειοῦται ἡ ἀρχική ἁρμονία» (Ποιμαντική, σελ. 25).

 «Πάντα τά ὑπέρ νοῦν καί ἔννοιαν γινόμεναἐν τῇ ἀπό ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ κόσμου ΕΚΚΛΗΣΙᾼκαί κατά τήν ἔνσαρκον τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ Οἰκονομίαν εἰσί ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΘΕΟΥ . . . τάμυστικόν χαρακτῆρα φέροντα καί ΘΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ μαρτυροῦντα» (Ποιμαντική, σελ. 48-49).

 «Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας ἐστίν ἡ Σωτηρία τοῦγένους τῶν ἀνθρώπων καί ἡ ἵδρυσις ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ ἐπί τῆς γῆς, ἤτοι ἐπικοινωνίας Θεοῦ πρός ἀνθρώπους καί ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἀγάπης, εἰρήνης καί ἐλευθερίας, ἐν ᾗ νά ΒΑΣΙΛΕΥῌ ὁ ἐπιφανής ΘΕΟΣ, καί καθιστᾶ ἄπαυστον τήν κοινωνίαν τοῦ ἀνθρώπου προς τόν ΘΕΟΝ» (Ὀρθόδοξος Ἱερά Κατήχησις, κεφ. Γ´, ΣΤ´ 1).

 «Πόσας περιόδους ἀριθμεῖ ἡ Ἐκκλησία; . . .

α) τήν ἀπό Ἀδάμ μέχρι Μωϋσέως,

β) τήν ἀπό Μωϋσέως μέχρι τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος. . .

γ) τήν ἀπό Σωτῆρος Χριστοῦ μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ὀρθόδοξος Ἱερά Κατήχησις, σελ. 25).

 «Ἡ Ἐκκλησία κατά τάς τρεῖς αὐτάς περιόδους θεμέλιον ἔσχεν Αὐτόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν» (Ὀρθόδοξος Ἱερά Κατήχησις, σελ. 29).

 «Αἱ Ἐκκλησίαι αὗται, ἥ τε ἐν Οὐρανῷ καί ἡ ἐπί γῆς, εἰσίν ΜΙΑ Ἀδιαίρετος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. . . . Ταύτης τῆς Ἐκκλησίας ΚΕΦΑΛΗ ἐστίν ὁ Χριστός, ὅστις συγκροτεῖ εἰς Ἕν Σῶμα τήν τε ἐν Οὐρανῷ καί τήν ἐπί γῆς Ἐκκλησίαν» (Περί τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, σελ. 15-16).

 «Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὡς Ἀρχηγός . . . δέν δύναται παρά να εἶναι ΘΕΟΣ. . . διότι μόνον ὁ ΘΕΟΣ διαμένει εἰς τόν αἰῶνα καί δύναται νά ἱδρύσῃ Ἐκκλησίαν Αἰωνίαν,περιλαμβάνουσαν τούς ἀπ’ Ἀρχῆς πιστούς μέχρι τῶν ἑσχάτων» (Χριστολογία, σελ. 244-252).

 «Ἐκκλησία τοιαῦτα ἔχουσα ΘΕΙΑ Μυστήρια, δι᾽ ὧν πολυειδῶς καί πολυτρόπως μυστικῶς ἡ ΘΕΙΑ ἐνεργεῖ Χάρις καί μεταδίδωσι τά Οὐράνια Αὐτῆς χαρίσματα τοῖς ἐν Αὐτῇ γεννηθεῖσιν, ἐστί ΘΕΙΟΝ ἀληθῶς ἵδρυμα καί καταγγέλει καί βοᾶ καί μαρτυρεῖ δι’ αὐτῶν τήν ΘΕΙΑΝ αὐτῆς καταγωγήν καί διατρανοῖ τόν ΘΕΙΟΝ Χαρακτῆρα το ῦ ἱδρυτοῦ Αὐτῆς. Ἀληθῶς ὁ ἱδρυτής τῆς τοιαύτης Ἐκκλησίας ἐστί ΘΕΟΣ Ἀληθινός ἐλθών εἰς τόν κόσμον, ἵνα σώσῃ τόν κόσμον.»

Αὐτός ἀληθῶς ἐστί τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό τέλος. Πάντα δι’ Αὐτοῦ ἐγένετο καί χωρίς Αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν. Αὐτός ἐν τῷ Παραδείσῳ τόν Ἀδάμ διέπλασεν» (Χριστολογία, σελ. 252).

 «Περί τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὅτι ἐν αὐτῇ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ἠ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐπί τῆς γῆς, ὅτι αὕτη ἐστίν ἡ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ προδιατυπωθεῖσα καί προωρισμένη νά διαμείνῃ εἰς τόν αἰῶνα πρός σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους» (Χριστολογία, σελ. 244).

 Ἐπιλήψει ἡμᾶς ὁ χρόνος καταχωροῦντας ὅλας τάς ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΥΣ καί Ὁρθοδόξους θέσεις τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου περί τῆς ἀπό καταβολῆς κόσμου ὑπάρξεως τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ, περί τῆς ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ἐν Οὐρανῷ καί ἐπί γῆς ὡς ΕΝΙΑΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ τοῦ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, περί τοῦ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ καί ΑΝΑΡΧΟΥ καί ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ ἡμῶν, περί τοῦ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ΩΝ καί ΠΡΟΩΝ καί ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ καί ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ τῶν Ἀπάντων, ὅτι εἶναι τό Α καί τό Ω, ΔΙ’ ΟΥ τά πάντα ἐγένετο.Ἅγιε Νεκτάριε, γονυκλινῶς σ’ εὐχαριστοῦμε καί ἀσπαζόμεθα διά τήν Ὀρθόδοξον Δογματικήν Πανοπλίαν τήν ὁποίαν μᾶς ἐδώρησες καί ἐκληροδότησες κατά τῶν Ἀντιχρίστων συγχρόνων Αἱρετικῶν, τῶν Νεοεικονομάχων, Ἐκκλησιομάχων, Χριστομάχων, Τριαδομάχων, Οἰκουμενιστῶν, Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί πάσης φύσεως Αἱρετικῶν.