Περί ταπεινώσεως. Μέρος Α' Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

1. Είχα μεγάλη λαχτάρα να μάθω πώς είναι η ζωή εκείνων που υπηρετούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά. Γι’ αυτό και όταν ήμουν νεότερος, μου άρεσε να ξεφυλλίζω τα έργα των Αγίων Πατέρων και να βλέπω την εσωτερική κατάστασή τους. Αυτοί οι ίδιοι το περιέγραφαν αυτό. Βλέπετε, εμείς ζούμε μονάχα εξωτερικά και βλέπουμε τον χείμαρρο της ζωής να μας προσπερνά. Ωστόσο, η εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Ποθούσα να μάθω για την εσωτερική ζωή εκείνων που είχαν ζήσει βίο τέλειο εδώ στη γη, και που είχαν δοξαστεί από τον Θεό τόσο εδώ όσο και στην αιωνιότητα. Και ήταν τότε που συνειδητοποίησα, όπως εξηγούν οι ίδιοι οι Πατέρες, πως η τελειότητα της χριστιανικής ζωής συνίσταται στην άκρα ταπείνωση.

2. Πρέπει κανείς να κηρύττει όχι από το ορθολογιστικό του μυαλό, αλλά μέσα από την καρδιά του. Μόνο ότι προέρχεται από την καρδιά μπορεί να αγγίξει μια άλλη καρδιά. Δεν πρέπει ποτέ κανείς να επιτίθεται σε κανένα ή να μάχεται κάποιον. Αν ο κήρυκας πρέπει να πει στους ανθρώπους να απέχουν από ένα συγκεκριμένο είδος κακού, πρέπει να το κάνει με πραότητα και ταπείνωση, με φόβο Θεού.
3. Πρέπει να υποφέρουμε αρκετά στην καρδιά μας ώστε να μάθουμε τη ταπεινοφροσύνη. Ο κύριος στέκει διαρκώς στο πλάι μας, επιτρέποντας να νιώσουμε πόνο αριστερά στο στήθος μας, έτσι ώστε να φύγει από μέσα μας όλη η δυσωδία. Κι εμείς αυτό που λέμε συνέχεια είναι, « Εκείνο και το άλλο μού είπε…Με προσέβαλε όσο δεν παίρνει…Ε, αυτό είναι ασυγχώρητο!».
Πώς είναι δυνατόν να μη συγχωρούμε, τη στιγμή που είμαστε ίδιοι με τους άλλους; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κι εμείς προσβάλλει τους πλησίον μας; Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να διατηρούμε τη γαλήνη μας. Δεν μπορείς να μάθεις την ταπείνωση, αν δεν έχεις φτάσει να υποφέρεις πολλά στην καρδιά σου.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι αν δεν ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, ο Κύριος δεν θα σταματήσει να μας ταπεινώνει. Θα χρησιμοποιήσει κάποιον προκειμένου να μας ταπεινώσει. Κάποιος θα προκαλέσει την οργή μας και θα το κάνει μέχρι να μάθουμε να παραμένουμε ήρεμοι και γαλήνιοι κάθε φορά που προκαλούμαστε.
Όταν μπορούμε να παραμένουμε ήρεμοι κάθε φορά που κάποιος μας επιτίθεται απ’ όλες τις πλευρές,  όταν μπορούμε να διατηρούμε την εσώτερή μας γαλήνη παρά την σκαιότητα του προσώπου αυτού, τότε η ψυχή μας θα γίνει μειλίχια και ταπεινή, και θα πορευτούμε στη ζωή αυτή έχοντας πλήρη επίγνωσή της.
 Και οι πλησίον μας θα λένε: «Άλλαξες»’ είχες θυελλώδη ιδιοσυγκρασία, αλλά τώρα έχεις με κάποιο τρόπο γίνει ήρεμος και ψύχραιμος». Αλλά δεν θα είμαστε εμείς που έχουμε γίνει ψύχραιμοι. Θα είναι μάλλον η νίκη καταπάνω στο κακό που φανερώνει κατ’ αυτό τον τρόπο τον εαυτό της.

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας μας

Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

σελ. 107 - 108
  Εκδόσεις Εν πλω

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις