Νηστεία και ‘Πρώτη Ανάσταση’

Πώς γίνεται κάποιοι να λένε ότι η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο το πρωί με την «πρώτη ανάσταση», τη στιγμή που το Μεγάλο Σάββατο είναι το μόνο Σάββατο που νηστεύουμε και το λάδι; Και τι ακριβώς είναι η «πρώτη ανάσταση»;
Η «πρώτη Ανάσταση» είναι ο εσπερινός της εορτής της Ανάστασης (που τελείται στους ναούς το πρωί του Σαββάτου). Είναι δηλαδή το ξεκίνημα της εορτής και όχι η ολοκλήρωσή της. Τρώμε πανηγυρικά μετά την επίσημη Θεία Λειτουργία της εορτής, δηλαδή τα ξημερώματα της Κυριακής. Άλλωστε το πρωί δεν λέμε ακόμα το «Χριστός Ανέστη». Μέχρι τα μεσάνυχτα ο Χριστός είναι ακόμα στον τάφο.
Έχει ενδιαφέρον να ρωτήσουμε εκείνους που μιλάνε για πρώτη Ανάσταση, αν ξέρουν πόσες φορές αναστήθηκε ο Χριστός! Εφόσον αναστήθηκε μόνο μία -και το ξέρουν καλά όλοι- το μόνο συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως τα περί «πρώτης ανάστασης» αποτελούν έναν «τρόπο του λέγειν», μία συνήθεια έκφρασης.
Η μοναδική έννοια «Πρώτη Ανάσταση» που υπάρχει στην Ορθόδοξη Θεολογία, είναι αυτή που προκύπτει από το εδάφιο 20:6 της Αποκάλυψης Ιωάννου:
«Μακάριος και άγιος είναι εκείνος που θα πάρει μέρος στην ανάσταση την πρώτη»
Είναι το περίφημο εδάφιο που διαστρέφουν όλες οι χιλιαστικές αιρέσεις όπως οι ΜτΙ. Αυτοί, ενάντια στα δεδομένα της Κ.Δ. που γράφει σαφώς για μία και μοναδική ανάσταση όλων, μιλάνε για δύο αναστάσεις, μία των δικαίων (οι οποίοι θα ζήσουν για χίλια χρόνια μαζί με τον Χριστό) και μία όλων των άλλων ανθρώπων. Αυτό το κάνουν για να δικαιολογήσουν το ότι πιστεύουν σε χιλιετή επίγεια βασιλεία. Αντιθέτως, στην Ορθοδοξία η πρώτη ανάσταση είναι η της μετάνοιας, δηλ. η ανάσταση των πιστών που γλυτώνουν από τη δουλεία της αμαρτίας και η αναγέννηση τους στο σώμα του Χριστού, και η δεύτερη είναι η μία και μοναδική και κοινή ανάσταση όλων των κεκοιμημένων.