Ο Εὐγνώμων Λῃστὴς θεραπεύει τὸν ῞Αγιο Πορφύριο ᾿Επίσκοπο Γάζης

Ἅγιος Πορφύριος Ἐπίσκοπος Γάζης

ἑορτάζει τήν 26ην Φεβρουαρίου

῾Ο ῞Αγιος Πορφύριος ᾿Επίσκοπος Γάζης (348-420, μνήμη: 26^η Φεβρουαρίου), καταγόμενος ἐκ Θεσσαλονίκης, ὅταν ἀσκήτευε στὰ μέρη τοῦ ᾿Ιορδάνου, ἀρρώστησε βαρειά· ἡ ἀσθένειά του ἦταν κίρρωσις τοῦ ἢπατος, μὲ συνεχῆ λεπτότατο πυρετό.Τὸν μετέφεραν, κατόπιν παρακλήσεώς του, στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ὅπου δὲν σταματοῦσε, παρὰ τὴν βαρειὰ ἀσθένειά του, νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς ῾Αγίους Τόπους, κυρτωμένος, ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἦταν δυνατὸν νὰ ὀρθώση τὸ παράστημά του, ἀλλὰ ἀκουμπώντας σὲ ραβδί.῾Ο μαθητὴς καὶ βιογράφος του Μᾶρκος, ὅταν ἐπέστρεψε μετὰ ἀπὸ ἕνα ταξίδι του στὴν Θεσσαλονίκη, εὑρῆκε τὸν ῞Αγιο ὑγιέστατο καὶ μὲ τὸ πρόσωπό του ροδοκόκκινο. Στὴν ἀπορία του, ὁ ῞Αγιος Πορφύριος τοῦ ἀπάντησε, χαμογε- λώντας:  

«Μὴν ἀπορεῖς, ἀδελφὲ Μάρκε, ποὺ μὲ βρῆκες ὑγιὴ καὶ εὔρωστο,ἀλλὰ μάθε τὴν αἰτία τῆς ἀποκατάστασης τῆς ὑγείας μου, καὶ τότε νὰ ὑπερθαυμάσεις τὴν ἀνείπωτη φιλανθρωπία τοῦ Χριστοῦ.Πῶς δηλαδὴ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα ἔχουν χάσει κάθε ἐλπίδα οἱ ἄνθρωποι βρίσκουν θεραπεία κοντά Του».Καὶ ἐγὼ τὸν παρακαλοῦσα νὰ μοῦ φανερώσει τὴν αἰτία τῆς ἴασής του καὶ πῶς ἐξαφανίστηκε μία τέτοια πάθηση. Αὐτὸς τότε μοῦ ἀποκρίθηκε«πρὶν ἀπὸ σαράντα περίπου ἡμέρες, ἐνῶ βρισκόμουν στὴν ᾿Αγρυπνία τῆς ἁγίας Κυριακῆς3,μὲ ἔπιασε ἕνας φοβερὸς πόνος στὸ συκώτι καὶ μὴ μπορώντας νὰ ὑποφέρω τὸν πόνο, πῆγα καὶ ξάπλωσα κοντὰ στὸ ῞Αγιο Κρανίο4, καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν ὀδύνη, ἔπεσα σὰν σὲ ἔκσταση. Καὶ βλέπω τὸν Σωτῆρα καρφωμένο στὸν Σταυρὸ καὶ τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς Ληστὲς κρεμασμένο μαζί Του σὲ ἄλλο σταυρὸ καὶ ἀρχίζω νὰ φωνάζω καὶ νὰ ψελλίζω τοὺς λόγους τοῦ Ληστῆ· ῾῾μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου᾿᾿ (Λουκ. κγʹ 42).Τότε ἀποκρίθηκε ὁ Σωτήρας καὶ λέει στὸν κρεμασμένο Ληστή:῾῾κατέβα ἀπὸ τὸν σταυρὸ καὶ σῶσε ἐκεῖνον τὸν ξαπλωμένο, ὅπως ἀκριβῶς ἐσώθηκες καὶ σύ᾿᾿.Καὶ ὁ Ληστής, ἀφοῦ κατέβηκε ἀπὸ τὸν σταυρό, μὲ ἀγκάλιασε καὶ μὲ καταφίλησε καὶ ἁπλώνοντας τὸ δεξί του χέρι, μὲ ἀνασήκωσε, λέγοντας· ῾῾ἔλα πρὸς τὸν Σωτήρα᾿᾿.Καὶ ἀμέσως, σηκώθηκα καὶ ἔτρεξα πρὸς Αὐτὸν καὶ Τὸν βλέπω νὰ ἔχει κατεβεῖ ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ νὰ μοῦ λέγει· ῾῾πάρε αὐτὸ τὸ Ξύλο καὶ φύλαξέ το᾿᾿.Καὶ ἀφοῦ πῆρα τὸ ἴδιο Τίμιο Ξύλο καὶ τὸ βάσταξα, ἀμέσως ἦλθα στὰ συγκαλά μου ἀπὸ τὴν ἔκσταση· καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα πιὰ δὲν ξανααισθάνθηκα ὀδύνη, οὔτε τὸ σημάδι τῆς ἀρρώστιας μου κἂν φαίνεται».

 (*) Νέος Συναξαριστὴς τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὑπὸ ῾Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, τ. Βʹ, ᾿Οκτώβριος, σελ. 162, ἐκδόσεις «῎Ινδικτος», ᾿Αθῆναι 2004.᾿Επιμέλ. ἡμετ.

1. ῾Η μνήμη τοῦ Εὐγνώμονος Λῃστοῦ, κατὰ μὲν τὸ ῾Ιεροσολυμιτικὸν Κανονάριον, τελεῖται τὴν 12η ᾿Οκτωβρίου, κατὰ δὲ πολλὰ ἄλλα ἑλληνικὰ Συναξάρια τὴν 23η Μαρτίου.Στὴν Δύσι ἡ μνήμη του ἀναφέρεται τὴν 25η Μαρτίου.

2. Μάρκου Διακόνου, Βίος ῾Αγίου Πορφυρίου ᾿Επισκόπου Γάζης, Κεφ. 7, σελ. 104-107,Βυζαντινοὶ Συγγραφεῖς -2, Εἰσαγωγὴ – Μετάφραση – Σχόλια ῾Ιερὰ Μονὴ Σίμωνος Πέτρας, ἐκδόσεις Ζῆτρος, Θεσσαλονίκη 2003.

3. Στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ἐπιτελεῖται τὸ Σάββατο ἑσπέρας πρὸς Κυριακήν, ᾿Αγρυπνία ὡς ἀνάμνησι τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

4. Νοτίως τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τῆς ᾿Αναστάσεως, στὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ, ὑπάρχει παρεκκλήσι τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ πίσω ἀπὸ τὴν ῾Αγία Τράπεζα ἦταν, ὡς λέγουν, ἡ κάρα τοῦ ᾿Αδὰμ καὶ ὁ τάφος του. «᾿Εκεῖ ἔδραμεν τὸ Τίμιον Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπῆγεν κάτω καὶ εὑρῆκεν τὴν κάραν τοῦ ᾿Αδὰμ καὶ ἐβάπτισεν αὐτήν, εἰς τὸν πάτον τῆς γῆς» ( Μάρκου Διακόνου, ἔνθ᾿ ἄνωτ., σελ. 289).

 

Ἔχω τρέλα, μέθη, θεία μέθη. Δὲν τὰ χορταίνω…Εἶναι μιὰ πανήγυρις καὶ τὸ κέντρο ὅλης τῆς χαρᾶς εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. .. Ὁ Θεὸς εἶναι πολὺ μυστικός, ἀλλὰ ὑπάρχει παντοῦ. Θεὸ ζοῦμε, Θεὸ ἀναπνέουμε, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ μεγαλεῖο Του, τὴν πρόνοιά Του. Συχνὰ κρύβει τὶς ἐνέργειες τῆς Θείας Του πρόνοιας. Ὅταν, ὅμως, ἀποκτήσουμε τὴν ἁγία ταπείνωση, τότε τὰ βλέπουμε ὅλα κι ὅλα τὰ ζοῦμε. Ζοῦμε τὸν Θεὸ ὁλοφάνερα κι αἰσθανόμαστε τὰ μυστήριά Του. Τότε πιὰ ἀρχίζουμε νὰ Τὸν ἀγαπᾶμε. Κι αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ τὸ ζητάει Ἐκεῖνος. Εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ ζητάει γιὰ τὴ δική μας εὐτυχία, ὅπως λέει: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή» (Ματθ. 22, 37-38).

Μιὰ τέτοια ἀγάπη εἶχαν οἱ ἅγιοι. Τέτοια ἀγάπη εἶχε καὶ ὁ Ἅγιος, τοῦ ὁποίου φέρω τὸ ὄνομα, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, Ἐπίσκοπος Γάζης. Τὸ πρῶτο τροπάριο τῆς ἕκτης ᾠδῆς στὸν κανόνα του λέει:

«Ἐφέσεως ἀληθοῦς ἐπέτυχες, ἐγκρατείᾳ ταπεινώσας τὰ πάθη καὶ πρὸν Θεὸν προσεχώρησας χαίρων, καὶ ὀρεκτῶν ἀκροτάτῳ παρίστασαι, Πορφύριε, ἱεραρχῶν καὶ ποιμένων κανὼν ἀκριβέστατος».

«Ἐφέσεως ἀληθοῦς ἐπέτυχες … καὶ πρὸς Θεὸν προσεχώρησας χαίρων: Ἀπὸ τὸ ἐπιθυμητὸ στὸ ἀνώτερο, ἀγάπησες τὸ ἄκρον ἐφετόν. Τὸ ἄκρον ἐφετὸν εἶναι ὁ Θεός, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἕνα εἶναι ὅλα τὰ πρόσωπα μεταξύ τους καὶ εἶναι ἕνα καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία.

Χριστέ μου, εἶσαι ἡ ἀγάπη μου!Δὲν σκέφτομαι τὸν θάνατο. Ὅ,τι θέλει ὁ Κύριος. Ἐγὼ θέλω νὰ σκέφτομαι τὸν Χριστό. Ἀνοῖξτε καὶ σεῖς τὰ χέρια σας καὶ ριχτεῖτε στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ. Τότε ζεῖ μέσα σας. Κι ὅλο νομίζετε ὅτι δὲν Τὸν ἀγαπᾶτε πολὺ καὶ θέλετε πιὸ πολὺ νὰ Τὸν πλησιάσετε καὶ νὰ εἶστε ἕνα μαζί Του. Περιφρονῆστε τὰ πάθη, μὴν ἀσχολεῖσθε μὲ τὸν διάβολο. Στραφεῖτε στὸν Χριστό. Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, χρειάζεται νὰ ἔλθει ἡ χάρις. «Ἡ θεία χάρις ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» (Εὐχὴ ἐπὶ χειροτονίᾳ).

Ἅγιος Πορφύριος Ὠρωποῦ

Βίος καὶ Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 233-236

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῳ.

Πορφυραυγέσιν ἀρετῶν λαμπηδόσι, καταλαμπρύνας σεαυτὸν Ἱεράρχα, καθάπερ φῶς ἐξέλαμψας Πορφύριε σοφέ, λόγοις γὰρ καὶ θαύμασιν, ἀληθῶς διαπρέψας, πάσιν ἐβεβαίωσας, εὐσέβειας τὴν χάριν καὶ νῦν Χριστῷ ἀΰλως λειτουργῶν, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, μὴ παύση δεόμενος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστῷ συνομίλησας ἐπὶ τῷ φρέαρ σεμνή, καὶ πίστιν εἰσδέδεξαι, τὴν πρὸς αὐτὸν ἀκλινῶς, Φωτεινὴ Ἰσαπόστολε· ὅθεν τῆς εὐσεβείας, ἐφαπλοῦσα τὸ φέγγος, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, σὺν υἱοῖς καὶ συγγόνοις· μεθ’ ὧν ἀπαύστως πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.