Νέε μου, επίτρεψέ μου να σου διηγηθώ μία ιστορία. Δύο καλοί φίλοι χώρισαν και πήγαν να ζήσουν σε δύο διαφορετικές και απομακρυσμένες πόλεις. Μετά από πολύ καιρό συναντήθηκαν πάλι. Ο ένας μιλούσε για τη μία πόλη ενώ ο άλλος για την άλλη. Όμως ο ένας από αυτούς δεν ήθελε με τίποτα να πιστέψει τον φίλο του αλλά άρχισε υπερήφανα να εκφέρει τη δική του γνώμη και για την άλλη πόλη, στην οποία δεν είχε πάει ποτέ.Τούτο, φυσικά, στενοχώρησε βαριά τον φίλο του, και αυτός σώπασε.
Αυτό είστε εσύ και οι γονείς σου. Εσύ ζούσες σε κάποια πόλη της Γνώσης ενώ εκείνοι στην πόλη της Καλοσύνης. Τώρα εσύ τους μιλάς για την εμπειρία σου από την πόλη της Γνώσης, ενώ εκείνοι σε ακούν και πιστεύουν τα λόγια σου. Όταν όμως εκείνοι μιλούν για την δική τους εμπειρία από την πόλη της Καλοσύνης, εσύ περιφρονητικά γελάς και τους αντιμετωπίζεις ως ψεύτες. Άραγε αυτό είναι το ήθος ενός επιστήμονα, να θεωρούμε τη δική μας εμπειρία ως αλήθεια, ενώ των άλλων ως ψέμα;
Η γνώση σου είναι καλή, αλλά η καλοσύνη είναι καλύτερη από τη γνώση. Οι γονείς σου έχουν αυτό το καλύτερο. Από ξένους μάθαινες τη γνώση, από τους γονείς μάθε τώρα την καλοσύνη. Φέρε σε συμφωνία την καλοσύνη και τη γνώση, αλλά με τρόπο που να εξουσιάζει η καλοσύνη τη γνώση και να τη χειραγωγεί.
Επάνω από κάθε τεχνική γνώση στέκεται η πιο σημαντική γνώση της επιστήμης του Χριστού, στην οποία η πιο υψηλή καλοσύνη λέγεται αγάπη, και η πιο υψηλή γνώση λέγεται σοφία. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοσμική γνώση χωρίς αυτήν την άγια γνώση, τόσο μεγαλύτερη η ζημία. Και όσο μεγαλύτερος είναι ο κοσμικός πλούτος, χωρίς αυτόν τον ουράνιο πλούτο, τόσο πάλι μεγαλύτερη είναι η ζημιά. Αφού ο Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να προφυλάξει τον μεγάλο γνώστη από την κακή χρήση της γνώσης, τότε μπορεί και τον πολύ πλούσιο από την κακή χρήση του πλούτου. Θυμήσου εκείνον τον γνωστό επιστήμονα, που είπε: “Όλη η γνώση μου απέναντι στην αγνωσία μου είναι σαν μία χούφτα νερού απέναντι στον ωκεανό”. Να είσαι κι εσύ μετριόφρων…
panagiamegalohari.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου