«Τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς»

Με την Κυριακή μετά τα Φώτα κλείνει ο εορταστικός κύκλος του Δωδεκαημέρου, όπως συνηθίζουμε να τον ονομάζουμε μέσα από την παράδοσή μας. Με τη Σάρκωση Του ο Κύριος μάς ένωσε με τη ζωή του Θεού. Με τη Βάπτισή Του φανέρωσε ότι είναι ο Υιός του Θεού, ο αληθινός Σωτήρας μας. Έτσι, τα Θεοφάνεια που πρόσφατα γιορτάσαμε, προβάλλει ως κατ’ εξοχή μέρα χαράς και αγαλλίασης για όλη τη δημιουργία και τον κόσμο. Είναι η ημέρα των Φώτων που διασκορπίζουν και διαλύουν τα λογής σκοτάδια στα οποία καθημερινά βυθίζεται ο άνθρωπος.

 

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση ανοίγει ενώπιόν μας αλήθειες, οι οποίες μάς οδηγούν στο αληθινό φως που προσφέρει μόνο ο Χριστός. Βέβαια, κάποια φώτα υπήρχαν και στην αρχαιότητα, αλλά αυτά ήταν πολύ αμυδρά και αδύναμα για να φωτίσουν το δρόμο των ανθρώπων και να τους οδηγήσουν στην πραγματική σωτηρία. Αυτά τα φώτα αφορούν τους ανθρώπους εκείνους που διατύπωναν μεν κάποιες “σοφίες”, οι οποίες όμως κινούνταν στη ρηχότητα και δεν είχαν καθόλου το βάθος του ζωντανού νερού που προσφέρει η αστείρευτη πηγή της Εκκλησίας μας.

 

Το Φως το αληθινό που διαλύει και εξανεμίζει πραγματικά τα σκοτάδια της ζωής και απεγκλωβίζει τον άνθρωπο από τα πολλαπλά αδιέξοδά του, είναι ένα και μοναδικό. Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Το Φως αυτό είναι εκείνο που βοηθά τον κάθε άνθρωπο να οδηγήσει τα βήματά του στην αλήθεια της ζωής και να απομακρυνθεί από την πλάνη των ειδώλων. Είναι εκείνο ακόμα που δείχνει τον προορισμό μας πάνω στην γη. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που προανήγγειλε ο προφήτης Ησαϊας, πολλούς αιώνες πριν τον ερχομό του Χριστού: “Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς”.

 

 

Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης

 

Στην πραγματικότητα ο Χριστός παρομοιάζεται με τον ήλιο. Είναι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης. Είναι εκείνος που φωτίζει εκτυφλωτικά την πορεία που καλείται κάθε χριστιανός ν’ ακολουθήσει στη ζωή του. Η πορεία αυτή φωτίζεται κατά τρόπο που να δίνει μια πληρότητα ζωής στον άνθρωπο και να τον οδηγεί στην κατάκτηση πνευματικών κορυφών. Είναι η περίπτωση κατά την οποία ο άνθρωπος καταξιώνεται ως πρόσωπο, με όλη την τιμή και την αξία που του προσφέρει η μητέρα του Εκκλησία.

 

Πραγματικά, σήμερα η ζωή μας βυθίζεται πολλές φορές στα σκοτάδια των αδιεξόδων, στα οποία οδηγεί η αλαζονική διάθεση του ανθρώπου να αφήνει έξω από τη ζωή του τον Θεό. Είναι τότε που καταντά η ζωή του να είναι άχαρη και να δοκιμάζει, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, οδυνηρές γεύσεις θανάτου. Μέσα από αυτή την ακαταστασία, ο άνθρωπος ψάχνει για να βρει κάποια φώτα. Πολλές φορές όμως ο ίδιος αρνείται να συναντήσει το πραγματικό Φως της ζωής που είναι ο ίδιος ο Χριστός.

 

Ο «Ήλιος της δικαιοσύνης», ο Χριστός, ήλθε στη γη με σκοπό να οδηγήσει όλους τους ανθρώπους στη σωτηρία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τον βλέπουμε ν’ αρχίζει τη διδασκαλία Του από την παραθαλάσσια περιοχή της Καπερναούμ και όχι από τη Ναζαρέτ, στην οποία έμεινε περισσότερα χρόνια. Στην Καπερναούμ η ανάπτυξη του εμπορίου είχε ανοίξει το δρόμο σε πολλούς αλλοεθνείς που μετανάστευσαν εκεί. Ανάμεσά τους ήταν και οι φυλές Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, στις οποίες δεν ανήκαν μόνο οι Ιουδαίοι αλλά και οι εθνικοί, που ήταν ειδωλολάτρες. Αρχίζει, λοιπόν, τη διδασκαλία του απ’ αυτή την περιοχή γιατί δεν ήλθε στον κόσμο για να ευεργετήσει μόνο τους Ιουδαίους αλλά όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

 

Αγαπητοί αδελφοί, ο δρόμος που οδηγεί στο Χριστό ανοίγεται διάπλατα μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας. Σύμφωνα με την πατερική σκέψη, η Εκκλησία είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες. Είναι γι’ αυτό το λόγο που ο άνθρωπος σήμερα καλείται να πλησιάσει την αγκαλιά της μητέρας του Εκκλησίας και να εγκολπωθεί τα σωτήρια εκείνα μηνύματα που μεταφράζονται, σύμφωνα και με το παράδειγμα των αγίων μας, σε πράξη καθημερινής ζωής. Τέτοιο παράδειγμα κατέλειπαν με την όλη βιωτή τους και ο Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, ο Θεοδόσιος ο όσιος ο Αθωνίτης καθώς επίσης και ο Βιτάλιος ο όσιος, των οποίων τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία. Ειδικότερα, ο ορθόδοξος χριστιανός καλείται να δει το φως το αληθινό μέσα από το Ευχαριστιακό Δείπνο που προσφέρει η Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία. Μόνο τότε μπορεί να βρίσκει επαλήθευση και να μετουσιώνεται σε μαρτυρία το «είδομεν το Φως το αληθινόν ελάβομεν πνεύμα επουράνιον».

 

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

 

***************************************************

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Ματθ. δ΄ 12-17

 

12 Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.13 καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὰ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ 14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος 15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλίμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. 17 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν μετανοεῖτε ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

 

Απόδοση στη νεοελληνική:

 

12 Όταν άκουσε λοιπόν ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή, αναχώρησε για τη Γαλιλαία. 13 Και αφού εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ, ήρθε και κατοίκησε στην Καπερναούμ, την παραθαλάσσια, μέσα στα όρια της γης των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλίμ. 14 Για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω του Ησαΐα του προφήτη, όταν έλεγε: 15 Γη του Ζαβουλών και γη του Νεφθαλίμ, η οδός δίπλα στη θάλασσα, πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία των εθνικών – 16 ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι, είδε μεγάλο φως, και σ’ αυτούς που κάθονται σε χώρα και σε σκιά θανάτου φως ανάτειλε γι’ αυτούς. 17 Από τότε άρχισε ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε. γιατί έχει πλησιάσει η βασιλεία των ουρανών»

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Β΄ Κορ. δ΄ 6-15

 

6 ὅτι ὁ θεὸς ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψει, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ [Ἰησοῦ] Χριστοῦ. 7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾽ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ὥστε ὁ θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 13 Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς σὺν Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. 15 τὰ γὰρ πάντα δι᾽ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ.

 

Απόδοση στη νεοελληνική:

 

6 Επειδή ο Θεός που είπε: «Από το σκοτάδι να λάμψει φως», αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας, για να φωτίσει τη γνώση της δόξας του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. 7 Έχουμε όμως το θησαυρό τούτο μέσα σε πήλινα σκεύη, για να είναι του Θεού η υπερβολή της δύναμης και όχι από εμάς. 8 Σε καθετί θλιβόμαστε αλλά δε στενοχωριόμαστε, απορούμε αλλά δεν απελπιζόμαστε, 9 καταδιωκόμαστε αλλά δεν εγκαταλειπόμαστε, καταβαλλόμαστε αλλά δε χανόμαστε. 10 Πάντοτε τη νέκρωση του Ιησού περιφέρουμε στο σώμα μας, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο σώμα μας. 11 Γιατί πάντα εμείς που ζούμε παραδινόμαστε σε θάνατο για τον Ιησού, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί μέσα στη θνητή σάρκα μας. 12 Ώστε ο θάνατος μέσα σ’ εμάς ενεργείται, ενώ η ζωή μέσα σ’ εσάς. 13 Επειδή έχουμε, λοιπόν, το ίδιο πνεύμα της πίστης κατά το γραμμένο: Πίστεψα, γι’ αυτό μίλησα, και εμείς πιστεύουμε, γι’ αυτό και μιλούμε. 14 Επειδή ξέρουμε ότι εκείνος που έγειρε τον Κύριο Ιησού θα εγείρει και εμάς μαζί με τον Ιησού και θα μας στήσει κοντά του μαζί σας. 15 Γιατί τα πάντα γίνονται για σας, ώστε η χάρη που πλεόνασε να επιφέρει άφθονη ευχαριστία διαμέσου περισσότερων ανθρώπων για τη δόξα του Θεού.

 

Αναδημοσίευση από: Εκκλησία της Κύπρου

ΠΗΓΗ:http://churchofagianapa.blogspot.gr/