Έπίρριψον έπί Κύριον την μέριμνάν σου(Αγίου Λουκά Κριμαίας)

Θλίβεσαι για τόν πεθαμένο άνδρα σου. Ανησυχείς για τα παιδιά σου. Κλαις μέρα καί νύχτα. Στήν ψυχή σου κυριαρχεί το σκοτάδι. "Ολα τα βλέπεις αβέβαια καί μαΰρα.

Γίνε γενναία Μη φοβάσαι! Πες μέσα σου:

Ό άνδρας μου άνηκε πρώτα στον Θεό, καί μετά σε μένα. Καί τα παιδιά μου είναι πρώτα του Θεοΰ, καί μετά δικά μου.

"Αν ό κηπουρός κλαδέψει μερικά κλωνάρια από τα άνθη, δεν ξέρει τί κάνει; Αυτός ξέρει ποια πρέπει να κλαδέψει καί γιατί. Για να αυξηθούν καί να δυναμώσουν τα υπόλοιπα. Το ϊδιο συμβαίνει καί με τα παιδιά σου. Ό Θεός θέλει την πνευματική τους πρόοδο.

Ή ελπίδα σου πρέπει να φθάνει από την γη στον ουρανό. Αγάπησε δυνατά με την ψυχή σου τον Θεό. "Αφησε να κυριαρχήσει στο σώμα σου το πνεύμα. Καί τότε θα ιδείς, ότι ο θάνατος δεν είναι πια φοβερός. Να βλέπεις αυτόν τον κόσμο σαν τόπο προσωρινής διαμονης μας. Καί τίς χαρές του, σαν προσωρινές χαρές.

Μην ανησυχείς για τα παιδιά σου. Κάνε ότι μπορείς να τα βοηθήσεις. Καί έχε εμπιστοσύνη στον Πλάστη καί Θεό μας, πού είπε: «Έπίρριψον έπί Κύριον την μέριμνάν σου». Καί αμέσως θα αισθανθής τον σταυρό σου πιο ελαφρό. Γιατί υπάρχουν μάνες, πού έχον πολύ ΠΙΟ ΒΑΡΥ ΣΤΑΥΡΟ από σένα

Καί θα σου γράψω για τον βαρύ σταυρό μιας μάνας:

Στήν αρχή του Α' Παγκοσμίου πολέμου σκοτώθηκε ένας γνωστός μου. Του έκαψαν καί το σπίτι του. Καί έμεινε ή γυναίκα του με ΕΞΙ (6) μικρά ορφανά. Από τότε πέρασαν δώδεκα χρόνια. Καί να, μια μέρα, βλέπω έναν νεαρό σιδηροδρομικό υπάλληλο. Μου συστήνεται. Ήταν γιος εκείνου του γνωστού μου, πού σκοτώθηκε στον πόλεμο. Φαντάζεσαι, πόσο χάρηκα!

Με αγωνία τον ρώτησα:

Τί απέγιναν οί άλλοι; Καί πόσοι είναι εν ζωή;.

Με χαρά μου απάντησε:

Δόξα τω Θεφ. Όλοι εϊμαστε καλά! Οι δυο εϊμαστε δημόσιοι ύπάληλοι. Οί άλλοι δυο είναι έμποροι. Την μεγαλύτερη αδελφή μας την παντρέψαμε. Καί ή μικρότερη μένει με την μητέρα μας. Μα μέχρι να φθάσουμε εδώ,τραβήξαμε πολλά

Καί άρχισε να μου περιγράφει, τί ύπέμειναν καί πόσο βασανίστηκαν:

- Γυρίζαμε από τόπο σε τόπο! "Αλλοτε νηστικοί, "Αλλοτε άρρωστοι. "Αλλοτε στην φυλακή. "Αλλοτε περνώντας την νύχτα σε σταθμούς καί πανδοχεία η καί στον δρόμο ακόμη. Χτυπούσαμε τίς ξένες πόρτες! "Ω, τί πικρό πράγμα είναι αυτό... Μα να. Στό τέλος πετύχαμε. Νικήσαμε! Καί, δόξα τω Θεφ, μέσα σ' όλες αυτές τίς περιπέτειες διατηρήσαμε καί την ζωή μας" καί την τιμή μας" καί το λογικό μας" καί την ΠΙΣΤΗ μας...

Καί γιατί να μακρυλογώ; Ή νίκη αυτής της μάνας στην πάλη της ζωής, ήταν πιο ένδοξη καί πιο λαμπρή από όλες τίς νίκες του Μεγάλου Ναπολέοντα!

Αυτή νίκησε με την βοήθεια του Θεού. Καί σένα θα σε βοηθήσει ό Θεός! Μη Τον λησμονείς! Δεν θα σε αφήσει! Θα νικήσεις καί εσύ! Καί ή δική σου νίκη, θα είναι πολύ λαμπρή!