Η Πάλη με τον Θεό

22/9/87
Εραστές των θείων μυστηρίων
τρυγάμε το μέλι της ξενιτείας.



5/1/88
Η αγάπη μου κεντά
κηρύθρα δακρύων
στη χώρα του πόνου.
Η θάλασσά μου
δεν έχει Ιθάκη.



6/11/87
Ο καρπός ατρύγητος κι’
οι φτερωτές ψυχούλες που
διψούν τις ρόγες της αθανασίας,
σβήνουν αμέθυστες.



10/12/87
Η δοκιμασία βαραίνει τους ώμους.
Ο κόσμος καταπίνει το φως που μας δωρίθηκε.

Πιέζει η ανάγκη της ένωσης.
Ο σκοτασμός του πνεύματος,
θεριεύει την πορνεία.

Μετά την υποχώρηση
το χώμα με πνίγει.
Από τη γη ονειρεύομαι τον ουρανό.
Η πτώση γεννά τη μετάνοια.



29/12/87
Πέτρωσαν οι ώρες της μοναξιάς.
Το φωτοστέφανο του φεγγαριού μαράθηκε.
Η προσευχή παγώνει στα χείλη.
Η αγάπη Σου δεν απαλύνει τα ξεραμένα μου σπλάχνα
Ο κόσμος μαραμένο τριαντάφυλλο
σε δάκτυλα που στάζουν αγωνία.



17/4/88
Βαδίζουμε
στ΄ απόβλητα που γεννοβόλησε
ο γάμος με την εξωτερικότητα.
Γκρεμισμένοι
απ’ τη χαρά του εσταυρωμένου έρωτα,
στην οδύνη του έκπτωτου ερωτισμού.



-/7/88
Αν δεν ανθήσουν τα μάτια της ψυχής
τα βλέφαρα γίνονται ο τάφος του Θεού.



-/8/88
Στην ψιλή βροχούλα
μιας ανέραστης νύχτας.
Κάτω απ’ τον ουρανό
χωρίς άστρα,
ψάχνω σπιθαμή προς σπιθαμή
μια λάμψη ελπίδας,
μάταια.



16/1/87
Θεέ μου
Σβήνει το πρόσωπό Σου στο πρόσωπό μου.
Θεέ μου
Αν μου στερήσεις την αγάπη Σου
Πως θ΄ αντέξω τον κόσμο;



-/2/00
Εκεί στην άκρια του δρόμου
Το άλμα της ζωής και του θανάτου.
Βουτιά στο κενό χωρίς προϋποθέσεις.
Περιμένω την κλήση.
Έτοιμος…
Κάντο Κύριε.
Σύντριψέ με ολοσχερώς.
Ελευθέρωσέ με
Αυτή την ώρα.



-/-/87
Κρύσταλλα πάγου
σβήνoυν τον κόσμο
απολιθώνουν τη συνείδησή μου

Η τρέλα βιάζει το μυαλό
το κορμί μου συσπάται
στο τέλμα της απελπισίας.

Όστρακο
ριγμένο στην άμμο
της ερήμου

Βαρύς είναι ο κόσμος
μουντός σα θάνατος
Το κούφιο κενό στα πλευρά
μου κλέβει την ανάσα.
Μαστιγώνω το σώμα μου στο πλακόστρωτο.
Βουβό το αίμα των
γογγυσμών της καρδιάς.
Τελευταίος σπαραγμός στο φως του φεγγαριού.
Έλεος! Έλεος! Έλεος!



25/11/88
Χώμα, άθυρμα, πάθος, παρυφών διαστροφή.
Επάργυρη όλεθρος, σκόνη αιωνιότητος.

Αδυνάτισε η προσευχή,
Αγκάλιασαν τον κόσμο οι αισθήσεις
Καλπάζουν θριάμβων ιαχές πριν την αποτυχία,
στα μαργαριταρένια χαμόγελα των θηλυκών πλασμάτων.

Η τελευταία ήττα του κύκλου.
Ο Θεός δεδιωγμένος.
Αβάσταχτη βαρύτητα του Είναι.
Χαμηλά … Ζωικοί παλμοί, δονήσεις λάσπης στα έγκατα.

Έρχεται η ελπίδα η ζωηφόρος
η συνεκτική δύναμη των όντων.
Φως φώτων και νοημάτων νόημα.
Και πάλι το πάθος, νέος κύκλος. Πάλη εσώτατη.
Επάνω κάτω…επάνω κάτω.

Ο Θεός «θανατώνει» τον άνθρωπο.
Αντιστέκομαι καλλιεργώντας τις πέντε μελιθανάτιες υφάντρες του κόσμου,
έρως ματαιότητος
έγχρονη ελπίδα σπλαχνικής πύρωσης.
Η καρδιά ρομφαία ψύχους.
Ερωτευμένη λύρα στα δάκτυλα του πόνου.

Ακρωτηριάζεται ο φαλλός των έλξεων.
άρωμα θείο,
φωτιά το αίμα, λούζει την ονειρεμένη γυναίκα.
Έρως Θεού. Έρως ανθρώπου.

Η αλμύρα της σάρκας βαραίνει τα φτερά της λύτρωσης
Η αύρα των θείων ακτινών
λιώνει τα κύτταρα της εγκοσμιότητας που συγκροτούν το κορμί μου.

Θεέ μου,
πέτρα με κτίζει ο φόβος των αιθέρων.
Επίορκος κάθε νέας στιγμής
δοκιμάζω την απόλυτη ανοχή της Αγάπης Σου.

Γλυκύτατε Θεέ των απείρων οικτιρμών
Μην εγκαταλείψεις τον ανάξιο δούλο Σου
την προσωποποίηση της αμαρτίας, της ανηθικότητας και της ασχημοσύνης.
Δώρισε τη Χάρη του ελέους Σου,
διαλεύκανε τη ρυπαρότητα της καρδιάς μου
και οδήγησέ με απλανώς στους κόλπους της Θείας Αγάπης Σου.



2003
Κύριε μη μου δώσεις τη Χάρη σου!
Κράτησέ με στην Εκκλησία Σου

ακόμη και όταν δεν έχω αίσθηση της Παρουσίας Σου.

Ελευθέρωσέ με από κάθε μάταιη προσδοκία.

Μάθε με να ζω χωρίς να περιμένω

τίποτα.

Μάθε με να ζω στη νύχτα της απουσίας Σου.


2005
Αναπνέω τη μοναξιά μου.

Απλά σκύβω το κεφάλι.

Γέρνω ήσυχα στο χώμα.

Αγαπώ τη μοναξιά.

Μόνο η Χάρη του Κυρίου
έμεινε ελκυστική.

Σαρκώθηκα το κρεβάτι.

Κτίστηκα στην αναπηρία.

Εγκατάλειψη
04/03/06
Ως πότε θα
σταυρώνεται η ζωή μου
στην απουσία Σου;

Ως πότε θα
κινδυνεύω κάθε στιγμή
να καταποντιστώ στην
οδύνη της αμαρτίας;

Τόσα χρόνια γεμάτος
από αδιέξοδο,
μηδέν και
πικρία θανάτου.
Μετέωρος φέρομαι
πάνω από την άβυσσο
χωρίς καμιά δύναμη
χωρίς καμιά βεβαιότητα.

Γεύομαι με αγωνία
τις τελευταίες σταγόνες
της Αγάπης Σου.
Ένα βάρος στο στήθος και
ένας πόνος στην καρδιά
αγγέλλουν την πτώση
που πλησιάζει.

Στήριξέ με Κύριε
στο έλεός Σου,
Χάνομαι!

Αφού το μπορείς
και το θέλεις Κύριε
Σώσε με!



21/01/07
Η μνήμη της Χάριτος
φως λησμονημένο.
Η νηφάλια χαρά στο κέντρο της ύπαρξης
μαραμένη.
Το φως,
το αγαπημένο φως που έλουζε την ύπαρξη
χαρά
βυθίστηκε στη νύχτα.
Το χειροκρότημα
στερνός επικήδειος
στην Ακολουθία ταφής της Χάριτος.
Έσχατη πτωχεία, ο πλουτισμός.
έσχατη ταπείνωση, η καταξίωση.