ΕΦΥΓΕΣ, ΧΑΘΗΚΕΣ

Παγώνω το χρόνο

και το μετανιώνω,

κοίτα πως βρέχει

μια καρδιά έξω τρέχει

και σε ψάχνω σε δρόμους,

ποια η αλήθεια

που μας άφησε μόνους.

Έχεις γίνει αέρας

κι έφυγες, χάθηκες,

μια λέξη σαν σφαίρα

με βρήκε, με μάτωσε

και πονάω όταν βρέχει,

πώς αλλάζει ο καιρός,

στις φλέβες δάκρυ μου τρέχει

που ακόμα ζεις μοναχός.

Καρφώνω το βλέμμα

και φεύγει ο νους μου,

κοίτα πως βρέχει

πληγή τ’ ουρανού μου,

σε ψάχνω στους δρόμους,

πώς η συνήθεια

μας άφησε μόνους.