ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
«ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ» ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ
Ή ΤΗΣ «ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ»
Από το βιβλίο:
Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ Α’
Ηεταιρεία «Σκοπιά» παρουσιάζει σήμερα (1993) την ιστορία της ως ενιαία. Στο βιβλίο «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά - Διαγγελείς της βασιλείας του Θεού» (σ. 42) υποστηρίζει πως σε όλη την ιστορική της πορεία, από το 1870 μέχρι σήμερα, υπάρχειταυτότητα διδαχής και φρονήματος.Όμως στο βιβλίο αυτό αποδεικνύουμε πως ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος και εντελώς αυθαίρετος.
Η «Σκοπιά» υποστηρίζει πως η χριστιανική Εκκλησίαέπεσε σε αποστασίααμέσως μετά το θάνατο των αποστόλων και πως η χριστιανική πίστη αναστηλώθηκε με τον ιδρυτή της «Σκοπιάς», τον Κάρολο Ρώσσελ και τους οπαδούς της.
Όμως όπως αποδεικνύουμε,ολόκληρο το οικοδόμημα της «Σκοπιάς» θεμελιώνεται στις δοξασίες των αντβεντιστών τού ΙΘ' αιώνα.Ο Κάρολος Ρώσσελ πήρε όλες τις κακοδοξίες του από τους αντβεντιστές, ιδιαίτερα το λεγόμενο «ευαγγέλιο της βασιλείας» και την όλη«τεχνική» υπολογισμού των χρονολογιών. Τόσο η «αλήθεια» της οργάνωσης τού Ρώσσελ, όσο και το «δρέπανο» της αληθείας, ήταν διδαχές έξω από την εταιρεία «Σκοπιά». Ο Ρώσσελ, ο Ρόδερφορδ, ο Νόρρ, ο Φρανς, ο Χένσελ, κανένας από τους προέδρους της εταιρείας δεν μπορεί να διεκδικήσει την πατρότητα της λεγόμενης «παρούσης αλήθειας» της «Σκοπιάς» από το 1870 μέχρι σήμερα.
Η εταιρεία «Σκοπιά» λογίζεται ως ο μεγαλύτερος ψευδοπροφήτης από την εποχή του Χριστού μέχρι σήμερα.Υιοθέτησε τις χρονολογίες τωναντβεντιστών, το σύστημα υπολογισμού των καιδιακήρυξε κατά καιρούς και κατά διάφορο τρόπο το έτοςτης έναρξης των «εσχάτων καιρών», της δευτέρας παρουσίας τού Χριστού, το τέλος της «άνω κλήσεως», της «αρπαγής των εκλεκτών», της πρώτης ανάστασης, της «καταστροφής της Βαβυλώνος», τού τέλους τού Αρμαγεδώνα, της ανάστασης των «αριστέων της Παλαιάς Διαθήκης» για να κυβερνήσουν τη γη, της «ίδρυσης της βασιλείας» στους ουρανούς, της επικράτησης της στη γη, με ταυτόχρονο εξαφανισμό των πολιτικών κυβερνήσεων...
Μερικές από τις χρονολογίες αυτές είναι: 1799, 1874, 1875, 1878, 1881, 1914, 1918, 1925...
ΟΚάρολος Ρώσσελ δεν είχε την απαραίτητη υποδομή να γίνει «σπουδαστής των Γραφών».Επισκέφθηκε το σχολείο μόλις 3-4χρόνια και ύστερα ασχολήθηκε με τις εμπορικές επιχειρήσεις τού πατέρα του. Απόκτησε ουσιαστική υποδομή για οικονομικές και εμπορικές δραστηριότητες˙ όχι όμως για μια βαθύτερη μελέτη της αγίας Γραφής.
Αντίθετα, η γυναίκα του, που ήταν δημοσιογράφος, είχε κάποιο μορφωτικό επίπεδο και πάντως οι προϋποθέσεις της για μελέτη και συγγραφή ήσαν ανώτερες από εκείνες τού συζύγου της.
ΟΡώσσελ δεν εγκατέλειψε ποτέ τις εμπορικές δραστηριότητες.Πούλησε βέβαια τις επιχειρήσεις τού πατέρα του, αλλά δημιούργησε καινούργιες. Ίδρυσε δεκάδες επιχειρήσεων και εταιρειών. Μία από αυτές ήταν και η εταιρεία «Σκοπιά»ιδιωτική εμπορική επιχείρηση.Ηεπιχείρηση αυτή μεταβλήθηκε σεμετοχική εταιρεία,χωρίς κανένα θρησκευτικό χρωματισμό. Βέβαια αντικείμενο εμπορίου ήσαν οι θρησκευτικές δοξασίες του Ρώσσελ και ιδιαίτερα της γυναίκας του. Όμως για να γινόταν κανείς μέτοχος σ' αυτή την εταιρεία δεν χρειαζόταν να συμμερίζεται τις θρησκευτικές δοξασίες τού ισόβιου προέδρου της. Αρκούσε να αγοράσει μετοχές. Στο καταστατικό της εταιρείας προσδιορίζετοη τιμή της κάθε μετοχής δέκα δολλάρια.
Αλλά ο Ρώσσελ δεν στηρίχθηκε μόνο στο μετοχικό του κεφάλαιο. Δύο άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν ουσιαστικά στην επιτυχία των δραστηριοτήτων του:Τοαμερικανικό πεντάγωνο και οι σκοτεινές οργανώσεις στις οποίες μετείχε.
Κατά τον ΙΘ' αιώνα η Αμερική διεκδικούσε κυρίαρχη θέση στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Όμως δεν είχε μια πολύ βασική προϋπόθεση γι' αυτό: της έλλειπε η ιστορία και η πνευματική θεμελίωση της θέσεως που διεκδικούσε.Όλα, λοιπόν, τα θρησκευτικά κινήματα τού περασμένου αιώνα, που ζητούσαν να επεκταθούν σ' όλο τον κόσμο, με παγκόσμιο κέντρο την Αμερική, εναρμονίζονταν μ' αυτή την επιδίωξη της νέας Ηπείρου. Μεταξύ αυτών ήταν και η κίνηση τού ζεύγους Ρώσσελ.
Έτσι βλέπουμε τον δημιουργό της «Σκοπιάς» να ιδρύειεπταμελή επιτροπή(βλ. φωτογραφία στο βιβλίο «Διαγγελείς», σ.420),προκειμένου να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί με επιτυχία η «περιοδεία ανά τον κόσμο» κατά τα έτη1911-1912.Σ' αυτό τον σκληρό πυρήνα της εταιρείας άνηκε καιο στρατηγόςHall,ανώτατο στέλεχος τού αμερικανικού Πενταγώνου, ο οποίος είχε και τον κύριο λόγο στην οργάνωση των εκδηλώσεων ανά τον κόσμο. Παρόμοια υποστήριξη από μέρους των ΗΠΑ βλέπουμε και σε άλλες, δύσκολες περιόδους, της ιστορίας και της δραστηριότητας της «Σκοπιάς», ειδικώτερα στην Ευρώπη κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και μετά από τη λήξη του.
Το άλλο στήριγμα του Ρώσσελ ήταν χωρίς αμφιβολίαη μασονία και, προφανώς, άλλες σκοτεινές οργανώσεις.
Ο ίδιος ήταν στέλεχος της μασονίας, την οποία εναρμόνιζε απόλυτα με τις δοξασίες του και το «ευαγγέλιο» που εκήρυττε.Δεν δίσταζε να διακηρύξει πως ο ίδιος ο Χριστός ήταν μασόνος και ιδρυτής μασονικού τάγματος.
Οι αποκρυφιστικές δοξασίες του Ρώσσελ αποδεικνύονται και από τη βασική διδαχή του για τον«λίθινο προφήτη τού Θεού», τη μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου.Οι πυραμίδες γενικώτερα, αλλά και ιδιαίτερα αυτή η πυραμίδα, έχουν κεντρική σημασία σε πολλές αποκρυφιστικές ομάδες και τάσεις.
Οι μασονικές διασυνδέσεις και αντιλήψεις τού Ρώσσελ σχετίζονται ιδιαίτερα με εβραϊκές μασονικές τάσεις.Ο Ρώσσελ δεν ήταν Εβραίος. Ήταν όμως σιωνιστής. Κήρυττε το σιωνισμό στο όνομα τού Θεού, ως κεντρικό κομμάτι τού «ευαγγελίου της βασιλείας»,ή, όπως έλεγε, «της παρούσης αλήθειας». Με αυτό τον τρόπο ήταν γι' αυτόν ανοικτές πολλές πόρτες.
Ο Ρώσσελ είχε την αυτοσυνειδησία τού «πιστού και φρόνιμου δούλου τού Θεού»,τού «οικονόμου» η διαχειριστού όλων των «υπαρχόντων» τού Θεού, τού «αγγελιοφόρου της Εκκλησίας της Λαοδικείας», τού τελευταίου «προφήτη» τού Θεού πριν από τη συντέλεια τού κόσμου.
Αυτή η κεντρική διδαχή, την οποία η εταιρεία «Σκοπιά» διατήρησε μέχρι σήμερα με διάφορες παραλλαγές,είναι πνευματική ιδιοκτησία της κυρίας Ρώσσελ,την οποία ο ίδιος ο ιδρυτής της «Σκοπιάς» αποδέχθηκε. Γι’ αυτό και φρόντισε να αναπτύξει το «φρόνημα τού δούλου». Όμως η γυναίκα τού Ρώσσελ υποστήριξε πως οι δύο σύζυγοι αποτελούσαν«ένα»και συνεπώς ο «Δούλος» αποτελείται και από τους δύο συζύγους. Κατά τη μαρτυρία τού ίδιου τού Ρώσσελ, η κυρία Ρώσσελ διαπίστωσε βασικές ελλείψεις στο σύζυγό της, με αποτέλεσμα να αναγνωρίσει πως σύμφωνα με το Ματθ. κδ' 48-51 ο σύζυγός της εξελίχθηκε σε «κακό δούλο» και γι' αυτό έπρεπε εκείνη να αναλάβει το έργο τού «δούλου».
Αλλά οι διαφορές ανάμεσα στο ζευγάρι δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο θρησκευτικής τάξεως. Η περί «δούλου» θεωρία, η άποψη δηλαδή πως η κυρία Ρώσσελ ήθελε να ιδιοποιηθεί αυτή, μόνη της και όχι σε «ενότητα» με το σύζυγό της, το αξίωμα τού «δούλου», δεν αποδεικνύεται από άλλες πηγές. Αντίθετα, υπάρχουν άλλα σημεία σ' αυτή τη διένεξη, που έχουν αποδειχθεί.
Ο Κάρολος Ρώσσελ ήταν ευαίσθητος σε οικονομικά ζητήματα. Φαίνεται λοιπόν πως υπήρχαν στην ευρύτερη οικογένεια Ρώσσελ οικονομικές διαφορές.
Ο πατέρας τού Ρώσσελ παντρεύτηκε την αδελφή της γυναίκας τού γιου του. Έτσι δημιουργήθηκαν πολύ παράξενες ταυτόχρονες συγγένειες ανάμεσα σ' αυτά τα δύο ζευγάρια. Φαίνεται ακόμη πως και η ηθική συμπεριφορά τού Καρόλου Ρώσσελ δεν ήταν άψογη, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τη νεαρήRoseBallκαι με άλλες γυναίκες. Η εταιρεία «Σκοπιά» νοθεύει μέχρι σήμερα την ιστορία της και αποκρύπτει το γεγονός ότι ο Κάρολος Ρώσσελ κατέστησε τη νεαρή αυτή, όχι μόνο μέτοχο της εταιρείας, αλλά και μέλος τού «Συμβουλίου Διευθυντών»,δηλαδή, με τη σημερινή κατανόηση των πραγμάτων στην εταιρεία, μέλος τού «Κυβερνώντος Σώματος» τού «πιστού και φρόνιμου δούλου».
Μετά το διαζύγιο,οΡώσσελαρνήθηκε να καταβάλει στη σύζυγό του διατροφήκαι υποστήριξε πως την περιουσία του τη δώρισε στην εταιρεία και είναι πάμπτωχος. Όμως στο δικαστήριο αποδείχθηκε πως είχε στον έλεγχο του πολλές επιχειρήσεις.
Η μεγάλη συμβολή τού Ρώσσελ στην ιστορία της «Σκοπιάς» είναι το ότιέστησε μια μετοχική εταιρεία που εμπορευόταν θρησκευτική φιλολογία και οργάνωσε τους αναγνώστες των εκδόσεων της σε κλειστό θρησκευτικό σύστημα με ιδιαίτερες κοινότητες και λατρευτικές εκδηλώσεις.Όπως ο ίδιος ανέφερε, πρόθεσή του ήταν να αφήσει όλη αυτή την «κληρονομιά» στη γυναίκα του, η οποία θα λειτουργούσε ως ο νέος «αγωγός» και «δούλος τού Ιεχωβά».
Όμως οι συζυγικές διενέξεις και το διαζύγιο δεν επέτρεψαν σ' αυτόν να πραγματοποιήσει την πρόθεση του αυτή καιάλλαξε το κείμενο της διαθήκης του.Όρισε ως κληρονόμους όλων των δικαιωμάτων του στην εταιρεία πέντε άλλες «αδελφές». Αφού αυτές ήσαν έξω από την «ενότητα» («οι δύο ένας», δηλαδή ο Ρώσσελ και η γυναίκα του), δεν μπορούσαν να ονομαστούν «δούλος» του «Ιεχωβά».
Αλλά, σύμφωνα με τη διαθήκη τού Ρώσσελ, μετά το θάνατό του δεν θα μπορούσε κανένας άλλος να λάβει ένα τέτοιο χαρακτηρισμό, γιατί ο ίδιος προσωπικά ήταν ο «αγγελιοφόρος της Εκκλησίας της Λαοδικείας», της τελευταίας δηλαδή περιόδου της Εκκλησίας πριν από τον «ενδοξασμό» της. Γι' αυτόκαι ο «πιστός δούλος» όρισε στη Διαθήκη του να μη δημοσιεύονται στη «Σκοπιά» νέα άρθρα.Να τυπώνονται μόνο δικά του άρθρα που δεν πρόφθασαν να δημοσιευθούν ή άλλα, που έχουν ξανά δημοσιευθεί στη «Σκοπιά». Ο «πιστός δούλος» όρισε ακόμη να μη εκδοθεί άλλο περιοδικό και κανένα άλλο νέο βιβλίο.
Η πρώτη περίοδος της ιστορίας της «Σκοπιάς» δεν ήταν εντελώς ειρηνική. Εσωτερικές διαμάχες συγκλόνιζαν τον «αποκατεστημένο παράδεισο» της εταιρείας και ο λεγόμενος «ναός τού Ιεχωβά» είχε μεγάλη ακαθαρσία. Η ίδια η εταιρεία παραδέχεται πως ο «Ιεχωβά» αναγκάστηκε πολλές φορέςνα «καθαρίσει» το «ναό του», που προφανώς μένει ακόμα ακάθαρτος, μια και η συνεχής επέμβαση τού «Ιεχωβά» κρίνεται απαραίτητη ακόμη και σήμερα.
Μετά το θάνατο του Ρώσσελ οι διαμάχες πήραν τη μορφή αλληλοεξοντώσεως. Κορυφαίος πρωταγωνιστής αναδείχθηκε ο δεύτερος πρόεδρος της εταιρείας, ο «δικαστής»Ιωσήφ Ρόδερφορδ. Ο Ρώσσελ τον είχε ορίσει εκτελεστή της διαθήκης του. Όμως εκείνος, με νομικά κόλπα την ακύρωσε στα πιο «ευαίσθητα» σημεία:Δεν παρέδωσε τις μετοχές της εταιρείας στις πέντε "αδελφές" και δεν σεβάστηκε την επιθυμία τού Ρώσσελ να μη δημοσιεύονται άλλα άρθρα στη «Σκοπιά» και να μη εκδοθεί κανένα άλλο βιβλίο.
Οι αντίπαλοι του, ή μάλλον τα θύματα, δεν κατέφυγαν δυστυχώς στη δικαιοσύνη και δεν χρησιμοποίησαν τα στοιχεία που διέθεταν για να εμποδίσουν το Ρόδερφορδ να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, να πάρει εκείνος τη θέση τού «δούλου» και να καταλάβει την εξουσία στην εταιρεία. Θεώρησαν πως ο «Ιεχωβά» θα διευθετήσει το πράγμα και δεν χρειάζεται να καταφύγει κανείς στα κοσμικά δικαστήρια.
Οι αντίπαλοι, τους οποίους έπρεπε ο Ρόδερφορδ να εξουδετερώσει, δεν ήταν ασήμαντοι. Μεταξύ αυτών ήσαν τέσσερα μέλη του Συμβουλίου Διευθυντών της Εταιρείας, δηλαδή η πλειοψηφία της διοικήσεως της «Σκοπιάς». ΟΡόδερφορδ, με τις μεθοδεύσεις του, κατάφερε κυριολεκτικά «να πετάξει έξω τους αντάρτες» και να γίνει ο μόνος κύριος της επιχειρήσεως του Ρώσσελ.
Οι4εκδιωχθέντες «Διευθυντές» είχαν εκλεγεί από τον ίδιο το Ρώσσελ, ο οποίος στον Ζ' τόμο των «Γραφικών Μελετών», που ήταν η «πέτρα τού σκανδάλου», χαρακτηρίζεται «πιστός και φρόνιμος δούλος». Έτσι, σύμφωνα μ' αυτή την αντίληψη, μπορούμε να πούμε ότιεξελέγησαν «θεοκρατικά», μέσω τού «αγωγού-Ρώσσελ».
Ο Ρόδερφορδ δεν σεβάστηκε αυτή τη «θεοκρατική εκλογή» και χρησιμοποίησε εντελώς κοσμικά μέσα για να απομακρύνει τους «ταραχοποιούς».Ο Ρώσσελ παρέλειψε να επικυρώσει την εκλογή τους κατά την επόμενη συνέλευση των μετόχων της εταιρείας και έτσι υπήρχε κάποιο νομικό κενό, με βάση το «δημοκρατικό κανόνα». Αυτό το κενό χρησιμοποίησε ο «δικαστής Ρόδερφορδ» για να διαλύσει το Συμβούλιο Διευθυντών τού Ρώσσελ.Μ' αυτόν τον τρόπο, απέρριψε τον «θεοκρατικό κανόνα» και προτίμησε το σύστημα που συνηθίζεται, όπως η ίδια η εταιρεία ισχυρίζεται, στην «οργάνωση του Διαβόλου», δηλαδή το «δημοκρατικό σύστημα».
Εκτός από αυτό, για όλες τις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν, χρειάστηκαν ασφαλώς και πολλά χρήματα. Ο Ρόδερφορδ χρησιμοποίησε γι’ αυτόν τον σκοπό τα χρήματα που ο Ρώσσελ είχε κρύψει στο μυστικό χρηματοκιβώτιο και είχαν παραδοθεί στο νέο πρόεδρο της εταιρείας.
Πρέπει να υποθέσουμε πως ο «δικαστής Ρόδερφορδ» χρησιμοποίησε για την επικράτησή του και όλες τις διασυνδέσεις που διέθετε,με τους στρατιωτικούς παράγοντες, μετη μασονική στοά τού Μπρούκλιν, όπου ήταν ομιλητής, με τους ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες της εταιρείαςDraffenandWrightστην οποία εργαζόταν. Σίγουρα αυτή τον προώθησε στην κορυφή της ιεραρχίας της «Σκοπιάς».
Οι οπαδοί τού Ρώσσελ, οι «Σπουδαστές των Γραφών», ήσαν συναισθηματικά δεμένοι με τον «Άγγελο της εκκλησίας της Λαοδικείας», τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» της τελευταίας περιόδου της ιστορίας της Εκκλησίας, δηλαδή με τον Κάρολο Ρώσσελ. Έτσιοι κινήσεις τού πανούργου Ιωσήφ Ρόδερφορδ έπρεπε να είναι πολύ προσεγμένες.
Κατ' αρχήν εξέδωκε Ζ' τόμο των «Γραφικών Μελετών» και υποστήριξε πως η ενέργεια αυτή δεν ήταν αντίθετη με την επιθυμία τού Ρώσσελ, να μη εκδοθούν νέα βιβλία από την Εταιρεία, μετά το θάνατό του.ΟΡόδερφορδ υποστήριζε πως η έκδοση τού νέου βιβλίου ήταν πέρα για πέρα στο πνεύμα τού «πιστού δούλου» Ρώσσελδεν ήταν κάτι καινούργιο, αλλά ένα κείμενο που περιέχει τη διδαχή τού Ρώσσελ, όπως περιλαμβάνεται σε όλα τα έργα του˙ένα έργο τού «δούλου», που δημοσιεύεται μετά το θάνατό του. Εκτός από αυτό, βασική διδαχή τού Ζ τόμου ήταν πως ο Ρώσσελ προσωπικά και κανένας άλλος ήταν ο «πιστός και φρόνιμος δοϋλος».
Σύντομα όμως ο Ρόδερφορδ προχώρησε στην έκδοση ενός δεύτερου περιοδικού, που σήμερα έχει τον τίτλο «Ξύπνα!» και μιας ολόκληρης σειράς βιβλίων δικών του, όχι κάποιου «συλλογικού δούλου». Αυτά τα κείμενα λογίζονταν πλέον «τροφή εν καιρώ», που προέρχονταν από τον «δούλο». Έτσι μπορούσε να διακηρύξει τον Κάρολο Ρώσσελ πρόδρομό του, να ισχυριστεί πως τώρα πλέον οι «αλήθειες» είναι πιο «καθαρές» και πως ο «Ιεχωβά» συνετέλεσε το έργο τού «καθαρισμού του ναού» από πολλές διαβολικές διδασκαλίες.
Μία από αυτές, όπως διακήρυξε αργότερα ο Ρόδερφορδ, ήταν η δοξασία μερικών οπαδών να τιμούν ένα «νεκρό άνδρα» και να θεωρούν πως αυτός συνεχίζει να είναι ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» και όχι ο δικαστής Ρόδερφορδ και η νέα ηγεσία της εταιρείας.
Αλλά ο Ρόδερφορδ δεν «εκθρόνισε» απλώς το Ρώσσελ· ακύρωσε και τις πιο βασικές δοξασίες του, τις οποίες διακήρυξε διαβολικές.Το «χαράς ευαγγέλιο» τού Ρώσσελ εστηρίζετο στην πίστη πως υπάρχουν ουσιαστικά τρεις οικονομίες: Η πρώτη της Παλιάς Διαθήκης, η δεύτερη τού ευαγγελικού αιώνα και η τρίτη της «αποκατάστασης» ή της «βασιλείας». Στη «βασιλεία» κεντρική θέση θα έχουν οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και οι Εβραίοι, που θα κυβερνήσουν τη γη.
Το μήνυμα, στη διάρκεια τού ευαγγελικού αιώνα, απευθύνεται μόνο στους144.000εκλεκτούς. Όμως στην εποχή της αποκαταστάσεως, στη χιλιετία, θα αρχίσει η «οικονομία» για όλα τα έθνη. Όλοι οι άνθρωποι θα λάβουν μια νέα ευκαιρία. Κανένας δεν καταδικάζεται σήμερα αμετάκλητα.
Βασικό μέλημα των «σπουδαστών της Γραφής», δηλαδή των «εκλεκτών τού ευαγγελικού αιώνα», ήταν κατά τη διδαχή του Ρώσσελ η διαμόρφωση τού χαρακτήρα τού Χριστού.
Ο Ρόδερφορδ αντικατέστησε αυτό το «ευαγγέλιο» με αντίθετες δοξασίες. Όμως αυτό έγινε βαθμιαία.
Κατ' αρχήν έμεινε πιστός στη διδαχή τού Ρώσσελ και κήρυξε τη σιωνιστική «βασιλεία» μεπρωθυπουργό τον Αβραάμ. Δεν δίστασε μάλιστα να οικοδομήσει για τους «άρχοντες» της Παλαιάς Διαθήκης μία Βίλλα, το Μπαίθ Σαρίμ, στο Σαν Ντιέγγο της Καλιφόρνιας. Όμως αργότερα διακήρυξε πως η Γραφή δεν μιλάει για τους κατά γράμμα Εβραίους, αλλά για τους πνευματικούς Ισραηλίτες, δηλαδή για τους οπαδούς της εταιρείας· αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη!Αργότερα, μετά το θάνατο τού Ρόδερφορδ, το σιωνιστικό «ευαγγέλιο» χαρακτηρίστηκε από την «Σκοπιά» διαβολικό˙ο σατανάς οδηγεί τους Εβραίους στην Παλαιστίνη και όχι ο «Ιεχωβά». Ο διάβολος επλάνησε τους ανθρώπους να πιστεύουν πως ο σιωνισμός προέρχεται από τον Θεό, τόνισε αργότερα η «Σκοπιά».
Ο Ρόδερφορδ δεν δίστασε να αλλάξει και άλλη κεντρική διδασκαλία του Ρώσσελ, την προσπάθεια τού κάθε πιστού, με σκοπό να διαμορφώσει τοχαρακτήρα του Χριστού.Αυτή η αντίληψη, διακήρυξε ο Ρόδερφορδ, προέρχεταιαπό τον ίδιο το Σατανά,που θέλει να αποσπάσει τους «σπουδαστές της Γραφής» από το έργο για τη δικαίωση του ονόματος τού Ιεχωβά.
Ο Θεός, έλεγε, έχει μόνο ένα όνομα, το «Ιεχωβά» και κύριο μέλημα των πιστών είναι να γίνουν μάρτυρές του, να δικαιώσουν το όνομα αυτό. Γι' αυτό και έδωσε στους «σπουδαστές της Γραφής» ένα νέο όνομα, όχι το όνομα «χριστιανοί», αλλά «μάρτυρες του Ιεχωβά». Το νέο όνομα προσδιορίζει και το νέο έργο, το σκοπό της ζωής κάθε«μάρτυρα του Ιεχωβά», να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι να διαδίδει τα έντυπα της εταιρείας, να μιλάει με τους ανθρώπους και να τους καλεί να αναπτύξουν προβατοειδείς ιδιότητες, να υπηρετεί τους «αδελφούς τού Κυρίου», τους 144.000, που συνιστούν τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», τον «διαχειριστή» όλων των υπαρχόντων τού «Ιεχωβά» στη γη.
Ο νέος πρόεδρος της εταιρείας κατάργησε τους «κατ’ εκλογήν πρεσβυτέρους» στις συναθροίσεις των οπαδών της «Σκοπιάς» και βαθμιαία τις μετέβαλλε σε «υπηρεσιακές οργανώσεις» της εταιρείας με σκοπό την προώθηση των συμφερόντων της μέσω τού από σπίτι σε σπίτι έργου.Διαβολοποίησε τις δημοκρατικές διαδικασίεςπου είχε εισαγάγει ο Κάρολος Ρώσσελ στις επί μέρους κοινότητες των «σπουδαστών της Γραφής» καιτο 1938 κήρυξε επίσημα την ίδρυση της «Θεοκρατίας», δηλαδή της δικτατορίας του Μπρούκλιν. Υποχρέωσε όλες τις συναθροίσεις των «μαρτύρων του Ιεχωβά» να υπογράψουν δήλωση νομιμοφροσύνης και όρκο πίστεως στην εταιρεία, να την αποδεχτούν ως «ορατό εκπρόσωπο τού Κυρίου πάνω στη γη» και ως μόνη νόμιμη κυβερνητική εξουσία.
Για να επιβάλει τη «θεοκρατία» σ' όλες τις συναθροίσεις, ο Ρόδερφορδ δεν εδίστασε να χρησιμοποιεί κάθε μέσο. Διαίρεσε ή διέλυσε τις κοινότητες εκείνες που δεν δέχθηκαν να υπογράψουν δήλωση νομιμοφροσύνης και όρκο πίστεως στην εταιρεία και στη θέση τους ίδρυσε νέες, κάτω από την ηγεσία των αξιωματούχων της με «θεοκρατικό διορισμό».
Ο ίδιος ο Ρόδερφορδ δεν πρέπει να πίστευε σε καμμία «θεοκρατία».Γι'αυτό και δεν δίστασε, όπου το απαιτούσαν οι συνθήκες και το συμφέρον της εταιρείας, να ακολουθήσει καιροσκοπική πολιτική,εντελώς αντίθετη με το «θεοκρατικό κανόνα» και τη δοξασία περί «μόνης νόμιμης κυβέρνησης» και περί «διαβολικού θηρίου», το οποίο συνιστούν δήθεν οι κυβερνήσεις που δεν παραδίδουν την εξουσία στην «Θεοκρατία» τού Μπροΰκλιν.
Με την έκδοση τούΖ' τόμουτων «Γραφικών Μελετών», όπουεκηρύττετο ο σιωνισμός ως μεγάλη ευλογίαγια ολόκληρη την ανθρωπότητα, δημιουργήθηκαν προβλήματα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Και σ' άλλα έντυπα ο Ρόδερφορδ επιτίθετο με σφοδρότητα και με χυδαίο τρόπο εναντίον της Πολιτείας και μάλιστα σε περίοδο πολέμου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί ολόκληρη η ηγεσία της «Σκοπιάς».
Όμωςστη δεκαετία τού 1930 ο Ρόδερφορδ εγκατέλειψε το σιωνισμό και προσπάθησε να προσεταιριστεί τον Αδόλφο Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς τού Τρίτου Ράϊχ. Προκειμένου να το επιτύχει αυτό,σε ειδική Δήλωση νομιμοφροσύνης δεν εδίστασε να υπογραμμίσει πως τα ιδανικά τού γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού ταυτίζονται με τα ιδανικά της εταιρείας «Σκοπιά».
Όμως δεν βρήκε ανταπόκριση από το ναζιστικό καθεστώς, το οποίο έδιωξε τους οπαδούς της εταιρείας και απαγόρευσε την κυκλοφορία της «Σκοπιάς».Πολλοί «μάρτυρες τού Ιεχωβά» έμειναν πιστοί στον όρκο τουςαπέναντι στην εταιρεία και υπέστησαν ακόμη και βασανιστήρια, όχι επειδή επιθυμούσαν να μελετήσουν την αγία Γραφή, αλλά επειδή κυκλοφορούσαν παράνομα τη «Σκοπιά», πιστεύοντας τη θέση της εταιρείας, πως χωρίς τη «Σκοπιά» δεν μπορεί κανείς να τραφεί πνευματικά καιοδηγείται σε πνευματική λιμοκτονία. Με αυτόν τον τρόπο η ηγεσία της εταιρείας έγινε ένοχη τού αίματος πολλώναθώων ανθρώπων.
Ήδη πριν από την λήξη του Β' παγκοσμίου πολέμου οι σχέσεις μεταξύ «Σκοπιάς» και Αμερικανικού Πενταγώνου αποκαταστάθηκαν.
Ο Νάθαν Νόρρ, τρίτος πρόεδρος της «Σκοπιάς» τροποποίησε το καταστατικό της εταιρείας και την μετέτρεψε σε καθαρά βορειοαμερικανική εταιρεία.Μεαμερικανικό διαβατήριο και κάτω από την αμερικανική σημαία ο Νόρρ μαζί με ολόκληρη την ηγεσία της «Σκοπιάς» ήταν οι πρώτοι επισκέπτες στη μεταπολεμική Γερμανία. Έφτασαν με στρατιωτικό αεροπλάνο, φιλοξενούμενοι και προστατευόμενοι από την αμερικανική στρατιωτική κυβέρνηση στη Γερμανία.
Το νομικό καθεστώς και τα πολλά προνόμια της εταιρείας ρυθμίστηκαν με βάση τις εμπορικές συνθήκες της νικήτριας δύναμης με τις κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι η «Σκοπιά», «ιππεύουσα» στο βορειοαμερικανικό «θηρίο», με τη βοήθεια αφοσιωμένων σκλάβων, προσπάθησε να επεκτείνει την δραστηριότητά της σ' ολόκληρο τον κόσμο. Το «πάντρεμα» της «Σκοπιάς» με το βορειοαμερικανικό «θηρίο» είναι πράγματι η μεγαλύτερη συμβολή τού Νάθαν Νόρρ στην προώθηση των συμφερόντων της «Σκοπιάς».
Από την εποχή τού Νόρρ οι εκδόσεις της εταιρείας έπαυσαν να αναφέρουν το όνομα τού συγγραφέως. Εξάλλου άρχισε ένα συστηματικό εκπαιδευτικό έργο σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, μέχρι την «κοινοτική» βάση. Πέντε εβδομαδιαίες εκπαιδευτικές συναθροίσεις, το από σπίτι σε σπίτι έργο και όλες οι λοιπές «υποχρεώσεις» των οπαδών απέναντι στην εταιρεία έγινε τρόπος ζωής για κάθε «μάρτυρα τού Ιεχωβά».Ο Νάθαν Νόρρ συστηματοποίησε τη θρησκεία τού «αγοράζειν και πωλείν», δηλαδή τη «Λατρεία της Σκοπιάς».
Αυτά είναι τα κυριώτερα ιστορικά βήματα της «Σκοπιάς»από μία καθαρά ιδιωτική εμπορική επιχείρηση μεταβλήθηκε σε μετοχική εταιρεία και εξελίχθηκε σε «θεοκρατία», με αυστηρές ιεραρχικές δομές και απόλυτη απαίτηση στη ζωή των σκλάβων.Τα πάντα στη ζωή τους ρυθμίζονται πλέον με «θεοκρατικές διευθετήσεις».Δεν χρειάζεται να υποβάλλονται στον κόπο να σκέπτονται ή να αποφασίζουν για οποιοδήποτε ζήτημα στη ζωή τους. Αυτό το κάνει για χάρη τους η εταιρεία.
Οι «μάρτυρες τού Ιεχωβά» πιστεύουν σ' αυτή τη θεοκρατία. Η εταιρεία κάνει ό,τι μπορεί για να νοθεύσει ή να πλαστογραφήσει την ιστορία της και να κρατήσει τους οπαδούς της σε «θεοκρατική υποταγή».Όμως η «αλυσίδα της θεοκρατίας» διακόπτεται ακριβώς στη αρχή της.Η εταιρία υποστηρίζει πως ήταν από την αρχή το όργανο τού «αγωγού τού Ιεχωβά» και όχι μετοχική εταιρεία ή ιδιωτική επιχείρηση.
Όμως είναι ιστορικό γεγονός, το οποίο αποδεικνύεται σ' αυτό το βιβλίο, πως όχι μόνο ο Κάρολος Ρώσσελ, και ο Ρόδερφορδ, αλλά και ο Νάθαν Νόρρ εκλέχθηκαν πρόεδροι της εταιρείας από τους μετόχους της ή από τους νόμιμους εκπροσώπους των˙δέκα δολλάρια τού μετοχικού κεφαλαίου αντιστοιχούσε με μία ψήφο. Δεν εκλέχθηκαν από ανθρώπους που συμμερίζοντο τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των «μαρτύρων τού Ιεχωβά»,αλλά από τους μετόχους, που ασφαλώς ενδιαφέροντο για την προστασία των οικονομικών τους συμφερόντων στην εταιρεία.
Για να αποδεχθεί λοιπόν κανείς το «θεοκρατικό κανόνα», πρέπει προηγουμένως να αποδεχθεί την άποψη πως ο Θεός πολιτεύεται με τους ανθρώπους βάση μετοχών και εκλέγει το «κυβερνών σώμα», που μέχρι τη δεκαετία τού 1970 εταυτίζετο με το Συμβούλιο Διευθυντών της Εταιρείας, λαμβάνοντας υπόψη ποιοι έχουν τις περισσότερες μετοχές στην βορειοαμερικανική εταιρεία.
Με την τροποποίηση τού καταστατικού της εταιρείας, που έγινε μετά την εκλογή τού Νάθαν Νόρρ, οι μέτοχοι δεν επιτρέπεται να ξεπεράσουν τους 500 ή να γίνουν λιγώτεροι από 300. Όλοι όμως πρέπει να είναι Βορειοαμερικάνοι, ισάριθμοι από κάθε Κοινοπολιτεία.
Από την εποχή εκείνη η «Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά» της Πενσυλβανίας έπαυσε να είναι μετοχική εταιρεία (Inc). Όμως τη θέση της πήρε η «Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά της Νέας Υόρκης —Inc».Έτσι οι μέτοχοι της εταιρείας μπορούσαν να μεταφέρουν τις μετοχές τους στην εταιρεία Inc, που χρησιμοποιεί την Εταιρεία της Πενσυλβανίας με το λεγόμενο «κυβερνών σώμα» για την προώθηση των συμφερόντων τηςσ' όλη τη γη.Το «Συμβούλιο Διευθυντών» και για τις δύο εταιρείες είναι κοινό. Αυτό είναι και ο σκληρός πυρήνας τού λεγόμενου «Κυβερνώντος Σώματος», που σήμερα είναι διευρυμένο. Όμως με βάση το επίσημο καταστατικό, ο λεγόμενος «δούλος» (Servant) είναι η ίδια η εταιρεία και το «Συμβούλιο Διευθυντών» της.
Σύμφωνα με το «θεοκρατικό κανόνα» της εταιρείας, τα μέλη τού «Συμβουλίου Διευθυντών» και οι αξιωματούχοι της εταιρείας πρέπει να προέρχονται από την τάξη των 144.000 «κεχρισμένων».Όμως στο επιτελείο τού Μπρούκλιν υπάρχουν μόνο «υπέργηροι» αυτής της τάξεως.Ποιο θα είναι το μέλλον της διοικήσεως της εταιρείας; Όλα δείχνουν πως στο μέλλον οι όροι θα αντιστραφούν δεν θα δίνει πλέον την «τροφή» στα «πρόβατα» τού «πολλού όχλου», η τάξη τού «δούλου» αλλά, αντίστροφα: Μέλη αυτής της τάξεως των άλλοτε ξυλοκόπων και νεροκουβαλητών θα αναλάβουν το έργο της διανομής της «τροφής εν καιρώ» και σ' αυτούς ο «Ιεχωβά» θα εμπιστευθεί όλα τα «υπάρχοντά του». Με αυτό τον τρόπο ακυρώνεται ολόκληρο το «θεοκρατικό οικοδόμημα» τού Ιωσήφ Ρόδερφορδ και η «θεοκρατία» χάνει τη θεωρητική της θεμελίωση.
Ήδη στο Μπρούκλιν, από το Μάϊο τού 1992 σχηματίσθηκε μια νέα «ειδική θρησκευτική τάξη», οι«Μπεθελίτες» ή Νεθινείμ.Οι διάφορες επιτροπές τού «Κυβερνώντος Σώματος», δηλαδή οι τάξεις των αξιωματούχων της εταιρείας, πλαισιώνονται από τη νέα αυτή ειδική θρησκευτική τάξη.Ο «Ιεχωβά» φαίνεται πως στέλνει μέσω τού Μπρούκλιν «νέο φως», σύμφωνα με το οποίο η τάξη τού «πολλού όχλου» αντικαθιστά τους «κεχρισμένους» στην τάξη τού «δούλου» και αναλαμβάνει την ηγεσία στη νέα μορφή της «θεοκρατίας».
Βέβαιατίποτε δεν αλλάζει σε ό,τι αφορά τη στυγνή δικτατορία τού Μπρούκλιν και την απόλυτη απαίτηση τηςηγεσίας πάνω στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που δεν υποπτεύονται την απάτη. Όμως σύντομα το «φως» θα γίνει πιο «ζωηρό» και κάποια νέα θεωρία περί «δούλου» θα αντικαταστήσει την παλιά, ώστε η Νεθινείμ να εδραιωθούν στο θρόνο του Ρώσσελ, του Ρόδερφοντρ του Νορ, του Φρανς, του Χένσελ. Η εξουσία του γηραιού Χένσελ φαίνεται πως προσδιορίζει μια μεταβατική περίοδο.
Με όσα αναφέραμε σχεδιάσαμε με συντομία ολόκληρη την ιστορία της «θεοκρατίας» του Μπρούκλιν ή της λατρείας της Σκοπιάς με βάση γνωστές και άγνωστες πηγές.Πρόκειται για ένα σύστημα ή ένα καθεστώς αδίστακτων ανθρώπων που καπηλεύονται το όνομα του Θεού για δικούς τους, εντελώς κοσμικούς σκοπούς. Ποια σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με τη θρησκεία και την πνευματική ζωή;Με τέτοιες μεθοδεύσεις το Μπρούκλιν πέτυχε να θέσει κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του εκατομμύρια ανθρώπους και να τους μεταβάλλει σε ολοκληρωτικά ρομπότ έτοιμα να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή με θρησκευτικό φανατισμό. Ο καθένας που θα έχει πέσει στα δίχτυα αυτής της αδίστακτης οργάνωσης χάνει ότι πολύτιμο έχει στη ζωή του: την ίδια την προσωπικότητά του και δέχεται κάθε είδους εξευτελισμό στην περίπτωση που σε οποιοδήποτε ζήτημα θα αρνηθεί να υποταγεί την εταιρία, ακόμη κι αν πρόκειται για υπόθεση που αφορά τη ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την τιμή του.
Στην περίπτωση που η λεγόμενη «θεοκρατία του Μπρούκλιν» κυριαρχούσε στην κοινωνία μας όλα αυτά, που εμείς ονομάζουμεανθρώπινα δικαιώματαθα αξιολογούντο αρνητικά, θα διαβολοποιούντο, και οι «θεοκρατικοί κανόνες» της «σκοπιάς» θα επεβάλλοντο με πνευματική βία και φρικτή τρομοκρατία, με μεθοδεύσεις κατασκοπίας ακόμη και μεταξύ των ποιο στενών συγγενών και αναρίθμητα «θεοκρατικά» δικαστήρια».
Για αγορά του βιβλίου με αντικαταβολή απευθυνθείτε στην Π.Ε.Γ στο τηλέφωνο 210 6396665
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com
20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012
Read more:http://www.egolpion.com/istoria_skopias.el.aspx#ixzz36hsVdDjl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου