Η Ευαγγελική ιστορία αναφέρει το
θάνατο του Ιησού Χριστού με λίγες λέξεις. Τα κηρύγματα όμως και οι επιστολές
των Αποστόλων εκθέτουν δια περισσοτέρων τους καρπούς του θανάτου του Κυρίου.Έτσι ο απόστολος Παύλος απαριθμεί τους καρπούς που χάρισε στην ανθρωπότητα η λυτρωτική, σταυρική θυσία του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού.
«Εγεννήθη ημίν σοφία από Θεού. δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (Α' Κορ. Α' 30), διακηρύττει ο απόστολος των Εθνών.
«Εγεννήθη ημίν από Θεού σοφία».
Αλήθεια, που βρισκόμασταν οι άνθρωποι προ της ενανθρωπήσεως του Κυρίου; Ήμασταν χωρίς Θεό, χωρίς φως, χωρίς αλήθεια και θεογνωσία. Γι’ αυτό και λατρεύαμε την κτίση παρά τον Κτίσαντα, τα άψυχα είδωλα, τα άφωνα, τα άζωα, τα γελοία και μωρά κατασκευάσματα
των ανθρωπίνων χεριών, τα είδωλα-δαιμόνια, που κατατυραννούσαν τον άνθρωπο. Σκοτάδι και πλάνη και μωρία ήταν και η ζωή και η σοφία των ανθρώπων.
Αλλά ήλθε ο Κύριος και μας κήρυξε την αλήθεια, μας αποκάλυψε το Ευαγγέλιο, μας φανέρωνε το Θεό και Πατέρα Του, μας ανέσυρε από το σκοτάδι στο φως και από και από την πλάνη της θεογνωσίας.
Τώρα πια είμαστε οι άνθρωποι του φωτός και της αλήθειας. Τόσο σοφοί και εμείς διά του Χριστού, ώστε να γινόμεθα, παρά την αναξιότητα μας, μέτοχοι των επουρανίων, τών θείων καί σωτηρίων μυστηρίων Του.
« Εγεννήθη ημίν από Θεού σοφία» και προσθέτει ο Απόστολος για τους καρπούς της θυσίας του Χριστού:
«Εγεννήθη ημίν από Θεού... δικαιοσύνη».
Το σκοτάδι της άγνοιας και της πλάνης και ειδωλολατρικής μανίας είχε οδηγήσει τους ανθρώπους στην αμαρτία, την ηθική αθλιότητα και κακοδαιμονία.
Άδικοι, αμαρτωλοί, ένοχοι, αηδείς, βδελυκτοί και αχρείοι για τις απαίσιες του αμαρτωλού βίου πράξεις τους γίνονταν οι άνθρωποι. Προκαλούσαν την οργή και την κατάρα του Θεού.
Ποιος μπορούσε να δει πρόσωπο Θεού; Ποιος να ατενίσει το θείο μεγαλείο; Ποιος να υψώσει βλέμμα προς τον κατακάθαρο ουρανό; Αμαρτωλοί, ένοχοι, ανάξιοι, υπόδικοι αιωνίου κολάσεως ήμασταν.
Αλλά να ο Κύριος, ο Εσταυρωμένος Λυτρωτής μας! Μπαίνει ανάμεσα στο Θεό και σε μας και αναλαμβάνει το βάρος των αμαρτιών μας, προσφέρεται εκουσίως σε σφαγή, σταυρώνεται, αποθνήσκει. Με τη σταυρική Του θυσία πληρώνει το χρέος των αμαρτιών μας με το πανάγιο Αίμα Του αποπλύνει τις ψυχές μας, και μας απαλλάσσει από την ενοχή και την κατάρα, μας δικαιώνει. Αίρει την αμαρτία, αίρει και την καταδίκη. Αφού επλήρωσε Εκείνος το χρέος το δικό μας, γίνεται πράγματι «δικαιοσύνη» για μας απέναντι του Θεού. Μας καθιστά δίκαιους και άξιους της χάριτος και της ευδοκίας του Θεού και Πατρός Του.
Ένας τρίτος καρπός της σταυρικής θυσίας του Χριστού είναι ότι:
«Εγεννήθη ημίν από Θεού...αγιασμός».
Η αμαρτία δεν είναι μόνο μία πράξη, που φέρει την ενοχή και επισύρει βαριά τη θεία οργή και καταδίκη. Η αμαρτία είναι και κατάσταση ψυχική άθλια και ελεεινή, είναι αρρώστια ηθική, που κατατυραννεί τον άνθρωπο, είναι πάθος, πάθη φοβερά και ολέθρια και τυραννικά, τα οποία μολύνουν και φθείρουν και εξαχρειώνουν τον άνθρωπο και τον καθιστούν ακάθαρτο και δυσώδη και βδελυρό στα μάτια του αγίου Θεού. Τέτοιοι εμπαθείς, αχρείοι, αποξενωμένοι τελείως της Χάριτος του Θεού ήμασταν οι αμαρτωλοί άνθρωποι.
Αλλά ο Κύριος με το σταυρό, τη θυσία και το θάνατο Του, δεν μας εξιλέωσε μόνο, δεν μας απάλλαξε μόνο από την ενοχή και καταδίκη, αλλά και μας καθάρισε, μας αγίασε, μας έδωσε ηθική χάρη και αξία, γέμισε τις ψυχές μας με την ηθική δόξα, ώστε απαλλαγμένοι από πάθη και κακίες και τις άλλες του κόσμου αθλιότητες, να έχομε αγαθές, υϊκές και τρυφερές σχέσεις με το Θεό και Πατέρα. Αυτός είναι ο αγιασμός που μας έφερε ό Κύριος. Μας το δώρησε με τη σταυρική Του θυσία. Τώρα έχομε τη δυνατότητα της διαρκούς κοινωνίας μαζί Του με την προσέλευση στα μυστήρια και κυρίως με τη Θεία Ευχαριστία, που είναι η συνέχιση της σταυρικής Του θυσίας, μία και μόνη και η αυτή θυσία, που μας εξιλεώνει και μας καθαρίζει που μας αγιάζει γιατί μας χορηγεί τη δική Του αγιότητα.
Τώρα έχομε τη δυνατότητα της ανακτήσεως της προηγούμενης καταστάσεως από την οποία ξεπέσαμε.
Και συμπληρώνει ο Απόστολος στους καρπούς της θυσίας του Υιού του Θεού:
«Εγεννήθη ημίν από Θεού... απολύτρωσις».
Δηλαδή απελευθέρωση πλήρης και τελεία από την τυραννία των παθών της αμαρτίας. Απελευθέρωση από την οργή του Θεού και την κατάρα. Απολύτρωση από τα φοβερά δεινά της αιωνίου κολάσεως, που έφερε και φέρει πάντοτε η αμαρτία στον άπιστο, αμετανόητο και αμαρτωλό άνθρωπο. Από όλα αυτά μας έλυσε, μας απάλλαξε, μας ελευθέρωσε ο Κύριος πλήρως και τελείως, και από τα παρόντα και από τα μέλλοντα δεινά, με το σταυρό και την Ανάσταση Του και την πανένδοξο στους ουρανούς Ανάληψη Του.
Τώρα δεν έχομε να φοβόμαστε τίποτε, αρκεί να πιστεύομε ολόψυχα σ’ Αυτόν και να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας. Τώρα δικαιωμένοι, αγιασμένοι, λυτρωμένοι με τη χάρη του Εσταυρωμένου Σωτήρα μας αναμένομε την πλήρη και τελεία ένωση μας μαζί Του, τη λαμπρή αποκατάσταση μας στην ουράνια βασιλεία Του.
Ακόμα μας έδωσε τη δυνατότητα της ανορθώσεως μας έπειτα από κάθε πτώση μας. Δεν μας άφησε καθηλωμένους στην αμαρτία, αλλά μας απολύτρωσε με τη συνεχή πορεία μας στην οδό της μετανοίας.
Με το σταυρικό θάνατο Του ο ενανθρωπήσας Θεός, ο άγιος και δίκαιος Ιησούς, ενέχει δύναμη και ισχυρή αποτελεσματικότητα στο να ελκύει τις ψυχές προς Αυτόν. Ο Εσταυρωμένος είναι μαγνήτης που ελκύει. Το είπε ο ίδιος ο Κύριος: « Εάν υψωθώ εκ της γης πάντας ελκύσω προς εμαυτόν» (Ίω. ΙΒ', 32). Όταν εγώ θα υψωθώ πάνω στο σταυρό και αποθάνω για τις αμαρτίες των ανθρώπων, τότε όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι θα με αναγνωρίσουν Θεό τους και θα έλθουν πλησίον Μου.
Γι’ αυτό και από την αρχή και μέχρι σήμερα ο σταυρός για τους απολυμένους είναι μωρία, για τους σωζόμενους όμως είναι σοφία και δύναμη.
Ναι. Ο σταυρός του Χριστού, ως
άλλος αειφεγγής ήλιος θα λάμπει πάντα και θα ακτινοβολεί. Για όσους
πιστεύουν στο Χριστό και βαδίζουν το δρόμο της σωτηρίας θα είναι δύναμη Θεού
ακαταγώνιστη, η οποία θα τους σώζει. Νεκρώνεται και αφανίζεται με τη δύναμη
του Εσταυρωμένου η δύναμη της αμαρτίας, ο παλαιός, ο αμαρτωλός εαυτός μας,
που μας εξωθεί προς το κακό και την αμαρτία.Γι’ αυτό και αγκαλιάζει το σταυρό του Χριστού ο απελπισμένος ναυαγός της ζωής και σώζεται. Προσέρχεται στο θρόνο της χάριτος συντετριμμένος ο αμαρτωλός και συγχωρείται. Λουσμένος στα δάκρυα του στρέφει το βλέμμα του προς Αυτόν ο αδικημένος, ο συκοφαντημένος, ο άρρωστος, ο εκπατρισμένος, ο βαθιά θλιμμένος, ο εγκαταλελειμμένος, και βλέπει και ακούει τον Ιησού από το σταυρό να του λέει: «Μη φοβού, μόνο πίστευε» και θα σωθείς. Αντί των εφήμερων και παροδικών πόνων που δοκιμάζεις, σου επιφυλάσσω δόξα και χαρά ανεκλάλητη.
Η Εκκλησία μας σ’ ένα θαυμάσιο σταυρώσιμο ύμνο συμπεριλαμβάνει όλο το μεγαλείο που περικλείει η δύναμη του σταυρού:
«Σταυρέ του Χριστού,
χριστιανών η ελπίς,
πεπλανημένων οδηγέ,
χειμαζόμενων λιμην,
εν πολέμοις νίκος,
οικουμένης ασφάλεια,
νοσούντων ιατρέ,
νεκρών η ανάστασις,
ελέησον ημάς».
Αμήν.
«ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ»
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ Ν. ΛΥΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου