Οι χριστιανοί απέναντι στις προφητείες, το ποθούμενο και τα ... επερχόμενα Ο πλούτος του Θεού και ο πλούτος του κόσμου!

Γιατί κλονίζεται η Ελλάδα; Πως οι Έλληνες έφθασαν σ’ αυτό το χάλι; Τι μέλλει γενέσθαι; Υπάρχει φως η θα υποστούμε το σκοτάδι που προκαλούν η απόγνωση, η θλίψη και η απελπισία για πολλά -πολλά χρόνια; Πότε θα επανέλθει το χαμόγελο στα χείλη μας; Τι θα απογίνουν τα παιδιά μας; Θα τιμωρηθούν αυτοί που οδήγησαν τον ευλογημένο αυτό τόπο στο ναδίρ της ένδοξης ιστορικής του διαδρομής; Θα έρθει πείνα και δυστυχία; Πότε θα σταματήσουν οι δυσβάστακτοι φόροι και τα χαράτσια; Ποιός άραγε μπορεί να σταματήσει τη γεωμετρική αύξηση των οικογενειών που πτωχεύουν; Υπάρχει σήμερα άνθρωπος που θα μπορεί ως νέος Μωϋσής να βγάλει την χώρα από τα πνευματικά και οικονομικά αδιέξοδα; Γιατί δεν μιλά και δεν αντιδρά κανείς δυναμικά και αποτελεσματικά; Θα μας σώσουν η Ευρώπη, οι ΗΠΑ η η Ρωσία; Είναι καλύτερα να μείνουμε στο ευρώ η να γυρίσουμε στη δραχμή;

Τα ερωτήματα αυτά και άλλα παρόμοια απασχολούν όλο και πιο έντονα κάθε Έλληνα χριστιανό κάθε Έλληνα πολίτη. Εκφράζουν μάλιστα την εσωτερική ενσυνείδητη η ασυνείδητη αγωνία του για τα τεκταινόμενα στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον του. Αγωνία που προκαλείται από μία περιρρέουσα γενικότερη ανασφάλεια που υφίσταται σ’ όλον τον κόσμο. Μία ανασφάλεια για την οποία ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι τεχνητή. Θεωρούν δηλαδή ότι είναι κατασκευασμένη και μεθοδευμένη ενώ άλλοι την εκλαμβάνουν ως αποτέλεσμα μίας σειράς τραγικών λαθών, επιπολαιοτήτων, ατοπημάτων και παραλείψεων...

 

Μηχανισμοί άμυνας

 

Μέσα στο πλαίσιο αυτό αρκετοί χριστιανοί σε μία προσπάθειά τους να απελευθερωθούν από τον ασφυκτικό κυρίως ψυχικό κλοιό της αγωνίας αυτής εκδηλώνουν μία έντονη στροφή προς τα επερχόμενα μέσα από την ανάλυση και ερμηνεία σειράς προφητειών μεγάλων Αγίων, όπως λ.χ. του Αγίου Κοσμά και του Αγίου Νείλου και γερόντων όπως λ.χ. του μακαριστού Σισανίου Αντώνιου, των Αγιορειτών μοναχών Παΐσιου, Ιωσήφ του Βατοπαιδινού κ.α. Στην ερμηνεία μάλιστα των προφητειών τούτων εναποθέτουν τις ελπίδες τους, τα οράματά τους και εκπονούν σχέδια διεξόδου από τις κρίσεις. 

Πρόκειται στην ουσία για ένα ουσιαστικό μηχανισμό άμυνας της ψυχής, σημείωνε πρόσφατα νεαρός σε ηλικία αγιορείτης μοναχός. Και πρόσθετε με νόημα: «Έτσι και αλλιώς τα προφητικά λόγια των αγίων μας συνεχώς επαληθεύονται και καθ’ ολοκληρία αναμένεται να επαληθευτούν είτε σήμερα, είτε αύριο, είτε έπειτα από λίγα χρόνια. Το ζήτημα για τον Θεό, ωστόσο, δεν έχει να κάνει τόσο με την αυτή καθ’ αυτή εκπλήρωση των προφητειών όσο με το πως εμείς τοποθετούμαστε απέναντι σε τούτες;»! Οι επισημάνσεις του νεαρού μοναχού δεν σας κρύβω πως με προβλημάτισαν.

Γιατί καλοί μου χριστιανοί εύκολα κάποιος μπορεί να διαπιστώσει πως το αποτέλεσμα της ερμηνείας των προφητειών οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- το αντιλαμβάνονται ως επίλυση της υπάρχουσας κρίσης, ως επάνοδο στην ευημερία, στην γεωγραφική αύξηση των συνόρων μας κ.ο.κ. Το αντιλαμβάνονται δηλαδή με κοσμικά κυρίως κριτήρια και όχι με πνευματικά. Ως εκ τούτου ο σκεπτόμενος έτσι αυτομάτως καθιστά τον εαυτό του έναν απλό παρατηρητή. Βολεύεται με τον τρόπο αυτό και αποσκοπεί σε οφέλη από την εκπλήρωση των προφητειών χωρίς καμιά δική του συμμετοχή...

Και εδώ ακριβώς είναι το βασικό λάθος στο οποίο, όπως επισημαίνει γέροντας ασκητής από το Παγγαίο Όρος υποπίπτουμε όλοι ανεξαιρέτως. Αρκεί για να το καταλάβουμε,   λέγει ο ασκητής, σαν πιστοί χριστιανοί να κοιτάξουμε τους τοίχους των ιερών ναών μας. Εκεί θα δούμε ότι εικονίζονται άγιοι, μάρτυρες, ομολογητές, νηστευτές... Εικονίζονται με λίγα λόγια οι ήρωες της όρθόδοξης πίστεώς μας! Όλοι όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό το οποίο είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα εμείς παραβλέπουμε. Ποιό θα με ρωτήσετε; Μα στο σύνολό τους επέλεξαν τον πλούτο του Θεού γυρίζοντας την πλάτη τους στον πλούτο του κόσμου. Και αυτό γιατί γνώριζαν καλά πως ο υποτιθέμενος πλούτος του κόσμου δεν είναι τίποτε άλλο από τα αγαθά του Θεού, τα οποία περνούν από γενιά σε γενιά για ολάκερες χιλιετίες... Όταν λοιπόν έστρεψαν ψυχή και σώμα στον πλούτο του ουρανού έλαβαν μεγάλο μισθό (πλουσία την χάρη). Έγιναν βασιλιάδες στην αιωνιότητα και τιμώμενοι ήρωες στην γη. Κατέστησαν συνεργοί του Θεού στην βοήθεια του ανθρώπου να ξεχωρίσει και να κατανοήσει τις πραγματικές αξίες και να παραμερίσει τα σκύβαλα.

Και που ξέρουμε πως είναι έτσι τα πράγματα; Μα ο ίδιος ο μονογενής Υιός του Θεού μας το αναφέρει μέσα από την παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου. Ο πλούσιος φυσικά για τον κόσμο άρχοντας κατάντησε πάμφτωχος στην αιωνιότητα οδηγούμενος στην κόλαση ενώ ο φτωχός Λάζαρος κατέστη βασιλιάς στον ουρανό... Είναι άλλωστε πολύ πιο εύκολο να περάσει μία καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας παρά να εισέλθει ο πλούσιος στον Παράδεισο...

Βασιλιάδες καλοί μου Χριστιανοί είναι λοιπόν αυτοί που εικονίζονται στους τοίχους των Εκκλησιών μας. Βασιλιάς πρόσφατα κατέστη, όπως υπογραμμίζει ο ίδιος γέροντας ασκητής και ο νεαρός ρωσικής καταγωγής ορθόδοξος χριστιανός στρατιώτης και μάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ. Και κατέστη τρανός βασιλιάς γιατί συνειδητά απόρριψε την πρόταση των δημίων του να αφήσει τον Χριστό και να γίνει μωαμεθανός. Κράτησε γερά τον σταυρό στο στήθος του γιατί εκείνος του άνοιξε τη πύλη της αιωνιότητας! Γιατί την ίδια όμως στιγμή που οι δήμιοί του έκοβαν το κεφάλι ο Χριστός τον τιμούσε με την κόκκινη βασιλική χλαμύδα του μάρτυρα.

Κατόπιν τούτου ο ουρανός αντάμειψε ολάκερο το ρωσικό λαό πολλαπλώς «εξαργυρώνοντας» τη θυσία του με μυριάδες ευλογίες. Τώρα ο νεαρός Άγιος Ευγένιος, όπως τονίζει ο γέροντας έχει καταστεί ο φόβος του Αντιδίκου τόσο στη Ρωσία, όσο και στην Ελλάδα μας. Αγωνίζεται να συντονίσει όλους τους ορθοδόξους λαούς στο πνεύμα της θυσίας και του ελέους, στο πνεύμα της σταύρωσης και της ανάστασης, στο πνεύμα της ταπείνωσης και της προσευχής.

«Ο Ευγένιος κατέχει τώρα στρατηγική θέση, δίπλα στον ελεήμονα αναστημένο αυτοκράτορα μας Άγιο Ιωάννη τον Βατάτζη. Οργανώνει μαζί με τον προφήτη Ηλία και τον Άγιο Γεώργιο τα στρατεύματα των αοράτων δυνάμεων, τα οποία βρίσκονται εκτός των τειχών της Βασιλεύουσας αναμένοντας το πράσινο φως για μία σειρά συνταρακτικών γεγονότων που θα αλλάξουν πλήρως την εικόνα της γης. Και θα την αλλάξουν όχι σύμφωνα με τις ενδόμυχες προσωπικές και επί το πλείστον ιδιοτελείς προσδοκίες του καθενός από εμάς αλλά σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου. Εντολές που αποβλέπουν στο να ξεκινήσει και πάλι η παραγωγή των καρπών και η γη να γίνει από ερημικός και άγονος τόπος γόνιμη κάτι που θα χαροποιήσει τον ουρανό... Και ως καρπός ουράνιος λογίζονται η πίστη και η θυσία, η αγάπη και το μαρτύριο σαν αυτό λ.χ. του νεαρού στρατιώτη Αγίου Ευγενίου. Αυτός καλοί μου χριστιανοί είναι ο πλούτος του ουρανού» λέγει χαρακτηριστικά ο γέροντας ασκητής. Ήταν μάλιστα πιο ξεκάθαρος από ποτέ όταν τον ρωτήσαμε για το πότε θα δώσει το πράσινο φως ο Θεός για να αρχίσουν τα γεγονότα.

«Το πράσινο φως θα δοθεί όταν εσύ και εγώ αλλάξουμε. Όταν ολοκληρωτικά ανέβουμε στο βασιλικό άρμα της μετανοίας που θα μας καταστήσει παλιάτσους σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά μας για τον κόσμο αλλά ταυτόχρονα θα μας οδηγήσει ενώπιον του Θεού για να ανακηρυχθούμε πρίγκιπες για τον ουρανό. Τα αναμενόμενα γεγονότα λοιπόν θα αρχίσουν όταν οι χριστιανοί στραφούν στον πλούτο του ουρανού. Όταν γυρίσουν συνειδητά την πλάτη στον ψεύτικο πλούτο της γης και αφουγκραστούν το «πλούσιοι επτώχευσαν...». Θα αρχίσουν όταν ολοκληρωτικά καταδικάσουν την ειδωλολατρία, που με τη μορφή της πλεονεξίας μας οδηγεί σε καλοστημένες παγίδες του Αντιδίκου. Θα αρχίσουν όταν σαν χριστιανοί συνειδητοποιήσουμε πως η ευθύνη δεν βρίσκεται στον άλλο, τον απέναντι αλλά σε εμάς. Θα αρχίσουν όταν ως πρότυπα ηρώων και ινδάλματα δεν θα έχουν ποδοσφαιριστές, μεγαλοκαρχαρίες του χρήματος, ηθοποιούς και κάθε λογής μασκαράδες αλλά θα έχουν τον Χριστό , την Παναγία και τους Αγίους μας. Γιατί ως ευθύνη καλοί μου χριστιανοί, εκλαμβάνονται η απομάκρυνση του νόμου του Θεού και του στυλοβάτη Ιησού Χριστού από τα σπίτια μας», υπογράμμισε με νόημα ο ίδιος γέροντας ασκητής.

Εκ των ανωτέρω λοιπόν διαπιστώνεται ότι στα επερχόμενα γεγονότα σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει το πως εμείς θα σταθούμε. Και η συμμετοχή μας έχει να κάνει με την αναγκαστική αλλαγή της πορείας μας από την ιδιοτέλεια στην ανιδιοτέλεια, από το μίσος στην αγάπη... Έτσι το ειλικρινές σφιχταγκάλιασμά μας με το Θεό θα αλλάξει, όπως γινόταν πάντοτε τον ρου της ιστορίας ελευθερώνοντας σαν τον Μ. Αλέξανδρο τους σκλαβωμένους στις πλάνες του Σατανά λαούς. Επιπλέον θα φέρει τις προσδοκώμενες λύσεις σε κάθε λογής κρίσεις.

Άλλωστε το νόμισμα με το οποίο συναλλάσσεται ο άνθρωπος με τον τριαδικό Θεό και τις αόρατες, ασώματες δυνάμεις δεν είναι το ευρώ η το δολάριο, ούτε το γιέν η η δραχμή, δεν είναι ο χρυσός, η το ασήμι, ούτε το πετρέλαιο η το φυσικό αέριο. Και ποιό είναι το νόμισμα; Ο ουρανός στις συναλλαγές του με τους ανθρώπους χρησιμοποιεί το «νόμισμα» της θυσίας. Μόνο με τη θυσία εξαλείφονται οριστικά τα δανειακά συμβόλαια του μυστηρίου της ανομίας που έχει υπογράψει ο Αντίδικος με τα επί γης πιστά όργανά του...

 

Έξοδος και λύση...

 

Οι κρίσεις λοιπόν που ταλανίζουν την ευλογημένη πατρίδα μας, την Ελλάδα έχουν αποκλειστικό στόχο -άλλωστε γι’ αυτό τις επέτρεψε ο Θεός- να οδηγηθούμε στην ταπείνωση. Οι κρίσεις εμπεριέχουν έντονα και το ανατρεπτικό στοιχείο. Όσο περισσότερο χριστιανοί μου αγκιστρωνόμαστε στους άρχοντες του κόσμου τούτου τόσο αυτές θα αυξάνονται και θα σκληραίνουν σαν τις πληγές του Φαραώ.

Γι’ αυτό καιρός είναι να τολμήσουμε την προσωπική μας έξοδο από τα αδιέξοδα και τους ιστούς του Αντιδίκου. Καιρός είναι να συστρατευθούμε με τον Χριστό. Καιρός είναι να στρατολογηθούμε στα τάγματα των ασωμάτων και να απελευθερώσουμε πρώτα την πόλη της ψυχής μας καθιστώντας την και πάλι τρανή βασιλεύουσα της οικουμένης. Αμήν

 

Γένοιτο

 

Ένας Δούλος Κυρίου

 

 

 

Το συναξάρι του Αγίου Ευγενίου Ροντιόνωφ

 

 

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα, στο χωριό Κουρίλοβο. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα. Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό. Από τότε ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε από πάνω του. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν την υπάκουσε.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός. Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας -Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε από Τσετσένους. Έπειτα από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς του για την εξαφάνισή του.

Η μητέρα του πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας σε μια προσπάθεια να μάθει για την τύχη του Ευγένιου. Οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε και ζήτησαν λίτρα. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να πάρουν από τη φτωχή γυναίκα αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να σκοτώσουν το γιο της.

Στις 100 ημέρες αιχμαλωσίας του Ευγένιου οι αντάρτες, επιχείρησαν να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του και να δεχθεί την πλάνη του Ισλάμ. Τον πίεζαν να βγάλει το Σταυρό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Ευγένιος αρνήθηκε! Το φρόνημά του δεν κάμφθηκε παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του.

Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν μουσουλμάνος, δε θα τον σκοτώναμε».

Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το σταυρό λέγοντας του: «Ορκιζόμαστε στον Αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε τον αποκεφάλισαν. Δεν τόλμησαν όμως να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τελικά, η μητέρα του βρήκε νεκρό το γιο της μετά εννέα μήνες. Οι Τσετσένοι της έδωσαν τη βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι τι είχε συμβεί.

Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 η μητέρα του μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα του.

Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Το 1997 με ευλογία του μακαριστού Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012