Με διάπυρη αγάπη συγκατέβης από τον ουρανό!

Ύμνος για τη Γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Με διάπυρη αγάπη, Κύριε, συγκατέβης από τον ουρανό· 

από την αιώνια άνωθεν ομορφιά, κατήλθες στον ζοφώδη πόνο·

από το αιώνιο Φως, κατήλθες στο πυκνό σκοτάδι του κακού.

Έτεινες το άγιο χέρι Σου στους ανθρώπους,

που τους στραγγάλιζε η αμαρτία.

Ο ουρανός κατεπλάγη, η γη εσείσθη!

Καλώς όρισες, Χριστέ! Χαίρετε, λαοί, και αγαλλιάσθε!

Με διάπυρη αγάπη, Θεέ,

από την οποία Συ έπλασες τον κόσμο,

εκένωσας Εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών, τους δεσμίους για να λυτρώσεις·

για να αναπλάσεις τον οίκο του Θεού

που έφθειρε ο Αδάμ·

για να φωτίσεις τους εσκοτισμένους,

να ελευθερώσεις τους αμαρτωλούς.

Αγάπη, Εσύ, που φόβο δεν γνωρίζεις, που ουδέποτε εκπίπτεις.

Καλώς όρισες, Χριστέ! Αρχηγέ της Σωτηρίας μας!

Με διάπυρη αγάπη, Βασιλεύ του Κάλλους,

άφησες την αγγελική ακτινοβολία των Χερουβείμ

και καταδύθηκες στο σπήλαιο της ανθρώπινης ζωής,

φως και ειρήνη για να δώσεις στους απελπισμένους.

Η γη κατεπλάγη με φόβο. Πώς να χωρέσει Σε τον Αχώρητο;

Καλώς όρισες, Χριστέ! Ο κλίνας ουρανούς και συγκαταβάς!

Σε προσδοκούσε πολύ καιρόν

η Κεχαριτωμένη Παρθένος·

η γη την ανυψώνει ως Εσένα, Κύριε,

κλίμακα επουράνιο, γέφυρα μετάγουσα,

ώστε δι' αυτής Συ να συγκαταβείς και

εκ του Θρόνου Σου του επηρμένου,

να κατέλθεις από την πόλη του ουρανού,

για να φέρεις την Υγεία

και τον άνθρωπο να λυτρώσεις απ' την αμαρτία!

Παναγία Παρθένε, Χρυσούν Θυμιατήριον!

Σοι πρέπει δόξα και αίνεσι, Μητέρα Κεχαριτωμένη! 

Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: Δεκέμβριος, εκδ. «Άθως», σ. 232-233.