Οι ''χαριτωμένοι αλήτες'' Του Χριστού.
Όταν ένας άνθρωπος μπεί σε μία κατάσταση διαρκούς μετάνειας, και καθαρθεί ψυχικά, ώστε να μπορεί να προσβλέπει στη σωτηρία της ψυχής του, και μόνο η ιδέα ότι άνθρωποι θα μείνουν απέξω απο την βασιλεία Του Θεού τον γεμίζει πόνο.
Όταν ο άνθρωπος ζει εν Θεώ, η θέληση του ταυτίζεται πιά με το θέλημα του Θεού. Και ο Θεός θέλει "πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν".
Στόν αντίποδα, ο μετανοών φαρισαϊκώς, ενδιαφέρεται μόνο για την σωτηρία του ''εγω''.... δημιουργώντας μια σχέση Θεού - ανθρωπού βασισμένη σε ενα είδος εμπορικής δραστηριότητας - συναλλαγής
''σου 'δωσα - δώσε μου..''
Εκτελεί τις εντολές με το γράμμα του νόμου, θεωρεί μάλιστα πως όλοι θα πρέπει να του το αναγνωρίζουν, ακόμα και ο Θεός...
Σε αντάλλαγμα ζητά απο τον Θεο ενα πλήθος κοσμικών θελημάτων, να ''πάει καλά η δουλειά'', να παντρευτεί εκείνη/νον που κρίνει πως του ''αξίζει'', να λάβει βοήθεια στην τάδε υπόθεσή του...
Όταν βρεθεί μπροστά σε χριστιανό που με πόνο ψυχής και ανιδιοτελής αγάπη, εργάζεται ιεραποστολικά για την διάδωση της αλήθειας Του Χριστού, συναισθανόμενος τον Θείο λογο: "Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους" (Ιωάννης 13:34α)
Ο ''θρήσκος'' άνθρωπος, δεν διστάζει να τον χλευάσει, λέγοντάς του ''Και πιος είσαι εσυ που μιλάς για Τον Χριστό...'' Και γείνεται αυτή η σκληροκαρδία αφορμή, εναντίωσης ακόμα και στο θέλημα Του Θεού, "...έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους... " (Α' Πέτρου 4:10).
Διότι δεν δείναται να γνωρίζει κανείς τις βουλές Του Κυριού, τον τρόπο που Εκείνος θα διαλέξει τον πιστό με κάλεσμα βιώματος μυστικού.
Πολλές φορες καλεί σε μετάνεια, μοίχους, πόρνες, ληστές, τους κοινώς λεγόμενους ''αλήτες Του Χριστού'', που δεχούμενοι την έλευση της χάρις Του, μεταστρέφονται προκαλώντας εκπλήξη με την αλλαγή των συνηθειών και του βίου τους.
Λίγοι απο αυτούς θα παλέψουν να κρατήσουν την χάρη καθώς: «Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί».
Η κλήση της αγάπης του Θεού, η αποδοχή της, ο πνευματικός αγώνας για την εκ νέου κάθοδο της χάριτος, και η χαρισματική υιοθεσία δύσκολα θα ακουσθούν και θα βιωθούν από όσους δεν αγαπούν οπως Εκείνος. Ανιδιοτελώς.
''Οι γεννώμενοι χαρισματικώς είναι περισσότερο παιδιά του Θεού παρά των κατά φύση γονέων τους..'' (Δημητρίος Ι. Τσελεγγίδης καθηγ. Θεολ. Σχολής / Α.Π.Θ.)
Αυτοί θα εργαστούν για την αλήθεια της αγάπης Του, δίχως να ζητήσουν ποτέ θέσεις, κοσμικά αξιώματα, δόξα, κοινωνική αναγνώριση και αποδοχή....
'Ισως κερδίσουν ενα διακόνιμα σε ενα μικρό παρεκκλήσιο, μακρυά απο την βουή των λαμπρών μητροπόλεων, ή εφόσον το κάλεσμά τους είναι κλήση μοναχική, το τριμένο ράσο του ορθόδοξου μοναχού...
Είναι οι αλήτες Του Χριστού που βιώνουν πόνο για χαμένες ψυχές αλλήλων...
"Διότι αύτη είναι η παραγγελία, την οποίαν ηκούσατε απ' αρχής, να αγαπώμεν αλλήλους" (Α' Ιωάννου 3:11).
Ενα κείμενο θεολογικής αλητείας απο τον Δημήτρη Ρόδη για την Πνεύματος κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου