Ζ΄ Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Έβδομη Κυριακή από το Πάσχα η σημερινή, αγα­πητοί μου αδελφοί. Εορτάζουμε δε και τη μνήμη των αγίων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου, πού έγινε στα 325 μ. Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Το άγιο Ευαγγέλιο είναι ένα κομμάτι από την Αρ­χιερατική Προσευχή του Ιησού Χριστού μας, μετά το Μυστικό Δείπνο. Ο Κύριος εδώ προσεύχεται στον αιώ­νιο Πατέρα Του ως άνθρωπος. Η προσευχή μας ενώνει με τον Θεό και μεταξύ μας. Μας ανεβάζει, γιατί καθώς προσευχόμαστε όλοι στον ίδιο Θεό, τον Θεό των Πατέ­ρων μας, είμαστε κοντά Του. Και αφού είμαστε κοντά σε Κείνο, είμαστε και μεταξύ μας κοντά, μαζί. Η ενό­τητα είναι για τον άνθρωπο το σπουδαιότερο.
Γι' αυτό στην προσευχή, την Αρχιερατική, και στο κομμάτι που διαβάζομε ο Χριστός ευχαριστεί τον Πατέρα γιατί τον δόξασε, δηλαδή για τη θυσία του Χριστού, για τη θυσία Του. Γιατί η δόξα του Ιησού Χριστού είναι η θυσία Του για μας. Κι αυτό μας συγκινεί βαθύτατα και μας συγ­κλονίζει. Εκείνος καταδέχτηκε να πεθάνει για μας και αναστήθηκε για μας. Κι όλα τα έκανε και τα κάνει για μας. Αυτό θα πει αγάπη· θυσιαστική και μέγιστη αγά­πη. Αγάπη μέχρι τον θάνατο και μέχρι τον Σταυρό, κι αγάπη μέχρι την Ανάσταση, και πέρα ακόμη. Είναι καλό να προσευχόμαστε. Μας ανεβάζει στον ουράνιο Πατέρα η προσευχή, κι αποτελεί τα νεύρα της ψυχής. Μας ενώνει μαζί Του. Και τότε έχουμε χαρά, χαρά μεγάλη, γιατί βρισκόμαστε στα λημέρια μας, βρι­σκόμαστε στο κλίμα μας, βρισκόμαστε κοντά στον Θεό μας. Άλλωστε το πρόβλημα του ανθρώπου είναι το πρόβλημα του Θεού Του. Άμα τα έχει καλά, άμα έχει ενότητα με τον Θεό του και καλή σχέση ο χριστιανός άνθρωπος, ο χριστιανός ορθόδοξος, τότε πανηγυρίζει, τότε βρίσκεται στον Παράδεισο, τότε μπορεί και αντι­μετωπίζει τα υπόλοιπα προβλήματα της ζωής και βγαί­νει πέρα νικητής. Τον ευχαρίστησε, λοιπόν, τον Πατέρα Του, ο Χριστός, για τη θυσία Του, για τον Σταυρό και την Ανάσταση Του. Και στη συνέχεια, στο υπόλοιπο της προσευχής και μάλιστα του κομματιού που διαβάζομε, παρακαλεί τον Πατέρα Του ο Χριστός να προστατεύει τους Αποστό­λους αλλά και τους χριστιανούς όλων των αιώνων μέχρι το τέλος του κόσμου. Ο Χριστός με τη θυσία Του μας προστάτευσε και μας προστατεύει. Μας έσωσε και μας σώζει. Και του λέει του Πατέρα Του: «Παρακαλώ πολύ να είναι ενωμένοι με μένα και με Σένα, και να γίνουν όλοι και όλα ένα». Αυτή είναι άλλωστε η επιθυμία του Χριστού να ενωθούμε όλοι μαζί Του, και Κείνος να μας ενώσει με τον Πατέρα, με τον ουρανό, να μας βάλει στον Παράδεισο. Κι ακόμα Τον παρακαλεί να μας δίνει χαρά, να γε­μίζει η ψυχή μας με χαρά, γιατί η Ορθοδοξία είναι ή θρησκεία της χαράς, είναι η χαρά της Αναστάσεως, είναι η χαρά του Χριστού. Κι είναι τόσο μεγάλη που ξε­χύνεται παντού. Άλλωστε στην Εκκλησία την Ορθό­δοξη το καλό περισσεύει, βγαίνει από παντού και διαχέ­εται παντού. Αυτό είναι μυστήριο! Μπορούμε τη χαρά αυτή της Εκκλησίας, τη χαρά αυτή του Χριστού να την εισπράττουμε κάθε μέρα και κάθε στιγμή δια της προσευχής, εν παντί καιρώ και τόπω. Μπορούμε να ση­κώσουμε τα χέρια μας, και περισσότερο την ψυχή μας, και να προσευχηθούμε στον Τριαδικό μας Θεό, να προσ­ευχηθούμε στην Παναγιά μας, να προσευχηθούμε στους αγίους μας και να νιώσουμε και να νιώθουμε αυτή τη θεϊκή ενότητα, αυτή την πανέμορφη αρμονία, αυτό το μεγαλείο που μόνο ο Χριστός μας το χαρίζει στην κάθε ορθόδοξη χριστιανική ψυχή. Άμποτε και στις ψυχές τις δικές μας να κατοικεί πάντοτε αυτή η χαρά, αλλά και στις ψυχές πού 'ναι στο σκοτάδι να έλθει να τις βρει, να τις φωτίσει, και να γίνουμε όλοι ένα μαζί με τον Χριστό μας, τον αθάνατο Βασιλέα, μα­ζί με την αγία μας Τριάδα. π. Ανανίας