Χριστούγεννα πίσω από τα κάγκελα…(συγκλονιστικό ποίημα και κείμενο φυλακισμένων παιδιών)

Εγώ είμαι εδώ!

Κάθε που έρχονται Χριστούγεννα,

 η πόλη ζει με γοργούς ρυθμούς,

γεμίζει φώτα, μουσικές, καμπάνες γιορτινές, χαρούμενες φωνές.

Οι άνθρωποι κουρνιάζουν σε ζεστές αγκαλιές, χαρίζουν φιλιά αγάπης, δώρα.

Νοιώθουν τη γλύκα της γιορτής κάτω από έλατα χιονισμένα

Με λαμπιόνια και στολίδια φορτωμένα.

Κι εγώ είμαι εδώ!

Κρυμμένος μέσα απός σιδεριές και αμπάρες και έχω μέσα μου θυμό

Και θέλω να ξεσπάσω ,να ξεδιπλωθώ πάνω στο χαρτί, να πάψω να τρέμω,

Να πονώ, να πολεμάω για το θάνατο μήπως δεν προλάβω τη ζωή!

Όμως, εγώ είμαι εδώ!

Κουβάρι από τη λύπη, η ανάσα μου πικρή από τον καπνό κι η ψυχή μου άδεια από ελπίδα!

Απόμεινα γυμνός με χέρια απλωμένα να ζητιανεύω μάνας χάδι,

Πατρίδας στήριγμα, φίλου συντροφιά.

Κι απόψε είμαι πάλι εδώ!

Ξένος, δίχως τίποτα δικό μου, ζωντανός νεκρός,

Θαμμένος μέσα σε μια φυλακή. Ανώνυμος, στιγματισμένος, βουβός,

Με τη ράχη μου σκυμμένη και τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα.

Μόνο το μυαλό μου δε νίκησε κανείς!

Η ελευθερία είναι μέσα μου

Και μπρος μου ανοιχτή μια πόρτα στο φως!

Ε.
Γυμνάσιο ΕΚΚΝ Βόλου

Από το περιοδικό  Φίλοι Φυλακισμένων, τεύχος 14, σ.9, του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων ο Ονήσιμος