Αναστάσιμα - Τροπάρια των Αίνων

 

Αναστάσιμα - Τροπάρια των Αίνων

Κείμενο - μετάφραση - σχόλια οικοδομής: Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου.
Εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1973 (α) 1991 (β).

 

Ήχος α'.

Ο Σταυρόν υπομείνας

και τον θάνατον καταργήσας

και αναστάς εκ των νεκρών,

ειρήνευσον ημών την ζωήν, Κύριε,

ως μόνος παντοδύναμος.

 

Σύ ο οποίος έδειξες τόση υπομονή στο μαρτύριο του Σταυρού και με αυτό κατήργησες τον θάνατο και μετά ανεστήθης από τους νεκρούς, κάμε ειρηνική την ζωή μας, Κύριε, σύ που σαν ο μόνος Θεός διαθέτεις όλην την δύναμι, για να μας δώσης ένα τέτοιο δώρο.

Ο Χριστός καρφωμένος επάνω στο Σταυρό, εκτός από την άκρα ταπείνωσι και αγάπη που έδειξε, μας έδωσε το τέλειο πρότυπο της υπομονής και της ειρήνης. Υπέμεινε το φρικτό, το άδικο μαρτύριό του, χωρίς γογγυσμούς, χωρίς ταραχή. Επονούσε ανυπόφορα· υπέμεινε όμως, χωρίς να χάση την ειρήνη του· διότι εγνώριζε ο Χριστός, πώς κι αυτό ήταν μέσα στο θέλημα του ουρανίου Πατέρα· πώς μέσα στο μοναδικό μυστήριο της Θυσίας του επί του Σταυρού μπορούσαν να περιληφθούν κι όλα τα άλλα· ακόμη ο Χριστός περίμενε την Ανάστασι, όπως ο ίδιος τόσες φορές το είχε προφητεύσει. Γι' αυτό ο ποιητής αυτού του ύμνου ζητεί να μας ειρηνεύση την ζωή ο Χριστός, ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης.

Πόσες φορές δεν βρίσκομε την ψυχή μας τσακισμένη από την ταραχή και την αγωνία; Τά ατομικά, τα οικογενειακά, τα επαγγελματικά προβλήματα μας ταράζουν τόσο πολύ. Ο φόβος της αποτυχίας μας τρομάζει. Το φάσμα κάποιας αρρώστιας μας φέρνει αναστάτωσι. Και πίσω από αυτές τις δοκιμασίες δεν έχομε την δύναμιν να διακρίνωμε τον Χριστό, που έρχεται να μας προσφέρη το χέρι του· δεν μπορούμε ακόμη να δούμε, ελπίζοντας, μιαν ανάστασι. Η ειρήνη φεύγει από την ψυχή μας με φοβερές συνέπειες. Ένας άνθρωπος ταραγμένος, γίνεται τραγικός άνθρωπος, ανίκανος να αντιμετωπίση τις συνεχείς, μά και σκληρές, δοκιμασίες της ζωής. Η ειρήνη, που έρχεται σαν ουράνιος καρπός της κοινωνίας μας μετά του Χριστού, η ειρήνη «η πάντα νούν υπερέχουσα», είναι το ισχυρότερο πνευματικό όπλο, για να κρατήσουμε μέχρι τέλους ακμαίο το φρόνημά μας σε κάθε δημιουργική μας προσπάθεια, αλλά και σε κάθε αντιξοότητα της ζωής. «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσι», μας είπεν ο Κύριος. Σε μας ανήκει να την αναζητήσωμε και να την κερδήσωμε.

 

Ήχος β'.

Πάσα πνοή και πάσα κτίσις

σε δοξάζει, Κύριε,

ότι δια του Σταυρού

τον θάνατον κατήργησας,

ίνα δείξης τοίς λαοίς

την εκ νεκρών σου ανάστασιν,

ως μόνος φιλάνθρωπος.

 

Κάθε έμψυχο και άψυχο δημιούργημα σε δοξολογεί, Κύριε Ιησού Χριστέ, διότι με θυσία σου επάνω στο Σταυρό, κατήργησες τον θάνατο για να προσφέρης σ' όλο τον κόσμο την λαμπροφόρο Ανάστασί σου εκ των νεκρών, σαν ο μοναδικός Θεός της αγάπης για το ανθρώπινο γένος.

Ολο το μυστήριο της λυτρώσεως είναι το μυστήριο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Γιά να καταλάβωμε το μέγεθος αυτής της αγάπης, χρειαζόμεθα πολύ φωτισμό και μια πραγματική επίγνωσι του εαυτού μας. Εάν ο Χριστός προσέφερεν εαυτόν θυσία μέχρι και του φρικτού Σταυρού, για ανθρώπους αφωσιωμένους στο θέλημά του, το πράμα δεν θα ήτο τόσο εκπληκτικό. Αλλ' αυτό που δημιουργεί κατάπληξι και αποδεικνύει ανεξερεύνητο το μέγεθος της θείας αγάπης είναι το ποιόν των ανθρώπων για τους οποίους θυσιάσθηκε. Ο Χριστός ενηνθρώπησε και απέθανε για ανθρώπους αμαρτωλούς. Αμαρτωλοί, ασεβείς και ανάξιοι του θείου ελέους ήμαστε τότε οι άνθρωποι. Αυτή την αλήθεια εκφράζει ο ιερός Απόστολος, όταν γράφη· «συνίστησι την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» (Ρωμ. ε', 8). Στόν απέραντο ωκεανό της θείας αγάπης, τι ημπορούμε να ανταποδώσωμε εμείς; Ένα ζητεί από μας ο αναστημένος και θριαμβευτής Χριστός να του προσφέρωμε τις ψυχές μας για να τις αγιάση, ώστε να απολαύσωμε τα αιώνια αγαθά του «ά ητοίμασε τοίς αγαπώσι αυτόν». Το να σωθούν και να κερδηθούν οι ψυχές μας είναι το θέλημα του Θεού. Εμείς προσφέρομε στο Θεό την θέλησί μας;

 

Ήχος γ'.

Δεύτε πάντα τα έθνη,

γνώτε του φρικτού

μυστηρίου την δύναμιν.

Χριστός γάρ ο σωτήρ ημών,

ο εν αρχή Λόγος,

εσταυρώθη δι' ημάς

και εκών ετάφη,

και ανέστη εκ νεκρών

του σώσαι τα σύμπαντα.

Αυτόν προσκυνήσωμεν.

 

Ελάτε όλα τα έθνη, να πληροφορηθήτε την δύναμι του φρικτού μυστηρίου της σταυρικής θυσίας του Κυρίου Ιησού. Διότι ο Σωτήρας μας Χριστός, που υπήρχε προαιωνίως στους κόλπους του Πατρός, αφού έγινε άνθρωπος, ανέβηκε στο Σταυρό για την δική μας σωτηρία, και με τη θέλησί του ετάφη και ανέστη από τους νεκρούς για να σώση ολόκληρο τον κόσμο. Αυτόν τον Λυτρωτή και Σωτήρα εμείς ας τον προσκυνήσωμεν.

Οσο και αν εμβαθύνωμε, ποτέ δεν θα κατορθώσωμε να δούμε το μυστήριο της σταυρικής θυσίας του Ιησού σε όλες του τις διαστάσεις. Γιατί εκείνο είναι τόσο μεγάλο και μείς τόσο μικροί. Μά αν δεν υπήρχε αυτό το μυστήριο, κι αν η ψυχή μας δεν αναπαυόταν σ' αυτό το λιμάνι της σωτηρίας που είναι η Εκκλησία του Χριστού, η θεμελιωμένη με το αίμα του Χριστού, που έρρευσε από τον σταυρό, τότε η ζωή μας θα ήταν χωρίς σκοπό και χωρίς περιεχόμενο. Γι' αυτό ο ποιητής καλεί «πάντα τα έθνη», για να μάθουν την εξιλαστήρια δύναμι του μυστηρίου της σταυρώσεως. Αυτού του φρικτού μυστηρίου στο οποίο υπεβλήθη θεληματικά ο Χριστός και δέχθηκε να αποθάνη και να ταφή και ύστερα να αναστηθή θριαμβευτικά, χαρίζοντας δια του μαρτυρίου του αίματος και δια της Αναστάσεως την σωτηρία σ' όλο τον κόσμο. Αυτή η ουράνια προσφορά στο ανθρώπινο γένος υπομιμνήσκεται έντονα, κάθε Κυριακή, στον όρθρο και έπειτα στην αναστάσιμη Λειτουργία· και όχι μόνον αυτό, αλλά με την τέλεσι της αναίμακτης θυσίας, ο Χριστός προσφέρεται εκείνη την ώρα ακριβώς προς τους πιστούς «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον». Όλο το μυστήριο της σωτηρίας μας εκτυλίσσεται την ώρα της θείας λατρείας, κι εμείς, μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, ζητούμε με ταπείνωσι να ανοίξη ο Κύριος τα μάτια της ψυχής μας περισσότερο, για να εκτιμήσωμε, όσο είναι δυνατόν, το μέγεθος της δωρεάς του Χριστού στους ανθρώπους.

 

Ήχος δ'.

Εν τώ Σταυρώ σου Χριστέ,

της αρχαίας κατάρας

ηλευθέρωσας ημάς,

και εν τώ θανάτω σου

τον την φύσιν ημών τυραννήσαντα

διάβολον κατήργησας,

εν δε τη εγέρσει σου

χαράς τα πάντα επλήρωσας.

Διό βοώμέν σοι·

Ο αναστάς εκ των νεκρών,

Κύριε, δόξα σοι.

 

Μέ τον Σταυρό σου, Χριστέ, μας απηλευθέρωσες από την πανάρχαιη κατάρα και με τον θάνατό σου κατήργησες τον διάβολο, που ετυράννησε τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος· με την Ανάστασί σου δε επλημμύρισες τον κόσμο από χαρά. Γι αυτό αναφωνούμε προς σε· σύ Κύριε, που ανεστήθης εκ των νεκρών, ας είσαι δοξασμένος.

Μέ τον θάνατο και την Ανάστασί του ο Χριστός, κατήργησε τον διάβολο· δεν είναι πια αυτός ο μόνος εξουσιαστής και κυρίαρχος. Μετά το τρόπαιό του, με την πτώσι των Πρωτοπλάστων, εκέρδηζε τις ψυχές με κάθε άνεσι, γιατί κανείς δεν μπορούσε να τις εξαγοράση από την κυριαρχία του. Αλλά ο Σταυρός έθραυσε τα δεσμά του Άδου, το αίμα του Χριστού έπλυνε τον ρύπο που είχε σχηματισθή από τις αμαρτίες επάνω στις ανθρώπινες ψυχές, και ο άγγελος κατά την εντολή του Θεού ξανάνοιξε τις πύλες του Παραδείσου. Η αιώνια βασιλεία του Θεού μένει μονίμως ανοικτή για κείνους που θέλουν να την κερδήσουν. Οι άνθρωποι, που πιστεύουν στο Χριστό και στην Εκκλησία του, έχουν πανίσχυρο οπλισμό για να αντισταθούν κατά του διαβόλου· αυτός δεν παύει ούτε στιγμή να μας πολεμή, να στήνη παγίδες, να δίνη υποσχέσεις και να νοθεύη την αλήθεια. Εμείς όμως, φωτισμένοι με το φώς του αναστάντος Χριστού, ενισχυμένοι με την δύναμι του Σταυρού, δεν σταματούμε ποτέ την αντίστασι. Και το αποτέλεσμα του αγώνος θα είναι πάντοτε δικό μας. Η δύναμι του Θεού και η δική μας ισχυρή θέλησι μπορούν να αναστείλουν κάθε σατανική επιβουλή. Εμπρός, λοιπόν, για να συνεχίσωμε τον ίδιο αγώνα. Ανήκομε στο Χριστό, στο όνομά του θα πεθάνωμε και θα βρεθούμε στην αναστάσιμη χαρά της βασιλείας του.

 

Ήχος πλ. α'.

Κύριε, εσφραγισμένου του τάφου

υπό των παρανόμων,

προήλθες εκ του μνήματος,

καθώς ετέχθης εκ της Θεοτόκου·

ουκ έγνωσαν πώς εσαρκώθης

οι ασώματοί σου άγγελοι·

ουκ ήσθοντο πότε ανέστης

οι φυλάσσοντές σε στρατιώται·

αμφότερα γάρ εσφράγισται τοίς ερευνώσι,

πεφανέρωται δε τα θαύματα

τοίς προσκυνούσιν

εν πίστει το μυστήριον·

ο ανυμνούσιν, απόδος ημίν αγαλλίασιν

και το μέγα έλεος.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ, ενώ ο τάφος είχε σφραγισθή με ασφάλεια από τους παρανόμους σταυρωτάς σου Ιουδαίους, σύ εβγήκες μέσα από το μνήμα θαυματουργικώς, όπως εγεννήθηκες από την Θεοτόκο Μητέρα σου. Και όπως δεν αντελήφθησαν αι αγγελικαί δυνάμεις, που δεν έχουν υλικό σώμα, πώς σύ έλαβες σάρκα ανθρώπινη, κατά τον ίδιο τρόπο οι στρατιώται που εφύλαγαν τον τάφο σου, δεν κατάλαβαν καλά-καλά σε ποιά ακριβώς στιγμή ανεστήθης, γιατί από την αστραπή εθαμπώθησαν τόσο πολύ. Αυτά, λοιπόν, τα δύο γεγονότα είναι ακατάληπτα για κείνους που πάνε να τα ερευνήσουν με την ανθρώπινη λογική· ενώ είναι δύο θαύματα, που έχουν αποκαλυφθή σε κείνους που προσκυνούν με πίστι το μυστήριο της θυσίας σου· Δόσε, λοιπόν, σε μας, Κύριε, που υμνολογούμε αυτό το μυστήριο, την αγαλλίασι και το μέγα σου έλεος.

Η ανάστασι του Χριστού είναι ένα θαύμα. Ολόκληρο το μυστήριο της θείας επιφανείας και της σωτηρίας μας είναι ένα θαύμα. Στεκόμαστε με ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας μπροστά σ' αυτό το μεγάλο θαύμα. Αν δεν το είχαμε αυτό το θαύμα, τότε τι θα είχαμε; Και ποιό νόημα μπορούσε να έχη η ζωή μας; Το πιο μεγάλο και φωτεινό άστρο της ζωής μας είναι η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας. Ο Χριστός είναι ο Διδάσκαλος, ο Χριστός το πρότυπο της ζωής, ο Χριστός η υπερτάτη θυσία, ο Χριστός η απόλυτη αγάπη, ο Χριστός η ανάστασι και η ζωή. Όχι απλώς προσκυνούμε και υμνολογούμε το θαύμα του, αλλά τραγουδούμε έναν ακατάπαυστο ύμνο για τις πλούσιες δωρεές που μας έφερε στη ζωή. Μακρυά, λοιπόν, από κάθε ορθολογιστική σκέψι, με πανίσχυρο όπλο την πίστι, ας προσεγγίσωμε κατά ένα ακόμη βήμα το Χριστό για να του προσφέρωμε την βαθειά ευγνωμοσύνη μας, γιατί μας εχάρισε την ανάστασι και τη ζωή. Αμήν.

 

Ήχος πλ. β'.

Ο Σταυρός σου, Κύριε,

ζωή και ανάστασις

υπάρχει τώ λαώ σου·

και επ' αυτώ πεποιθότες

σε τον αναστάντα

Θεόν ημών υμνούμεν·

ελέησον ημάς.

 

Ο Σταυρός σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, έγινε η πηγή της ζωής και της αναστάσεως για τον πιστό λαό σου· στηριγμένοι με απόλυτη πεποίθησι και εμπιστοσύνη επάνω σ' αυτόν, υμνολογούμε σένα τον αναστάντα εκ νεκρών Θεό μας και σε παρακαλούμε να μας ελεήσης.

Ο Σταυρός του Κυρίου, μετά την ανάστασί του, έγινε για τους Χριστιανούς σύμβολο δόξης, πηγή δυνάμεως και σημείο προσκυνήσεως και τιμής. Ο θείος Απόστολος Παύλος έχει αναπτύξει, στις Επιστολές του, ολόκληρη την περί του Σταυρού θεία διδασκαλία. Οι υμνογράφοι της Εκκλησίας υμνούν ακαταπαύστως το Σταυρό. Οι ιεροί Πατέρες ερμηνεύουν τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης και αποκαλύπτουν τη δύναμι του Σταυρού του Κυρίου. Οι ιεροί ναοί παίρνουν το σχήμα του Σταυρού, οι χριστιανοί σχηματίζουν διαρκώς το ιερό σημείο του Σταυρού στο στήθος τους, οι χριστιανοί βασιλείς και ηγεμόνες το καθιστούν τίμιο διάδημα και δισεκατομμύρια χριστιανών ανά τους αιώνας το εκράτησαν και το κρατούν μόνιμα επάνω στο σώμα τους για να αντλούν δύναμι και παρηγοριά. Σ' ένα άλλον ύμνο της Εκκλησίας μας, ψάλλομε· «Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν σου ημίν δέδωκας φρίττει γάρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν...».

Αυτές οι τελευταίες λέξεις δικαιολογούν ολοφάνερα, γιατί έχει ξεσπάσει, από χρόνια τώρα, ένας φοβερός πόλεμος των χιλιαστών κατά του τιμίου Σταυρού. Ένα από τα πιο βασικά σημεία της διδασκαλίας τους είναι η άρνησι του Σταυρού, που τον πολεμούν με πάθος και πείσμα. Θα ήταν να απορή κανείς, αν δεν εγνώριζε, τι φοβερό έργο κατά του Χριστού και της σωτηρίας των χριστιανών κάνουν οι χιλιασταί. Κρημνίζουν και δολοφονούν ψυχές, αφαιρώντας το Σταυρό από την ψυχή και την ζωή των ανθρώπων. Τά επιχειρήματά τους είναι αδύνατα και ανόητα. Γιά να δημιουργήσουν ψυχικό πρόβλημα στα θύματά τους, τους υποχρεώνουν να πατήσουν επάνω στο Σταυρό και έπειτα να γίνουν δεκτοί στην πλάνη τους. Αλλ' είπαμε προηγουμένως. Ο διάβολος φοβείται και γι' αυτό πολεμεί το Σταυρό. Εμείς γνωρίζομε και πιστεύομε ότι ο Σταυρός του Κυρίου ωδήγησε στην Ανάστασι. Ο Σταυρός είναι η δύναμί μας, η δόξα μας, η τιμή μας, η πηγή της αναστάσεως και της ζωής.

 

Ήχος βαρύς.

Ανέστη Χριστός εκ νεκρών,

λύσας θανάτου τα δεσμά·

ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην·

αινείτε, ουρανοί,

Θεού την δόξαν.

 

Ο Χριστός ανεστήθη εκ των νεκρών, αφού έσπασε τις αλυσίδες του θανάτου· με πολλή ευχαρίστησι ανάγγειλε, γη, την μεγάλη αυτή χαρά σ' όλο τον κόσμο· και σεις ουρανοί υμνείτε τη μεγάλη δόξα του Θεού.

Ενα μεγάλο μήνυμα χαράς ήταν η Ανάστασι του Χριστού για τους μαθητάς του. Πώς ήτο δυνατόν να μη χαρούν μετά το νικητήριο σάλπισμα του θριάμβου του Ιησού; Τώρα είχαν τα πάντα πληρωθή από το φώς· και ο ουρανός και η γη και ο άδης. Αυτή η υπερκόσμια λάμψι του αναστημένου Χριστού στη γη είναι η αιώνια πηγή της χαράς των χριστιανών. Ο Χριστός είπε πώς στη γήϊνη ζωή μας, οι άνθρωποι, θα δοκιμάσωμε πολλές θλίψεις· αλλά για τους χριστιανούς οι θλίψεις είναι ευκαιρίες οικοδομής και κατεργασία πνευματική για την άσκησι στην υπομονή και την καρτερία. Κι όταν πονούμε ακόμη οι χριστιανοί, ξέρουμε πώς στο τέλος γίνεται το θέλημα του Θεού, που μας αγαπά και μας φροντίζει. Γι' αυτό νοιώθουμε την πραγματική χαρά, που πηγάζει από τον κενό τάφο του Χριστού.

Σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι αναζητούν την χαρά σε εξωτερικές πράξεις και εκδηλώσεις του εαυτού των ή του περιβάλλοντός των, χωρίς περιεχόμενο και βάθος. Η χαρά των ανθρώπων, για να είναι σταθερή και να ικανοποιή τον εσώτερο άνθρωπο, πρέπει να έχη άμεση σχέσι με τον Θεό. Εκείνο που πιο πολύ μας συντρίβει στη ζωή μας είναι το φάσμα του θανάτου και η περιπέτεια της αρρώστιας. Γιά κείνους που πιστεύουν στο Χριστό, ο θάνατος θα μας φέρη πιο γρήγορα κοντά του και στη χαρά της Βασιλείας του. Η δε αρρώστια θα αποδειχθή τελικά για την ψυχική μας ωφέλεια πολύ χρήσιμη. Γι' αυτό, στο αναστάσιμο τροπάριο των αίνων, ο ψαλμωδός καλεί την γη, και τους ουρανούς να υμνήσουν την δόξα του Θεού· «αινείτε, ουρανοί, θεού την δόξαν». Αυτό τον ύμνο ας ψάλουμε κι εμείς στον αναστάντα Χριστό, σαν ένα τραγούδι ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης στο μεγάλο Θεό μας.

 

Ήχος πλ. δ'.

Κύριε, ει και κριτηρίω παρέστης

υπό Πιλάτου κρινόμενος,

αλλ' ουκ απελείφθης του θρόνου

τώ Πατρί συγκαθεζόμενος,

και αναστάς εκ νεκρών,

τον κόσμον ηλευθέρωσας

εκ της δουλείας του αλλοτρίου,

ως οικτίρμων και φιλάνθρωπος.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ, αν και παρουσιάσθηκες στο δικαστήριο σαν κατηγορούμενος, δικαζόμενος από τον Πιλάτο, όμως δεν έπαυσες να κατέχης κι εκείνη την ώρα τον ουράνιο θρόνο σου, αφού πάντοτε κάθεσαι, μαζύ με τον Πατέρα σου επάνω σ' αυτόν· και αφού μάλιστα με το να αναστηθής εκ των νεκρών απήλλαξες ολόκληρο τον κόσμο από την τυραννική δουλεία του διαβόλου και του θανάτου, σαν εύσπλαγχνος και φιλάνθρωπος Θεός που είσαι.

Σε πολλά από τα αναστάσιμα τροπάρια, οι ιεροί υμνωδοί, πριν φθάσουν στον ύμνο για την Ανάστασι, ενθυμούνται το Πάθος του Κυρίου και όλη την ταπείνωσι που υπέστη για την σωτηρία του κόσμου. Έτσι και στο πρώτο τροπάριο των αίνων της σημερινής Κυριακής ο ποιητής υπενθυμίζει την παρουσία του Χριστού στο ανθρώπινο δικαστήριο, που προς στιγμήν έδειχνε πώς όλα για τον Χριστό είχαν τελειώσει. Άλλο όμως είναι η ταπείνωσι και άλλο η ήττα. Η ταπείνωσι είναι δύναμι και προσφορά. Η ήττα είναι αφανισμός. Ο Χριστός εδέχθη να ταπεινωθή τόσο πολύ για την σωτηρία μας. Οι αγιογράφοι της Εκκλησίας μας ωνόμασαν την παράστασι του Χριστού στο Σταυρό, άκρα ταπείνωσι. Αυτός, λοιπόν, που εταπεινώθη ήταν ουσιαστικά ο δυνατός. Διότι δεν έπαυσε ούτε στιγμή να είναι ο δυνατός, αυτός που κρατούσε τον θρόνο του στον ουρανό, αυτός που μπορούσε να πή ένα λόγο ή να παρατάξη στρατιές αγγέλων, για να συντρίψη τους εχθρούς του. Δεν το έκανε όμως.

Ο Χριστός είναι ο τύπος και ο υπογραμμός για μας, αδελφέ μου. Ας ταπεινωθούμε, λοιπόν. Δεν πειράζει αν θα μας περιφρονήσουν κι αν θα μας χλευάσουν για το όνομά του. Αρκεί να εκπροσωπούμε άξια τον Χριστό και να μη νικηθούμε από την αμαρτία. Ο συμβιβασμός στη ζωή μας είναι ήττα, ενώ ακριβώς το σημείο του Σταυρού σημαίνει την κατάργησι κάθε συμβιβασμού με τον κόσμο. Ο αγώνας μας για να μείνωμε πιστοί στο παράδειγμα και στο θέλημα του Χριστού, θα μας φέρη κοντά στον ουράνιο θρόνο του· θα μας χαρίση την αιωνία ανάστασι και την ζωή της βασιλείας του. Ο αγώνας των χριστιανών δεν είναι ουτοπία, ούτε χαίμαιρα· είναι ζωή χάριτος και προσδοκίας για την ανάστασι.

Read more: http://www.egolpion.com/D1E241AD.el.aspx#ixzz3ab3KweE3