Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.

Ο πιστότατος κι αφοσιωμένος στο Θεό Αρχάγγελος Μιχαήλ, είναι συγχρόνος ο υπερασπιστής του φτωχού κι αδύναμου ανθρώπου. Τον προστατεύει απ  τήν κακία και το αβυσσαλέο μίσος του διαβόλου. Σε άπειρες περιπτώσεις έχει εκδηλωθεί η προστασία του αυτή με θαυμαστά γεγονότα. Κατ  ἐξοχήν όμως, όπως διδάσκει η Εκκλησία μας, προστατεύει τις ψυχές των ανθρώπων που εκδημούν προς τον Κύριο, απ  τίς συκοφαντικές επιθέσεις των δαιμόνων κι απ  τίς θρασύτατες προσπάθειές τους να εμποδίσουν τις ψυχές στην πορεία τους προς το Θεό.

Ο αρχιστράτηγος των Ουρανίων στρατιών, μαζί και με τον άλλο Αρχάγγελο, το Γαβριήλ, σκεπάζουν, φρουρούν κι οδηγούν τους ανθρώπους «εις οδόν σωτηρίας», κατ  ἐντολήν του φιλανθρωποτάτου Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Μερικές φορές οι ίδιοι η και άλλοι άγιοι Άγγελοι εμφανίζονται είτε σε όραμα είτε και στον ύπνο κάποιων πιστών ανθρώπων και τους προαναγγέλουν την έξοδό τους απ  αὐτόν τον κόσμο. Δώρο Θεού αυτό, σε όσους πιστεύουν, αγαπούν και νοσταλγούν τον Ουράνιο Πατέρα και τη Βασιλεία Του. Και πάλι όχι σε όλους, αλλά σε όσους Εκείνος με την αλάνθαστη κρίση Του και την αγάπη Του αποφασίσει. Έχουμε πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις μέσα στην ζωή της Εκκλησίας μας και σε όλες τις εποχές.

Πιστοί φίλοι και προστάτες, λοιπόν, οι άγιοι Άγγελοι για τον άνθρωπο! Κατά τη Θεία Λειτουργία μάλιστα κυκλώνουν το άγιο Θυσιαστήριο(όπως τους έχουν δει τα καθαρά μάτια πολλών αγίων ανθρώπων, κληρικών και λαϊκών). Επίσης, ένας Άγγελος φρουρεί την Αγία Τράπεζα κάθε Ιερού Ναού. Γενικά, διακονούν στη σωτηρία του ανθρώπου, εκτελώντας με απόλυτη προθυμία και υπακοή το θέλημα του Θεού. Η Εκκλησία μας έχει πολλούς ύμνους και προσευχές που αναφέρονται στους Αγίους Αγγέλους.

«Κάποτε, λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, γνώρισα κάποιον ιερέα που αξιώθηκε να δη πλήθος από Αγγέλους, ντυμένους με λαμπρές, αστραφτερές σαν τον ήλιο στολές, να μαζεύωνται γύρω του και να τον συνοδεύουν στην Μικρά Είσοδο. Και κάτι ακόμα φοβερώτερο: αξιώθηκε να τον σηκώνουν ψηλά και να τον βοηθούν να κυκλώνουν την Αγία Τράπεζα, να έχουν χαμηλωμένο το κεφάλι τους με πολύ σεβασμό. Άλλοτε να στέκωνται σιωπηλοί και άλλοτε να ψέλνουν τους λειτουργικούς ύμνους μαζί με τους ιεροψάλτες, συνοδεύοντάς τους τόσο μελωδικά, που ο ιερεύς εκείνος κυριολεκτικά διελύετο*.